Ο σιδερένιος ιππότης της επανάστασης Φέλιξ Εντμούντοβιτς Ντζιερζινσκι.
Ακριβώς πριν 26 χρόνια, στις 20 Ιούλη του 1926, πέθανε ξαφνικά, πάνω στο πόστο του στη μάχη για την ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού, ο «σιδερένιος ιππότης» της επανάστασης Φέλιξ Εντμούντοβιτς Ντζιερζινσκι.
Ο πιστός σύντροφος και συναγωνιστής του Β.Ι. Λένιν και Ι.Β. Στάλιν, γεννήθηκε στη Λεττονία το 1877. Η επαναστατική δράση του ενάντια στο τσαρισμό αρχίζει, όπως κι εκείνων, απ’ τη νεανική του ηλικία. 17 χρονών γνωρίζεται με τη μαρξιστική διδασκαλία και τον επόμενο χρόνο γίνεται μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Λεττονίας. Το 1897 πιάνεται απ’ την αστυνομία σαν επαναστάτης εξ επαγγέλματος κι εξορίζεται, μα γρήγορα δραπετεύει. Τα 11 χρόνια που πέρασε συνολικά στις φυλακές και τις εξορίες όχι μόνο δεν τον λύγισαν μα τον ατσάλωσαν ηθικά, όπως δείχνουν οι παρακάτω γραμμές απ’ το ημερολόγιό του :
«Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του 1908. Για 5η φορά υποδέχομαι τον καινούργιο χρόνο στη φυλακή (1898, 1901, 1902, 1907). Η πρώτη ήταν πριν έντεκα χρόνια. Στην φυλακή ωρίμασα μέσα στο μαρτύριο της απομόνωσης, μέσα στο μαρτύριο της νοσταλγίας για το κόσμο και τη ζωή.
Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν γεννήθηκε στη ψυχή μου η αμφιβολία για το έργο. Και τώρα που ίσως για πολλά χρόνια όλες οι ελπίδες έχουν θαφτεί μέσα σε ποτάμια αίμα, που έχουν σταυρωθεί στους στύλους της κρεμάλας, τώρα που χιλιάδες αγωνιστές της λευτεριάς αργοσβήνουν στα μπουντρούμια και τις χιονισμένες της Σιβηρίας τούντρες, εγώ είμαι περήφανος.
Βλέπω τις τεράστιες μάζες, που ήδη κινούνται, ξεθεμελιώνοντας το παλιό καθεστώς, τις μάζες που ανάμεσά τους προετοιμάζονται νέες δυνάμεις για καινούργιο αγώνα … Είμαι περήφανος, για το ότι είμαι μαζί τους, για το ότι τις βλέπω, τις νοιώθω, τις καταλαβαίνω, για το ότι και ο ίδιος πολλά υπέφερα μαζί τους. Εδώ, στη φυλακή, συχνά η κατάσταση είναι δύσκολη, ώρες – ώρες φοβερή …. Μα παρ’ όλα αυτά, αν επρόκειτο να ξαναρχίσω τη ζωή μου απ’ την αρχή, θα την άρχιζα έτσι όπως την άρχισα».
Απ’ τη φυλακή, που τον απελευθέρωσε η επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, παρουσιάζεται αμέσως στη κομματική οργάνωση της Μόσχας και παίρνει εξαιρετικά δραστήρια μέρος στη δράση της. Τον ίδιο χρόνο εκλέγεται μέλος της ΚΕ και παραμένει συνεχώς σ’ αυτήν μέχρι τέλους της ζωής του.
Για τη δράση του σαν αρχηγού της τσεκά, που ματαίωσε άπειρες συνομωσίες και απόπειρες της αντεπανάστασης ενάντια στην εξουσία της διχτατορίας του προλεταριάτου, ο σ. Στάλιν γράφει : «Η αστική τάξη δεν γνώρισε πιο μισητό όνομα από το όνομα του Ντζιερζίνσκι, που μ’ ατσαλένιο χέρι αντέκρουε τα χτυπήματα των εχθρών της επανάστασης.
Τεράστιες είναι οι υπηρεσίες που πρόσφερε σαν Λαϊκός Επίτροπος επί των συγκοινωνιών και σαν πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ της Λαϊκής Οικονομίας.
Ολόκληρη η ζωή του που απ’ τον σ. Στάλιν χαρακτηρίσθηκε σαν φλόγα που καίει, είναι για τα εκατομμύρια των κομμουνιστών, λαμπρό υπόδειγμα παλληκαριάς, επαναστατικής επαγρύπνησης και αφοσίωσης στην υπηρεσία των συμφερόντων του λαού.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 20.07.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ
0 σχόλια