Το Παρίσι ήταν και θα είναι σταυροδρόμι των εικαστικών τεχνών, όπως δείχνουν πρόσφατες εκθέσεις μουσείων που επικεντρώνονται στην «παρισινή περίοδο» του έργου ξένων καλλιτεχνών. Το Κέντρο Πομπιντού, στο πλαίσιο αυτό, παρουσιάζει μια έκθεση-αφιέρωμα στον Καλντέρ, έναν αμερικανό καλλιτέχνη που υπήρξε ευφυής πρωτοπόρος μιας αυθεντικής γλυπτικής.

Με τον τίτλο «Αλέξανδρος Καλντέρ, τα παρισινά του χρόνια, 1926-1933» το μουσείο παρουσιάζει σε δύο ορόφους έργα που δημιούργησε ο καλλιτέχνης όταν έφτασε στο Παρίσι σε ηλικία 27 ετών, ξεκινώντας την καριέρα του ως ζωγράφου και εικονογράφου, μέχρι το 1933 όταν είχε πλέον καθιερωθεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα.

Ο Καλντέρ χρησιμοποίησε την εκπαίδευσή του ως μηχανικού στην υπηρεσία της τέχνης. Εκφράστηκε με τολμηρές ιδέες, με πρωτοποριακές φόρμες, θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο μεγάλους γλύπτες του εικοστού αιώνα. Η έκθεση του Κέντρου Πομπιντού παρουσιάζει το ζωγράφο στις αρχές της πορείας του, όταν ανακαλύπτει το προσωπικό του καλλιτεχνικό λεξιλόγιο. Οταν εκπόνησε και επεξεργάστηκε έναν τρόπο έκφρασης που θα τον οδηγήσει σιγά σιγά προς την αφηρημένη τέχνη.

Είναι η εποχή της συνάντησής του με πολυάριθμους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες -τον Μοντριάν, τον Μιρό- οι οποίοι εμπνέονται από τα πρώτα μαυρόασπρα έργα του που παρουσιάζονται στην έκθεση. Σε άσπρο φόντο παρουσιάζονται τα διάσημα έργα του από συρματόσχοινο. Φιγούρες, προτομές, φόρμες ζώων, αέρινες σιλουέτες, χορευτές τσίρκου, πορτρέτα διάσημων προσωπικοτήτων.

Η έκθεση περιλαμβάνει 300 έργα, γλυπτά, παιχνίδια, σχέδια, φωτογραφίες, βίντεο. Η άφιξη στο Παρίσι της εγκατάστασης «Τσίρκο», από τη συλλογή του αμερικανικού Μουσείου Γουίτνεϊ -έργου που δεν είχε ποτέ παρουσιαστεί εκτός Νέας Υόρκης γιατί είναι εξαιρετικά εύθραυστο- προβάλλεται από το Κέντρο Πομπιντού σαν «εικαστικό γεγονός».

Πρόκειται για ένα εκπληκτικό χιουμοριστικό έργο, με πολυάριθμες φιγούρες μικρογλυπτικής, κατασκευασμένες από ευτελή υλικά. Το εμψύχωνε ως ανιματέρ ο ίδιος ο Καλντέρ σαν θέατρο με μαριονέτες. Ο καλλιτέχνης βίωνε άλλωστε το έργο του σαν μια διαρκή γιορτή, στην οποία συμμετείχαν πολυάριθμοι φίλοι του, οι Μιρό, Κοκτό, Μαν Ρέι, Μοντριάν.

Ο Καλντέρ, που πέθανε το 1976, μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στις ΗΠΑ και στη θετή του πατρίδα, τη Γαλλία, που του απέτισε φόρο τιμής, με την εγκατάσταση πολυάριθμων μνημειακών έργων του σε δημόσιους και ιστορικούς χώρους.