Ειρήνη Γκίνη, δασκάλα, η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε από στρατοδικείο το 1946
Γεννήθηκε στο Ρουσσιλόβο Εδεσσας. Το 1943, είκοσι χρονώ κορίτσι κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ και πολέμησε, τους χιτλερικούς ως την απελευθέρωση. Οταν άρχισαν να κυνηγιούνται οι ΕΑΜίτες, η Ειρήνη με άλλους έξι εγκατέλειψε το χωριό της και τράβηξε προς το δάσος της Εδεσσας. Εκεί τους κύκλωσαν 200 χωροφύλακες και μαυροσκούφηδες - παρακρατική οργάνωση, που δρούσε παράλληλα με τους χωροφύλακες, με κρατική εξουσιοδότηση - και ύστερα από απεγνωσμένη άμυνα η Ειρήνη έπεσε στα χέρια των χωροφυλάκων που τη βασάνισαν απάνθρωπα.
Το Στρατοδικείο Γιαννιτσών την καταδίκασε σε θάνατο και κει εκτελέστηκε στις 26-7-1946.
Διηγούνται πως την παραμονή του θανάτου της στη φυλακή τραγουδούσε όλη τη νύχτα. Το ίδιο τραγουδούσε και στο αυτοκίνητο, καθώς τη μετέφεραν στον τόπο της εκτέλεσης. Το απόσπασμα το αντίκρισε με ψυχραιμία και παλικαριά. Στην έκθεση που στάλθηκε στο υπουργείο για τα καθέκαστα της εκτέλεσης, αναφερότανε ανάμεσα στ' άλλα. "... Οι επτά εκτελεσθέντες αντίκρισαν ψυχραίμως το εκτελεστικόν απόσπασμα. Και δεν εδέχθησαν να δεθούν οι οφθαλμοί των... Περισσοτέραν ψυχραιμία επέδειξαν η δασκάλα Ειρήνη Γκίνη, η οποία έψαλλε τον ύμνον της Διεθνούς και εκραύγαζεν υπέρ του ΚΚΕ".
Και αν όλα αυτά δεν είναι ακριβή και μόνο αληθινό είναι πως τραγουδούσε και πως δε δέχτηκε να της δέσουν τα μάτια, και μόνο αυτά βροντοφωνάζουν τη λεβεντιά της".
(Από το βιβλίο της Ελλης Αλεξίου "Βασιλική Δρυς", Β' μέρος, Εκδόσεις "Καστανιώτη". Οι θυσίες των εκπαιδευτικών, εκτελέσεις και βασανισμοί. Ενα συναρπαστικό όσο και οδυνηρό βιβλίο, που πρέπει να διαβαστεί...)
0 σχόλια