Ο βομβαρδισμός του Πειραιά τον Ιανουάριο του 1944 απο αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα
Η διήγηση του αυτόπτη μάρτυρα Ιακ. Βαγιάκη
Ο Ιάκωβος Βαγιάκης, μαθητής τότε, γράφει στις αναμνήσεις του για τον βομβαρδισμό του Πειραιά: «Το πιο τραγικό περιστατικό όμως ήταν η κατάρρευση του κτηρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας που βρισκόταν στην τότε οδό Βασιλέως Κων/νου και σήμερα Ηρώων Πολυτεχνείου, μεταξύ των οδών Καραολή-Δημητρίου και Ελ. Βενιζέλου. Στο υπόγειό του υπήρχε οργανωμένο καταφύγιο, όπου κατέφυγαν μεταξύ άλλων και όλες οι μαθήτριες, μαζί με τις δασκάλες τους, της Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής Θηλέων του Δήμου Πειραιά (στεγαζόταν εκεί που είναι σήμερα το Δημαρχείο). Το κτήριο κατέρρευσε, το καταφύγιο άντεξε αλλά θάφτηκε κάτω απο τα χαλάσματα των επάνω ορόφων, με αποτέλεσμα να θαφτούν ζωντανοί όλοι όσοι υπήρχαν στο καταφύγιο. Αμέσως ματά τον βομβαρδισμό, Γερμανικά στρατιωτικά τμήματα άρχισαν την προσπάθεια απομάκρυνσης των ερειπίων, ώστε να ελευθερωθούν οι εγκλωβισμένοι. Ήταν σούρουπο σχεδόν της ίδιας μέρας, όταν μαζί με τον φίλο μου, μακαρίτη σήμερα Πέτρο Ρούσση, με τον οποίο είμαστε ενταγμένοι στην Αντιστασιακή Οργάνωση «Εθνικό Κομιτάτο», θελήσαμε να δούμε απο κοντά σε ποιά κατάσταση βρισκόταν η πόλη. Βαδίσαμε στην κεντρική οδό Βασιλέως Κων/νου προς την πλατεία Κοραή (Δημοτικού Θεάτρου). Κρατήρες βομβών ήταν διάσπαρτοι στην πόλη. Πτώματα εξείχαν απ΄αυτούς και ένα σωρό γκρεμισμένα σπίτια ήταν γύρω μας. Θυμούμαι χαρακτηριστικά οτι στο πεζοδρόμιο έξω απο το κατάστημα διαγωνίως απέναντι του Δημοτικού Θεάτρου, υπήρχε ένας τεράστιος κρατήρας απο το βάθος του οποίου εξείχε ολόκληρο γυναικείο πόδι με γοβάκι. Κολώνες ηλεκτρικού ήταν πεσμένες και καλώδιά τους ήταν πεσμένα εδώ και εκεί. Καταλήξαμε στη γωνία των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου και Καραολή-Δημητρίου. Απο εκεί βλέπαμε τις προσπάθειες των Γερμανικών στρατιωτικών τμημάτων, που με το φως προβολέων αυτοκινήτων προσπαθούσαν να αποσύρουν τα χαλάσματα απο το καταφύγιο της Ηλεκτρικής. Συγχρόνως, άλλα τμήματα περιφρουρούσαν τους γύρω χώρους, ώστε να μην πλησιάσουν περίεργοι ή πλιατσικολόγοι. Όμως, για κακή τύχη των εγκλωβισμένων, σήμανε συναγερμός στις οκτώ για τον δεύτερο βομβαρδισμό. Μετά τους Αμερικανούς, ήλθαν οι «σύμμαχοι» Άγγλοι. Ο επικεφαλής της προσπάθειας Γερμανός Αξιωματικός σφύριξε, οι στρατιώτες συντάχθηκαν και απεχώρησαν. Όταν την επομένη κατάφεραν να απομακρύνουν τα ερείπια, τους βρήκαν όλους νεκρούς απο ασφυξία [...]. (βλ. Ανέκδοτη μαρτυρία Ιάκωβου Βαγιάκη, Αρχείο Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Ε.Λ.Ι.Α).
Κατα τον βομβαρδισμό δεν επλήγησαν δημόσια κτήρια ή εγκαταστάσεις των Γερμανών, αλλά εργατικές συνοικίες και εκκλησίες! Ο στόχος δεν ήταν οι Γερμανοί, αλλά οι εξαθλιωμένοι απο την πείνα και τη δυστυχία κάτοικοι του Πειραιά. Αυτό ακριβώς επιζητούσαν οι Βρετανοί και οι σύμμαχοι. Να προκαλέσουν θύματα, να σπείρουν τον πανικό και την ανασφάλεια και να δημιουργήσουν τέτοιες καταστροφές, ώστε να εξεγερθούν οι πολίτες κατά των Γερμανών, που όφειλαν, βάσει των διεθνών νόμων, να παράσχουν προστασία και ασφάλεια στον πληθυσμό.
Πηγή: Ιάκωβος Περ. Χονδροματίδης - Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1935-1944, σελ. 158-162, εκδ. ΘΟΥΛΗ
0 σχόλια