O Γκεόργκι Δημητρόφ (βουλγάρικα: Георги Димитров, 18 Ιουνίου 1882 - 2 Ιουλίου 1949) Βούλγαρος πολιτικός, από τα ηγετικά στελέχη του διεθνούς κομμουνιστικού κόμματος με παγκόσμια φήμη.
Το 1923 έκανε επανάσταση στη Βουλγαρία αλλά απέτυχε. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα αναγκάστηκε να καταφύγει στη Μόσχα, μαζί με τον συνεργάτη του Βασίλη Κολαζόφ. Το 1933 βρέθηκε στη Γερμανία για κομμουνιστική δράση. Οι Χιτλερικοί φασίστες που μόλις είχαν καταλάβει την εξουσία τον συνέλαβαν και τον κατηγόρησαν για εμπρησμό του Ράιχσταγκ (το μέγαρο του κοινοβουλίου) και τον παρέπεμψαν σε δική-παρωδία με σκοπό την εκτέλεσή του. Ο Δημητρόφ όμως, κατάφερε να αποδείξει την πλεκτάνη. Η δίκη του Δημητρόφ ήταν στημένη και είχε σκοπό να δώσει πρόσχημα στον Χίτλερ για το διωγμό των κομμουνιστών. Αυτή ήταν μια μεγάλη νίκη για τον κομμουνισμό ενάντια στο φασιστικό καθεστώς του Χίτλερ.
Μετά την απαλλαγή του γύρισε στην Μόσχα και το 1935 εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας της Γ΄ Διεθνούς, θέση που κράτησε μέχρι το 1943 που η Διεθνής διαλύθηκε. Το 1937 έγινε μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ. Το 1945 γύρισε στη Βουλγαρία και από το 1946 μέχρι τον θάνατο του ήταν ο πρωθυπουργός της και την οργάνωσε σε Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Οι Βούλγαροι τον θεωρούν εθνικό ηγέτη τους. Στη Σόφια υπήρχε το μαυσωλείο του μέχρι το 1999.
Το 1923 έκανε επανάσταση στη Βουλγαρία αλλά απέτυχε. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα αναγκάστηκε να καταφύγει στη Μόσχα, μαζί με τον συνεργάτη του Βασίλη Κολαζόφ. Το 1933 βρέθηκε στη Γερμανία για κομμουνιστική δράση. Οι Χιτλερικοί φασίστες που μόλις είχαν καταλάβει την εξουσία τον συνέλαβαν και τον κατηγόρησαν για εμπρησμό του Ράιχσταγκ (το μέγαρο του κοινοβουλίου) και τον παρέπεμψαν σε δική-παρωδία με σκοπό την εκτέλεσή του. Ο Δημητρόφ όμως, κατάφερε να αποδείξει την πλεκτάνη. Η δίκη του Δημητρόφ ήταν στημένη και είχε σκοπό να δώσει πρόσχημα στον Χίτλερ για το διωγμό των κομμουνιστών. Αυτή ήταν μια μεγάλη νίκη για τον κομμουνισμό ενάντια στο φασιστικό καθεστώς του Χίτλερ.Μετά την απαλλαγή του γύρισε στην Μόσχα και το 1935 εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας της Γ΄ Διεθνούς, θέση που κράτησε μέχρι το 1943 που η Διεθνής διαλύθηκε. Το 1937 έγινε μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ. Το 1945 γύρισε στη Βουλγαρία και από το 1946 μέχρι τον θάνατο του ήταν ο πρωθυπουργός της και την οργάνωσε σε Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Οι Βούλγαροι τον θεωρούν εθνικό ηγέτη τους. Στη Σόφια υπήρχε το μαυσωλείο του μέχρι το 1999.
Ο Ηλίας Πετρόπουλος της οδού Μουφτάρ του Παρισιού, όπου ζούσε από το 1974, μετά από σωρεία δικών -περί τις δεκαεπτά- για βιβλία που θεωρήθηκαν προκλητικά στην εποχή τους και εξακολουθούν στις μέρες μας, γιατί πήγαν ενάντια στην επίσημη λαογραφία των πανεπιστημιακών («Σώμα», «Καλιαρντά», «Ρεμπέτικα», «Εγχειρίδιο του καλού κλέφτη», «Μπουρδέλο»), στην ίδια συνοικία «φτερούγισε» εκτός κόσμου, στην κλινική του Αγίου Ιλαρίου (Σεν Χιλέρ), σε ηλικία 75 ετών. Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 11.10 μ.μ., ώρα Παρισίων.
Αθεος αναγραφόταν στην ταυτότητά του, που είχε εκδοθεί μεσούσης της δικτατορίας, το 1972. Πιστός στην επιλογή του, σύμφωνα με τη διαθήκη του, επιθυμούσε να μην ταφεί με θρησκευτική τελετή αλλά να αποτεφρωθεί. «Η στάχτη μου να σκορπιστεί στους υπονόμους του Παρισιού», αναφέρει συγκεκριμένα. Η αποτέφρωση θα πραγματοποιηθεί στο «Περ Λασέζ» με την παρουσία του στενού φίλου του, νεοελληνιστή Ζακ Λακαριέρ, σε ημερομηνία που θα οριστεί.
Ο Ηλίας Πετρόπουλος σήκωσε το ύφασμα της Ιστορίας και είδε από κάτω τα νήματα και την πλέξη τους. Πήγε από το σκοτάδι του ασυνειδήτου των επιθυμιών στο φως της συνείδησης, όπου η λογική πλευρίζει τη γνώση και πώς αυτή οδηγείται στην κατανόηση του άλλου, του διαφορετικού, του ξένου, του αλλότριου. Ξένος μέσα στον εικοστό αιώνα έζησε και από την ξενιτιά έμαθε την Ελλάδα, αυτός ο μη οικουμενικός, ο μη κοσμοπολίτης, ο έκκεντρος στον κύκλο μιας ελλαδογραφίας παλαιάς αλλά όχι πεπαλαιωμένης, όπου έχει την επικράτειά της, η Θεσσαλονίκη.
Αθεος αναγραφόταν στην ταυτότητά του, που είχε εκδοθεί μεσούσης της δικτατορίας, το 1972. Πιστός στην επιλογή του, σύμφωνα με τη διαθήκη του, επιθυμούσε να μην ταφεί με θρησκευτική τελετή αλλά να αποτεφρωθεί. «Η στάχτη μου να σκορπιστεί στους υπονόμους του Παρισιού», αναφέρει συγκεκριμένα. Η αποτέφρωση θα πραγματοποιηθεί στο «Περ Λασέζ» με την παρουσία του στενού φίλου του, νεοελληνιστή Ζακ Λακαριέρ, σε ημερομηνία που θα οριστεί.Ο Ηλίας Πετρόπουλος σήκωσε το ύφασμα της Ιστορίας και είδε από κάτω τα νήματα και την πλέξη τους. Πήγε από το σκοτάδι του ασυνειδήτου των επιθυμιών στο φως της συνείδησης, όπου η λογική πλευρίζει τη γνώση και πώς αυτή οδηγείται στην κατανόηση του άλλου, του διαφορετικού, του ξένου, του αλλότριου. Ξένος μέσα στον εικοστό αιώνα έζησε και από την ξενιτιά έμαθε την Ελλάδα, αυτός ο μη οικουμενικός, ο μη κοσμοπολίτης, ο έκκεντρος στον κύκλο μιας ελλαδογραφίας παλαιάς αλλά όχι πεπαλαιωμένης, όπου έχει την επικράτειά της, η Θεσσαλονίκη.
