Οι πολιτικές αντιλήψεις του Πικάσο και ιδιαίτερα η προσχώρησή του στον κομμουνισμό αποτέλεσαν εμβληματικό σημείο των πολιτιστικών συγκρούσεων του Ψυχρού Πολέμου. Μολονότι σημαντικές από ιστορική άποψη και γενικώς γνωστές, έχουν γίνει συχνά αντικείμενο χλεύης από τους ομοτέχνους του, εξ ου και το ευφυολόγημα του Σαλβαντόρ Νταλί που παρατίθεται πιο πάνω, αλλά και από μεγάλη μερίδα των ιστορικών της τέχνης, οι οποίοι επί μακρόν θεώρησαν την καλλιτεχνική παραγωγή του ισπανού ζωγράφου μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο λιγότερο σημαντική από τα αριστουργήματα που προηγήθηκαν.




Μια μεγάλη έκθεση, όμως, η οποία προετοιμάζεται εδώ και χρόνια και θα συγκεντρώσει περισσότερα από 150 έργα που θα παρουσιαστούν στην Τate Liverpool του χρόνου με τίτλο «Ρicasso: Ρeace and Freedom», έρχεται να αναθεωρήσει την παγιωμένη αυτή άποψη και να φωτίσει τόσο το μεταπολεμικό έργο του ζωγράφου όσο και τις ουσιαστικές επιρροές που οι πολιτικές του επιλογές επέφεραν. Στον αντίποδα μάλιστα του να είναι η προσχώρηση του Πικάσο στον κομμουνισμό ένα περιφερειακό στοιχείο της κατά τα άλλα πορείας του- ή ακόμη και στείρος οπορτουνισμός ή απλός συμβιβασμός με τη μόδα των διανοουμένων της εποχής-, φαίνεται ότι επρόκειτο για μια συνειδητότατη επιλογή που φωτίζει τελείως διαφορετικά τη φυσιογνωμία του ατομιστή, μποέμ, ιδιοφυούς, ανένταχτου καλλιτέχνη.


Ο Πικάσο τάραξε τον κόσμο με την ανακοίνωση ότι είχε γίνει μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις 4 Οκτωβρίου 1944. Επρόκειτο για την ισχυρότερη στιγμή του κόμματος- το 1945 κατέκτησε 159 έδρες στο γαλλικό κοινοβούλιο και τον Νοέμβριο του 1946 έφτασε τις 182 έδρες, περισσότερες από ό,τι ποτέ στην ιστορία του. Σε κάθε περίπτωση ο Πάμπλο Πικάσο έκανε πολλά για το Παγκόσμιο Κίνημα για την Ειρήνη. Ζωγράφισε τον πιο προπαγανδιστικό πίνακα της σταδιοδρομίας του, τη «Σφαγή στην Κορέα», ταξίδεψε πολύ, δώρισε χρήματα και έργα σε δεκάδες «σκοπούς» και φιλοτέχνησε αναρίθμητες αφίσες, ανάμεσά τους και το περίφημο περιστέρι του, το σχέδιο που έχει συνοδεύσει τις φιλειρηνικές διαμαρτυρίες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. (Τόσο δημοφιλές έγινε το σχέδιο με το περιστέρι και οι παραλλαγές του που η CΙΑ και το δικό της αντίπαλον δέος στην αρένα της «διαμάχης για την ειρήνη», το Κίνημα Ειρήνης και Ελευθερίας, στόχευσε το περιστέρι με ειδική εκστρατεία γελοιογραφιών.) Πρόκειται για το ίδιο περιστέρι μάλιστα που προβάλλει στη σημαία την οποία κρατάει η μορφή πάνω στον Παρθενώνα, στο σχέδιο που είχε φιλοτεχνήσει ο Πικάσο προς υπεράσπιση του Μανώλη Γλέζου. Οπως είναι γνωστό, το 1958, ο Μανώλης Γλέζος είχε καταδικαστεί για «κατασκοπεία» επειδή είχε συναντήσει τον Κώστα Κολιγιάννη, ο οποίος ασκούσε χρέη γενικού γραμματέα του ΚΚΕ και είχε φυλακιστεί από το 1959 ως το 1962. Ενώ ο Γλέζος βρισκόταν στη φυλακή, ο Πικάσο δημιούργησε το σχέδιο, το οποίο έγινε πρωτοσέλιδο στην «Ηumanit »- εφημερίδα που εξέδιδε το γαλλικό ΚΚμε τίτλο «Το μολύβι του Πικάσο σε βοήθεια του Ηρωα της Ακρόπολης». Το σκεπτικό ήταν να τυπωθεί το σχέδιο σε καρτ ποστάλ και τα χρήματα από τις πωλήσεις της να διατεθούν για την υπεράσπιση του Γλέζου.