Με τη στρατιωτική του καθοδήγηση και δράση έγινε φόβος και τρόμος για τους γερμανούς καταχτητές στην περιοχή του Ολύμπου και, στη συνέχεια, για τον καθοδηγούμενο από τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές κυβερνητικό στρατό στις κορφές του Γράμμου και του Βίτσι. Με την αταλάντευτη πορεία ως το τέλος της ζωής του, μένοντας πιστός στις αρχές και στα ιδανικά για τα οποία δεν δίστασε ποτέ να αναμετρηθεί με τον θάνατο, πέρασε στο πάνθεον των ηρώων του λαϊκού επαναστατικού κινήματος που έμειναν για πάντα ήρωες στη λαϊκή συνείδηση και μνήμη.
Ο Αντώνης Αγγελούλης, ο θρυλικός Βρατσάνος, γεννήθηκε στη Λάρισα το 1919. Την πρώτη του επαφή με τα εκρηκτικά και τις ανατινάξεις την απόχτησε σε πολύ νεαρή ηλικία δουλεύοντας δίπλα στον πατέρα του στα φουρνέλα στο άνοιγμα δρόμων.
Στο αλβανικό μέτωπο πολέμησε γενναία τους Ιταλούς και Γερμανούς εισβολείς, συμμετέχοντας σε σαμποταριστικές ενέργειες ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του Μηχανικού – δυναμιτιστής καταστροφών.
Με την κατάρρευση του μετώπου περνάει στις γραμμές της ΕΑΜικής Αντίστασης, εντάσσεται στον ΕΛΑΣ και γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Στον ΕΛΑΣ αποχτά το ψευδώνυμο Βρατσάνος που στην πορεία θα το τιμήσει με σαμποταριστικές επιχειρήσεις που χαρακτηρίζονταν από βαθιά γνώση, σχεδιασμό, πονηριά, εφευρετικότητα και απαράμιλλο ηρωισμό στην εκτέλεσή τους που προκάλεσαν τεράστιες απώλειες και προβλήματα στον εχθρό. Επιχειρήσεις που οι εκρήξεις τους «ακούστηκαν» μέχρι την Ευρώπη, με την αποτελεσματικότητά τους επηρέασαν την τροπή του πολέμου και ανάγκασαν τους στρατηγούς εχθρών και συμμάχων να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν με θαυμασμό και σεβασμό τους μπουρλοτιέρηδες του ΕΛΑΣ και τον καπετάνιο τους.
Κορυφαίο επίτευγμα της αντιστασιακής σαμποταριστικής δράσης του Αντώνη Βρατσάνου είναι η υπό την καθοδήγησή του ανατίναξη από το Τάγμα Μηχανικού, της «Ταχείας 53» (γερμανικής αμαξοστοιχίας που κατευθυνόταν στο Ανατολικό Μέτωπο), στις 23 Φλεβάρη του 1944. Η στρατηγικής σημασίας επιχείρηση αυτή θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα σαμποτάζ στην Ευρώπη κατά των Γερμανών ναζί. Η αμαξοστοιχία ήταν γεμάτη με Γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες και η ανατίναξή της στοίχισε στους κατακτητές 450 νεκρούς, μεταξύ των οποίων ένας στρατηγός με το επιτελείο του και 150 αξιωματικοί της Βέρμαχτ. Στην επιχείρηση αυτή ο Βρατσάνος τραυματίζεται σοβαρά από θραύσμα στο κεφάλι και το τραύμα αυτό θα τον ταλαιπωρεί μέχρι το τέλος της ζωής του.
«Για να πραγματοποιηθούν τα σπουδαία αυτά κατορθώματα, έδωσαν τη ζωή τους τριάντα από τα καλύτερα παλικάρια του μηχανικού και τέσσερα του πεζικού. Σαράντα δύο τραυματίστηκαν και πέντε έμειναν σακάτηδες. Πολλοί άλλοι, που ξεπερνούν τους εκατόν πενήντα, βρίσκονται σε κατάσταση προφυματική και πάσχουν από πλευρίτιδες, που τις άρπαξαν σε ολονύχτιες ενέδρες, κάτω από βροχές και χιονοθύελλες, κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές. Σήμερα αργοπεθαίνουν στα χωριά τους, χωρίς καμιά κρατική περίθαλψη και στοργή. Και δε φτάνει αυτό. Τα «εθνικά κομιτάτα», οι σούρληδες, οι εασαδίτες, που γέμισαν την εθνοφυλακή, τους δέρνουν και τους κάνουν λιώμα το κεφάλι στο πεζοδρόμιο με το τακούνι των παπουτσιών τους», θα γράψει το 1944 ο Βρατσάνος στο βιβλίο του «Βροντάει ο Όλυμπος», όπου περιγράφει τη δράση του Τάγματος Μηχανικού Ολύμπου και παράλληλα καταγγέλλει την τρομοκρατία του μεταβαρκιζιανού καθεστώτος και την παραχάραξη της ιστορίας της Αντίστασης από την αντίδραση και τους Άγγλους ιμπεριαλιστές.
