tag:blogger.com,1999:blog-5247255907471101412023-11-16T12:39:00.374+02:00Κόκκινη ΜνήμηUnknownnoreply@blogger.comBlogger272125tag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-28356199784497738072021-04-17T20:58:00.000+03:002021-04-17T20:58:25.528+03:00Τάκης Φίτσος ο δημοσιογράφος ήρωας και μάρτυρας του ΚΚΕ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo1Qav88VUc7q4aRqr1rUeqU2VaeIQ9kl8yiiiqiuLpmRm1-XjDOAER5iCA0jvpaXr-PbMYOwTFEdmRVUktc9PQXKyoWU5Mrql-eAP-PC-eRxFefuI_A2pRjRapeaufTS-Ee3BAzRz8M4/s550/Takis-Fitsos-KKE-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="412" data-original-width="550" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo1Qav88VUc7q4aRqr1rUeqU2VaeIQ9kl8yiiiqiuLpmRm1-XjDOAER5iCA0jvpaXr-PbMYOwTFEdmRVUktc9PQXKyoWU5Mrql-eAP-PC-eRxFefuI_A2pRjRapeaufTS-Ee3BAzRz8M4/w640-h480/Takis-Fitsos-KKE-02.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><br />Στις 16 Απρίλη 1949, ο Τάκης Φίτσος και οι σύντροφοί του εκτελούνται από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς στο νεκροταφείο της Χαλκίδας. <div><br /></div><div><b>Ποιος ήταν, όμως, ο Τάκης Φίτσος; Γιατί η ζωή και η δράση του γέννησε τέτοιο μίσος στην αντίδραση, ώστε να ζητά εκδίκηση με αίμα; Ποιοι ήταν οι αγώνες του;</b><br /><br />Σήμερα, δημοσιεύουμε δύο κείμενα του Τ. Φίτσου, που γράφτηκαν τις δύο προηγούμενες «αυγές», πριν την εκτέλεσή του. Την αυγή της 14ης και της 15ης Απρίλη. Και ο τρόπος που αντιμετωπίζει το θάνατο, ήταν ίδιος με αυτόν που αντιμετώπισε τη ζωή: Ηρεμα. Χωρίς φόβο. Κοιτώντας κατάματα. «Να σε φοβηθώ;», ρωτά το Χάρο. «Μα όχι», απαντά ο ίδιος.<br /><br /><div>Ο Τάκης (Δημήτρης) Φίτσος ήταν εξέχουσα μορφή της ελληνικής δημοσιογραφίας και του λαϊκού μας κινήματος. Ηρωας και μάρτυρας του ΚΚΕ. Γεννήθηκε στην Υπάτη Φθιώτιδας. Συνδέεται με το εργατικό κίνημα. Δημοσιογραφεί. Ασχολείται με τα Γράμματα. Στέλνει διηγήματά του στον «Νουμά». Στην Αθήνα σπουδάζει Νομικά. Ανήκει στη φιλολογική «Συντροφιά» με Βάρναλη, Ανθία, Βέλτσο και άλλους προοδευτικούς διανοούμενους. Εντάσσεται στο ΚΚΕ. Αναδείχνεται (στα 1922-1923) αρχισυντάκτης στο περιοδικό «Νεολαία» της ΟΚΝΕ και μετά στον «Ριζοσπάστη». Γνωρίζει απίθανες διώξεις. Απελευθερώνεται το 1943 και περνάει στη Ρούμελη, όπου τον υποδέχεται ο Αρης Βελουχιώτης.<br /><br />Αναλαμβάνει Γραμματέας του ΕΑΜ στη Στερεά και με την ίδρυση της κυβέρνησης του βουνού, το '44, τοποθετείται πρόεδρος της Διοίκησης. Μετά τη Βάρκιζα προσφέρει τις υπηρεσίες του στον «Ριζοσπάστη» στην Αθήνα. </div><div><br /></div><div>Το 1947 στέλνεται εξόριστος στην Ικαρία. </div><div><br /></div><div>Το 1948 μεταφέρεται στη Χαλκίδα. Καταδικάζεται από το Εκτακτο Στρατοδικείο σε θάνατο. </div><div><br /></div><div>Και μαζί με άλλους 4 συντρόφους και 4 αγωνίστριες, εκτελείται στις 16 Απρίλη 1949.<br /><br /><br /><b>Καταγωγή και καταβολές<br /></b><br />Καταγόταν από εύπορη οικογένεια, μα διάλεξε το δρόμο και τη μοίρα των φτωχών, όπως έκανε και ο φίλος του Θανάσης Κλάρας - Αρης Βελουχιώτης, ο αρχηγός των Ανταρτών.<br /><br /></div><div>Γεννήθηκε στην Υπάτη (χωριό ηρωικό, που κάηκε στην Κατοχή) το 1898. Το 1904 φέρεται γραμμένος στα Δημοτολόγια της Λαμίας, όπου μετοίκησαν οι γονείς του και τέλειωσε το Γυμνάσιο. Ο πατέρας του Χρήστος, καπνέμπορος - πέθανε το 1926 - τον ήθελε δικηγόρο και τον έστειλε στην Αθήνα. Το «αρχοντόπουλο της Λαμίας» - όπως τον έλεγαν - μπήκε στη Νομική Σχολή και βγήκε με πολλές γνώσεις, δεινός ρήτορας, αλλά «προλετάριος».<br /><br /></div><div>Η μάνα του Ελισάβετ, το γένος Ράπτη, γεύτηκε τις πίκρες όλων των κατατρεγμών του κι «έφυγε» μετά το σκοτωμό του. Είχε δύο αδελφές, την Ιφιγένεια και τη Ζούλα (Ζωή), σπουδαγμένες και αυτές. Πρώτος ξάδερφός του ο Κώστας Φίτσος, ήταν ανθυπολοχαγός στον ΕΛΑΣ, λοχαγός στο ΔΣΕ, αιχμαλωτίστηκε στην Πάρνηθα το 1948 και δολοφονήθηκε άνανδρα επιτόπου, από παρακρατικούς.<br />Σόι με αγωνιστικές ρίζες και παραδόσεις. Ο Τ. Φίτσος πήρε το όνομα του παππού του Δημήτρη, που νεαρός υπήρξε πολεμιστής του 1821, και πέθανε το 1870, ενώ ο πατέρας του (ο προπάππους του Τάκη) σκοτώθηκε στην Επανάσταση του '21</div><div><br /></div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2yyU66-tdlyn3iYccs1aqIFua-MD2vfvfLYqx1s8SgN8LSnwfaEp0lKwI9hX5aUS_Sn05sAHvj5rSdiwX-ItGVsNaeBVa_jiqVo4s1aacUGumjLV1TZ4QNfkvvdOjAgrMdPR09FRSjWI/s550/Takis-Fitsos-KKE-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="464" data-original-width="550" height="540" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2yyU66-tdlyn3iYccs1aqIFua-MD2vfvfLYqx1s8SgN8LSnwfaEp0lKwI9hX5aUS_Sn05sAHvj5rSdiwX-ItGVsNaeBVa_jiqVo4s1aacUGumjLV1TZ4QNfkvvdOjAgrMdPR09FRSjWI/w640-h540/Takis-Fitsos-KKE-01.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div><br /><p><b>Τα τελευταία κείμενα του Τάκη Φίτσου</b></p><p>Οδηγούμενος στο εκτελεστικό απόσπασμα με τους συναγωνιστές του, βγάζει την καπαρντίνα του και τη δίνει στον νεκροθάφτη, «πάρτην εσύ σύντροφε, εμένα δε μου χρειάζεται εκεί που πάω». </p><p>Σε λίγο η φωνή του αποσπασματάρχη: «Επί σκοπόν»... </p><p>Οι μελλοθάνατοι: «<b>Ζήτω η ΕΛΛΑΔΑ, Ζήτω το ΚΚΕ</b>»... </p><p>Η ομοβροντία και ...άκρα του τάφου σιωπή, καθώς και η πικρή ειρωνεία του ποιητή «κανείς δεν άκουσε τα βόλια». </p><p> <b>Τα λόγια ενός μελλοθάνατου, </b></p><p><b> Ενατη μέρα μετά την καταδίκη. </b></p><p>«<i>Περιμένοντας από αυγή σε αυγή το θάνατο περιμένοντάς τον σίγουρα, σιγουρότατα, άρχισα να εξοικειώνουμαι τόσο πολύ, μα τόσο πολύ μ' αυτόν, ώστε όχι μόνο να μην αισθάνομαι κανένα αίσθημα δυσφορίας γι' αυτόν, όχι μόνο να μην τον φοβάμαι, να μην τον απεχθάνουμαι, αλλά και να μη μου καίγεται καρφί γι' αυτόν τον περίφημο παλικαρά. Και το σπουδαιότερο: Να μην μπορώ να ερμηνεύσω σε όλο το βάθος και σε όλο του το πλάτος αυτό το παναιώνιο αίσθημα φόβου, απέχθειας, δυσφορίας, τρόμου των ανθρώπινων όντων μπροστά σ' αυτό που λέμε "θάνατος". Δεν μπορεί να βρει μέσα μου δικαίωση αυτό το γεμάτο άλγος αίσθημα των ανθρώπων. <b>Γιατί τάχα να φοβόμαστε; Γιατί;
Και η ζωή; Οι χαρές κι οι γλύκες της ζωής; Να, ένα ερώτημα που ανεβαίνει αυθόρμητα και γεμάτο από ένα μελαγχολικό παράπονο από τα αβυσσαλέα έγκατα του αγαπημένου, του πολυαγαπημένου μου εαυτού.</b> Ξαφνικά, απότομα, επιτακτικά, οργίλο, γεμάτο φωτιά και λαύρα διαμαρτυρίας.
Απαντώ, εύκολα, αβίαστα, αδίσταχτα απαντώ. Γνώρισα αυτές τις χαρές κι αυτές τις γλύκες. Ομως δε δέθηκα μαζί τους. Ναι, δε δέθηκα. Κι αυτό στάθηκε η μεγαλύτερη ικανότητά μου, αυτό στάθηκε το ουσιώδες, το απόλυτο ουσιώδες, το καταπληκτικότερο κατόρθωμά μου σ' αυτή την πολυτάραχη τριαντάχρονη ζωή μου ως πολιτικού. "Πολλών ανθρώπων νόον και άστεα έγνων". Οχι, δεν αφέθηκα να αιχμαλωτισθώ απ' αυτές τις χαρές κι απ' αυτές τις γλύκες. Πουλί ελεύθερο. Γνώρισα την ανέκφραστη ηδονή της πολιτικής πάλης βαθύτατα. Αφέθηκα να πυρποληθώ απ' αυτήν. Τριάντα χρόνια εξ επαγγέλματος επαναστάτης. Ναι, δεν άφησα τον εαυτό μου να αιχμαλωτισθεί από τα θέλγητρα της Κίρκης. Μαχητής υπερήφανος. Και τώρα που εξοικειώθηκα με τον εύθυμο για μένα αυτόν ιππότη, το θάνατο, τώρα που βλέπω από αυγή σε αυγή την ιριδίζουσα πανοπλία του, αφού δεν είμαι δεμένος με αυτές τις γλύκες και τις χαρές της ζωής, να για ποιο λόγο, σαφή, σαφέστατο, όχι μόνο δεν τον απεχθάνομαι, αλλά και τον περιμένω ήσυχος, γαλήνιος νάρθει. Γνώρισα τη ζωή, γνώρισα και το θάνατο. Τι άλλο να επιθυμήσω; Τι άλλο να ποθήσω; </i></p><p><b><i>14/4/1949
ΤΑΚΗΣ ΦΙΤΣΟΣ</i></b>». </p><p><b> </b></p><p><b>Δέκατη μέρα μετά την καταδίκη </b></p><p>«<i>Η δέκατη αυγή. Ξύπνησα σήμερα απότομα, ξαφνικά, λίγο πριν την αυγή με την εντύπωση ότι φεύγω πια. Ηρθε, ήρθε ο θάνατος. Γελάστηκα. Ο δεσμοφύλακας χτυπούσε την κλειδαριά της πόρτας του κελιού μας για νάναι σίγουρος ότι δεν επιχειρήσαμε να δραπετεύσουμε. Γκρίνιασα λίγο μαζί του. Το κατάλαβε αμέσως και μ' άφησε να εννοήσω ότι νιώθει τη χοντροκοπιά του. Αλλοτε θα 'ναι πιο λεπτός, άλλοτε ενεργεί με κάποιο τακτ. Διάβολε, στου κρεμασμένου το σπίτι δε μιλούν για σκοινί και σαπούνι. Ετσι; Χαράματα είναι, το θάνατο ακριβώς τέτοιαν ώρα έπρεπε να περιμένω. Κοιμάμαι, ξυπνώ από το χτύπο της κλειδαριάς, η πόρτα θ' ανοίξει, τι να υποθέσω άλλο; Αυτήν ακριβώς την ώρα θα με ξυπνήσουν μιαν από αυτές τις αυγές, και κατ' αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Κατ' αυτόν. "Αχ κύριε δεσμοφύλακα, κύριε δεσμοφύλακα, με τη χοντρή μύτη...".
Η δέκατη αυγή. Κι ακόμα νάρθει. Αλήθεια, τι σαχλά πράγματα μαθαίνει κανείς στο σχολείο! Γέρος, λέει, κακομούτσουνος, αγριωπός, πολύ γέρος, και τα νερά της λίμνης θολά, πολύ θολά. Εγώ όμως τώρα - ουδέν κακόν αμιγές καλού - εγώ τώρα ξέρω την Αχερουσία κι αυτόν. Τα βλέπω κάθε αυγή. Δεν είναι γέρος. Οχι. Μοιάζει με νέο, όχι πολύ νέο. Τον βλέπω να μου γνέφει χαμογελαστά. Του χαμογελώ κι εγώ. Για ποιο πράγμα τάχα να μου γνέφει και τι να θέλει; Κι είναι τα μπράτσα του γερά. Στα πλούσια μαλλιά του - ξανθά φαίνεται νάναι, από τόσο πολύ μακριά τα βλέπω - παίζουν τρελά, ερωτιάρικα, οι πρώτες ρόδινες αχτίδες του Φοίβου. Η βάρκα, η βάρκα του πόσο, πόσο γυαλίζει... Λες κι αστράφτει. Κι είναι μαύρη. Ολόμαυρη είναι η βάρκα. Και τα κουπιά. Ενα μαύρο χρώμα γυαλιστερό. Λες κι είναι καμωμένη από έβενο. Μπορεί και νάναι όλο εβένινη. Και τα νερά. Ω, τα νερά... Ησυχα, γαλήνια, διαυγή, διαυγέστατα. Και δεν ακούς ούτε ένα φλοίσβισμα. Πόση ησυχία, πόση, πόση κατάνυξη... Και στέκομαι στην ακτή, τα πόδια μου σιγοβρέχονται, ακουμπούν λίγο μες στα νερά τα βαθυγάλαζα. Κι αυτός πέρα, όχι πολύ μακριά, μου γνέφει όλο και κάτι θέλει να μου ειπεί... Τι τάχα, τι; Ω, πόσο μου είσαι γνώριμος... Μα κι εγώ, και εγώ σε περιμένω. Να σε φοβηθώ; Μα όχι.
Σε είδα τις προάλλες, ένα μεσημέρι, στον ύπνο μου. Δεν ήσουν όμως ο ίδιος. Ησουν πιο νέος και πάνοπλος. Δυο πρόσωπα έχεις; Θυμάμαι το μανδύα σου, χρώμα βυσσινί, να φτάνει ως τα γόνατα. Γέλασα μαζί σου, ξαφνιάστηκα. Κρατούσες δόρυ, ασπίδα, κι ήταν η ασπίδα σου φολιδωτή σαν λέπια ψαριού. Φαρέτρα, απ' αυτές που βλέπουμε στις ζωγραφιές, τόξα και βέλη. Κι άστραφταν τα παράξενα βέλη σου αυτά, κι ήταν πολύχρωμα, πόσα χρώματα... Κι ούτε βάρκα. Η λίμνη είχε χαθεί. Εμεινε όμως αυτή εκεί η ξερή συκιά. Κι ήσουν ακουμπισμένος, έγερνες λίγο. Και κοιτούσες και τότε. Ομως ήσουν κάπως περισσότερο απ' ό,τι σε βλέπω τώρα σκεφτικός. </i></p><p><b><i>15/4/1949
ΤΑΚΗΣ ΦΙΤΣΟΣ</i></b>». </p><p><b>Την αυγή της επόμενης μέρας, 16ης Απρίλη 1949, ο Τάκης Φίτσος και οι σύντροφοί του εκτελέστηκαν στο νεκροταφείο της Χαλκίδας, όπου είναι εντοιχισμένη πλάκα με τα ονόματά τους.</b></p><p><b><br /></b></p><p><b><br /></b></p>
«Με το πικρό χαμόγελο και τα σφιγμένα χείλη
βουβά τον ίσκιο σου έλιωνες στην πολιτεία των τάφων
εδώ σε θάβουν ζωντανό αν θέλεις νά 'σαι τίμιος
παιδί σε 'χτισαν γέρασες χωρίς σταλιά να ζήσεις. <div> * * * </div><div> Μήνες και χρόνια μέτραγες δεκάχρονα κατόπι
κιόλο η πηγάδα βάθαινε κι αψήλωνε ο τοίχος
παρηγοριά και μάθημα ενός λαού δεμένου
και μίαν αυγή ανοιξιάτικην που ανάκραζε αγάπη </div><div> * * * </div><div> τρυφερά σ' αγκαλιάσανε οι αδερφομάχοι αγγέλοι
και σε φορτώσανε, κανείς δεν άκουσε τα βόλια
και τώρα μέσα στο σωρό τα κόκαλα μην ψάχνεις
να ξεχωρίσεις τα δικά σου. Είν' όλα καθενού!!! </div><div> * * * </div><div><b> Οχι συμπόνια, κλάμα, οργή. Ντροπή σου μάνα Ελλάδα</b>». </div><div><br /></div><div> (Κώστα Βάρναλη «Τάκης Φίτσος»)</div></div></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv_OednK3B7ZecUP-W7V0n0BiV0f_KzBNOON6e9f2ngIqBMHt3SMxTkjm-yZsMUGi_eShKzigaj5XRKkW2jtW-1d9N4-PjxjaaAX2-m6NRyj3pmnL1BwRwBKl6a_u3wRmf2TT9BkcIkA0/s631/Takis-Fitsos-KKE-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="631" data-original-width="449" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv_OednK3B7ZecUP-W7V0n0BiV0f_KzBNOON6e9f2ngIqBMHt3SMxTkjm-yZsMUGi_eShKzigaj5XRKkW2jtW-1d9N4-PjxjaaAX2-m6NRyj3pmnL1BwRwBKl6a_u3wRmf2TT9BkcIkA0/w456-h640/Takis-Fitsos-KKE-03.jpg" width="456" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div>Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-40623848415082406162018-07-20T05:00:00.000+03:002018-07-20T22:58:02.237+03:0024 Ιουλίου 1944 - Η μάχη της Καλλιθέας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="424" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497895488384786994" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidPBsOxmmVnYBy2KBAFgWEYKDrU6yyqI4myHClRnnckSDRuq5eL3rMH3xT6mhQqzHPYsos-jGE1DuMAxXdXpuRMxdza2NVhsH80yVJ8jgFkoiRTDT43aevzW4VMtYICt7VXRw14REI5zI/s640/98kallithea_1040.jpg" style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px;" width="640" /></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<br />
H μάχη της Καλλιθέας στις 24 Ιουλίου 1944 θεωρείται από τις πιο αιματηρές μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ της Αθήνας.<br />
<br />
Έμεινε στην ιστορία της εθνικής αντίστασης για την ηρωική θυσία στην οδο Μπιζανίου.<br />
<br />
Δέκα ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣίτες από το λόχο Χαροκόπου με οπλισμό : 3 αυτόματα, 7 ντουφέκια, 10 χειροβομβίδες και λίγα πυρομαχικά.<br />
οχυρώθηκαν σε σπιτάκι της οδού Μπιζανίου 10, που ήταν και έδρα του φρουραρχείου. Και ύστερα από 5ωρη μάχη με ένα τάγμα σχεδόν από <a href="http://ptheo.blogspot.gr/2008/03/blog-post_7543.html">ταγματασφαλίτες</a> του Μπουραντά και γερμανούς και αφού τους σώθηκαν τα πυροχαχικά αυτοκτονούν για να μην πέσουν στα νύχια των εχθρών.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYV5xkfvUD7mq8Fz5a_hcNcguDM5u-ll2Rfr6Z1G1mayG5rsPLIIzQi0mpKui56RzGRlqvQ2yXJqWeXb71XauVfQXxAHFNOOM4emibmOrLgBoTZAmb6PVion_VVK6jXnn5nuCyLsKYmMA/s1600/epon-kallitheas-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="768" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYV5xkfvUD7mq8Fz5a_hcNcguDM5u-ll2Rfr6Z1G1mayG5rsPLIIzQi0mpKui56RzGRlqvQ2yXJqWeXb71XauVfQXxAHFNOOM4emibmOrLgBoTZAmb6PVion_VVK6jXnn5nuCyLsKYmMA/s640/epon-kallitheas-02.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<br />
Τα παλικάρια της θυσίας ήταν :<br />
<b>Αλεξίου Θανάσης, Ιωακειμίδης Γιάννης (17 ετών), Χατζηπουλημένος Σπύρος (17 ετών), Γαλιάτσος Δημήτρης (19 ετών), Βασιλειάδης Δημήτρης (19 ετών), Παπαδόπουλος Ιορδάνης (20 ετών), Βιτσέντζος Στέλιος (20 ετών), Γυμνόπουλος Γιώργος (21 ετών), Μυριδινός Γαβριήλ (25 ετών), Λιγνόπουλος Παύλος.</b><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><span style="color: red;"><br /></span></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRxMgmzYmp7i8dPs_7xjNAcOhMUi_IcB5eSPZqluDRdBac-BE2cVKuMRWxj84CMvLb8OPiSTFqUFvABo3ewJTJls256QK92dAqfGqrNBv4TGA-4u8GlRt5-XmKaurzjyewVlW1WdaDqPg/s1600/tagmatalites-art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRxMgmzYmp7i8dPs_7xjNAcOhMUi_IcB5eSPZqluDRdBac-BE2cVKuMRWxj84CMvLb8OPiSTFqUFvABo3ewJTJls256QK92dAqfGqrNBv4TGA-4u8GlRt5-XmKaurzjyewVlW1WdaDqPg/s400/tagmatalites-art.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Οταν στις 23 Ιούλη του 1944 τα μηχανοκίνητα του ταγματασφαλίτη Μπουραντά με ισχυρές δυνάμεις Γερμανών και διοίκηση χιτλερικών αξ/κών, κύκλωσαν την Καλλιθέα, με σκοπό να διαλύσουν τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ που δρούσαν στην περιοχή και να μαζέψουν εργάτες για τα εργοστάσια της χιτλερικής Γερμανίας, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τμήματα του 1ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, που ύστερα από πολύωρη μάχη τούς ανάγκασαν να φύγουν με σοβαρές απώλειες.<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpLpKZXhvPAE9JHKF8B5mZts3kocs1y5yrselZks7RbW-7058PlAluFWOgBWrXHxpprqk-N3q_tTJA4DpPnO1P03lVXd5GCJXf3srcCc5lUdgg-8rhRVqCkYj0i7tyDKq5hWUMggDcrUw/s1600/mploko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpLpKZXhvPAE9JHKF8B5mZts3kocs1y5yrselZks7RbW-7058PlAluFWOgBWrXHxpprqk-N3q_tTJA4DpPnO1P03lVXd5GCJXf3srcCc5lUdgg-8rhRVqCkYj0i7tyDKq5hWUMggDcrUw/s640/mploko.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Την επομένη, 1.500 περίπου Γερμανοτσολιάδες ξαναγύρισαν και έζωσαν για δεύτερη φορά την Καλλιθέα. Σήμανε αμέσως συναγερμός. Το "χωνί" κάλεσε το λαό σε συναγερμό. Τμήματα του ΕΛΑΣ από Δουργούτι, Σφαγεία, Πετράλωνα, Παγκράτι, Ν. Σμύρνη ακόμη και από την Κοκκινιά έφτασαν για ενισχύσεις. Δέκα ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣίτες από το λόχο Χαροκόπου οχυρώθηκαν σε σπιτάκι της οδού Μπιζανίου 10, που ήταν και έδρα του φρουραρχείου. Ομαδάρχης ο 19χρονος Δ. Βασιλειάδης.Ο οπλισμός τους: 3 αυτόματα, 7 ντουφέκια, 10 χειροβομβίδες και λίγα πυρομαχικά.</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOYVr4wsMwqkfOHUNVhFsOd70p8UpJqJu2EMnvWvKjyTRr1HImIxTmv8Qh5iK-JaQF7y59_STVoS_qCEUtzrGCba3nj4nxSW3NRdL5mdCEDmc0VKnWdG74Kh2gDPMQcE6qWfWX_LexDPA/s1600/epon-kallitheas-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="768" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOYVr4wsMwqkfOHUNVhFsOd70p8UpJqJu2EMnvWvKjyTRr1HImIxTmv8Qh5iK-JaQF7y59_STVoS_qCEUtzrGCba3nj4nxSW3NRdL5mdCEDmc0VKnWdG74Kh2gDPMQcE6qWfWX_LexDPA/s640/epon-kallitheas-03.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<br />
Η μάχη σε λίγο άναψε για τα καλά, όλος ο λαός στο πόδι. Κλείνουν τα μαγαζιά και οι τροχιοδρομικοί κατεβαίνουν σε απεργία, που σε λίγο μετατρέπεται σε γενική. Τα τμήματα του ΕΛΑΣ καθηλώνουν τους Γερμανοτσολιάδες, το σπιτάκι που είναι οχυρωμένα τα δέκα παλικάρια δέχεται από τις γύρω ταράτσες με ακροβολισμένους τους "Μπουραντάδες", καταιγισμό πυρών, που όμως αποκρούονται. <span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtUMizk5g32ltoTWd0xjn2mrRJWW9iWHVf2VeTI-1KOHt-S8VunBDVhvpP1EbtCX26-PsEOE9VFpuHymvp4kObL7t-rGk6dUZv7Gn3yisDKvhqT-ut_F10EoDddeplm8LLCyn0HPf-0yg/s1600/kallithea1944-haraktiko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtUMizk5g32ltoTWd0xjn2mrRJWW9iWHVf2VeTI-1KOHt-S8VunBDVhvpP1EbtCX26-PsEOE9VFpuHymvp4kObL7t-rGk6dUZv7Gn3yisDKvhqT-ut_F10EoDddeplm8LLCyn0HPf-0yg/s640/kallithea1944-haraktiko.jpg" width="502" /></a></div>
<br />
<br />
Μέσα στο σπιτάκι υπάρχει μια μάνα με τα δυο παιδιά της, θέλουν να τα σώσουν. Ενας από τους ΕΛΑΣίτες βγαίνει με σημαία άσπρη και φυγαδεύει τους ενοίκους του σπιτιού. Ομως μια σφαίρα τον ρίχνει κάτω νεκρό.<br />
<br />
Πέντε ώρες κράτησε η πολιορκία. Οταν πια καταλαβαίνουν οι ηρωικοί ΕΠΟΝίτες μαχητές ότι δεν έχουν σωτηρία, αυτοκτονούν για να μην πέσουν στα νύχια των εχθρών, περνώντας έτσι στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_LjaXp8ZzwqofSTGxDDqOv77zRrJGCABzj-AeEAkPJsdh0WWQp-U7PHC8QMlAX97cvxu-bs1b7OR4_iOWCiDQv8mpZeQOYtIe_aFYKFd6d70HFojIlygtDOSKTTi4KhWEmrOsFFnjbs/s1600/eam_afisa.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_LjaXp8ZzwqofSTGxDDqOv77zRrJGCABzj-AeEAkPJsdh0WWQp-U7PHC8QMlAX97cvxu-bs1b7OR4_iOWCiDQv8mpZeQOYtIe_aFYKFd6d70HFojIlygtDOSKTTi4KhWEmrOsFFnjbs/s640/eam_afisa.png" width="514" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
Το σπιτάκι - κάστρο της οδού Μπιζανίου έπεσε, μα οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν για να τελειώσουν με τη νίκη των τμημάτων του ΕΛΑΣ, νίκη που στάθηκε αποφασιστική στη ματαίωση των σχεδίων του εχθρού στην επιστράτευση που σχεδίαζε.<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVO2x1bVqrLIM7uwRA2BWL6AsgIkCtsVuD1w_5taxmReW2iALjy9OFIbhG9r66BwIlOySCXKvl8jTqIHcKsNVf5zeDiQJM9dADJZ3MOenvJYk-4C4kFbgj1CGvYHRXLZNVUMpeeHrR9WQ/s1600/orestis-makris-elas-athinas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVO2x1bVqrLIM7uwRA2BWL6AsgIkCtsVuD1w_5taxmReW2iALjy9OFIbhG9r66BwIlOySCXKvl8jTqIHcKsNVf5zeDiQJM9dADJZ3MOenvJYk-4C4kFbgj1CGvYHRXLZNVUMpeeHrR9WQ/s640/orestis-makris-elas-athinas.jpg" width="454" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit; font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<br />
<br />
<b>Στη μάχη της Καλλιθέας συμμετέχει από τη θέση του β΄ καπετάνιου του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ ο Ορέστης Μακρής (Γιάννης). Στο βιβλίο του Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας αναφέρεται με λεπτομέρειες στη μάχη της Καλλιθέας </b>και καταθέτει μεταξύ άλλων και μια ενδιαφέρουσα προσωπική μαρτυρία για τον επικεφαλής των ταγμάτων ασφαλείας συνταγματάρχη Ιωάννη Πλυτζανόπουλο, υπεύθυνο για τη δολοφονία εκατοντάδων πατριωτών, με πρωταγωνιστικό ρόλο στο Μπλόκο της Κοκκινιάς και άλλα μπλόκα στις ηρωικές συνοικίες της Αθήνας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος, διοικητής του «1ου Συντάγματος Ευζώνων Αθηνών» (επίσημη ονομασία των Γερμανοτσολιάδων), όταν τον συναντά ο συγγραφέας του βιβλίου βρίσκεται «φυλακισμένος» και περιμένει τη «δίκη» του μαζί με άλλους δοσίλογους. Τον Μάρτη του 1947 το Γ΄ Δικαστήριο δωσιλόγων θα τον αθωώσει μαζί με άλλους προδότες και εγκληματίες και στη συνέχεια θα προαχθεί για τις υπηρεσίες του σε υποστράτηγο του κυβερνητικού στρατού. Θα τιμηθεί και επί χούντας που, εκτός των άλλων τιμών… θα διορίσει και τον ανιψιό του Νίκο δήμαρχο στην Κοκκινιά!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Χαρακτηριστικά είναι επίσης και τα όσα αναφέρει στον συγγραφέα για τη μάχη της Καλλιθέας ο αστυνόμος Χρύσανθος Μπεκιάρης, δεξί χέρι του Μπουραντά, που… κατηγορεί με αγανάκτηση όσους του έδιναν εντολές να βασανίζει και να δολοφονεί έλληνες πατριώτες…<br />
Tο σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του καπετάν Γιάννη – Ορέστη Μακρή.<br />
<br />
<i style="background-color: #f3f3f3;">ΠΛΥΤΖΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ</i></div>
<div style="text-align: left;">
<i style="background-color: #f3f3f3;"><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRMRclXgL4vdtpl57jRexcqAyVjsROv_AAvHXZsyIXkMDAP9OJcuiWBK3MpMbwvuZu_4GG65pcYRSjQFwZrKKojo1itA9QjVm7S0LKmldx1PNUqYok-Zq-C_RiGQQo2nv7A3HCrODnzJU/s1600/plitzanopoulos-rallis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRMRclXgL4vdtpl57jRexcqAyVjsROv_AAvHXZsyIXkMDAP9OJcuiWBK3MpMbwvuZu_4GG65pcYRSjQFwZrKKojo1itA9QjVm7S0LKmldx1PNUqYok-Zq-C_RiGQQo2nv7A3HCrODnzJU/s320/plitzanopoulos-rallis.jpg" width="320" /></a></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: center;">
<i><i>Ο συνεργάτης των Γερμανών «πρωθυπουργός» Ράλλης (δεξιά) και ο επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας Αττικής Πλυτζανόπουλος (με τη σημαία)</i></i></div>
<i>
</i>
<br />
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<i style="font-size: 14.768px; line-height: 27.4242px;"><span style="color: #444444; font-family: "open sans" , "arial" , sans-serif;"><br /></span></i></div>
<i style="background-color: #f3f3f3;">Μου δόθηκε η ευκαιρία μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, στα μέσα του 1946, ν’ ακούσω από «πρώτο χέρι» την αφήγηση της μεγάλης μάχης της Καλλιθέας από το συνταγματάρχη Πλυτζανόπουλο. Και πολύ αργότερα από τον αστυνόμο Χρύσανθο Μπεκιάρη, που ήταν το δεξί χέρι του Μπουραντά.<br /><br />Το καλοκαίρι του 1946 οι μεταδεκεμβριανές κυβερνήσεις με συνέλαβαν για συμμετοχή μου στην οργάνωσή μας μέσα στο στρατό. Με παρέπεμψαν στο στρατοδικείο για παράβαση του νόμου 375 «περί κατασκοπείας».<br /><br />Ύστερα από ένα μήνα «ανακρίσεις» και βασανιστήρια στα υπόγεια μιας «βίλας» στην Εκάλη, με μετέφεραν μαζί με 15 άλλους συντρόφους, (τον Τάσο Ρασιά, τον Κούρναβο, τον υπολοχαγό Αριστείδη Παπαδόπουλο, το λαχαγό Ευάγγελο Μονιάκη, το Νίκο Καστρινή, τον Πανταζή, το Γιάννη Μαυρομάτη, το Γαβρίλο Μανιά, το Μπαρτζάκα και άλλους) στις φυλακές του Σταδίου (αποδυτήρια).<br /><br />Εκεί κρατούσαν σαν υπόδικους όλους τους «έλληνες» γερμανοκατάσκοπους της Μέσης Ανατολής, περίπου 50. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν κι ο αρχηγός της γερμανικής κατασκοπείας Μέσης Ανατολής γερμανός Ζάιτς, ο «συνταγματάρχης» Πλυτζανόπουλος, ο βασανιστής της «Ειδικής Ασφάλειας» ανθυπομοίραρχος Παπαγρηγοράκης, οι βασανιστές χωροφύλακες Κουρεμπανάς και Γραφάκος και 10 ακόμα υπαξιωματικοί – βασανιστές γερμανοτσολιάδες.<br /><br />Ο δικός μας ερχομός στις φυλακές δεν άρεσε καθόλου στον Πλυτζανόπουλο, γιατί μέχρι τότε είχε μετατρέψει το δωμάτιο που τον κρατούσαν σε «γκαρσονιέρα», όπου δεχόταν καθημερινά μια στρουμπουλή νεαρή κοπέλα. Όταν το βράδυ έκλειναν τα κελιά μας, αυτός έφευγε ελεύθερος για το σπίτι του και γύριζε πάλι το πρωί!<br /><br />Γι’ αυτό έβαλε σαν σκοπό του να μας διώξει κι άρχισε τις προκλήσεις με τους δικούς του, προσπαθώντας να παρασύρει ενάντιά μας και τους γερμανοκατάσκοπους. Σε μια τέτοια απόπειρα να μας λιανίσουν στο ξύλο, για να μας πάρουν με τα φορεία, όταν ο Πλυτζανόπουλος είδε απ’ τα σκαλιά, ότι θα τα βρουν σκούρα οι παλικαράδες του, άρχισε να φωνάζει:<br /><br />«Σταματήστε ρέεε! Παπαγρηγοράκη πάρε τους δικούς σου και γρήγορα μέσα στα κελιά σας. Δεν είσαστε, ρε, άξιοι να τα βάλετε με τα κομμούνια. Αν δεν είχαν το «μίασμα» του κομμουνισμού, θα γινόμουν εγώ αρχηγός τους, γιατί είναι πραγματικά παλικάρια…»<br /><br />Τότε του φωνάζω κι εγώ: «Ναι, αλλά δε μας ρώτησες εμάς αν θα σε δεχόμαστε για αρχηγό μας.»<br /><br />Από τότε δε μας ξαναπροκάλεσαν. Αντίθετα ο Πλυτζανόπουλος γινόταν «λαλίστατος» και διηγόταν στο προαύλιο τα «κατορθώματά» του. Σε μια τέτοια «ρητορική του ευφορία» έλεγε, ανάμεσα σε βωμολοχίες, στρίβοντας συνέχεια το τσιγγελωτό μουστάκι του με τη βαριά του φωνή, στους ακροατές του (τον επικεφαλής της φρουράς ανθυπομοίραρχο και δυο – τρεις ύποπτους επισκέπτες του) για τη μάχη της Καλλιθέας:<br /><br />«… Με κάλεσε ο πούσ… ο Ράλλης (εννοούσε τον κούισλιγκ πρωθυπουργό) στο γραφείο του. Ήταν εκεί και ο γερμανός στρατηγός των ΕΣ-ΕΣ και μου λέει: θέλουμε 100.000 εργάτες για τη Γερμανία. Πρέπει να τους μαζέψεις σ’ ένα μήνα. Είσαι ελεύθερος να ενεργήσεις όπως θέλεις. Σκότωσε, κρέμασε, κάψε όσους νομίζεις, θα σε ενισχύουν και μονάδες των ΕΣ-ΕΣ, αρκεί να φέρεις τους 100.000 που θέλουν οι γερμανοί. Τώρα ο πούσ… τα γυρίζει και λέει ότι ενεργούσε βάσει εντολών του αγγλικού στρατηγείου και ρίχνει τα βάρη σε μένα για το αίμα που χύθηκε. Βγάζει την ουρά του και λέει πως τα έκανα όλα με δική μου πρωτοβουλία. Μόλις πήρα τη διαταγή, σχηματίζω ένα κοινό επιτελείο, με τον Μπουραντά, το Γρίβα, τον Γκίνο κι έναν ταγματάρχη γερμανό. Είχαμε στη διάθεσή μας περίπου 1200 άνδρες. Την πρώτη μέρα θα ξεκαθαρίζαμε τις ανατολικές συνοικίες (23.7.44), που γειτόνευαν με τη λεωφόρο Συγγρού, για να μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ανενόχλητοι κυκλωτικό ελιγμό απ’ τη γέφυρα του Κουκακιού προς την οδό Δήμητρας, να καταλάβουμε το αμαξοστάσιο και να μπλοκάρουμε όλους τους ελασίτες της Καλλιθέας. Αλλά οι πούσ… τα κομμούνια, ενώ φτάσαμε ως την οδό Αρτάκης μας ξέφευγαν, μόλις τους πλησιάζαμε μας έριχναν και φεύγανε. Δε μπορέσαμε να πιάσουμε ούτε έναν.<br /><br /><br />Έκανε κι ο Μπουραντάς μια ψευτοεπίθεση το απόγευμα στην Καλλιθέα, για να τους ξεγελάσουμε και να τους πιάσουμε στον ύπνο.<br /><br /><br />Μετά τα μεσάνυχτα συγκεντρώσαμε όλες μας τις δυνάμεις στο Κουκάκι και τις χωρίσαμε σε τρία σώματα. Το 1ο με το Γυίβα και τους 200 χίτες του, θα έπιαναν όλες τις γέφυρες του ηλεκτρικού, απ’ το θησείο ως την Καλλιθέα, για να μη μπορούν τα κομμούνια να φύγουν από κει. Το 2ο με τους μπουραντάδες, τους χωροφύλακες και τους ευζώνους, γύρω στους 700, θα έδιναν το κύριο χτύπημα απ’ τα Παλαιά Σφαγεία και Χαροκόπου. Και, τέλος το 3ο με 300 ευζώνους θα ξεκινούσαν απ’ τη γέφυρα του Κουκακιού προς τη λεωφόρο Συγγρού να μπλοκάρουν τα κομμούνια στην οδό Δήμητρας. Έτσι θα τους κυκλώναμε και θα τους πιάναμε όλους. Ύστερα με την άνεσή μας θα μαζεύαμε 10 και 20 χιλιάδες εργάτες για το Ράλλη και τους γερμανούς. Είχαμε κι ένα λόχο από γερμανούς με πολυβόλα και όλμους, για να τους ρίξουμε, όπου βρίσκαμε αντίσταση. Φαίνεται όμως πως οι πούσ… είχαν πληροφορηθεί το σχέδιό μας και μας περίμεναν. Χρειάστηκα τρεις ώρες για να τους εκτοπίσω από το λόφο Σικελίας και την ΕΛβΙΕΛΑ, κι όταν τους διώξαμε χάσαμε πολύ χρόνο στην οδό Μπιζανίου. Εκεί κολλήσαμε. Ήταν 10 παιδαρέλια και πολεμούσαν σα λύκοι.<br /><br /><br />Mου στέλνανε απανωτές αναφορές οι αξιωματικοί μου, ότι έχουν κυκλώσει ένα τάγμα ελασιτών. Τέτοιοι μαλάκ… δες ήταν. Τους έστειλα και μια διμοιρία γερμανών με δύο όλμους. Με τις βλακείες τους έχασα πολύτιμο χρόνο πιστεύοντας πως είχα κυκλώσει τις κύριες δυνάμεις τους.<br /><br /><br />Όταν είδα το απόγευμα με τα μάτια μου πως ήταν μονάχα 10, έχεσα πατόκορφα τους αξιωματικούς που μου έστελναν τις κωλοαναφορές τους.<br /><br /><br />Δίνω αμέσως διαταγή για γενική επίθεση μ’ όλες μας τις δυνάμεις να καταλάβουμε το αμαξοστάσιο της Καλλιθέας.<br /><br /><br />Τελικά φτάσαμε εκεί γύρω στις 6 το απόγευμα. Τα κομμούνια μας χτυπούσαν απ’ όλες τις ταράτσες, παράθυρα, χωρίς να τους βλέπουμε. Δεχόμαστε πυρά κι απ’ τη λεωφόρο Συγγρού, όπου είχαν φτάσει οι ελασίτες απ’ τις συνοικίες του Νέου Κόσμου και της Νέας Σμύρνης. Όταν φτάσαμε στο αμαξοστάσιο και την οδό Δήμητρας, οι κομμουνιστές είχαν εξαφανιστεί. Αλλά και μεις είμαστε κατάκοποι. Όλοι οι άνδρες είχαν φύγει από την Καλλιθέα. Πιάσαμε μοναχά καμιά εκατοσταριά ύποπτους. Είχαμε σκοτώσει και καμιά 50ριά ελασίτες, αλλά χάσαμε και μεις άλλους τόσους. Εμείς δίναμε το αίμα μας κι ο πούσ… ο Ράλλης με τους εγγλέζους τα γυρίζουν σήμερα κι αντί να με γεμίσουν παράσημα που έσωσα την Ελλάδα, με κλείσαν στη φυλακή…».<br /><br />Αυτά έλεγε ο Πλυτζανόπουλος πίνοντας το καφεδάκι του στο προαύλιο της φυλακής. Και τώρα ας δούμε τι έλεγε ο αστυνόμος Χρύσανθος Μπεκιάρης, του μηχανοκίνητου του Μπουραντά, όταν πια είχε πάρει τη σύνταξή του, σε καφενείο του τέρματος Αμπελοκήπων. Μετανιωμένος και γεμάτος αγανάκτηση γι’ αυτούς που τον έβαλαν να χτυπάει και να βασανίζει τους έλληνες πατριώτες και που όταν πια δε τον χρειάζονταν τον πέταξαν σαν άχρηστο σκουπίδι στην άκρη, μια και ο Μπουραντάς δεν τον χώνευε και τον κατηγορούσε συνεχώς, γιατί τον θεωρούσε αντίζηλό του στη θέση του αρχηγού του μηχανοκίνητου.<br /><br />Ο Μπεκιάρης ήταν κουμπάρος ενός παιδικού μου φίλου στους Αμπελόκηπους, του Μήτσου Τράπαλη. Ένα βράδυ που περνούσα απ’ το καφενείο, με φώναξε ο Τράπαλης και με σύστησε στο Μπεκιάρη. Αυτός απάντησε αμέσως πως με ήξερε και πως από την κατοχή είχε τις πληροφορίες του πως ήμουν στέλεχος του ΕΛΑΣ και πως πολέμησα εναντίον τους στην Καλλιθέα.<br /><br />Και συνέχισε: «Αν μ’ άκουγε τότε ο Πλυτζανόπουλος, θα σας πιάναμε όλους. Του είχα προτείνει να κατέβουμε απ’ τα ξημερώματα, με τ’ αυτοκίνητά μας στον Ιππόδρομο και να σας χτυπήσουμε απ’ τις Τζιτζιφιές και την Αγία Ελεούσα. Έτσι θα σας συνθλίβαμε σαν τις συμπληγάδες πέτρες και δεν θα μας ξεφεύγατε…»<br /><br />Θυμάμαι του απάντησα. «Πριν μας συνθλίψετε, πάλι Θα σας ξεφεύγαμε. Δε μπορούσατε να μας νικήσετε γιατί μας βοηθούσε ολόκληρος ο λαός της Αθήνας κι όταν έπρεπε μας έκρυβε και δε μας βρίσκατε».</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhre6TR3HucIHgP-R3qWEckmLyE4Nva7WbhozP9jBByDkarwzJn0RViP5YN0Rd3oTpo6nlcBm9HZDFiCsaiPvW_ipHZ5M6nrpF8lf1GZKvpTnvL54lzXodA4o8rmamUxjBiZAnKATT31gU/s1600/epon-kallithea-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhre6TR3HucIHgP-R3qWEckmLyE4Nva7WbhozP9jBByDkarwzJn0RViP5YN0Rd3oTpo6nlcBm9HZDFiCsaiPvW_ipHZ5M6nrpF8lf1GZKvpTnvL54lzXodA4o8rmamUxjBiZAnKATT31gU/s320/epon-kallithea-05.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmzMbJ5DBF7zaI34d6SU_J_vyrq1CdPhuLHlaowEDlKA997RCgBfa0aOqZ1ZGkiUsRt7xRdAeUdBSte-KYjmWYXLU6zo4P_wI_iQtamhamHOABI0x5EdJLSaeLfZhrqutmZaW6j5MwrN8/s1600/epon-kallithea.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmzMbJ5DBF7zaI34d6SU_J_vyrq1CdPhuLHlaowEDlKA997RCgBfa0aOqZ1ZGkiUsRt7xRdAeUdBSte-KYjmWYXLU6zo4P_wI_iQtamhamHOABI0x5EdJLSaeLfZhrqutmZaW6j5MwrN8/s1600/epon-kallithea.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAKfOV1vxk801X9Dj3QqnVUkeqBOkDeJLIlc_YTirAcfx8fBgKuCe93R27OkdQd94rFAODM39Pe1DuVnm2Nu7HWmaaJD3aUHtLlSPsLzm9usmkVHxhglYX2zIPMDfqawiZsYZsENO7-54/s1600/epon-kallithea-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAKfOV1vxk801X9Dj3QqnVUkeqBOkDeJLIlc_YTirAcfx8fBgKuCe93R27OkdQd94rFAODM39Pe1DuVnm2Nu7HWmaaJD3aUHtLlSPsLzm9usmkVHxhglYX2zIPMDfqawiZsYZsENO7-54/s320/epon-kallithea-04.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYsU3cwM5SQcn-H8zAkGboBhgvfiv6I0X50WBBQIvhx4S7bw5I8mVbY-ovEvRO4gF7p9INmMA0Oh4kH4n5GtAFUbCeAED5cHzm5TgcTSuPoncFgc5c3bhIFEP7xeu9OAkXQKFHO1t4oUw/s1600/epon-kallithea-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYsU3cwM5SQcn-H8zAkGboBhgvfiv6I0X50WBBQIvhx4S7bw5I8mVbY-ovEvRO4gF7p9INmMA0Oh4kH4n5GtAFUbCeAED5cHzm5TgcTSuPoncFgc5c3bhIFEP7xeu9OAkXQKFHO1t4oUw/s320/epon-kallithea-03.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGzoW2_rI6XrzWE7AJmPCODamdgSgBH4rywxi77D2iqM7pA9msNZNesbGsIsNtfewJiaEYSDLssa6Vj9MlypSRhcjvOjmBg3so4BJp660H69qAS_AAeD8iGWdEXEj9yGkfGu-veg7lQEg/s1600/epon-kallithea-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGzoW2_rI6XrzWE7AJmPCODamdgSgBH4rywxi77D2iqM7pA9msNZNesbGsIsNtfewJiaEYSDLssa6Vj9MlypSRhcjvOjmBg3so4BJp660H69qAS_AAeD8iGWdEXEj9yGkfGu-veg7lQEg/s320/epon-kallithea-02.jpg" width="251" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
Κείμενο – μαρτυρία της ποιήτριας της Εθνικής Αντίστασης Σοφίας Μαυροειδή – Παπαδάκη, της φλογερής ΕΠΟΝίτισσας –τότε, με το ψευδώνυμο Κλειώ–, από το περιοδικό της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ «Εθνική Αντίσταση». Η Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη πήρε μέρος ενεργά στην Αντίσταση και πολλά ποιήματά της έγιναν τραγούδι στα χείλη του λαού μας. Μεταξύ άλλων είχε σημαντική συμβολή στον πολιτιστικό-μορφωτικό τομέα της ΕΠΟΝ και το σπίτι της στην οδό Ηρακλέους στην Καλλιθέα (εκεί όπου έγραψε και τον ύμνο του ΕΛΑΣ) ήταν ανοιχτό σε κάθε αδούλωτη ψυχή που μαχόταν για τη λευτεριά.<br />
<br />
***<br />
<br />
«Και στα σκολειά θα φουρτουνιάζουν των παιδιών τα στήθη σαν αρχινά ο δάσκαλος: Της Καλλιθέας η μάχη…».<br />
<br />
Της Καλλιθέας τη μάχη! Αν τύχει νάναι απ’ τη γενιά μας ο δάσκαλος, ίσως, να μπορέσει να τη διηγηθεί με τη ζωντάνια που πρέπει. Γιατί η Ιστορία δε γράφεται με την πένα. Τη γράφει το αίμα, η αυτοθυσία και μόνο όσοι τη ζήσαν μπορούνε να την εξιστορήσουν. Αργότερα, σα θ’ αναδιφά τα χαρτιά ο ιστορικός, η μνήμη θα ’χει, πια, χάσει τη θέρμη της. Γι’ αυτό τώρα, ναι τώρα, πρέπει να γράφουμε τις ιστορίες. Για να κρατήσουν τη φλόγα που τις έχει γεννήσει. Εμείς που τα ζήσαμε τα ηρωικά τούτα χρόνια έχουμε κάποιο ιερό χρέος γι’ αυτό.<br />
<br />
Δευτέρα ξημέρωμα. 24 Ιουλίου. Η Καλλιθέα είναι ανάστατη. Ξυπνημένοι μέσ’ στα χαράματα απ’ το ξαφνικό ξέσπασμα της μάχης, στριφογυρίζουμε μέσα στα σπίτια. Κάπου κάπου, ανάμεσα από τους όλμους και τις χειροβομβίδες ακούγεται απειλητική η φωνή των τσολιάδων.<br />
<br />
«- Τους άτιμους! Μας φάγανε τον Κατσίδη! Πάει κι’ ο Μήτσος κι’ ο Γιάννης…<br />
<br />
– Αντέχει μωρέ, ακόμη το σπίτι;<br />
<br />
– Αντέχει, λέει! Φρούριο γίνηκε το καταραμένο! Πέντε ώρες τώρα χτυπιέται αλύπητα και δεν παραδίνεται. Στρωμένοι είναι οι δρόμοι από τσολιάδες και χωροφυλάκους. Ακούς δέκα παλιόπαιδα να μας ρεζιλέψουν έτσι.<br />
<br />
– Μα σάμπως είναι μόνο το σπίτι; Σε κάθε γωνιά κι ένα μετερίζι… Έχουνε έρθει φαίνεται ελασίτες κι από το Βύρωνα κι’ από τα Σφαγεία…»<br />
<br />
Ύστερα πάλι σιγή.<br />
<br />
Η μάχη έχει απ’ ώρα κοπάσει. Οι δρόμοι ξαναγεμίζουν σιγά σιγά κόσμο. Κι’ όλοι τρέχουν για την οδό Μπιζανίου. Μια είδηση μεταδίδεται από στόμα σε στόμα. «Αυτοκτόνησαν, μα δεν παραδόθηκαν! Πάμε να το διαπιστώσουμε πως εδώ στη μικρή Καλλιθέα μας γίνηκε αυτό το μεγάλο πράμα. Δεν ξέρουμε ακόμη αν φύγαν οι γκεσταπίτες κι’ οι Γερμανοί. Μα δε φοβούμαστε πια. Η ψυχή μας φούντωσε από τη φλόγα των δέκα παλληκαριών.<br />
<br />
Προσκύνημα έχει γίνει το σπίτι. Όλη η Καλλιθέα μαζεύτηκε κει. Συντρίμμια οι πόρτες και τα παράθυρα. Κόσκινο απ’ τις σφαίρες οι τοίχοι.<br />
<br />
Τα ηρωικά κορμιά τάχουν σηκώσει. Μα το πάτωμα είναι πλημμυρισμένο από αίμα. Ένα προδοτικό δάχτυλο χάραξε μ’ αυτό αγκυλωτούς σταυρούς γύρω στους τοίχους.<br />
<br />
Κανείς δεν μιλεί στην αρχή. Μα λίγο λίγο η αγανάκτηση, ο θαυμασμός, η κατάπληξη γίνονται λόγια. Οι γειτόνοι που παρακολούθησαν πίσω απ’ τις γρίλιες τη γίγαντα-μάχη δεν έχουν σταματημό. Μια λεπτομέρεια ο ένας, ένα όνομα ο άλλος, ο τρίτος κάποια συμπλήρωση. Κι’ η ιστορία φωτίζεται λίγο λίγο.<br />
<br />
Να η ιστορία.<br />
<br />
«Μια δεκαπενταριά επαναστάτες κοιμόντουσαν κείνο το βράδυ στον κήπο ενός σχολειού δίπλα. Άξαφνα ο σκοπός σάλπισε κίνδυνο. Το στέκι είχε κυκλωθεί. Τα παιδιά πολέμησαν λιονταρίσια. Μερικά ξέφυγαν. Δυο πιαστήκαν και τουφεκίστηκαν κει στον τόπο. Δέκα πρόφτασαν και μπήκαν σ’ αυτό το σπίτι. Δυο χήρες και τρία παιδιά που το κατοικούσαν απόμειναν άφωνες απ’ το φόβο. Πέντε ώρες πολέμησαν δίχως ανάσα τα παλληκάρια. Άπαρτο κάστρο γίνηκε το σπίτι. Όλμοι, πολυβόλα, χειροβομβίδες χτυπούσαν αλύπητα από τις γύρω ταράτσες. Βροχή τα βλήματα γκρέμιζαν τους τοίχους. Οι γκεσταπίτες και οι λογής προδότες που τόχαν κυκλώσει σωριάζονταν όλο και περισσότεροι γύρω του. Και πήραν τα τηλέφωνα και κάλεσαν τους συμμάχους τους.<br />
<br />
– Βοήθεια, χάνουμε τη μάχη.<br />
<br />
Κι’ οι Γερμανοί κατεβήκαν.<br />
<br />
– Παραδοθήτε, φώναζαν τότε στους δέκα λεβέντες. Ελπίδα δεν έχετε.<br />
<br />
Κατεβαίνουν οι Γερμανοί.<br />
<br />
Μα τα παλληκάρια απάντησαν όλα με μια βοή.<br />
<br />
– Ο Ε-ΛΑΣ ΔΕΝ ΠΑ-ΡΑ-ΔΙ-ΔΕ-ΤΑΙ ΠΟ-ΤΕ. ‘Ετσι, αργά, συλλαβιστά, δυο και τρεις φορές.<br />
<br />
Φρύαξαν οι προδότες κι οι Γερμανοί πούχαν κατεβεί σε βοήθειά τους. Η μάχη φούντωσε. Τα κουφώματα πέφταν συντρίμμια, τράνταζε ο κόσμος. Μα το πολυβόλο μέσα από το παράθυρο θέριζε ακατάπαυτα. Άξαφνα φάνηκε μια πετσέτα σ’ ένα κοντάρι.<br />
<br />
– Λευκή σημαία, φώναξαν με χαρά οι προδότες.<br />
<br />
Παύσατε πύρ! θα παραδοθούν.<br />
<br />
– Έχουμε δω δυο γυναίκες και τρία παιδιά. Πάρτε τους έξω. Θα πεθάνουν απ’ την τρομάρα. Και βγήκε η εκβιαστική απόφαση:<br />
<br />
– Μόνο αν μας τους παραδώσει ένας από σας θα σωθούν. Αλλιώς θα πεθάνουν μαζί σας.<br />
<br />
Τα παλληκάρια δέχτηκαν τη θυσία. Άλλο δε γινόταν. Ένας θάπρεπε να παραδοθεί.<br />
<br />
Σ’ ένα λεπτό η θυσία είχε γίνει. Οι γυναίκες και τα παιδιά σώθηκαν κι’ ο ηρωικός Επονίτης τουφεκίστηκε κει, στον τόπο, ύστερα απ την επίμονη άρνησή του να μαρτυρήσει.<br />
<br />
– Δεν μπορούσα να πιστέψω τ’ αυτιά μου, έλεγε ο δάσκαλος που καθόταν αντίκρυ. «Ναι ή όχι», του φώναζαν. «Όχι!», είπε, κοιτάζοντάς τους κατάματα.<br />
<br />
Και τον σκότωσαν κει στον τόπο.<br />
<br />
Κείνη τη στιγμή, συμπλήρωσε άλλος γείτονας, ακούστηκαν απ’ το σπίτι τραγούδια. Τα παιδιά μ’ όλη τη δύναμη και τη φλόγα της ψυχής τους ψάλλαν τον Εθνικό Ύμνο. ‘Ύστερα ακούστηκαν μερικοί πυροβολισμοί… Τίποτε άλλο… Το σπίτι βυθίστηκε στη σιγή.<br />
<br />
– Ετοιμάζουν έξοδο, φώναζαν οι πολιορκητές και ζητούσαν να βάλουν φωτιά στο σπίτι. Μια ομάδα σίμωσε λίγο – λίγο, δειλά κι’ είδε τα παλληκάρια να πλένε στο αίμα τους. Τις ύστερες σφαίρες τις φύλαξαν για τον εαυτό τους.<br />
<br />
Βράδυ της ίδιας μέρας. Νύχτωσε πια, ένα καντηλάκι φέγγει στο περβάζι του παραθύρου. Στεφάνια παντού, ορθά στην ταράτσα, κρεμασμένα στους τοίχους. Ταινίες, ταμπέλες, χαρτιά! Μια γρηούλα τριγυρίζει κλαίοντας. Τα παιδιά ψαχουλεύουν τα χαρτιά και διαβάζουν. Οι οργανώσεις πάνε κι’ έρχονται και φέρνουν αφιερώματα. Οι ελασίτες ψάχνουν τους τοίχους να βρούνε λίγο χώρο ανάμεσα στις τρύπες να γράψουν δυο λόγια: «Κάστρο δεν ήταν, μα άντεξε σαν κάστρο». «Διαβάτη πες στους Έλληνες πως πέσαμε για την πατρίδα». Ο κόσμος περνά και ρίχνει λουλούδια πάνω στα πηγμένα αίματα της αυλής.<br />
<br />
Οι ψυχές είναι γεμάτες συγκίνηση. Τα μάτια δεν ξεκολλούν απ’ το σπίτι, που γίνηκε άξαφνα βωμός και προσκύνημα του λαού. Καλότυχο! Τη νύχτα τούτη, όπως γίνεται μια φορά στα χίλια χρόνια κατέβηκαν και το μοίραναν οι Μοίρες. Και μπήκε ολόισα στην αθανασία.<br />
<br />
Αργότερα, η Καλλιθέα, η Αθήνα, ολάκερη η Ελλάδα είναι ελεύθερη πια! Τρισήμισυ μήνες πέρασαν από τότες. Στο πάνθεο του αγώνα πήραν με τη σειρά τους τη θέση τους οι ηρωικές γειτονιές. Ανάμεσά τους και η Καλλιθέα κρατά τη δική της τιμητική θέση. Και το σπιτάκι – κάστρο, στην οδό Μπιζανίου, δίπλα στ’ αδέρφι του το κάστρο, το σπιτάκι του Υμηττού, συναγωνίζεται το Κούγκι και τ’ Αρκάδι. Σ’ ένα λευκό μάρμαρο χαραγμένο γαλάζια ένα επίγραμμα τ’ ονομάζει καινούργιο χάνι της Γραβιάς. Δεν έχει, δεν μπορεί νάχει ιδιοχτήτη πια. Ανήκει στην Ελλάδα, θα γίνει μουσείο. Και τα ηρωικά παλληκάρια, τα 10 παλληκάρια, που τ’ απαθανάτισαν, ένας αστερισμός από δέκα λαμπρά αστέρια, θα στολίζουν πάντα την Ιστορία».</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7rO4Ka3z_U1Cv6uFP2Vqkg3v0SQjmjSiM_WmRUaPgRfnTJEhsU-6cIX6KKFBpf142zzxWAbOFap06PknjFMn4J35wMGVcEpHtkoZ0d0-wQyR1HrkP-B7GAuwNsjtMunYzy_fkA6s4QUc/s1600/epon-kallitheas-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="432" data-original-width="768" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7rO4Ka3z_U1Cv6uFP2Vqkg3v0SQjmjSiM_WmRUaPgRfnTJEhsU-6cIX6KKFBpf142zzxWAbOFap06PknjFMn4J35wMGVcEpHtkoZ0d0-wQyR1HrkP-B7GAuwNsjtMunYzy_fkA6s4QUc/s640/epon-kallitheas-01.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<i>Κείμενο – μαρτυρία της ποιήτριας της Εθνικής Αντίστασης Σοφίας Μαυροειδή – Παπαδάκη, της φλογερής ΕΠΟΝίτισσας –τότε, με το ψευδώνυμο Κλειώ–, από το περιοδικό της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ «Εθνική Αντίσταση»</i> <a href="http://www.katiousa.gr/istoria/23-24-iouli-1944-machi-tis-kallitheas-agnosti-martyria-tis-poiitrias-sofias-mavroeidi-papadaki/" style="background-color: white; font-family: "Fira Sans", sans-serif; font-size: 19.2px;" target="_blank">katiousa.gr</a></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-90873687743428718772018-07-19T13:00:00.000+03:002018-07-20T22:55:51.082+03:0022 Ιουλίου 1943 Η μεγάλη αντιβουλγαρική πορεία του ΕΑΜ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHAstzk_ZzsfQNqWDzPoejv_-4iV3p7DPg4RQqP1HV68K4VvUR5dMDQLvJZVF-VDKMorm5kV9Ubc-YzxOml3lJcXX_U6lubtqBQSKD4Xk0HVabIg7oJ3uzPLUngCs3G3FGLqfitmvNE1U/s1600/epon_art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHAstzk_ZzsfQNqWDzPoejv_-4iV3p7DPg4RQqP1HV68K4VvUR5dMDQLvJZVF-VDKMorm5kV9Ubc-YzxOml3lJcXX_U6lubtqBQSKD4Xk0HVabIg7oJ3uzPLUngCs3G3FGLqfitmvNE1U/s1600/epon_art.jpg" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Η ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης <b>Παναγιώτα Σταθοπούλου</b> κατάγεται από το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας. Οι γονείς της μετανάστευσαν για ένα διάστημα στην Αμερική όπου και γεννήθηκε η Παναγιώτα, κάπου στα 1926. Αργότερα η οικογένεια Σταθοπούλου επέστρεψε στην Ελλάδα και την περίοδο της Κατοχής εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στου Γκύζη και συγκεκριμένα στην οδό Βαλτινών ακριβώς απέναντι από το σημερινό αλσάκι στο οποίο βρίσκεται και η αναμνηστική πλάκα με το όνομά της.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGj-0T7F8w4gALlQCk6VkgTOGJbec9U7yNycVySwxWXMY21_GsGq8Rn8e2E3xOTXCKZRnVDhx6cxUQjhUH00oYE5WtiR6_sID_KkfKWgq3VFEzrwjRPg3QLEMVAwXRSs6fKzCijPAwgQ/s1600/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="444" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGj-0T7F8w4gALlQCk6VkgTOGJbec9U7yNycVySwxWXMY21_GsGq8Rn8e2E3xOTXCKZRnVDhx6cxUQjhUH00oYE5WtiR6_sID_KkfKWgq3VFEzrwjRPg3QLEMVAwXRSs6fKzCijPAwgQ/s640/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-02.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Η Παναγιώτα Σταθοπούλου, ένα γλυκύτατο ξανθό κορίτσι όλο ζωντάνια και ενέργεια, σπουδάζει και ταυτόχρονα εργάζεται. Γρήγορα εντάσσεται στις τάξεις της ΕΠΟΝ δίνοντας και τη δική της συμβολή στον αγώνα για λευτεριά, ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Η Παναγιώτα διακρίνεται, είναι παντού πρώτη, θαρραλέα και μαχητική μα συνάμα και μια βαθιά ευγενική ψυχή! ΄Έτσι θα κερδίσει την καθολική εκτίμηση και το σεβασμό και θα γίνει αξιαγάπητη σε φίλους, συμμαθητές και συντρόφους ως πρότυπο αγωνιστή!<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Στα γεγονότα που θα αναφέρουμε παρακάτω η Παναγιώτα πρωτοστατεί μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας της στην οργάνωση του <b>μεγάλου ιστορικού συλλαλητηρίου της 22ας Ιουλίου του 1943</b>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtkQqVvwlPk_XzoSJg3gRPJ-NZ4b1nEVUK7mQLjIZNeRh38UZaz6X3oNf7VWFg_z4acX0p6ry9e1XAe4sxL8V5lcrtlZQi6dIVtNHSxYjfMT6iA2QMsQFiRKFvJFjZWJ1F9ZAaD24_hdI/s1600/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtkQqVvwlPk_XzoSJg3gRPJ-NZ4b1nEVUK7mQLjIZNeRh38UZaz6X3oNf7VWFg_z4acX0p6ry9e1XAe4sxL8V5lcrtlZQi6dIVtNHSxYjfMT6iA2QMsQFiRKFvJFjZWJ1F9ZAaD24_hdI/s640/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-01.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Τις μέρες εκείνες επικρατεί γενικός αναβρασμός σε όλη την Αθήνα. Τα στελέχη και τα μέλη των αντιστασιακών οργανώσεων κινούνται δραστήρια από πόρτα σε πόρτα σε όλες τις γειτονιές και τις συνοικίες της Αθήνας προετοιμάζοντας τον κόσμο για τη μεγάλη κινητοποίηση κατά της βουλγαρικής επέκτασης.<b> Πρωτοστατούν η αξέχαστη Ηλέκτρα Αποστόλου, ο Βασίλης Εφραιμίδης, η Παναγιώτα Σταθοπούλου και πολλοί άλλοι νεολαίοι</b>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_HoKCRaq_rDONWjIEUkIPJ2DhgQBJtpKIip8V-f0FjckQbcOmXHltx-qrQjkHmgH40Hkds0s1T49F3gyuK9j6E6m6DzlB_-T3Q8V-a8l3LHZid5wS2qveg2-7d6JYfOqppVSCmXYL-Xo/s1600/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_HoKCRaq_rDONWjIEUkIPJ2DhgQBJtpKIip8V-f0FjckQbcOmXHltx-qrQjkHmgH40Hkds0s1T49F3gyuK9j6E6m6DzlB_-T3Q8V-a8l3LHZid5wS2qveg2-7d6JYfOqppVSCmXYL-Xo/s640/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-05.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Οι δράσεις παίρνουν πρωτοφανείς μορφές! Τις προπαραμονές του συλλαλητηρίου ΕΠΟΝίτες μπουκάρουν αιφνιδιαστικά στο κέντρο αναψυχής «Πάρκ» στο Πεδίον του Άρεως βουτάνε τα μικρόφωνα και καλούν τον κόσμο στο συλλαλητήριο. Κάποιοι γερμανοί αξιωματικοί που βρίσκονται ανάμεσα στους θαμώνες επιχειρούν να κινηθούν εναντίον των νεολαίων αλλά αφοπλίζονται επιτόπου από ένοπλους ΕΛΑΣίτες μέσα σε χειροκροτήματα των παρευρισκομένων! Μόλις καταφθάνουν οι έφιπποι ιταλοί καραμπινιέροι δέχονται αμέσως καταιγισμό πυρών και επιθετικές χειροβομβίδες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlWrIi-GrKmsNrpv9SdgLKfjsp_s1T6uYdE6n-1IE3ougSVtzpMghF-qRjEl_K9b5TuFty7qJzp4yPH2x2dLKkRVdvM6t1AQQlmJiA5SBY51LTi2nv79GpKBoENFWTILoRFyfpavFZS2I/s1600/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="444" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlWrIi-GrKmsNrpv9SdgLKfjsp_s1T6uYdE6n-1IE3ougSVtzpMghF-qRjEl_K9b5TuFty7qJzp4yPH2x2dLKkRVdvM6t1AQQlmJiA5SBY51LTi2nv79GpKBoENFWTILoRFyfpavFZS2I/s640/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Τα βράδια <b>τα θρυλικά ΕΠΟΝίτικα χωνιά </b>καλούν το λαό να βγει στους δρόμους.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0kKVdQWwt2MbYS5ADTpHVX9F4DWxZBDVgg5JXxv72oQJLaZ1zh8s8QX4viY0HEFePEwhQSHyd9uhZg_3FKWM__4xah6ViiM1bk9G8D3DFMEtT8TX85xP2fkI7hPopuT7FuNnNsIKlpZY/s1600/epon1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="565" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0kKVdQWwt2MbYS5ADTpHVX9F4DWxZBDVgg5JXxv72oQJLaZ1zh8s8QX4viY0HEFePEwhQSHyd9uhZg_3FKWM__4xah6ViiM1bk9G8D3DFMEtT8TX85xP2fkI7hPopuT7FuNnNsIKlpZY/s640/epon1.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Από τα χαράματα της 22ας Ιουλίου 1943 οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπάνε πένθιμα, ενώ χιλιάδες προκηρύξεις και τρικάκια έχουν σκεπάσει όλους τους δρόμους και τα σοκάκια της πόλης. Φρεσκοβαμμένα συνθήματα στους τοίχους με τις υπογραφές <b>του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ</b> προπαγανδίζουν την κινητοποίηση: «Κάτω τα χέρια από την ελληνική Μακεδονία»! «Έξω οι Βούλγαροι καταχτητές»! «Απεργία Γενική»! «Θάνατος στους προδότες»! </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMZ7GQC5GmhV5iQOT6QAfwP3VazTeD7c7lKuqguCfONXqKoy0DzsVp3Nqo5ydsOSUqbCGJ1Sx_AGm-JO2ntvStrkzk8g_yqhNrHHQrdudlhT6_VW65sJpILXA7zE5WjBXHEjh87kkXooY/s1600/elas-1943.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMZ7GQC5GmhV5iQOT6QAfwP3VazTeD7c7lKuqguCfONXqKoy0DzsVp3Nqo5ydsOSUqbCGJ1Sx_AGm-JO2ntvStrkzk8g_yqhNrHHQrdudlhT6_VW65sJpILXA7zE5WjBXHEjh87kkXooY/s640/elas-1943.png" width="350" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Η γενική απεργία καταγράφει απόλυτη επιτυχία. Η πόλη παραλύει : συγκοινωνίες, υπηρεσίες, χώροι δουλειάς, καταστήματα, όλα νεκρώνουν! Η πρωτεύουσα μοιάζει με έρημη πόλη, μονάχα κάποια διάσπαρτα ιταλογερμανικά περίπολα και χωροφύλακες κυκλοφορούν! <b>Ώσπου ξάφνου… γύρω στις 8.30 το πρωί, τεράστια ανθρώπινα ποτάμια ξεχύνονται ορμητικά από παντού πλημμυρίζοντας τους δρόμους της Αθήνας! Η οργάνωση είναι φοβερή, καθώς από όλες τις κατευθύνσεις, από κάθε λεωφόρο, από κάθε δρόμο, από κάθε στενό, ξεπροβάλλουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, άντρες, γυναίκες, νέοι και παιδιά και καταλαμβάνουν με την ογκώδη παρουσία τους την πόλη</b>. Από την Πειραιώς, από την Πατησίων, από την Αγίου Κωνσταντίνου, από τους παράλληλους της Πανεπιστημίου δρόμους, από το Μοναστηράκι, από του Ψυρρή, από την πλατεία Λαυρίου, από το Κολωνάκι, από τα Εξάρχεια, από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο, μαζικές προσυγκεντρώσεις συγκλίνουν προς την πλατεία Ομονοίας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUTuREdBzd-HQ37Lz4xQNgABPvSKkDlU-ISfMoymH-vL1BCe8nq7yT-h4F-TrV7W-Yn2HjB4Do5bckx2GVuI8r_VVfUs8yGrp41bO27EQrMM3tk4Ld2olabXOgBaRk3T0c64imGN3-2yk/s1600/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUTuREdBzd-HQ37Lz4xQNgABPvSKkDlU-ISfMoymH-vL1BCe8nq7yT-h4F-TrV7W-Yn2HjB4Do5bckx2GVuI8r_VVfUs8yGrp41bO27EQrMM3tk4Ld2olabXOgBaRk3T0c64imGN3-2yk/s640/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-04.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Το αποκορύφωμα της συγκίνησης είναι όταν από την Χ. Τρικούπη κατεβαίνουν οι ηρωικοί ανάπηροι πολέμου πάνω στα καροτσάκια τους! Εργάτες, υπάλληλοι, σπουδαστές, μαθητές, νοικοκυρές, συνταξιούχοι, οι πάντες είναι στις επάλξεις! Το πλήθος κρατά σημαίες, πανό και πλακάτ, ενώ τα τραγούδια και τα συνθήματα δονούν την ατμόσφαιρα! <b>Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι πολυπληθείς ΕΑΜικές οργανώσεις και οι δοκιμασμένοι κομμουνιστικοί πυρήνες. Μπροστάρηδες όπως πάντα οι αξεπέραστοι ΕΠΟΝίτες που δίνουν και τον παλμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της μεγαλειώδους συγκέντρωσης.</b><br />
<br />
<br />
Ο κόσμος παραληρεί από επαναστατικό ενθουσιασμό! Στις 9.30 το πρωί στην Ομόνοια και στους γύρω δρόμους έχουν μαζευτεί πάνω από 200.000 άνθρωποι, ενώ συνεχώς καταφτάνουν και άλλοι που κατεβαίνουν αυθόρμητα από τις συνοικίες μόλις πληροφορούνται ότι στο κέντρο επικρατεί πρωτοφανής ξεσηκωμός. Πλέον ο αριθμός των συγκεντρωμένων ξεπερνά κατά πολύ τις 300.000!!! Κι όλα τούτα μέσα σε συνθήκες κατοχής και άγριας τρομοκρατίας! Κυριολεκτικά…. τρέμουν τα πεζοδρόμια από τον ανεπανάληπτο λαϊκό σεισμό! Ο κόσμος τραγουδά αντάρτικα τραγούδια, φωνάζει συνθήματα κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής, ζητωκραυγάζει, εκδηλώνει με κάθε τρόπο τον ενθουσιασμό του, καθώς είναι από εκείνες τις μεγάλες ιστορικές στιγμές που ο λαός συνειδητοποιεί την πραγματική του δύναμη.<br />
<br />
<br />
Οι φασίστες καταχτητές και οι ντόπιοι δωσίλογοι συνεργάτες τους, έχουν τρομοκρατηθεί αντικρίζοντας αυτή την απίστευτη λαοθάλασσα που ξεπερνά κάθε προηγούμενο! Έτσι παρατάσσονται πάνοπλοι σε όλα τα κομβικά σημεία της πόλης. Οι Γερμανοί στην Κοραή μπροστά στην Κομανταντούρ, οι Ιταλοί στο ύψος της Βουκουρεστίου μπροστά στο «Κομμάντο Πιάτσα», άλλοι πάλι στις πρεσβείες, στα ανάκτορα κτλ. <b>Μαζί τους βέβαια βρίσκονται ακροβολισμένοι και αστυνομικοί του Ράλλη και γερμανοθρεμμένοι προδότες</b>.<br />
<br />
<br />
Στόχος της διαδήλωσης είναι να προσεγγίσει τη Βουλγαρική πρεσβεία στη Ρηγίλλης. Δίνεται το σύνθημα της εκκίνησης και γύρω στις 10.30 η συγκέντρωση ανηφορίζει συντεταγμένα την οδό Πανεπιστημίου. Να σημειώσουμε εδώ ότι προηγουμένως η συγκέντρωση θα χτυπηθεί άγρια σε ορισμένα σημεία της από το ιταλικό ιππικό και τους Ράλληδες. Αναχαιτίζονται όμως από την περιφρούρηση, ο κόσμος ανασυντάσσεται και ο κύριος όγκος της πορείας χωρίς να πτοείται προχωρά εμπρός, αποφασισμένος.<br />
<br />
<br />
Γύρω στις 11 η διαδήλωση φτάνει μπροστά από το Πανεπιστήμιο. Στην κεφαλή βρίσκεται ο μαχητικός 7ος τομέας της ΕΠΟΝ, η σπουδάζουσα και η ΕΑΜική οργάνωση των αναπήρων! Οι ΕΠΟΝίτες νεολαίοι πλευρίζουν τους παρατεταγμένους γερμανούς με σκοπό να διασπάσουν το φράγμα και να συνεχίσουν! Μπροστά στη θυελλώδη λαϊκή ορμή οι γκεσταπίτες τα χάνουν και αρχίζουν να οπισθοχωρούν ανοίγοντας ταυτοχρόνως πυρ! Τότε είναι που από την γωνία Πανεπιστημίου και Ομήρου εμφανίζονται και τα πρώτα γερμανικά τανκς.<br />
<br />
<br />
Είναι η ύστατη και πιο άνανδρη κίνηση των ναζί προτού να εξευτελιστούν εντελώς. Γι’ αυτό δεν διστάζουν να επιστρατεύσουν εναντίον του άμαχου λαού τα πιο άγρια και δολοφονικά πολεμικά μέσα που «κανονικά» χρησιμοποιούνται μόνο στα πεδία των μαχών. Βρυχώμενα και με τα κανόνια τους στραμμένα προς το πλήθος τα ναζιστικά άρματα θανάτου πέφτουν επάνω στον κόσμο χωρίζοντας αρχικά τη διαδήλωση στα δύο. <br />
<br />
<br />
<b>Ένας γενναίος ΕΠΟΝίτης βαδίζοντας με τη σημαία μπροστά, δέχεται κατάστηθα τις ριπές ενός τανκ. Κλονίζεται και πέφτει. Είναι ο Θωμάς Χατζηθωμάς</b><br />
<br />
<br />
<b>Τότε, σε εκείνη ακριβώς την κρίσιμη στιγμή, μια νεαρή ξανθή κοπέλα χυμάει μέσα από το πλήθος και αρπάζει το λάβαρο από τα χέρια του νεκρού ΕΠΟΝίτη. Το ατρόμητο κορίτσι σηκώνει ψηλά τη σημαία και την ανεμίζει μπροστά από το τανκ, παροτρύνοντας και τους υπόλοιπους να προχωρήσουν μπροστά! Μια ριπή γαζώνει την ηρωική κοπέλα, ενώ το μηχανοκίνητο άρμα περνά με τις ερπύστριες πάνω από το νεανικό κορμί της συνθλίβοντάς το</b>. <b>Είναι η Παναγιώτα Σταθοπούλου ετών 17</b>.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Τότε ένα άλλο κορίτσι, ΕΠΟΝίτισσα και αυτή, η 19χρονη Κούλα Λίλη φοιτήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας, σκαρφαλώνει επάνω στο τανκ και με το τακούνι του παπουτσιού της χτυπάει στο πρόσωπο τον οδηγό του άρματος. Τα γερμανικά πυρά τη ρίχνουν και αυτή στη ματοβαμμένη άσφαλτο. </b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge0wZUH5OBzX_a5neSapHIG8GkOKfzqwsVOIylr7mXP7HfdjaSSZq_nzhvn42mlHosb3STUFAXVbr498u84-xsUQPXa5fgygkKpwPRtYF2nFKBU7xkzcXbmZr320mpn_9q_POcWXGmB-k/s1600/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="438" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge0wZUH5OBzX_a5neSapHIG8GkOKfzqwsVOIylr7mXP7HfdjaSSZq_nzhvn42mlHosb3STUFAXVbr498u84-xsUQPXa5fgygkKpwPRtYF2nFKBU7xkzcXbmZr320mpn_9q_POcWXGmB-k/s640/%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25AE%25CE%25BD%25CE%25B1+22+%25CE%2599%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+1943-06.jpg" width="640" /></a></div>
<b><br /></b>
<br />
<br />
Επικρατεί πανδαιμόνιο. Νέα παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι ορμάνε επάνω στους γερμανούς και στα άρματα μάχης. Οι ανάπηροι της Αλβανίας χτυπάνε με τις πατερίτσες τούς γερμανούς στρατιώτες! </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<b>Στη συμβολή Αμερικής και Πανεπιστημίου μια 23χρονη κομμουνίστρια υφαντουργίνα η Όλγα Μπακόλα ανεβαίνει σε ένα άρμα και παλεύει με το γερμανό για να του αρπάξει το πολυβόλο. Την τραυματίζουν θανάσιμα με καταιγισμό πυρών.</b><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Στη θέα αυτών των σκηνών ο κόσμος εξαγριώνεται και από τις παρόδους που είχε καταφύγει προσωρινά, ξεχύνεται και πάλι μπροστά κραυγάζοντας για εκδίκηση και λευτεριά! «Όλοι στο Σύνταγμα», «θάνατος στο φασισμό-λευτεριά στο λαό», ακούγεται από παντού! Ακολουθούν εκτεταμένες άγριες συμπλοκές. Τα μυδράλια ρίχνουν στο ψαχνό. Μέχρι και χειροβομβίδες εκτοξεύονται ενάντια στο πλήθος.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Με πρωτοπορία τους αλύγιστους ΕΠΟΝίτες και τις εργατικές ΕΑΜικές οργανώσεις ο ξεσηκωμένος λαός μάχεται σώμα με σώμα στους δρόμους με απαράμιλλη αυτοθυσία έχοντας απέναντι τους πάνοπλους φασίστες και τους χωροφύλακες της δωσίλογης κυβέρνησης. Εκείνη την ημέρα ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε ένα τεράστιο πεδίο μάχης μεταξύ διαδηλωτών και γερμανών/φασιστοπροδοτών. <br />
<br />
<br />
Για 6 ολόκληρες ώρες οι δρόμοι της Αθήνας ματώνουν καθώς σε πολλά διαφορετικά σημεία της πόλης ο λαός αντιστέκεται γενναία. Στην Πανεπιστημίου, στο Κολωνάκι, στην Ομόνοια, γίνεται μακελειό! Οι διαδηλωτές επιμένουν, άλλοτε εφορμούν μπροστά, άλλοτε υποχωρούν, ανασυντάσσονται και επιτίθενται ξανά.<br />
<br />
<br />
Ένα μαχητικό τμήμα εργατών και νεολαίων σπάει τον κλοιό έξω από το σπίτι του Ράλλη και με πέτρες, τούβλα και ξύλα ισοπεδώνει την οικία. Εκεί λαβώνονται πολλοί και σκοτώνεται και ένας διαδηλωτής.<br />
<br />
<br />
<b>Στις φονικές συγκρούσεις που μαίνονται μέχρι αργά το απόγευμα πολλοί θα είναι αυτοί που θα πέσουν νεκροί. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε: Θ. Χατζηθωμάς, ΕΠΟΝίτης φοιτητής στους μηχανολόγους-ηλεκτρολόγους του ΕΜΠ, Θ. Μαυρομματίδης ΕΠΟΝίτης φοιτητής ΑΣΟΕΕ, Θ. Τεριακής φοιτητής πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ, Ε. Αντωνιάδου φοιτήτρια, Α. Παπαδοσταυράκης μέλος της ΕΑΜικής οργάνωσης αναπήρων πολέμου της Αλβανίας, Δ. Δουκάκης ξυλουργός, Α. Δεσύπρης εργάτης, Χ. Κοντός εργάτης, Μ. Καλοζύμης, Β. Στεφανιώτης, Γ. Κατσαρός και δεκάδες ακόμη ηρωικοί αγωνιστές. </b><br />
<br />
<br />
Αρκετοί τραυματίες μεταφέρονται από τους συναγωνιστές τους σε νοσοκομεία όπου χειρουργούνται από ΕΑΜίτες γιατρούς και στη συνέχεια φυγαδεύονται σε ασφαλή σπίτια. Συνολικά θα καταγραφούν <b>πάνω από 30 νεκροί</b> (<b>άλλες πηγές κάνουν λόγο για 53</b>), 280 τραυματίες, ενώ 500 συλληφθέντες μεταφέρονται σιδεροδέσμιοι στα γερμανικά μπουντρούμια όπου θα βασανιστούν και πολλοί εξ’ αυτών θα καταδικαστούν με βαριές ποινές. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b><i>Αργά τη νύχτα, ένας δημοσιογράφος ο Π. Πατρίκιος, θα αναφέρει ότι έτυχε να βρεθεί σε ένα μικρό σπιτάκι της οδού Αχαρνών όπου κάποια νέα παιδιά ξενυχτούσαν πάνω από ένα φέρετρο. Ήταν αυτό της Παναγιώτας Σταθοπούλου! Οι ΕΠΟΝίτες είχαν καταφέρει να διασώσουν το σπαραγμένο σώμα της μικρής τους φίλης και αγαπημένης συναγωνίστριας! «Η εικόνα που αντίκρισα ήταν συγκλονιστική. Σ’ ένα φτωχό, ταπεινό φέρετρο είχαν εναποθέσει την κοπέλα, τη νεαρή σημαιοφόρο της διαδήλωσης. Γύρω στο φέρετρο, νέα παιδιά, συναγωνιστές, παραστάτες στην αγρυπνία, ώσπου να φτάσει η ώρα για την κηδεία. Όλα φτωχά, θεόφτωχα. Ένα άσπρο σεντόνι κάλυπτε το κορμί, λιωμένο από το τανκ. Ήρεμο, καθαρό. Ξανθιά, χρυσαφένια τα μαλλιά σαν τον ήλιο στεφάνωναν το πρόσωπο γιομάτο φακίδες. Πρόσωπο πανέμορφο. Ένας γείτονας, φίλος των παιδιών, μέτρησε τις λίγες δραχμές που είχε κι έτρεξε να φέρει λίγα λουλούδια για να μπουν στο φέρετρο». </i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8LVT5VJqSvRkeQiXQ6WDGIWAfOfWM2CgF9N0Q011B5UCde37tMMq9Ftv2BCJzVzUFJ2sOhZXKC2XPbTaX8Way5qH29RAsYHlWYNnIWLh4Ddg2D_zg0-3H7HKrdHa58dsumNBRYSfJbf8/s1600/panagiota-stathopoulou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8LVT5VJqSvRkeQiXQ6WDGIWAfOfWM2CgF9N0Q011B5UCde37tMMq9Ftv2BCJzVzUFJ2sOhZXKC2XPbTaX8Way5qH29RAsYHlWYNnIWLh4Ddg2D_zg0-3H7HKrdHa58dsumNBRYSfJbf8/s640/panagiota-stathopoulou.jpg" width="478" /></a></div>
<div>
<b><i><br /></i></b>
<br />
<br />
Το ίδιο βράδυ μια ομάδα νέων αγωνιστών της ΕΠΟΝ θα μετονομάσει την οδό Βαλτινών, όπου ήταν το σπίτι της ηρωίδας, σε «<b>οδό Παναγιώτας Σταθοπούλου</b>».<br />
<br />
<br />
Οι ραδιοσταθμοί της Μόσχας και του Λονδίνου κάνουν λόγο για τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην κατεχόμενη Ευρώπη και εξαίρουν τον απίστευτο ηρωισμό των αγωνιζόμενων Ελλήνων.<br />
<br />
<br />
Ο καθηγητής Αλέξανδρος Σβώλος –μετέπειτα πρόεδρος της ΠΕΕΑ- θα δηλώσει στο περιοδικό “Νέα Γενιά” : «<b><i>Σας είδα ηρωικά αγόρια και κορίτσια. Σας είδα μια πυρωμένη μέρα τον Ιούλιο του 1943, να τρέχετε ξέφρενα σ’ έναν καλπασμό προς το θάνατο για να προφθάσετε την επίθεση των γερμανοϊταλικών τανκς, μήπως και τελειώσει το πανηγύρι του αίματος πριν εμπήτε Σεις…</i></b>»<br />
<br />
<br />
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι μετά τα γεγονότα της 22ας Ιουλίου του 1943 το αντιστασιακό κίνημα θα διαφοροποιήσει τη μέχρι τότε ταχτική του. Έτσι θα παρθεί η απόφαση να μην υφίστανται, πλέον, οι κινητοποιήσεις στο κέντρο της πόλης, αλλά να μεταφερθούν στις συνοικίες για να έχουν και την ένοπλη υποστήριξη-προστασία του ΕΛΑΣ της Αθήνας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Πηγή</b>: Το <b>εξαίρετο ιστολόγιο</b> <b><a href="http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/search?updated-max=2016-07-23T19:33:00%2B02:00&max-results=2&start=4&by-date=false" target="_blank">kokkinosfakelos.blogspot.gr</a></b></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-1628416166535047222018-04-30T05:00:00.000+03:002018-04-30T11:27:01.209+03:00Πρωτομαγιά του 1944 και η εκτέλεση των 200 ηρώων στην Καισαριανή.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisir_j0ZqwHTCYkMyor65coVB_nSc9WODb9jPUEizY1GjJLM-8xqaZe4Zh8brY-tVmULtNc6ZDeGRcRjOLPB4noAhncn1F1MM-_cg77bf7A3l7-zVGEXTQFsUpP79wjFdnFL7GuEroMGs/s1600/kaisariani-protomagia-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisir_j0ZqwHTCYkMyor65coVB_nSc9WODb9jPUEizY1GjJLM-8xqaZe4Zh8brY-tVmULtNc6ZDeGRcRjOLPB4noAhncn1F1MM-_cg77bf7A3l7-zVGEXTQFsUpP79wjFdnFL7GuEroMGs/s640/kaisariani-protomagia-02.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
24grammata.com/ ιστορία - Πρωτομαγιά 1944 και η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή, γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος.<br />
<br />
<br />
Την Πρωτομαγιά του ’44, οι δυνάμεις κατοχής, σε αντίποινα για την εξόντωση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, εκτέλεσαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές, που τους πήραν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Απ’ αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην κρατούμενοι στην Ακροναυπλία και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO0-jrm6sOgijQQ8BxzGZ7aMU0g_al9T41lxffushkg6xlDriIP77FhkctNR5n5I5dVC_pCo-EZ7bYWK5CtTLWZSZrJWOBUoN_YCu7vqIeReJ2qz0WpDu6pKW5lH1GHeUNwrbevfeLm3Y/s1600/kaisariani.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO0-jrm6sOgijQQ8BxzGZ7aMU0g_al9T41lxffushkg6xlDriIP77FhkctNR5n5I5dVC_pCo-EZ7bYWK5CtTLWZSZrJWOBUoN_YCu7vqIeReJ2qz0WpDu6pKW5lH1GHeUNwrbevfeLm3Y/s640/kaisariani.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
Ο εχθρός είχε κάνει γνωστές τις προθέσεις του λίγες ημέρες πριν, όταν δημοσιοποίησε μέσω του κατοχικού Τύπου και ανάρτησε στους τοίχους των σπιτιών της πρωτεύουσας την εξής ανατριχιαστική ανακοίνωση:<br />
<div>
<br /></div>
<div>
«<b><i>Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν: </i></b></div>
<div>
<b><i>1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944. </i></b></div>
<div>
<b><i>2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. πρόκειται για ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς. </i></b></div>
<div>
<b><i>Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος</i></b>». <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRpeAsafsYq-6pj63ZGJWaLRhUY9u-OMCUUD8tmApR1jJ6PgZa0FPr7_hGfrHEDv55Qy0uBAJgYjOnogfgSPb24OIsGQWBz2sheiTlLu1VSlhpkBMV6ErALzYY11NEavphwj8U_9Jg53c/s1600/kaisariani-protomagia-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRpeAsafsYq-6pj63ZGJWaLRhUY9u-OMCUUD8tmApR1jJ6PgZa0FPr7_hGfrHEDv55Qy0uBAJgYjOnogfgSPb24OIsGQWBz2sheiTlLu1VSlhpkBMV6ErALzYY11NEavphwj8U_9Jg53c/s640/kaisariani-protomagia-01.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<b>Λαϊκή κινητοποίηση </b><br />
<br />
Κανείς δεν πήρε αψήφιστα αυτό το έγγραφο, πολύ περισσότερο οι αντιστασιακές οργανώσεις, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, που για μια ακόμη φορά καλούνταν να πληρώσουν βαρύ φόρο αίματος για την επιλογή τους να οργανώσουν τη λαϊκή αντίσταση κατά του κατακτητή. Ετσι, μόλις γνωστοποιήθηκε η παραπάνω ανακοίνωση, ξεδιπλώθηκε μια τεράστια λαϊκή κινητοποίηση για την αποτροπή της σφαγής. «Οι οργανώσεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – λέει ο Θ. Χατζής – κυκλοφόρησαν αμέσως χιλιάδες τρικ και καλούσαν το λαό να σώσουν τους αγωνιστές ομήρους από την εκτέλεση. Σε πολλά εργοστάσια και επιχειρήσεις, οι εργάτες σταμάτησαν τη δουλιά. Στα υπουργεία και τις τράπεζες έγιναν συγκεντρώσεις και με ψηφίσματα προς το Ράλλη και το δήμαρχο απαιτούσαν άμεση επέμβασή τους για τη ματαίωση της σφαγής. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές χύθηκαν στους δρόμους με συνθήματα ενάντια στην τρομοκρατία. Επιτροπές παρουσιάζονταν στις αρχές αδιάκοπα όλη τη μέρα. Στις λαϊκές συνοικίες έγιναν συγκεντρώσεις. Πολλές γυναίκες κρατουμένων ομήρων μαζεύτηκαν στη Μητρόπολη. Ο αρχιεπίσκοπος στο διαμέρισμά του ”προσευχόταν” για τη σωτηρία των ψυχών των μελλοθανάτων. Οταν αργά τη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά στις απελπισμένες γυναίκες είπε: ”Δεν μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που μου απομένει είναι να παρακαλώ το θεό!..”».<br />
<br />
Ο Β. Μπαρτζιώτας δίνει τη δική του μαρτυρία για την κατάσταση που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες: «Στις 29 – 30 Απρίλη 1944, γράφει, γινόταν παράνομα η 4η Συνδιάσκεψη της ΚΟΑ. Εκεί μάθαμε τη διαταγή για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών. Η καταπληκτική αυτή είδηση – καθαρή δολοφονία και χιτλερική θηριωδία – κυκλοφόρησε σαν αστραπή στην Αθήνα. Οι πράκτορες των Γερμανών και οι αγγλόφιλοι ρίχνουν κιόλας το δηλητήριό τους: – Τα βλέπετε; Οι αντάρτες σκοτώνουν τους Γερμανούς και αυτοί αμύνονται… Διαφορετικά, όμως, σκεφτόταν ο ελληνικός λαός. Οι χιτλερικοί είναι εγκληματίες πολέμου, ήρθαν κατακτητές στην Ελλάδα, ληστεύουν και καταστρέφουν τη χώρα, σκοτώνουν αθώους ανθρώπους… Σ’ αυτούς τους εγκληματίες μια απάντηση χωρεί: – Θάνατος στους χιτλεροφασίστες κατακτητές! Πάλη μέχρι τη νίκη, την απελευθέρωση της Ελλάδας». <br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIQjuoLGlD686Qrmsdv8tihfOepthuTcIJI68oIWKpM1-h2AYir-tnLdzRsTgDiYYr0i7wJR6xfR7_hYHMeOIT_8QHVggJ251SQWBZ9FjWul61pU6Pv9W8h3FalQCs5KWNQ3tGElMJtsI/s1600/Napoleon_Soukatzidis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIQjuoLGlD686Qrmsdv8tihfOepthuTcIJI68oIWKpM1-h2AYir-tnLdzRsTgDiYYr0i7wJR6xfR7_hYHMeOIT_8QHVggJ251SQWBZ9FjWul61pU6Pv9W8h3FalQCs5KWNQ3tGElMJtsI/s640/Napoleon_Soukatzidis.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<b>Το έγκλημα και ο ήρωας <a href="https://ptheo.blogspot.gr/2014/04/blog-post_20.html">Ναπολέων Σουκατζίδης </a></b><br />
<br />
Την παραμονή της εκτέλεσης, οι δυνάμεις κατοχής πήγαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, όπου και επέλεξαν τα θύματά τους. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Στον κατάλογο των θυμάτων, με τον αριθμό 71, υπήρχε το όνομα <b>του Ακροναυπλιώτη Ναπολέοντα Σουκατζίδη</b>. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Επρόκειτο για <b>ένα νέο άνθρωπο, καλλιεργημένο, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο,</b> που όλα αυτά τα χρόνια ήταν η ψυχή των κρατουμένων του στρατοπέδου. Τους εμψύχωνε, τους βοηθούσε στην επικοινωνία με τους δικούς τους ανθρώπους και λόγω του ότι ήταν γνώστης της γερμανικής γλώσσας εκτελούσε και χρέη μεταφραστή για τους συντρόφους του, που ήταν υποχρεωμένοι να έρθουν σε επαφή με τον εχθρό. Τόσο πολύ σπουδαίος ήταν ο Ναπολέων, που είχε υποχρεώσει ακόμη και τους Γερμανούς να τον σέβονται. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ναπολέων Σουκατζίδης, γράφει ο κατάλογος των μελλοθανάτων στον αριθμό 71. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ναπολέων Σουκατζίδης, ακούγεται από το στόμα εκείνου που έχει το μακάβριο έργο να διαβάσει τα ονόματα των αυριανών νεκρών. Και τότε επεμβαίνει ο διοικητής του στρατοπέδου. – «Οχι εσύ! Οχι εσύ Ναπολέων! Οχι εσύ!». Αλλά ο Σουκατζίδης δεν ήταν απ’ αυτούς που θα μπορούσαν να ζήσουν σε βάρος των άλλων. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η απάντησή του θα μείνει αιώνιο σύμβολο αυτοθυσίας και ηρωισμού: – «Δέχομαι, κύριε διοικητά, τη ζωή, με τον όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλο κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή!». Ο εχθρός δεν είχε σκοπό να κάνει τέτοια χάρη. Στο εκτελεστικό απόσπασμα έπρεπε να οδηγηθούν 200 κομμουνιστές. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Ο Σουκατζίδης πήρε το δρόμο των συντρόφων του. Ο Ναπολέων πήρε το δρόμο προς το θάνατο, κερδίζοντας να ζει αιώνια στις καρδιές του ελληνικού λαού σαν ένας από τους ήρωές του. </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Οι 200 μελλοθάνατοι κομμουνιστές οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής – στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς», όπως το ονόμασε ο λαός αργότερα – το πρωί της Πρωτομαγιάς του ’44</b>. Εκεί τους χώρισαν σε εικοσάδες. Στην τελευταία εικοσάδα βάλαν τον Σουκατζίδη, για να μπορέσουν να τον χρησιμοποιήσουν ως μεταφραστή. Η πρώτη εικοσάδα πήρε θέση απέναντι από τις κάννες των όπλων. Ο επικεφαλής των Γερμανών γύρισε προς τον Σουκατζίδη: – Ρώτησέ τους αν έχουν τίποτα να πούνε. Ο Σουκατζίδης μεταφράζει. Και τότε με μια φωνή οι μελλοθάνατοι απαντούν: – Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η λευτεριά! Στην επόμενη στιγμή θα τους θερίσουν τα πολυβόλα. Τώρα είναι η σειρά της δεύτερης εικοσάδας, αλλά πριν πάρουν θέση απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα οι κατακτητές τούς υποχρεώνουν να φορτώσουν τους νεκρούς στα αυτοκίνητα. Η ίδια σκηνή θα επαναληφθεί αρκετές φορές, ώσπου στο τέλος δεν είχε μείνει κανείς ζωντανός από τους 200. Ηταν λίγο μετά τις 10 το πρωί3.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh6pekBz0BQpQI_Gv-o0sCv5NatIaq6IDdPDa9mMiv3JeIvp0MLtGV0L1OR5vZwXyvCJCS0Aio6vJ7I53SI0Dv3sngS6AfGo6hlxMuVjJ2E2B-Mz1CoDXx3Xqut0H2Gmr1Q1vQNDli-5Y/s1600/KAISARIANI001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="326" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh6pekBz0BQpQI_Gv-o0sCv5NatIaq6IDdPDa9mMiv3JeIvp0MLtGV0L1OR5vZwXyvCJCS0Aio6vJ7I53SI0Dv3sngS6AfGo6hlxMuVjJ2E2B-Mz1CoDXx3Xqut0H2Gmr1Q1vQNDli-5Y/s640/KAISARIANI001.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
Λίγο πριν αντικρίσουν το εκτελεστικό απόσπασμα, κατά τη μεταφορά τους στο Σκοπευτήριο, πολλοί από τους μελλοθάνατους κατάφεραν να γράψουν μερικές λέξεις στα δικά τους αγαπημένα πρόσωπα και να πετάξουν τα σημειώματα στους δρόμους της Αθήνας. Λέξεις γεμάτες ανθρωπιά, πόθο για τη ζωή, λέξεις γεμάτες ιδανικά. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σταχυολογούμε: «Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές», έγραψε ο Μήτσος Ρεμπούτσικας. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κι ο Νίκος Μαριακάκης συμπλήρωσε: «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος». </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Κώστας Τσίρκας με ξεχωριστό τρόπο σημείωσε: «Πρωτομαγιά. Γεια σας. Ολοι πάμε στη μάχη». </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κι ο εργάτης Σάββας Σαββόπουλος συμπύκνωσε: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, πως ούτε στιγμή δε χάσαμε την πίστη στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης… Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου, με σκληρή δουλιά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ» </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ένα ιστορικό στοιχείο που αξίζει να σημειωθεί σε σχέση με την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ΚΚΕ, μόλις πληροφορήθηκε το προετοιμαζόμενο έγκλημα, μελέτησε τις δυνατότητες που υπήρχαν να αποσπάσει τους μελλοθάνατους από τα χέρια του εχθρού και να τους σώσει. «Συζητήσαμε στην Επιτροπή Πόλης – λέει ο τότε γραμματέας της ΚΟΑ Β. Μπαρτζιώτας – τη δυνατότητα να σώσουμε τους 200 συντρόφους μας. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Την 1η του Μάη 1944, ο ΕΛΑΣ της Αθήνας ήταν στο πόδι και μαζί του ο λαός της ηρωικής Καισαριανής. Ήταν όμως αδύνατο να χτυπήσουμε τους Γερμανούς, που συγκέντρωσαν μεγάλες δυνάμεις. Οι πρώτες προσπάθειες που κάναμε μάς στοίχισαν πολύ ακριβά… Οι καμπάνες της Καισαριανής χτυπούσαν πένθιμα… <b>και οι σύντροφοί μας έπεφταν ηρωικά από τις φασιστικές σφαίρες</b>. </div>
<div>
<br />
<br />
<b>Τραγουδούσαν όλοι μαζί τη Διεθνή, τον Εθνικό Υμνο και ζητωκραύγαζαν για το ηρωικό ΚΚΕ</b>. Φύγαμε πικραμένοι από τον τόπο του μαρτυρίου, γιατί δεν μπορέσαμε να σώσουμε τους συντρόφους μας. Μερικοί από μας κλαίγανε… δεν πειράζει, το κλάμα για αγαπητούς συντρόφους, που χρόνια ζούσαμε μαζί στην Ακροναυπλία, ξαλαφρώνει την καρδιά… μέσα μας όμως θέριευε η θέληση για αγώνα, να απελευθερώσουμε την πατρίδα, από το μίασμα του χιτλερικού φασισμού, να φκιάσουμε καινούρια Ελλάδα της δουλιάς και τη λευτεριάς».</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>1 Θ. Χατζή: «Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε», εκδόσεις «Δωρικός», τόμος Γ`, σελ. 141 – 142<br /><br /><br />2 Β. Μπαρτζιώτα: «Κι άστραψε φως η Ακροναυπλία», εκδόσεις ΣΕ, σελ. 197 – 199<br /><br /><br />3 «Στ’ Αρματα – Στ’ Αρματα – Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης», «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις 1967», σελ. 315 – 317<br /><br /><br />4 Εθνική Αντίσταση 1941- 1944: «Γράμματα και μηνύματα εκτελεσμένων πατριωτών», Αθήνα 1974, σελ. 111, 141, 143, 167<br /><br /><br />5 Β. Μπαρτζιώτα: «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδόσεις ΣΕ, σελ. 185 – 186<br /><br /><br />www2.rizospastis.gr</i><br />
<div style="background-color: #fafcff; color: #2a2a2a; font-family: Verdana, Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 10.944px; line-height: 1.5em; margin-bottom: 15px; padding: 0px;">
<strong>Οι 200 της Καισαριανής</strong></div>
<br /><br />Στον παρακάτω κατάλογο παρατίθενται τα ονόματα των 200 εκτελεσμένων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944, όπως ακριβώς είναι χαραγμένα στο μνημείο, στο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς, που ανεγέρθηκε το 2005. Ο κατάλογος είναι ίδιος, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, με αυτόν που υπάρχει στο βιβλίο του Γιάννη Κουβά Σκοπευτήριο Καισαριανής, η ματωμένη καρδιά της Ελλάδας (2003). Ο Γ. Κουβάς, που ήταν και ένας απ’ τους υπεύθυνους στον Δήμο Καισαριανής για τη σύνταξη του καταλόγου, γράφει ότι μετά από μεγάλες προσπάθειες κατέληξε σε αυτά τα 200 ονόματα.<br /><br />Πράγματι, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι απ’ το στρατόπεδο Χαϊδαρίου εκείνη τη μέρα πήραν για εκτέλεση 200 κρατούμενους, δεν έχει εξακριβωθεί (φοβάμαι και μέχρι σήμερα) η ταυτότητα όλων των εκτελεσμένων. Η Μέλπω Αξιώτη, σ’ ένα μικρό βιβλιαράκι που εξέδωσε το 1945 με τίτλο Πρωτομαγιές, αναφέρει 122 ονόματα. Δεν μπόρεσε, γράφει, να βρει άλλα, γιατί οι Γερμανοί φεύγοντας έκαψαν τα αρχεία του στρατοπέδου. Η Ιωάννα Τσάτσου, στο βιβλίο της Εκτελεσθέντες επί Κατοχής, που εξέδωσε το 1947 με στοιχεία που πήρε από τα αρχεία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αναφέρει τα ονόματα 93 από τους 200. Σε καταστάσεις αστυνομικών τμημάτων υπάρχουν περίπου 100 ονόματα.<br /><br /><br /><br />Έκτοτε, ονόματα εκτελεσμένων έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα βιβλία και εφημερίδες. Επίσημα τα έδωσε στη δημοσιότητα τον Μάη του 1964 η Πανελλήνια Ένωση Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής «Ο Φοίνιξ». Ο Αντ. Φλούντζης, γιατρός στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, συνέταξε έναν διορθωμένο κατάλογοστο βιβλίο του Χαΐδάρι – κάστρο και βωμός της Εθνικής Αντίστασης (β’ έκδοση, 1986). Κατάλογο έχει δημοσιεύσει και η Κ.Ε. του ΚΚΕ στη γνωστή σειρά Έπεσαν για τη Ζωή (τόμος 4α, 2001), χωρίς όμως να έχει γίνει ολοκληρωμένη έρευνα, όπως ομολογείται.<br /><br />Παρατίθενται και μερικά βιογραφικά στοιχεία, με κάθε επιφύλαξη, για όσους από τους εκτελεσμένους βρέθηκαν, καθώς και σημειώσεις αν ήταν Ακροναυπλιώτες [Ακρον.] ή Αναφιώτες [Αναφ.], δηλαδή πολιτικοί κρατούμενοι ή εξόριστοι ήδη επί δικτατορίας Μεταξά, εμβληματικοί αριστεροί αγωνιστές που πέρασαν χρόνια μαζί σε φυλακές και εξορίες. Τα στοιχεία προέρχονται κυρίως από τα προαναφερόμενα βιβλία, και από συμπληρωματική έρευνα σε κάποιες άλλες πηγές (Ριζοσπάστης, βιβλία, διαδίκτυο). Ειδικά για τους Ακροναυπλιώτες σημειώνεται το βιβλίο του Αντ. Φλούντζη Ακροναυπλία και Ακροναυπλιώτες που είναι μάλλον η πιο έγκυρη πηγή για το θέμα αυτό, καθώς και του ίδιου Στρατόπεδα Λάρισας – Τρικάλων 1941-1944 όπου περιλαμβάνονται και κατάλογοι κρατούμενων.<br /><br />Η Ακροναυπλία ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ως στρατόπεδο συγκέντρωσης κομμουνιστών τον Φλεβάρη του 1937. Τον Οκτώβρη του 1939 έγινε μεταγωγή 200 Ακροναυπλιωτών στην Πύλο, απ’ όπου και μεταφέρθηκαν πίσω στην Ακροναυπλία τον Απρίλη του 1941, λίγο πριν την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Γερμανούς. Με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου οι έγκλειστοι στέλνουν δύο υπομνήματα προς την κυβέρνηση να σταλούν στο μέτωπο, αλλά απορρίπτονται∙ στις 28 Απριλίου 1941 η φρουρά παραδίδεται στους Γερμανούς, και το στρατόπεδο συνεχίζει να λειτουργεί υπό ελληνική διοίκηση. Από τον Σεπτέμβρη του 1942 αρχίζει η διάλυση του στρατοπέδου, που ολοκληρώνεται τον Φλεβάρη του 1943. Οι Ακροναυπλιώτες παραδίδονται και τυπικά στους κατακτητές, και διασκορπίζονται σε διάφορα στρατόπεδα και σανατόρια∙ οι περισσότεροι οδηγούνται, στις αρχές του 1943, στο ιταλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα. Στις 6 Ιούνη του 1943 οι Ιταλοί εκτέλεσαν στο Κούρνοβο, ως αντίποινα για την ανατίναξη τρένου από αντάρτες, 106 κρατούμενους της Λάρισας, απ’ τους οποίους πάνω από μισοί ήταν Ακροναυπλιώτες. Στις 29 Αυγούστου 1943 οι Ακροναυπλιώτες της Λάρισας, μαζί με άλλους κρατούμενους, μεταφέρονται στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.<br /><br />Η Ανάφη χρησιμοποιούνταν ως τόπος εξορίας πολιτικών κρατούμενων ήδη από τη δεκαετία του 1920. Μαζικά εκτοπίζονται εκεί κομμουνιστές αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά. Μετά την ίδρυση της Ακροναυπλίας, αρκετοί Αναφιώτες μεταφέρονται εκεί. Τον Μάη του 1941 οι εξόριστοι παραδίδονται στους Ιταλούς που έφτασαν στο νησί. Τον Ιούνη του 1943 οι Ιταλοί συγκεντρώνουν στην Τζια τους εξόριστους που είχαν απομείνει στα νησιά του Αιγαίου (οι περισσότεροι απ’ την Ανάφη). Μετά την ιταλική συνθηκολόγηση, τον Σεπτέμβρη του 1943, μένουν ελεύθεροι, αλλά στη συνέχεια πέφτουν στα χέρια των Γερμανών και μεταφέρονται στις φυλακές Αβέρωφ και από εκεί στο Χαϊδάρι<br /><br />Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, από τους 200 αυτούς εκτελεσμένους εξακριβωμένοι Ακροναυπλιώτες και Αναφιώτες (Μεταξοκρατούμενοι) ήταν 147. Ένας υπήρξε βουλευτής προπολεμικά (Στ. Σκλάβαινας) και άλλοι 18 ήταν υποψήφιοι βουλευτές. Αρχειομαρξιστές ή τεταρτοδιεθνιστές/τροτσκιστές ήταν 8 ή 9.<br /><br />Πολύ λιγότερες πληροφορίες υπάρχουν για τους υπόλοιπους, «νέους» κρατούμενους που εκτελέστηκαν. Κάποιοι απ’ αυτούς προκύπτει ότι ήταν Εαμίτες ή Επονίτες, ενώ ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν οι Πεντελιώτες εκτελεσμένοι: Στο βιβλίο του Ιάσονα Χανδρινού Το τιμωρό χέρι του λαού αναφέρεται ότι «στις 13-4-1944 πέντε στελέχη της ΕΠΟΝ στην Παλιά Πεντέλη (9ος τομέας) παραδόθηκαν στους Γερμανούς κατόπιν υπόδειξης κατοίκων και οργάνων της Ασφάλειας και εκτελέστηκαν στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά μαζί με τους 200. Όταν μαθεύτηκε η τύχη τους, αποφασίστηκε σε κοινή σύσκεψη της 9ης Αχτίδας της ΕΠΟΝ και ενός υπεύθυνου καθοδηγητή της ΟΠΛΑ από άλλη συνοικία, η εκτέλεση επτά ατόμων της συνοικίας σε αντίποινα. Τα μέλη της ομάδας που ανέλαβε τη «δουλειά» προσφέρθηκαν εθελοντικά, ήταν μέλη της ΕΠΟΝ που αναζητούσαν εκδίκηση για το θάνατο των συντρόφων τους».<br /><br /> <br /><br />1) Αγραφιώτης Αγησίλαος<br /><br />Του Κώστα. Κάτοικος Κηφισιάς. Υπάλληλος του Υπουργείου Στρατιωτικών. [Ακρον.]<br /><br />2) Αϊβατζίδης Γεώργιος<br /><br />Tου Αλεξάνδρου. Μάγειρας. Από τα Σέρβια Κοζάνης. [Ακρον.]<br /><br />3) Αλατζάς Νικόλαος<br /><br />Tου Γεωργίου. Αγρότης. Γεννημένος το 1913. Από το Σουφλί. [Ακρον.]<br /><br />4) Αλεξανδράτος Ανδρέας<br /><br />5) Αλεξόπουλος Δημήτρης<br /><br />Εργάτης. Από τη Λάρισα. Στέλεχος της ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ. Κουρέας στο στρατόπεδο. [Ακρον.]<br /><br />6) Αλεξόπουλος Ιωάννης<br /><br />Εργάτης. Από το Αγρίνιο (παρατσούκλι «Όρνιο»). [Ακρον.]<br /><br />7) Αλμπάνης Γεώργιος<br /><br />Αγρότης. Από την Ευκαρπία Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />8) Αμπελογιάννης Σπήλιος<br /><br />Από το Ανεμοχώρι Ηλείας. Εργάτης. 22 χρονών. Κάτοικος Κολωνού. Στέλεχος του ΚΚΕ. Πιάστηκε τον Νοέμβρη του 1943 απ’ τους Γερμανούς φορτωμένος παράνομο τύπο, φυλακίστηκε στου Χατζηκώστα και έπειτα στο Χαϊδάρι.<br /><br />Πριν την εκτέλεση έγραψε πάνω σε ένα ρούχο του:<br /><br />«Έτσι πεθαίνουν οι άξιοι Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα το ρούχο τούτο να το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή επιθυμία ενός ανθρώπου, που ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός».<br /><br />9) Αναστασιάδης Ελευθέριος<br /><br />Δικηγόρος. Από την Κρήτη. Κάτοικος Αθήνας. Ανάπηρος της Αλβανίας με ακρωτηριασμένα τα δύο πόδια του. Στέλεχος του ΚΚΕ.<br /><br />Σημ.: Στο βιβλίο του ΚΚΕ αναφέρεται ότι στις 3-5-1944 εκτελέστηκε στην Καισαριανή η Ασπασία Ανυσίου επειδή έκρυβε στο σπίτι της τον Ελευθ. Αναστασιάδη. Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. [Ακρον.]<br /><br />Πριν τον εκτελέσουν έγραψε πάνω στο ξύλινο πόδι του:<br /><br />«Ειδοποιήστε τη χήρα μητέρα μου, Κατίνα Αναστασιάδου, οδός Λομβάρδου 2, Αθήναι, ότι πεθαίνω για την Ελλάδα μας».<br /><br />10) Αναστασιάδης Παναγιώτης<br /><br />(«Γάσπαρης»). Οικοδόμος. Πρόσφυγας, ποντιακής καταγωγής. Κάτοικος Καλλιθέας. Υποψήφιος βουλευτής Αττικής με το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών (ΕΜΕΑ) στις εκλογές του 1935. [Ακρον.]<br /><br />11)Ανδρεάκης Γεώργιος<br /><br />12) Ανδρεάκης Πέτρος<br /><br />13) Ανδρώνης Πέτρος<br /><br />Τσαγκάρης. Από το Οίτυλο Μάνης. Κάτοικος Αθήνας. Αρχειομαρξιστής, βασικό στέλεχος της ΚΟΜΛΕΑ και αργότερα του ΚΑΚΕ, συνδικαλιστής, υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του 1933 στο Οίτυλο. Κατά τη δικτατορία του Μεταξά διέφυγε στο εξωτερικό. Στην Κατοχή επέστρεψε στην Ελλάδα και συνελήφθη στις 14-4-1944 (βλ. εφημ. ‘Πάλη των Τάξεων’, 6-11-44).<br /><br />14) Ανουσάς Ιωάννης<br /><br />Μαθητής της Σεβαστοπούλειου Σχολής. 17 χρόνων. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ.<br /><br />Σημ: Σε πηγή από τη Λέσβο αναφέρεται μάλλον λανθασμένα ότι ήταν Ακροναυπλιώτης και ότι γεννήθηκε το 1920. Αλλού δίνεται ως έτος γέννησής του το 1926.<br /><br />15) Αντωνέλης Ιγνάτιος<br /><br />Ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου το 1903. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το 1936 εξορίζεται στην Ανάφη. [Αναφ.]<br /><br />16) Αντωνιάδης Αθανάσιος<br /><br />17) Αποστολίδης Στάθης<br /><br />Από την Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον. ή Αναφ.]<br /><br />18) Αποστολίδης Τάσος<br /><br />Εργάτης. Από την Αθήνα. Στην Ανάφη εικονογραφούσε την εφημερίδα ‘Αντιφασίστας’ που εξέδιδαν οι εξόριστοι. [Αναφ.]<br /><br />19) Βαγενάς Απόστολος του Γεωργίου<br /><br />Καπνεργάτης. Από τη Νιγρίτα Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής στο Σωματείο Καπνεργατών. Εξόριστος στην Ανάφη και αργότερα στην Ακροναυπλία. [Ακρον.].<br /><br />Κατά τη μεταφορά του στον τόπο εκτέλεσης άφησε το εξής σημείωμα:<br /><br />«Δεν σας ξέχασα ποτές. Για σας και τον Ελληνικό λαό έδωσα και τη ζωή μου. Σήμερα 1η Μάη 1944. Σας φιλώ για τελευταία φορά. Α. Βαγενάς».<br /><br />20) Βαλασόπουλος Βαλάσης<br /><br />Ή Βλάσσης. Εμποροϋπάλληλος. Από τα Αρφαρά Καλαμάτας. Κάτοικος Αθήνας. Συνελήφθη το 1938 και μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />21) Βάλβης Σπύρος<br /><br />Στο ηρώο της Παλ. Πεντέλης μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη. Το ίδιο και ο επόμενος.<br /><br />22) Βάλβης Χαράλαμπος<br /><br />23) Βαλεντάκης Ιωάννης<br /><br />Του Μανώλη. Από την Κρήτη. Ιδιωτικός υπάλληλος. 38 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ, της Εργατικής Βοήθειας Πειραιά και των Συνδικάτων (των Εκτελωνιστών). [Ακρον.]<br /><br />24) Βαρθολομαίος Αντώνιος<br /><br />Του Αλκιβιάδη. Εμποροϋπάλληλος. Από την Αθήνα. 44 χρόνων. Αθλητής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εκτελούσε χρέη στρατοπεδάρχη στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.[Ακρον.]<br /><br />25) Βασάλος Τηλέμαχος<br /><br />Γεννήθηκε το 1915 στην Τένεδο. Κάτοικος Μυτιλήνης. Στέλεχος της ΟΚΝΕ Λέσβου και του ΚΚΕ. Επί Κονδύλη εξορίζεται στην Ανάφη. Επί Μεταξά συλλαμβάνεται και ξαναστέλνεται στην Ανάφη. [Αναφ.]<br /><br />26) Βεκίδης Ζαφείρης<br /><br />Τσαγκάρης. Από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Υποδηματεργατών, γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Θες/νικης. Εξόριστος στην Ανάφη το 1935, συμμετείχε στην απεργία πείνας των εξορίστων για να τους δοθεί αμνηστία. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης με το Παλλαϊκό Μέτωπο στις εκλογές του 1936. Είχε ενεργό ρόλο στα γεγονότα του Μάη του ’36. Προϊστάμενος στα μαγειρεία στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. [Ακρον.]<br /><br />27) Βλαχάκης Χρήστος<br /><br />Εργάτης. Από την Ήπειρο. [Ακρον.]<br /><br />28) Βουδούρης Θέμος<br /><br />Τορναδόρος. Κάτοικος Αμφιάλης Πειραιά. [Ακρον.]<br /><br />29) Γαντές Μιχαήλ<br /><br />Ανθυπασπιστής.<br /><br />30) Γάτσος Αθανάσιος<br /><br />31) Γεωργακόπουλος Πλούταρχος<br /><br />Αυτοκινητιστής. Από την Αθήνα. [Ακρον.]<br /><br />32) Γεωργιάδης Περικλής<br /><br />Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1910 στη Σαμψούντα Μ. Ασίας. Σε μικρή ηλικία είδε τον πατέρα του να κρεμιέται από τους Τούρκους στην πλατεία της Σαμψούντας. Κάτοικος Ποντολίβαδου Καβάλας. Συλλαμβάνεται το 1936 και εκτοπίζεται σε Ανάφη και Φολέγανδρο, και στη συνέχεια στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />33) Γηγίνης Ευάγγελος<br /><br />Από τη Νίκαια Πειραιά.<br /><br />34) Γιαννακουρέας Δημήτριος<br /><br />Τσαγκάρης. Από την Αθήνα. Αρχειομαρξιστής στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Στη συνέχεια αναφέρεται ότι προσχώρησε στο τροτσκιστικό ρεύμα (αλλού ότι παρέμεινε αρχειομαρξιστής). [Αναφ.]<br /><br />35) Γιάνναρης Στέφανος<br /><br />Ή Γιανναράκης. Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.<br /><br />36) Γιαννόπουλος Σπύρος<br /><br />Καπνεργάτης. Στέλεχος του Συνδικάτου Καπνεργατών Πειραιά. [Ακρον.]<br /><br />37) Γιόλκας Ευάγγελος<br /><br />Ή Γιόλπας. Από τη Ραχούλα Καρδίτσας. Αναφέρεται Γούλκας Βαγγ., κρατούμενος στη Λάρισα στις αρχές του 1943.<br /><br />38) Γκάλκος Γεώργιος<br /><br />Ή Γκάλγκος, που μάλλον είναι το σωστό. Με καταγωγή από τη Ζίτσα Γιαννίνων, όπως γράφεται σε ιστολόγιο της περιοχής. Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.<br /><br />39) Γκινές Κώστας<br /><br />Σερβιτόρος. Από τη Δράμα (ή Καβάλα ή Ξάνθη). [Ακρον.]<br /><br />40) Γκότσης Γεώργιος<br /><br />Έφεδρος υπολοχαγός, τοπογράφος του Υπουργείου Γεωργίας. Από τους Αρμενιούς Μεσσηνίας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Σημ.: Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. [Ακρον.]<br /><br />41) Γούτας Γεώργιος<br /><br />Ή Γούσας. Νεολαίος [Ακρον.].<br /><br />42) Δαλδογιάννης Σταμάτιος<br /><br />Γεννημένος το 1892 στη Θράκη, κάτοικος Δράμας (ή Θες/νικης). Σερβιτόρος, ειδ. γραμματέας του σωματείου καφεζυθεστιατορίων. Εξόριστος στον Άϊ Στράτη το 1935. Στις 23-6-1936 συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη. [Ακρον.]<br /><br />43) Δανδινίδης Χριστόφορος<br /><br />Οικοδόμος – σοβατζής. Από την Πάτρα. [Ακρον.]<br /><br />44) Δασκαλόπουλος Γεώργιος<br /><br />(«Σκάνδαλος»). Από τη Χώρα Μεσσηνίας. Επισιτιστής. Κάτοικος Αθήνας. [Ακρον.]<br /><br />45) Δημητριάδης Δημήτριος<br /><br />Του Κώστα. Από την Πτολεμαΐδα. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον. ή Αναφ.]<br /><br />46) Δήμος Κώστας<br /><br />Του Βασίλη. Εργάτης. Από τα Γιάννινα. [Ακρον.]<br /><br />47) Δούκας Σπυρίδων<br /><br />48) Δροσόπουλος Θεόδωρος<br /><br />49) Ελευθεριάδης Ηλίας<br /><br />40 χρόνων. Τροχιοδρομικός. Κάτοικος Καλλιθέας. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />50) Ζάγκας Χρήστος<br /><br />(Τάκης). Κτηματίας. Από την Άρτα. 39 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. Το 1932 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται. Ο μόνος από τους δραπέτες της 31-3-1944 από το Χαϊδάρι που πιάστηκε. Ήταν στο μπλοκ «15» (απομόνωση) του στρατοπέδου. [Ακρον.]<br /><br />51) Ζησιμάτος Παντελής<br /><br />Του Σπύρου. Πλασιέ. Από τα Κοντογουράτα Θηναίας Κεφαλονιάς. 32 χρόνων. Πιάστηκε στις 14-8-1936, τον εκτόπισαν στην Ανάφη και από εκεί στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />52) Θεμελής ή Χατζηθεμελής Μιχαήλ<br /><br />Του Γιάννη. Από την Κάλυμνο. 41 χρόνων. Έμπορος. Μέλος του ΕΑΜ Πλάκας Αθήνας. Ελασίτης.<br /><br />53) Θεολόγος Ιωάννης<br /><br />54) Θεοφιλόπουλος Γεώργιος<br /><br />Του Ιωάννη. Λογιστής. Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1912. Κάτοικος Αθήνας. [Ακρον.]<br /><br />55) Καδίκας Ιωάννης<br /><br />Του Θεοδώρου. Από την Πελοπόννησο. [Ακρον.]<br /><br />56) Κακαλιός Ηλίας<br /><br />Γεννήθηκε το 1913 στην Αγιάσο Λέσβου. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ Λέσβου. Ράφτης, πρωτοστατεί στη συγκρότηση της Συνεργατικής Ραφτάδων Αγιάσου. Το 1935 εξορίστηκε στη Σίκινο, νέα σύλληψη και εκτόπιση τον Δεκέμβρη του 1938 στη Σίφνο, και μετά στην Ανάφη (περισσότερα εδώ). [Αναφ.]<br /><br />57) Καλαϊτζίδης Νικόλαος<br /><br />Ή Καλαϊτζής. Του Γιάννη. Ναυτεργάτης. Από τη Σάμο. [Ακρον.]<br /><br />58) Καλαφατάκης Θρασύβουλος<br /><br />Του Γρηγόρη. Αγρότης. Γεννήθηκε το 1904 στον Πλατανιά Χανίων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Δυναμικός και πρωτοπόρος αγρότης, οργάνωσε πρώτος στο χωριό αγελαδοτροφείο. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα του Ιούλη του 1938 στα Χανιά, αργότερα συνελήφθη, στάλθηκε στις φυλακές Χανίων και από εκεί στην Ακροναυπλία.[Ακρον.]<br /><br />59) Καλόφας Απόστολος<br /><br />Από την Προσοτσάνη Δράμας. 26 χρόνων. Νεολαίος, στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />60) Καμαρινός Παναγιώτης<br /><br />Ράφτης (ή ναυτεργάτης). Από τη Ρηχιά Λακωνίας. Κάτοικος Αθήνας. 40 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />61) Καμτσίκης Νικόλαος<br /><br />Του Αναστασίου. Ιδιωτικός υπάλληλος. Από τη Θεσσαλονίκη. [Ακρον.]<br /><br />62) Καπέλας Στέφανος<br /><br />Τροχιοδρομικός. Κάτοικος Αγ. Αναργύρων Αττικής. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />63) Καπλιτζόγλου Ευριπίδης<br /><br />Εργάτης. Από την Καβάλα. Νοσοκόμος στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου. [Ακρον.]<br /><br />64) Καραβοκυρός Διαμαντής<br /><br />Γεννήθηκε το 1895 στους Σπαθαραίους Σάμου. Εργάτης γης. Στέλεχος του ΚΚΕ. Επανειλημμένα εκτοπίστηκε για την επαναστατική του δράση, το 1930 πιάστηκε και εκτοπίστηκε στην Τσαρίτσανη, όπου βρέθηκε επικεφαλής της καθόδου των αγροτών στην Ελασσόνα, που πέτυχαν να αποσπάσουν καλαμπόκι. Εκτελεστικός επίτροπος της πανεργατικής ένωσης ‘Πρόοδος’. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης και Κατερίνης με το ΕΜΕΑ στις εκλογές του 1933. Το 1935 εξόριστος στον Άϊ Στράτη. [Ακρον.]<br /><br />65) Καράγιωργος Λάμπρος<br /><br />Του Κωνσταντίνου. Από τα Θεοδώριανα Άρτας. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />66) Καραγιάννης Αυγέρης<br /><br />Του Δημητρίου. Αγρότης. Από τη Σαλμώνη Ηλείας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.<br /><br />67) Καραθανάσης Ιωάννης<br /><br />Του Χριστόδουλου. Αγρότης. Από τον Παγώνδα Σάμου. Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος ενός απ’ τους πρώτους πυρήνες του ΚΚΕ το 1928 στη Σάμο. Πήρε μέρος στο αγροτικό συλλαλητήριο στον Παγώνδα το 1933 και προφυλακίστηκε. Ακολούθησαν νέες διώξεις και εξορίες. [Ακρον.]<br /><br />68) Καρανικόλας Κώστας<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />69) Καραντώνης Ζαφείριος<br /><br />Του Ευθυμίου και της Ασπασίας. Οικοδόμος. Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1906 στη Ραιδεστό Ανατ. Θράκης. Κάτοικος Δραπετσώνας. Μέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. [Ακρον.]<br /><br />70) Καράσσο Μωυσής<br /><br />Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Έμπορος (ή υποδηματεργάτης). Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />71) Καρατζάς Παύλος<br /><br />Από το Μαρμάρι Εύβοιας. Γιός πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, έζησε από μικρός την τσιφλικάδικη εκμετάλλευση, όταν ο πατέρας του δούλευε κολλήγος στο νησί Πεταλιοί, ιδιοκτησία του μεγαλοεφοπλιστή Εμπειρίκου. Έφυγε από το νησί και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου δούλεψε ως εργάτης ξυλουργείου. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Ξύλου. [Αναφ. ή Ακρον.]<br /><br />Βρέθηκε ένα σημείωμά του μετά την εκτέλεση:<br /><br />«Παύλος Καρατζάς, εξόριστος από το 1936. Με πήραν για εκτέλεση 1 Μαΐου 1944».<br /><br />72) Κάρλος Γεώργιος<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />73) Κηπουρός Απόστολος<br /><br />Του Πασχάλη. Αγρότης. Από το Σουφλί (ή τις Σέρρες). Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />74) Κλαπατσέας Κων/νος<br /><br />Του Παναγιώτη. Φοιτητής Νομικής. Γεννήθηκε το 1916. Από τη Σαϊδόνα Μεσσηνίας. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. [Ακρον.]<br /><br />75) Κοβάνης Γεώργιος<br /><br />Αναφέρεται ως τροτσκιστής.<br /><br />76) Κόκκινος Θεοφάνης<br /><br />Αγρότης. Από τη Θράκη. [Ακρον.]<br /><br />77) Κοντογιάννης Γεώργιος<br /><br />(«Τσουράπας»). Από το Παλιόκαστρο Σάμου. Μέλος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Σάμου με το Π.Μ. το 1936. [Ακρον.]<br /><br />78) Κορνάρος ή Κορναράκης Παναγιώτης<br /><br />Του Γιώργου. Γεννήθηκε στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου Χανίων το 1908. Στέλεχος του ΚΚΕ. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συμμετείχε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις στα τέλη του 1929, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από όλα τα πανεπιστήμια. Αργότερα συντάκτης στον Ριζοσπάστη (περισσότερα εδώ). Στον Ριζοσπάστη, την περίοδο 1932-1934, αναφέρονται πολλές διώξεις και φυλακίσεις του. Υποψήφιος βουλευτής Χανίων το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. [Ακρον.]<br /><br />79) Κοσμάς Δημήτριος<br /><br />Του Γιώργου και της Πανάγιως. Δάσκαλος. Από το Μιχαλίτσι Γιαννίνων. 31 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />80) Κοσμερίδης Αθανάσιος<br /><br />Οδοντοτεχνίτης. Από την Καλλιθέα Αττικής. 38 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />81) Κοσμίδης Στράτος<br /><br />Από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης (ή το Κιλκίς). [Ακρον.]<br /><br />82) Κουβελιώτης Χρήστος<br /><br />Του Γιώργου. Γεννήθηκε το 1903. Από τον Πήδασο Μεσσηνίας. Τελειόφοιτος της Ανωτ. Εμπορικής (ή του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής). Ως Πρόεδρος της Κοινότητας Πηδάσου προώθησε τη δημιουργία Συνδέσμων μεταξύ των Κοινοτήτων και τον θεσμό των κοινοτικών συνεδρίων. Το 1934 εκδίδει την εφημερίδα ‘Πήδασος’, η οποία όμως κλείνει βίαια και ο ίδιος διώκεται. Ηγετική μορφή στη μεγάλη σταφιδική εξέγερση της Μεσσηνίας τον Αύγουστο του 1935. Υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με το Π.Μ. το 1936. Συνελήφθη τον Ιούνη του 1936, λίγο πριν το σταφιδικό συνέδριο του Πύργου και εξορίστηκε στη Σίκινο. Αργότερα μεταφέρεται στην Ακροναυπλία (περισσότερα εδώ). [Ακρον.]<br /><br />83) Κουής Δημήτριος<br /><br />Από τα Κρέσταινα Ηλείας. [Ακρον.]<br /><br />84) Κουργιώτης Δημήτριος<br /><br />Του Βασίλη. Εργάτης. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στη Κίο της Μ. Ασίας το 1914. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στέλεχος του ΚΚΕ. Επί δικτατορίας Μεταξά πέρασε στην παρανομία, τον Αύγουστο του 1938 συνελήφθη και κλείστηκε στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />85) Κουσέσης Γεώργιος<br /><br />Ή Κουσέτης.<br /><br />86) Κουσίσης Σταμάτης ή Σπύρος<br /><br />Γεννήθηκε το 1918 στην Κάρυστο, κάτοικος Μοσχάτου Αττικής. Καζαντζής, πρόεδρος του Σωματείου Λεβητοποιών Αθηνών. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Ακροναυπλία στις 14-8-1937. [Ακρον.]<br /><br />87) Κούτης Γεώργιος<br /><br />Ή Κούσης. Κάτοικος Ν. Ιωνίας Αττικής. [Ακρον.]<br /><br />88) Κουτσοβός Ηλίας<br /><br />Από την Πύλο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Έλαβε μέρος στα «σταφιδικά» της Μεσσηνίας το 1935. [Ακρον.]<br /><br />89) Κρόκος Γεώργιος<br /><br />Δάσκαλος και μετά οικοδόμος. Από το Στελί Ικαρίας. 39 χρόνων. Αρχειομαρξιστής στο πρώτο του ξεκίνημα, αργότερα προσχώρησε στην τροτσκιστική ΕΟΚΔΕ και ΚΔΚΕ (εφημ. ‘Διεθνιστής’, 28-5-1944). [Ακρον.].<br /><br />Μεταφερόμενος στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, κατάφερε να στείλει έναν τελευταίο χαιρετισμό στην οικογένειά του:<br /><br />«Να σταλή Άνναν Κ. Πλακίδη, Κάμπος Ικαρίας. Σας φιλώ όλους απ’ τον τόπο της εκτέλεσης 1-5-πρωί».<br /><br />90) Κυρανούδης Αθανάσιος<br /><br />Αγρότης. Από το Σουφλί. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />91) Κυριακούδης Δημήτριος<br /><br />Αγρότης. Από το Σιτοχώρι Σερρών. 35 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ. Συνελήφθη το 1937, μεταφέρθηκε στη Φολέγανδρο, Ακροναυπλία και Πύλο. [Ακρον.]<br /><br />92) Κυριαζής Εμμανουήλ<br /><br />Τσαγκάρης. Από τη Δράμα. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.<br /><br />93) Κωνσταντινίδης Αλέκος<br /><br />Υδραυλικός. Πρόσφυγας, γεννημένος στο Βατούμ της Ρωσίας το 1900. Κάτοικος Αργυρούπολης Αττικής. [Ακρον. ή Αναφ.]<br /><br />94) Κωνσταντινίδης Δημήτριος<br /><br />Τροχιοδρομικός. Από τη Θεσσαλονίκη. Επικεφαλής του συνεργείου μηχανουργών στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. [Ακρον.]<br /><br />95) Κωνσταντινίδης Κώστας<br /><br />96) Λαζαρίδης Ανέστης<br /><br />Γεννήθηκε στην Καισάρεια της Μ. Ασίας το 1912. Το 1924 ήλθε πρόσφυγας στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Ελευσίνα. Αχθοφόρος. Στέλεχος του ΚΚΕ. Τον Σεπτέμβριο του 1938 πιάστηκε και εξορίστηκε στην Ανάφη και μετά στην Ακροναυπλία. Το 1942 μεταφέρθηκε άρρωστος σαν όμηρος στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Στο στρατόπεδο της Λάρισας το 1943. [Ακρον.]<br /><br />97) Λαμπρινίδης Εμμανουήλ<br /><br />Του Ευτύχιου. Υπάλληλος της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Από την Αθήνα. 33 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. [Αναφ.]<br /><br />Σε σημείωμά του που έριξε από το καμιόνι που μεταφερόταν στον τόπο της εκτέλεσης έγραφε:<br /><br />«Αφήνω γεια σε όλους … Ζήτω το ΕΑΜ».<br /><br />98) Λιακίδης Θεόφιλος<br /><br />Εργάτης. Από τη Δάφνη Καλαβρύτων. Κάτοικος Αργυρούπολης Αττικής. [Ακρον.]<br /><br />99) Λυμπερόπουλος Παύλος<br /><br />Εργάτης. Από τα Ταμπούρια Πειραιά. [Ακρον.]<br /><br />100) Μαγκάκης ή Μαγκανάς Κων/νος<br /><br />101) Μακέδος ή Παρασκευάς Δημοσθένης<br /><br />Καπνεργάτης. Από την Καβάλα. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής. Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας το 1934 επί δημαρχίας Παρτσαλίδη. [Ακρον.]<br /><br />102) Μακρής Κων/νος<br /><br />Λογιστής. Από το Λουτράκι Κορινθίας. [Ακρον.]<br /><br />103) Μάλλης Αχιλλέας<br /><br />104) Μαλτέζος Γεώργιος<br /><br />105) Μαμαλάκης Γεώργιος<br /><br />Του Γιάννη. Βυρσοδεψεργάτης. Από τα Αγκουσελιανά Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνου. Κάτοικος Κοκκινιάς Πειραιά. 43 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Υποψήφιος βουλευτής Πειραιά στις εκλογές του 1935 με το ΕΜΕΑ. Στις 8-12-1932 καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση και ένα χρόνο εξορία για παράβαση του «ιδιώνυμου». Το 1935 εξόριστος στη Σίκινο και αργότερα στην Ακροναυπλία και την Πύλο. [Ακρον.]<br /><br />106) Μανέκας Νικόλαος<br /><br />Του Κώστα. Γεννήθηκε το 1903 στο Ζαγόρι της Ηπείρου, απ’ όπου και έφυγε μικρός αναζητώντας καλύτερη τύχη και βρέθηκε στη Χωριστή Δράμας, όπου άρχισε να δουλεύει ως αυτοκινητιστής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ, γενικός γραμματέας του Σωματείου Αυτοκινητιστών Θεσσαλονίκης. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 1935 με το ΕΜΕΑ και 1936 με το Π.Μ. Πήρε μέρος στα γεγονότα του Μάη του 1936. Λίγες μέρες αργότερα συνελήφθη και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη, αλλά δραπέτευσε ένα χρόνο περίπου αργότερα και πέρασε στην παρανομία. Το 1939 συνελήφθη ξανά και στάλθηκε αρχικά στις φυλακές της Αίγινας και αργότερα στην Ακροναυπλία (Ριζ., 15-5-1983) [Ακρον.]<br /><br />107) Μανιατέας Θεόδωρος<br /><br />Τσαγκάρης. Από την Κόρινθο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος δήμαρχος Κορίνθου το 1934, υποψήφιος βουλευτής Κορινθίας στις εκλογές του 1935 με το ΕΜΕΑ και 1936 με το Π.Μ. Σημ.: Ο Γ. Κουβάς αναφέρει ότι ο αδελφός του ήταν υποψήφιος, στον Ριζοσπάστη της εποχής όμως βρίσκω ότι ήταν ο Θεόδωρος Μανιατέας. [Ακρον.]<br /><br />108) Μαριακάκης Νικόλαος<br /><br />Του Μανώλη. Γεωπόνος. Γεννημένος το 1911 στα Χανιά. Το 1935 ήταν μέλος του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Αγροτικού Κόμματος στην Κρήτη. Μαζί με τον Βαγγέλη Κτιστάκη πάλεψαν κατά της Κονδυλικής «κοσμογονίας» και συνέχισε τον αγώνα του κατά της δικτατορίας Μεταξά, πρωτοστατώντας σε όλες τις αντιδικτατορικές διαδηλώσεις. Πιάστηκε τον Μάρτη του 1937, την επόμενη του μνημοσύνου του Ελ. Βενιζέλου, που έγινε στο Ακρωτήρι. Ο Γεν. Διοικητής Κρήτης του πρότεινε να αφεθεί ελεύθερος και να σταλεί με υποτροφία στο εξωτερικό, μια και είχε πρωτεύσει στον διαγωνισμό του Γεωργικού Επιμελητηρίου, υπό τον όρο να δηλώσει, έστω και προφορικά, ότι «εφεξής θα ασχολείται μόνον με την επιστήμην και την οικογένειάν του». Αρνήθηκε να το δεχθεί και εκτοπίστηκε στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία, και την Πύλο. [Ακρον.]<br /><br />Κατά τη μεταφορά του από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή για εκτέλεση, πέταξε ένα σημείωμα:<br /><br />«Καλύτερα να πεθαίνη κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζη σκλάβος. 1.5.44. Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος. Χανιά Κρήτης. Όποιος το βρη να μη το καταστρέψη».<br /><br />109) Μαρκούσης Αθανάσιος<br /><br />Από τον Δάφνο Δωρίδας (ή το Λιδωρίκι). Γαλατάς. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />110) Μαυράκης Ιωάννης<br /><br />111) Μαυροκεφαλίδης Ιωάννης<br /><br />Ηλεκτρολόγος. Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1916 στην Οινόη Πόντου. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ. ή Ακρον.]<br /><br />112) Μέκαλης Πάνος<br /><br />Του Θωμά. Εργάτης. Από τα Γιάννινα. Μέλος του ΚΚΕ. Το 1933 φυλακίζεται στις φυλακές Ακραίου (Ηπείρου). Τον Ιούνιο του 1936, όντας καταζητούμενος επειδή είχε καταδικαστεί από την Ασφάλεια σε 2 χρόνια εξορία, συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη και παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (Ριζ. 15-6-36). [Ακρον.]<br /><br />113) Μελισσαρόπουλος Ιωάννης του Ηλία (Από Ε.Ε.Σ)<br /><br />Σημ.: Η επεξήγηση εντός παρενθέσεως σημαίνει ότι βρέθηκε μέσω αναζητήσεων του Ερυθρού Σταυρού. [Αναφ.]<br /><br />114) Μερκούρης Δημήτριος<br /><br />115) Μήτσης Ηρακλής<br /><br />Του Παναγιώτη και της Ευανθίας. Αρτεργάτης – μπογιατζής. Από τα Κάτω Ραβένια Γιαννίνων. 30 χρόνων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ήταν διευθυντής της αρχειομαρξιστικής εφημερίδας ‘Πάλη των Τάξεων’. Αργότερα προσχώρησε στο τροτσκιστικό ρεύμα (βλ. Γ. Αλεξάτου, Ιστορικό Λεξικό του Ελληνικού Εργατικού Κινήματος). [Ακρον.]<br /><br />116) Μόσχος Μήτσος<br /><br />Από το Αίγιο. 31 (ή 26) χρόνων. Ανάπηρος πολέμου. Στέλεχος του ΕΑΜ. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.<br /><br />117) Μπεραχιά Ανρί<br /><br />Ή Περαχιά. Εργάτης. Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του αρχειομαρξιστικού ρεύματος κατά τον Μεσοπόλεμο, γραμματέας της ΚΟΜΛΕΑ στη Θεσσαλονίκη, υποψήφιος βουλευτής στις επαναληπτικές εκλογές Θεσσαλονίκης το 1933. Εξέδιδε την εφημερίδα ‘Προλετάριος’ στα ελληνικά και στη λαντίνο, και είχε ιδρύσει το ‘Ακαδημαϊκό Βιβλιοπωλείο’. Στη συνέχεια, μέλος του ΚΑΚΕ (βλ. και Γ. Αλεξάτο). [Ακρον.]<br /><br />118) Νεγρεπόντης Νίκος<br /><br />Του Ματθαίου. Καπνεργάτης. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στη Σμύρνη. Κάτοικος Καβάλας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Καπνεργατών. Δημοτικός σύμβουλος Καβάλας το 1934. [Ακρον.]<br /><br />119) Νικολαΐδης Δημήτριος<br /><br />(Τάκης). Του Παναγιώτη. Από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του ΚΚΕ. 31 χρόνων. Εξόριστος το 1935 στον Άϊ Στράτη, στο υπόμνημα των εξόριστων προς την κυβέρνηση για να τους δοθεί αμνηστία υπογράφει ως υποδηματοποιός (30-11-1935). [Ακρον.]<br /><br />120) Νικολόπουλος Ιωάννης<br /><br />Του Αλεξάνδρου. Από την Κοκκινιά Πειραιά. Εξόριστος το 1935 στον Άϊ Στράτη, στο υπόμνημα των εξόριστων υπογράφει ως μηχανουργός. [Ακρον.]<br /><br />121) Ντάσιος ή Κατσαρός Σωτήριος<br /><br />Αγρότης. Από τον Τύρναβο Λάρισας. [Ακρον.]<br /><br />122) Ντορέας Γεώργιος<br /><br />123) Οικονόμου Βασίλειος<br /><br />Τσαγκάρης. Από το Μεσοβούνι Ζαγορίου Ηπείρου. [Ακρον.]<br /><br />124) Ουραΐλογλου Βασίλειος<br /><br />Τσαγκάρης. Από τον Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />125) Ορφανός Ηλίας<br /><br />126) Πανέτης Χρήστος<br /><br />Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.<br /><br />127) Πανταζής Δημήτριος<br /><br />Σημ.: Σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές (Κουβάς, Φλούντζης, ΚΚΕ) ήταν αρτεργάτης, στέλεχος του ΚΚΕ, κάτοικος Καισαριανής και Ακροναυπλιώτης. Κατ’ άλλη πηγή (εφημ. ‘Διεθνιστής’, 28-5-1944) πρόκειται προφανώς για άλλο πρόσωπο που ήταν τσαγκάρης, τροτσκιστής και εξόριστος στην Ανάφη. [Ακρον. ή Αναφ.]<br /><br />128) Παπαβασιλείου Βασίλειος<br /><br />Ράφτης. Από το Βελβεντό Κοζάνης. [Ακρον.]<br /><br />129) Παπαγιάννης Ιωάννης<br /><br />Ή Παπαϊωάννου. Εργάτης. Από την Ξάνθη. 32 χρόνων. Σημ.: Αλλού αναφέρεται ως εκτελεσμένος στο Κούρνοβο. [Ακρον.]<br /><br />130) Παπαδήμας Βασίλειος<br /><br />Του Νίκου. Γεννήθηκε στην Πύλο το 1909. Το 1938 πήρε πτυχίο πρακτικού μηχανικού. Εργαζόταν στο εργοστάσιο της Ανώνυμης Εταιρείας Οινοπνευματοποιίας (ΑΕΟΠ) στη Γιάλοβα Μεσσηνίας. Στις 6 Αυγούστου 1941 συνελήφθη από Ιταλούς καραμπινιέρους και Έλληνες χωροφύλακες με βάση καταστάσεις ονομάτων που είχε παραδώσει η ελληνική κυβέρνηση στους κατακτητές. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του Ναυπλίου και στη συνέχεια της Λάρισας. Ήταν αδελφός του εκδότη και αντιστασιακού Δημήτρη Παπαδήμα (πληροφορίες από εδώ).<br /><br />131) Παπαδημητρίου Δημήτριος<br /><br />Του Ανδρέα. Υπάλληλος των ΣΠΑΠ. Από την Καλαμάτα. 44 χρόνων. Κάτοικος Κοκκινιάς Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ και των Συνδικάτων. Σημ.: Αλλού αναφέρεται ως εκτελεσμένος στο Κούρνοβο. [Ακρον.]<br /><br />132) Παπαδόπουλος Δημήτριος<br /><br />Σημ.: Σύμφωνα με κάποιες πηγές (Κουβάς, ΚΚΕ) ήταν οικοδόμος, πρόσφυγας από τον Πόντο, κάτοικος Καλλιθέας, στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Οικοδόμων, υποψήφιος βουλευτής Αττικής στις εκλογές του 1935 με το ΕΜΕΑ∙ το 1936, όντας γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Οικοδόμων, συλλαμβάνεται, στέλνεται εξορία και από εκεί στην Ακροναυπλία (βλ. και εφημ. ‘Οικοδόμος’, 28-4-1946). Κατά τον Φλούντζη, ο παραπάνω Δημ. Παπαδόπουλος («Πρόεδρος» ή «Βαν Μιν») εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στον Πειραιά στις 7-1-1943 μαζί με άλλους Ακροναυπλιώτες (το έχει το όνομα στον κατάλογο των 200, αλλά όχι ως Ακροναυπλιώτη). Στη Λάρισα αναφέρεται άλλος κρατούμενος Δημ. Παπαδόπουλος από τη Νίκαια.<br /><br />133) Παπαδόπουλος Ευάγγελος<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />134) Παπαδόπουλος Κων/νος<br /><br />Του Ιωάννη. Από το Καστόρι Σπάρτης. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.<br /><br />135) Παπαδόπουλος Μαν.<br /><br />Μανούσος ή Μανασής. Κουρέας. Από την Καβάλα. [Ακρον.]<br /><br />136) Παπαδόπουλος Μύρων <br /><br />Του Ευσταθίου. Πρόσφυγας, από την Αργυρούπολη Πόντου. Κάτοικος Μεσιανού Κιλκίς. Δάσκαλος, και, μετά τη συνταξιοδότησή του, αγρότης και συνεταιριστής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Κιλκίς με το Π.Μ. στις εκλογές του 1936. Στην Ακροναυπλία δίδασκε στους κρατούμενους Μαθηματικά. [Ακρον.]<br /><br />137) Παπάζογλου Ευάγγελος<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />138) Παπαμιχάλης Γεώργιος<br /><br />Ναυτικός. Από τη Σαλαμίνα. [Ακρον.]<br /><br />139) Παπανδρέου Κώστας<br /><br />Του Χρυσόστομου. Σερβιτόρος. Από τον Αμπελώνα (Καζακλάρ) Λάρισας. Μέλος του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Σερβιτόρων.[Ακρον.]<br /><br />140) Παπανίκας Γεώργιος<br /><br />Του Γιάννη.<br /><br />141) Πασχαλίδης Θεμιστοκλής<br /><br />Του Ιωάννη. Κάτοικος Καισαριανής. [Αναφ.]<br /><br />142) Πατσανιάν Κεβόρκ<br /><br />Αλλού λανθασμένα Παρετσαριάν. Από το Δουργούτι Αθήνας. Χοροδιδάσκαλος. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Αναφ.]<br /><br />143) Πίττακας Γεώργιος<br /><br />Γεννήθηκε το 1903 στο Φραντάτο Ικαρίας. Πήρε μέρος στο εργατικό κίνημα από το 1924. Ήταν τραμβαγιέρης, αλλά διώχθηκε και έγινε μπογιατζής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το 1931 πήρε μέρος στην εξέγερση στον Κάμπο Ικαρίας, που κατέληξε στο διώξιμο της Αστυνομίας. Δικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση και εξορία. Δούλευε στην Εργατική Βοήθεια Αθήνας. Επί δικτατορίας Κονδύλη φυλακίστηκε στην Αίγινα. Στις 28-10-1940 βγήκε από την παρανομία και ζήτησε να σταλεί στο μέτωπο να πολεμήσει τον Ιταλό επιδρομέα. Αμέσως οι ντόπιοι φασίστες τον έκλεισαν φυλακή και τον έστειλαν στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />144) Πίτσος Ιωάννης<br /><br />145) Πιτσούλης Δημήτριος<br /><br />146) Πλακοπίτης Νικόλαος<br /><br />Του Γιάννη. Χτίστης. Γεννήθηκε το 1906 στην Κοζάνη. Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ το 1927 και στη συνέχεια αναδείχθηκε στέλεχος του ΚΚΕ. Μέλος του Εργατικού Κέντρου και πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης. Εκδότης της εφημερίδας ‘Παλλαϊκό Μέτωπο’ και ταυτόχρονα ανταποκριτής του Ριζοσπάστη στην Κοζάνη. Υποψήφιος βουλευτής Κοζάνης στις εκλογές του 1933 με το ΕΜΕΑ και του 1936 με το Π.Μ. Εξορίστηκε σε Ανάφη και Άϊ Στράτη, και με τη δικτατορία του Μεταξά εξορίζεται πάλι, αρχικά στη Φολέγανδρο και τελικά στην Ακροναυπλία και στην Πύλο (περισσότερα εδώ). [Ακρον.]<br /><br />147) Πλατανησιώτης Κώστας<br /><br />148) Πόλκος Ευάγγελος<br /><br />Δάσκαλος. Από τη Ραχούλα Καρδίτσας. 35 Χρόνων. Πήρε το πτυχίο του δασκάλου από το Διδασκαλείο Αλεξανδρούπολης το 1925. Κατατάχθηκε στη Χωροφυλακή και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Μέλος της ΕΕ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Στέλεχος του ΚΚΕ. Με τη δικτατορία του Μεταξά συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές Λάρισας, εκτοπίζεται στη Φολέγανδρο, και στη συνέχεια στην Ακροναυπλία, όπου δίδασκε τους κρατούμενους Φυσική. [Ακρον.]<br /><br />Πίσω από μια φωτογραφία της κόρης του που βρέθηκε μετά την εκτέλεσή του στο σακάκι του είχε σημειώσει:<br /><br />«Κόρη μου, Καίτη Πόλκου, μένει Κλειούς 22 Θεσσαλονίκη. Να γίνει δασκάλα. Ο πατέρας της».<br /><br />149) Πολύδωρος Δημήτριος<br /><br />Ή Πολυδώρου. Γεννήθηκε το 1910 στο Ζιγοβίστι Γορτυνίας. Το 1928 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε ως σερβιτόρος. Στέλεχος του ΚΚΕ, γραμματέας της Ομοσπονδίας Σερβιτόρων. Συνελήφθη στις 4 Αυγούστου 1936 και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη και μετά στην Ακροναυπλία. Προϊστάμενος μαγειρείων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. [Ακρον.]<br /><br />150) Ποντίκης Κοσμάς<br /><br />Του Στέλιου. Ναυτεργάτης. Από την Αλεξανδρούπολη. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστικό στέλεχος των ναυτεργατών Αλεξανδρούπολης. Το 1932 εκτοπίστηκε στη Σίκινο για ένα χρόνο και το 1935 φυλακίστηκε στις φυλακές Αίγινας. Υποψήφιος βουλευτής Έβρου το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. [Ακρον.]<br /><br />151) Πότης Αλέκος<br /><br />152) Ρεμπούτσικας Δημήτριος<br /><br />Δικηγόρος. Γεννήθηκε το 1905. Από την Αχαγιά Αχαΐας. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />Το τελευταίο του σημείωμα:<br /><br />«Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξετε τις καρδιές σας και βγήτε παλικάρια απ’ τη νέα αυτή δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά δεν πεθαίνει ποτέ. 1-5-44 Χαϊδάρι. Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ, Μήτσος».<br /><br />153) Ρίζος Ηλίας<br /><br />Του Δημητρίου. Μακαρονοεργάτης. Από το Ροβολιάρι Φθιώτιδας. 41 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Συνδικαλιστής στη Λαμία. [Ακρον.]<br /><br />154) Ρογανάς Γεώργιος<br /><br />Αλλού Ροζάνης, που είναι το σωστό. Με καταγωγή από τη Ζίτσα Γιαννίνων. Μέλος του ΕΑΜ. Αγωνιστής από την Πεντέλη, όπως και ο επόμενος.<br /><br />155) Ρογανάς Ιωάννης<br /><br />Ροζάνης, γιός του προηγούμενου. Επονίτης. Μαθητής (ή αρτεργάτης).<br /><br />156) Ρουσσόπουλος Γεώργιος ή Κώστας<br /><br />Αρτεργάτης, γεννημένος στο Ροδολίβος Σερρών το 1901. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Σερρών στις εκλογές του 1933 με το ΕΜΕΑ. Το 1934 αντιπρόεδρος της Κοινότητας Ροδολίβου. [Ακρον.]<br /><br />157) Σαββόπουλος Σάββας<br /><br />Του Κώστα. Εργάτης μεταλλουργός. Πρόσφυγας, καταγόταν από την Καλλικράτεια Αν. Θράκης και γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Από μαθητής του Γυμνασίου γίνεται μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας στη Βέροια. Στη γ’ τάξη του Γυμνασίου Θεσσαλονίκης αποβάλλεται οριστικά για την κομμουνιστική του δράση. Από τότε δουλεύει ως εργάτης μεταλλουργός. Οργανώνει το συνδικάτο μεταλλουργών, στέλεχος της ΟΚΝΕ, του ΚΚΕ και του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Το 1935 εκτοπίζεται για ένα χρόνο στην Ανάφη. Τον Ιούλιο του 1937, συλλαμβάνεται, βασανίζεται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, και μεταφέρεται στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />158) Σακκάς Κώστας<br /><br />Του Χρήστου. Κουρέας. Από την Ήπειρο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το ’35 στον Άϊ Στράτη. [Ακρον.]<br /><br />159) Σαμόπουλος Γεώργιος<br /><br />Ή Σταμόπουλος. Από τη Μυτιλήνη. [Ακρον.]<br /><br />160) Σαντομοίρης Φώτης<br /><br />Μουσικός, βολιστής. Από τις Σέρρες ή Δράμα. [Ακρον.]<br /><br />161) Σερδερίδης Κοσμάς<br /><br />Αγρότης. Γεννήθηκε το 1905 στην Αργυρούπολη Πόντου. Το 1918 ήλθε πρόσφυγας στο Γερακαριό Κιλκίς. Μέλος του ΚΚΕ. Από νέος πήρε μέρος στο αριστερό κίνημα και το 1930, με το «ιδιώνυμο», εξορίστηκε στη Σαντορίνη για δύο χρόνια. Τον Απρίλη του 1937 πιάστηκε και εξορίστηκε στην Φολέγανδρο, και, αργότερα, μεταφέρεται στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />162) Σκλάβαινας Στέλιος<br /><br />Από τη Σίφνο. Κάτοικος Ν. Κόσμου Αττικής. Τυπογράφος. Επιφανές στέλεχος του ΚΚΕ προπολεμικά, που αργότερα διαγράφηκε, βουλευτής, γνωστός από το σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα του 1936. [Ακρον.]<br /><br />163) Σουκατζίδης Ναπολέων<br /><br />Γεννήθηκε στις 11-12-1909 στα Μουδανιά της Μ. Ασίας από γονείς δασκάλους. Η οικογένειά του βρέθηκε από την Προύσα στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης το 1922. Φοίτησε στην Εμπορική Σχολή του Ηρακλείου και εργάστηκε ως λογιστής και αλληλογράφος στο εργοστάσιο της εταιρείας «Μίνως» στην Ιεράπετρα. Στέλεχος του ΚΚΕ, πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου. Πιάστηκε στις 6-6-1936 και εξορίστηκε στον Άϊ Στράτη, και μετά ένα χρόνο στην Ακροναυπλία. Ηγετική μορφή των Ακροναυπλιωτών, εκτελούσε χρέη διερμηνέα στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ότι την ημέρα της εκτέλεσης ο διοικητής Φίσερ πρότεινε σ’ αυτόν και τον Αντ. Βαρθολομαίο να παραμείνουν στο στρατόπεδο, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. [Ακρον.]<br /><br />Τα τρία σημειώματα που άφησε:<br /><br />Στον πατέρα του: «Πατερούλη. Πάω για εκτέλεση. Νάσαι περήφανος για τον μονάκριβο γιό σου. Ν’ αγαπάς, να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Κ’ οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια. Γεια πατερούλη. Ναπολέων».<br /><br />Στην αρραβωνιαστικιά του: «Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θα ‘θελα να σε κάμω ευτυχισμένη. Ν’ αγαπάς πολύ το μπαμπά και την αδελφούλα μου. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό μου και άξιό σου. Γεια χαρά. 1-5-44. Ναπ. Σουκατζίδης. Υ.Γ. Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης».<br /><br />Στην αδελφή του: «Αδελφούλα. Πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ όπως λάτρευα και το γυναικούλι μου. Δεν μπόρεσα να σας κάμω ευτυχισμένους. Λίγη αγάπη στο μπαμπά όσο να ζη. Γεια σου. Γεια σου λατρευτή μου αδελφούλα».<br /><br />164) Σόφης Δημήτριος<br /><br />Επονίτης. Από την Πεντέλη. Μαθητής. Αυτό το σημείωμα άφησε πριν την εκτέλεσή του:<br /><br />«Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα. Δημήτρης Σόφης».<br /><br />165) Σόφης Χρήστος<br /><br />Επονίτης. Από την Πεντέλη. Πιθανόν αδελφός του προηγούμενου.<br /><br />Σημ.: Σε άλλες πηγές αναφέρεται και τρίτος με το ίδιο επώνυμο, Σόφης Ανδρέας. Ο Γ. Κουβάς γράφει ότι προσπάθησε να εξακριβώσει αν ο Ανδρέας Σόφης είναι πατέρας των δύο αδελφών, αλλά δεν βρήκε άκρη. Στο ηρώο της Παλ. Πεντέλης πάντως είναι γραμμένα τα ονόματα των Δημήτρη και Ανδρέα Σόφη.<br /><br />Η Ιωάννα Τσάτσου, που υπηρετούσε στην Αρχιεπισκοπή, γράφει στο βιβλίο της:<br /><br />«Μια μητέρα απ’ την Πεντέλη βρήκε το σακάκι του γιού της. Το αγκάλιασε και το κρατούσε σφιχτά πνιγμένη με τα δάκρυά της. Έπειτα σαν μπόρεσε να κοιτάξει γύρω της, πήρε το μάτι της κάποιο ρούχο του πιο μικρού κρατούμενου παιδιού της. Την μεταφέρανε αναίσθητη».<br /><br />166) Σούλας Χρήστος<br /><br />Γεννήθηκε το 1912 στην Τσερκοβίτσα της Β. Ηπείρου. Αρτεργάτης και ξυλουργός. Αρχειομαρξιστής, αργότερα μέλος των τροτσκιστικών ΟΚΔΕ και ΕΟΚΔΕ. Συνδικαλιστής, γραμματέας του Συνδικάτου Αρτεργατών Πειραιά. Υπεύθυνος έκδοσης της εφημερίδας της ΟΚΔΕ ‘Εργατική Πρωτοπορία’. Στα τέλη του 1936 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ανάφη και μετά στην Ακροναυπλία. (βλ. και εφημ. ‘Διεθνιστής’, 28-5-1944). [Ακρον.]<br /><br />167) Σπυρίδης Γεώργιος<br /><br />Σιδηροδρομικός. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Σιδηροδρομικών. Κάτοικος Αθήνας. Το 1935 εξόριστος στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />168) Στάθης Ιωάννης<br /><br />Του Κώστα. Αγρότης (ή δάσκαλος). Από τα Σέρβια Κοζάνης. 32 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εκτοπίζεται από την Ασφάλεια Κοζάνης τον Μάρτιο του 1936, μετά την πορεία των εργατών του κρατικού Δενδροκομικού Σταθμού Σερβίων προς την Κοζάνη. [Ακρον.]<br /><br />169) Σταμούλης Βασίλειος<br /><br />Του Αναστασίου. Γιός πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε το 1911 στη Ζίτσα Γιαννίνων, όπου και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο και στο σχολαρχείο. Το 1928 πήγε στην Αθήνα και έμαθε την τέχνη του τυπογράφου, επάγγελμα το οποίο άσκησε αρχικά στα Γιάννινα, στην εφ. ‘Ηπειρωτικός Αγών’ και στη συνέχεια στην Αθήνα, στον Ριζοσπάστη, ενώ φαίνεται πως ασχολήθηκε παράλληλα και με τη δημοσιογραφία. Μέλος του ΚΚΕ (περισσότερα εδώ) [Ακρον.]<br /><br />170) Σταύρου Σπύρος <br /><br />171) Στρατής Αλμπέρτος<br /><br />Αλλού Εσδρατή Αλμπέρτος, που είναι το σωστό. Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Τσαγκάρης. [Ακρον.]<br /><br />172) Συνοδινός Απόστολος<br /><br />Ξυλουργός. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στην Πάνορμο της Μ. Ασίας το 1908. Κάτοικος Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ. Γραμματέας της Περιφερειακής Κομματικής Οργάνωσης Δράμας του ΚΚΕ. Το 1936 με το κίνημα της Δράμας δεν μπόρεσε να ξεφύγει, τον έπιασαν και τον έστειλαν στις φυλακές της Ακροναυπλίας. [Ακρον.]<br /><br />173) Ταλαίπωρος Ηλίας<br /><br />Αγρότης. Από τον Παγώνδα Σάμου.<br /><br />174) Ταμπάνος Βασίλειος<br /><br />Ή Ταμιζόνος ή Φίλιππος. Του Θεοδόση. Ιδιωτικός υπάλληλος. Από τη Λευκάδα. 51 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Από πολύ νέος ασπάστηκε τις ιδέες του κομμουνισμού και ανέπτυξε δράση στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 1932 εξορίστηκε στον Άϊ Στράτη. Όταν απολύθηκε, εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Το 1936 η δικτατορία του Μεταξά τον εξόρισε στην Ανάφη για ένα χρόνο. Μετά μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία και στην Πύλο. [Ακρον.]<br /><br />175) Τζανετής Χρήστος<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />176) Τζίμος Ανδρέας<br /><br />177) Τζοάνος Περικλής<br /><br />Τσαγκάρης. Από την Καβάλα. [Ακρον.]<br /><br />178) Τζωρτζάτος Κώστας<br /><br />Οικοδόμος ή ξυλουργός. Γεννήθηκε στη Σάμη Κεφαλονιάς το 1907. Κάτοικος Πάτρας. Υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας το 1935 με το ΕΜΕΑ. [Ακρον.]<br /><br />179) Τούμπας Θανάσης<br /><br />Σπουδαστής του Πολυτεχνείου. Στέλεχος της ΕΠΟΝ. Ανιψιός του ναυάρχου Τούμπα.<br /><br />180) Τούρπας Παναγιώτης<br /><br />Από το Σουφλί. Υπάλληλος του ΟΣΕ και μετά δάσκαλος. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Έβρου το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. Στις 20-8-1935 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ανάφη. Αργότερα, έγκλειστος στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />181) Τσαλίκης Τάσος<br /><br />Δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1911 στην Αργαλαστή Μαγνησίας. Τις διδασκαλικές του σπουδές τις έκανε στο Διδασκαλείο Λαμίας που γράφτηκε το 1928. Συνελήφθη το 1937 και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη και μετά στην Ακροναυπλία, όπου δίδασκε στους κρατούμενους Ελληνικά (περισσότερα εδώ). Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />182) Τσερμέγκας Μιχάλης<br /><br />Εργάτης (ή αγρότης). Από το Μαυράτο Ικαρίας. 32 χρόνων. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Εξόριστος από τον καθεστώς της 4ης Αυγούστου στον Άϊ Στράτη, βρέθηκε φυλακισμένος στην Ακροναυπλία όταν άρχισε ο πόλεμος. Νοσοκόμος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.[Ακρον.]<br /><br />183) Τσίκας Αλέξανδρος<br /><br />Γιός του δασκάλου – λόγιου Μάνθου Τσίκα, γεννήθηκε στο Γραμμένο Γιαννίνων το 1909. Αφού φοίτησε δύο χρόνια στο Γυμνάσιο στα Γιάννινα, διέκοψε τις σπουδές του και έγινε τσαγκάρης. Αργότερα άνοιξε δικό του κατάστημα στο χωριό και το 1935 στην Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ. Με την δικτατορία του Μεταξά στάλθηκε εξόριστος στη Σίφνο, και αργότερα στην Ακροναυπλία. [Ακρον.]<br /><br />184) Τσίρκας Κώστας<br /><br />Του Γιώργου. Δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1906 στα Πράμαντα Γιαννίνων. Το 1926 τελείωσε το μονοτάξιο Γυμνάσιο Γιαννίνων και διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Ψέλτσκο (Κυψέλη) Καστοριάς. Το 1930 μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου παράλληλα με την εργασία του γράφτηκε και στη Νομική Σχολή. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής, πρόεδρος του Συλλόγου των προοδευτικών δασκάλων ‘Αναγέννησις’. Μετά την δικτατορία του Μεταξά τέθηκε σε διαθεσιμότητα, συμμετείχε στο ‘Αντιδικτατορικό Κίνημα Μακεδονίας’ και ήταν συντάκτης της εφημερίδας ‘Αντιδικτατορικό Μέτωπο’. Πιάστηκε με προδοσία στις 6-5-1938, μαζί με άλλους 75 υπαλλήλους και μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία.[Ακρον.]<br /><br />Πριν εκτελεστεί άφησε τρία χαρτάκια. Ένα πέταξε δεμένο σε μαντίλι. Ένα βρέθηκε στο σακάκι του και ένα στην κουβέρτα του.<br /><br />Στο πρώτο που απευθύνεται στον λαό έγραφε: «Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι. Πάμε στη μάχη. Κώστας Τσίρκας. 1-5-44».<br /><br />Στο δεύτερο, για τους συγγενείς του, έγραφε: «Γεια και χαρά. Σας φιλώ όλους με πολλή αγάπη. Κώστας Τσίρκας. Μάρνη 52 Αθήνα».<br /><br />Και στο τρίτο για τη γυναίκα του και τον γιό του: «Κατίνα, Γεωργούλη. Σας φιλώ με αγάπη. Κώστας Τσίρκας. Μάρνη 52».<br /><br />185) Τσολιάκος Ιωάννης<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />186) Υψηλάντης Κώστας<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />187) Φάβας Κώστας<br /><br />Αγρότης. Υποψήφιος βουλευτής Ξάνθης στις εκλογές του 1936 με το Π.Μ. [Ακρον.]<br /><br />188) Φερετόπουλος Νώντας<br /><br />Ή Νικήτας. [Ακρον.]<br /><br />189) Φεφές Απόστολος<br /><br />Δικηγόρος. Από την Πάτρα. Πιάστηκε από τους Ιταλούς τον Ιούλη του 1941 με βάση καταστάσεις ονομάτων που είχε παραδώσει η ελληνική κυβέρνηση στους κατακτητές και κλείστηκε στη φυλακή. Το 1943 κρατούμενος στη Λάρισα (προηγουμένως πιθανότατα στο Ναύπλιο). Σημ.: Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. [Ακρον.]<br /><br />190) Φιλόπουλος Ανέστης<br /><br />[Ακρον.]<br /><br />191) Φουντής Στέφανος<br /><br />Του Νίκου. Μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου το 1908. Σπούδασε στη Γάνδη του Βελγίου με υποτροφία. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Το 1936 συλλαμβάνεται και στέλνεται στην Ανάφη, και από εκεί στην Ακροναυπλία (περισσότερα εδώ).[Ακρον.]<br /><br />192) Φωκάς Ιωακείμ<br /><br />17 χρόνων, μαθητής.<br /><br />193) Χάλαρης Γεώργιος<br /><br />Από το μπλοκ «15» του στρατ. Χαϊδαρίου (απομόνωση). Γεννήθηκε το 1916 στην Αθήνα. Πιάστηκε στα τέλη του 1942 σε μπλόκο από τους Γερμανούς στη συνοικία Αγ. Ιωάννη Ρέντη.<br /><br />194) Χαρίτος Χρήστος<br /><br />Καπνεργάτης. Από τον Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ. [Ακρον.]<br /><br />195) Χατζηχρίστος Χρήστος<br /><br />Τσαγκάρης. Αρχειομαρξιστής, συνδικαλιστής στο Συνδικάτο τσαγκάρηδων, μέλος του ΚΑΚΕ. Το 1937 συνελήφθη, στάλθηκε στη Γαύδο και μετά στην Ακροναυπλία (βλ. και εφημ. ‘Πάλη των Τάξεων’, 13-11-44). [Ακρον.]<br /><br />196) Χατζόπουλος Φώτιος <br /><br />197) Χατζόπουλος Νίκος<br /><br />198) Χριστακόπουλος Δημήτριος (Διομήδης)<br /><br />Του Διονυσίου. Από την Καλαμάτα. Συνδικαλιστής, γραμματέας του σωματείου της οινοπνευματοποιίας Ζαν Κερού στην Καλαμάτα. Εργοδηγός, βαρελάς. [Ακρον.]<br /><br />199) Χρυσάφης Νικόλαος<br /><br />Βυρσοδεψεργάτης. Από το Καρλόβασι Σάμου. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής, μέλος του Σωματείου Βυρσοδεψών ‘Άγιος Παντελεήμων’. Το 1932 φυλακίστηκε με τον «ιδιώνυμο» και το σωματείο διαλύθηκε. Μετά την αποφυλάκισή του πρωτοστάτησε στην ίδρυση νέου σωματείου με την επωνυμία ‘Αναγέννηση’ (περισσότερα εδώ). [Ακρον.]<br /><br />200) Χυτήρης Κώστας<br /><br />Του Σπύρου. Γεννήθηκε στο χωριό Κουραμάδες Κέρκυρας το 1906. Δάσκαλος στην Ξάνθη. Στέλεχος του ΚΚΕ. Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ. Εργάστηκε στο ‘Διδασκαλικό Βήμα’. [Ακρον.]<br /><br />Σημείωση: Ο κατάλογος του μνημείου έχει επτά διαφορές σε σχέση με αυτόν του Φλούντζη: Στο μνημείο δεν υπάρχουν οι Βόκολας ή Μπόκολας Κων/νος, Κάππος Σταύρος, Οικονομίδης Ορέστης, Πατέστος Αναστάσης, Νανέρης Παναγιώτης, Πανταζής Νικόλαος και Σόφης Ανδρέας∙ οι τέσσερις πρώτοι, γράφει ο Γ. Κουβάς, διαπιστώθηκε ότι εκτελέστηκαν στο Κούρνοβο. Αντ’ αυτών υπάρχουν οι Καράγιωργος Λάμπρος, Μελισσαρόπουλος Ιωάννης, Πασχαλίδης Θεμιστοκλής, οι οποίοι βρέθηκαν μέσω αναζητήσεων του Ε.Ε.Σ., καθώς και οι Καραγιάννης Αυγέρης, Κοβάνης Γεώργιος, Μαγκάκης ή Μαγκανάς Κων/νος και Χατζόπουλος Νίκος. Σε σχέση με άλλους, παλιότερους καταλόγους, οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες.
<i><br /></i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/OWUQYvqIKyA?rel=0&autoplay=0" width="560"></iframe>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-53940106389037906042018-04-18T14:41:00.002+03:002018-04-18T14:41:48.498+03:00Τασκένδη. Εμείς οι πολιτικοί πρόσφυγες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig2rRsDrJvuFG8nc56aKqHJeAaynqrqy-ATmIABQ5s5SlScIUvFPg7qfvXFhEL_tb6rQ62LH49zBtGeEZHcsGMszwskzTl9KroXl8vR-jfP6CV5AQDeCbdvcHqR1WAENdARU803c7QSxg/s1600/dse5-768x448.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="448" data-original-width="768" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig2rRsDrJvuFG8nc56aKqHJeAaynqrqy-ATmIABQ5s5SlScIUvFPg7qfvXFhEL_tb6rQ62LH49zBtGeEZHcsGMszwskzTl9KroXl8vR-jfP6CV5AQDeCbdvcHqR1WAENdARU803c7QSxg/s640/dse5-768x448.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<b><div>
<b><br /></b></div>
Εμείς οι πολιτικοί πρόσφυγες</b>.<br /><br /><div>
Καθώς ξεφύλλιζα το προσωπικό μου ημερολόγιο, του ΔΣΕ, άθελα στάθηκα κάπως συγκινημένη στη μέρα της 29ης Αυγούστου 1949! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ύψωμα "Μπάτρα", το μέρος απ' όπου πέρασε η κυρίως δύναμη του ΔΣΕ τα ελληνοαλβανικά σύνορα, αφήνοντας πίσω τα πάτρια χώματα, ποτισμένα με το αίμα των καλύτερων παιδιών και τα προσφιλή οικεία πρόσωπα να καταδυναστεύονται.<br /><br /><div>
Στις 2 Σεπτέμβρη με αυτοκίνητα φτάσαμε στο Μπουρέλι Αλβανίας και καταυλιστήκαμε σε στρατώνες, κάποτε ιταλικές. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Εκεί παραμείναμε μέχρι τις 23 Οκτώβρη, όπου το βράδυ εκείνο επιβήκαμε σε αυτοκίνητα με προορισμό το λιμάνι Δυρραχίου. Εκεί επιβιβαστήκαμε σε μεγάλο σοβιετικό πλοίο Ερυχώνα με κατεύθυνση τα Δαρδανέλια. Κίνδυνοι πολλοί να γίνουμε αντιληπτοί. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Διασχίσαμε το Αιγαίο, περάσαμε τα Δαρδανέλια, την Προποντίδα, μπήκαμε στη Μαύρη Θάλασσα και όταν πια ήμασταν στα χωρικά ύδατα της Σοβιετικής Ενωσης (ΣΕ), μας ανακοινώθηκε ότι ο προορισμός μας είναι η χώρα του Μεγάλου Οκτώβρη.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEXKsOaIx9ND4lANryhwm-nCQAq7WHPloGyU4ED6-sqevzjERidx4J5wDS1i3mIGXacs1Vs-f9_l-qbzTUewG_LHVH_mrcR2YkUhooB3EM3m7ECRVKBwNqM5JYR5ZtvBvvS3dvHKjlR04/s1600/dse-gynaikes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="513" data-original-width="720" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEXKsOaIx9ND4lANryhwm-nCQAq7WHPloGyU4ED6-sqevzjERidx4J5wDS1i3mIGXacs1Vs-f9_l-qbzTUewG_LHVH_mrcR2YkUhooB3EM3m7ECRVKBwNqM5JYR5ZtvBvvS3dvHKjlR04/s640/dse-gynaikes.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /><br /><br />Στις 31 Οκτώβρη φτάσαμε στο πρώτο λιμάνι της Σοβιετικής Ενωσης, στο Πότι, την επομένη με τρένο φτάσαμε στο Μπακού. Με πλοία διαπλεύσαμε την Κασπία και βγήκαμε στο Κρασνοβότσκ και ύστερα από μια μεγάλη και κοπιώδη διαδρομή με τρένο φτάσαμε στην Τασκένδη.<br /><br /><br />Διασχίζοντας τη στέπα με το τρένο που μας πάει στην πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν βλέπαμε ανθρώπους διαφόρων εθνοτήτων απ' όπου περνούσαμε. Στο μυαλό μου ερχότανε μια σειρά αναμνήσεις ιστορικές γι' αυτή τη μακρινή γη, για τον Ταμερλάνο και τον Μέγα Αλέξανδρο, που έφτασε σε τούτη δω τη γη, που φτάναμε και εμείς, άγνωστο για πόσο θα ήταν η παραμονή μας.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPIoyaWWW2nc_lbaVB9u5POsKfYdPkdxJNLL906n_ATyA507BgKD43TI0ZjipxLPlvby4Lj_wzVbYPeiTCVDS5LnS0h5fWWOUJqF1H738xqdN2mmSPMhSrwR-EbZ2aB3shqUQL5KKex78/s1600/taskendi-dse.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="326" data-original-width="720" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPIoyaWWW2nc_lbaVB9u5POsKfYdPkdxJNLL906n_ATyA507BgKD43TI0ZjipxLPlvby4Lj_wzVbYPeiTCVDS5LnS0h5fWWOUJqF1H738xqdN2mmSPMhSrwR-EbZ2aB3shqUQL5KKex78/s640/taskendi-dse.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /><br /><br /><b>Φτάνοντας στην Τασκένδη είδαμε έναν άλλο κόσμο.</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Έναν κόσμο αισιόδοξο, χαρούμενο και γεμάτο παλμό δημιουργίας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Έναν λαό, που αποτίναξε το ζυγό της φεουδαρχίας, απόχτησε με τον αγώνα του τη γη του και τα μέσα παραγωγής, έγινε νοικοκύρης στον τόπο του. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Είδαμε έναν κόσμο να εργάζεται αδερφωμένος να χτίζει μια κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και εθνικές διακρίσεις.</b> </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Είδαμε ανθρώπους κάθε ηλικίας και φυλής να διαβάζουν, όπου στέκονταν περιμένοντας το τραμ, το τρόλεϊ, στα πάρκα. </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Μια θέα ενός καλόκαρδου, ευγενικού λαού, χωρίς άγχος και υποκρισία, πρόθυμος να εξυπηρετήσει. </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αυτή η εικόνα ήταν αντανάκλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας ...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>Μαίρη Ζιώγα</i></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-15798230831825353162018-03-29T06:00:00.000+03:002018-03-29T15:39:26.068+03:00Νίκος Μπελογιάννης. Αγωνιστές σαν τον Νίκο Μπελογιάννη ανεβάζουν τον άνθρωπο από τη λάσπη στ’ αστέρια.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIKFf5Rc1_Jq3kz0VnOb-B7R6RCg0UPx-G_w5vGxNPwJjNtLyviS71dUSqbssfKX-6GY1piZWJ2lJcdWbFAUESk_aDKHf5ATTxugACpxQOsVvxzsL7AUGWUKYm8aRDmuBG0ADSs03kKyo/s1600/nikos-mpelogiannis-dse-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="613" data-original-width="359" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIKFf5Rc1_Jq3kz0VnOb-B7R6RCg0UPx-G_w5vGxNPwJjNtLyviS71dUSqbssfKX-6GY1piZWJ2lJcdWbFAUESk_aDKHf5ATTxugACpxQOsVvxzsL7AUGWUKYm8aRDmuBG0ADSs03kKyo/s640/nikos-mpelogiannis-dse-01.jpg" width="374" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Ο <b>Νίκος Μπελογιάννης</b> γεννήθηκε 22-12-1915 στην Αμαλιάδα. Εκτελέστηκε από το μοναρχοφασιστικό κράτος την 30-03-1952<br />
<br />
<i>Να πείτε στην κυρά Βασιλική τη μάνα του</i><br />
<i>καλύτερα τα μάτια της να βγάλει</i><br />
<i>παρά το πρόσωπό του ν' αντικρίσει</i><br />
<i>έτσι πως το κατάντησαν με τις χαριστικές βολές</i><br />
<i>τι θα ουρλιάζει ως που να σειστεί συθέμελα η γης</i><br />
<i>και θα βαστάξει η θλίψη της εξηνταδυό αιώνες</i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhitCC86hBxzkAYErX4r8zLbCSQb9DuA81dlfc8a0cQXMKFN7uE4jW_klmi2uVJjMkFO5zX8328lk5XLbb0IYjf0k_h_qVP0ly4C6pVAmfRDPFyK2R5FxOhjcdzwbhXtP24L17QLWmLe_k/s1600/dse-01-mpellogiannis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhitCC86hBxzkAYErX4r8zLbCSQb9DuA81dlfc8a0cQXMKFN7uE4jW_klmi2uVJjMkFO5zX8328lk5XLbb0IYjf0k_h_qVP0ly4C6pVAmfRDPFyK2R5FxOhjcdzwbhXtP24L17QLWmLe_k/s640/dse-01-mpellogiannis.jpg" width="378" /></a></div>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCaTLFZa6qA7wafFHB3rg-SwMCWiAHJE9L7oaCgoxtIHZn2wTtwh5s-JT9CocgidGxQDAXyLl_xpRJ7HXzcN4GANjq-4z38jqJKq82oBaZDdtkkyUwkWk_CaViKLYLmz-V7Sst4iv4U6k/s1600/mpelogiannis-apologia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCaTLFZa6qA7wafFHB3rg-SwMCWiAHJE9L7oaCgoxtIHZn2wTtwh5s-JT9CocgidGxQDAXyLl_xpRJ7HXzcN4GANjq-4z38jqJKq82oBaZDdtkkyUwkWk_CaViKLYLmz-V7Sst4iv4U6k/s400/mpelogiannis-apologia.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Νίκος Μπελογιάννης 1915 - 1952.</b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>Αγωνιστές σαν τον Νίκο Μπελογιάννη ανεβάζουν τον άνθρωπο από τη λάσπη στ’ αστέρια </i><b><br /></b></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL6NVJpl9wVMyN0tBBYHfrKdECtNimJwOlUVoIHQIPl9RM-jgSDD6E5ei1QEWHGmsf8uYxN2wVMzeFId2oswhteoZChi-qRSK-_3g4so9hKgwNX5UmbQG-y0pFHDfLWPQaWjhRllaPN5E/s1600/mpellogiannis_04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL6NVJpl9wVMyN0tBBYHfrKdECtNimJwOlUVoIHQIPl9RM-jgSDD6E5ei1QEWHGmsf8uYxN2wVMzeFId2oswhteoZChi-qRSK-_3g4so9hKgwNX5UmbQG-y0pFHDfLWPQaWjhRllaPN5E/s320/mpellogiannis_04.jpg" width="208" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjikd8ocjYNJOINayaCxJWAP187LQKijwPIazaXhiJAr20VjtQ79iN68mmEZsnf5aXYfCc38TXSs4evj3EZPfwvHp0-4CWnUv2u92kiubhxvYMBOjI57z5puN_F3I0e2C-DZqYTgzWl58s/s1600/mpellogiannis3pragmata.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjikd8ocjYNJOINayaCxJWAP187LQKijwPIazaXhiJAr20VjtQ79iN68mmEZsnf5aXYfCc38TXSs4evj3EZPfwvHp0-4CWnUv2u92kiubhxvYMBOjI57z5puN_F3I0e2C-DZqYTgzWl58s/s320/mpellogiannis3pragmata.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο <b>Νίκος Μπελογιάννης</b> γεννήθηκε 22-12-1915 στην Αμαλιάδα. Από μαθητής του Γυμνασίου βρέθηκε στο δημοκρατικό κίνημα. Σπούδασε νομικά, αλλά δεν τέλειωσε τις σπουδές του, διότι αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο με απόφαση της Συγκλήτου για τη δράση του «εναντίον της κοσμογονίας του Κονδύλη».</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-rW-5vl1WM7zXUkgaijgf9qAm27Br0QvvWgz3J_75z9Kzw5hy227keX7_m1oNvszft4dglFhxr23FUJr1c-P0fMP-oFnGmvSrQYycwpQa41xBTqa1CTCGY3d0tYeyfpHVKHcxV2yF9v4/s1600/mpellogiannis_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-rW-5vl1WM7zXUkgaijgf9qAm27Br0QvvWgz3J_75z9Kzw5hy227keX7_m1oNvszft4dglFhxr23FUJr1c-P0fMP-oFnGmvSrQYycwpQa41xBTqa1CTCGY3d0tYeyfpHVKHcxV2yF9v4/s640/mpellogiannis_01.jpg" width="388" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Έγινε μέλος του <b>ΚΚΕ</b> το 1934. Από τότε, πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια στην Ασφάλεια Πατρών, τρομοκρατία στα ιταλικά στρατόπεδα. Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ήταν καπετάνιος μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ. Στον εμφύλιο, ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός επίτροπος μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Παράλληλα με την καθοδηγητική του δουλειά, έγραψε άρθρα και μελέτες που αφορούσαν στην ελληνική ιστορία και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0wh4P2vZdijNDYQ_8unJVftnfLmVc8kd6E11XlqjEWRvBikN17IbPcnYCWrBK9NhE5acZedUbnPBJJS2nRso2JzpCCyvIZmL7DmJgDlPhUvRlkQ7ucSzP-u6IWA2vVdOpKStT3uhmeLo/s1600/mpellogiannis_02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0wh4P2vZdijNDYQ_8unJVftnfLmVc8kd6E11XlqjEWRvBikN17IbPcnYCWrBK9NhE5acZedUbnPBJJS2nRso2JzpCCyvIZmL7DmJgDlPhUvRlkQ7ucSzP-u6IWA2vVdOpKStT3uhmeLo/s640/mpellogiannis_02.jpg" width="380" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Περίπου ένα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Νίκος Μπελογιάννης και 93 ακόμη σύντροφοί του -μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στέργιος Γραμμένος και η Έλλη Ιωαννίδου- συλλαμβάνονται και στις 22 Οκτωβρίου 1951 οδηγούνται σε δίκη. Κατηγορούνται για απόπειρα ανασυγκρότησης του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ), το οποίο -βάση του Αναγκαστικού Νόμου 509/1947- θεωρείται παράνομο, προδοτικό και ξενοκίνητο κόμμα, που δρα ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibySTiZ9y1tAvabLtyPFLJeVCzx_YPesWjOh6MFgloMRP76BpkqitCmDjBL9qpjhAmoFvuI3q51b3LdO_Tt8XLAo2wj6eELYjjFvaN3_imA423VS2xnrsKYkUJt1NiIq8fc95f1M7g7b4/s1600/mpelogianhs-me-synagonistes-toy-elas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibySTiZ9y1tAvabLtyPFLJeVCzx_YPesWjOh6MFgloMRP76BpkqitCmDjBL9qpjhAmoFvuI3q51b3LdO_Tt8XLAo2wj6eELYjjFvaN3_imA423VS2xnrsKYkUJt1NiIq8fc95f1M7g7b4/s640/mpelogianhs-me-synagonistes-toy-elas.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στις 15 Νοεμβρίου ο πρόεδρος του έκτακτου στρατοδικείου Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος ανακοινώνει την ετυμηγορία, πλαισιωμένος από τους στρατοδίκες Γεώργιο Παπαδόπουλο (τον μετέπειτα δικτάτορα), Ν. Κομιάνο, Γ. Κοράκη, και Θ. Κυριακόπουλο. Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι μεταξύ των καταδικασθέντων σε θάνατο. Η απόφαση προκαλεί διεθνή κατακραυγή, ενώ στο εσωτερικό της χώρας το πολιτικό κλίμα φορτίζεται και πάλι επικίνδυνα.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQpA5mAhRjben_Rd2C8NlyY209IDpjmp82io_3WsiwSJjoKnUcTz92GfEKLDLNWgzM4kGBtIx8Dr0reyq9QgxZcg1o8rOkBSgIZqQJQSacBYXk6EeTOVyXnh46ClWhYDvre8MtGwTY59s/s1600/mpelogiannis_2-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQpA5mAhRjben_Rd2C8NlyY209IDpjmp82io_3WsiwSJjoKnUcTz92GfEKLDLNWgzM4kGBtIx8Dr0reyq9QgxZcg1o8rOkBSgIZqQJQSacBYXk6EeTOVyXnh46ClWhYDvre8MtGwTY59s/s640/mpelogiannis_2-03.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMPoFkZegRBrfX7dAAd00-jRYG9OSrjL22EOSskPC6z6ixA4UtlkvxDOAiI_2s7Ox8_czZZ3T2oHjKioEBNcylsk81WzbzR7_6AO9UJR_p_Kqlk2o-GwrA829ZA2rTSnofV1HcAelGJis/s1600/mpelogiannis_2-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMPoFkZegRBrfX7dAAd00-jRYG9OSrjL22EOSskPC6z6ixA4UtlkvxDOAiI_2s7Ox8_czZZ3T2oHjKioEBNcylsk81WzbzR7_6AO9UJR_p_Kqlk2o-GwrA829ZA2rTSnofV1HcAelGJis/s640/mpelogiannis_2-02.jpg" width="432" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Τρεις μήνες μετά, στις 15 Φεβρουαρίου 1952, η δίκη επαναλαμβάνεται. Δεσπόζουσα μορφή, ο 37χρονος Μπελογιάννης, ο οποίος παρακολουθεί την όλη διαδικασία μ' ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, άψογα ντυμένος και με περισσή ευπρέπεια και ψυχραιμία. Την 1η Μαρτίου ο πρόεδρος του Στρατοδικείου Σίμος ανακοινώνει την ετυμηγορία... Εις θάνατον καταδικάζονται ο Νίκος Μπελογιάννης και επτά ακόμη κατηγορούμενοι.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span><i>Μια πτυχή της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη που πολλοί αγνοούν και άλλοι θέλουν να ξεχαστεί (...), είναι ότι <b>στην προσπάθεια του ΚΚΕ να σωθεί ο Μπελογιάννης, προτάθηκε από τον Νίκο Ζαχαριάδη η υποψηφιότητα του με την ΕΔΑ</b> (είχε ιδρυθεί</i> 1 Αυγούστου 1951)<i>(αφού το ΚΚΕ ήταν στη παρανομία) στις τότε επερχόμενες βουλευτικές εκλογές της </i>9 Σεπτέμβρη 1951<i>.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Σ’ αυτήν την απόφαση <b>αντέδρασαν</b> μεταξύ άλλων οι <b>Μιχάλης Κύρκος</b> (πατέρας του Λεωνίδα και διώκτης του Κ. Καρυωτάκη) ο οποίος απείλησε πως αν μπει υποψήφιος ο Μπελογιάννης θα αποχωρήσει από την ΕΔΑ (το έκανε λίγους μήνες αργότερα)</i><br />
<i><br /></i>
<i>Την άποψη ότι ήταν ορθή η απόφαση να μην είναι υποψήφιος ο Νίκος Μπελογιάννης, εξέφρασαν με τοποθετήσεις τους αργότερα και οι (γνωστοί και μη εξαιρετέοι) <b>Λεωνίδας Κύρκος</b> (υιός του προηγούμενου) και ο <b>Μανώλης Γλέζος</b> (βουλευτής μετέπειτα του ΠΑΣΟΚ)</i></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952</b>, ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τυφεκισμού στις 4:12 π.μ. </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiizsP_OLX5IqlD53KrycAdj6UlOUK6XwppB93e_SD0a7Jgs0lYC88JiVmfC0NVqrSaueoDX7kdURMofwTf4WVANVS64zLpVszAnchC9J20rnnMWf_jVAgVKXjugotCpNFz-MAvLldftdA/s1600/nikos-mpelogiannis-ektelesi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiizsP_OLX5IqlD53KrycAdj6UlOUK6XwppB93e_SD0a7Jgs0lYC88JiVmfC0NVqrSaueoDX7kdURMofwTf4WVANVS64zLpVszAnchC9J20rnnMWf_jVAgVKXjugotCpNFz-MAvLldftdA/s640/nikos-mpelogiannis-ektelesi.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στο άκουσμα των πυροβολισμών, ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας κυριολεκτικά καταρρέει. Όλη η κινητοποίηση εντός και εκτός Ελλάδας δεν κατάφερε να αποτρέψει το γεγονός.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Τα άσχημα μαντάτα ταξιδεύουν γρήγορα μέχρι το στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στον Αϊ Στράτη, όπου ζει εξόριστος ο <b>Γιάννης Ρίτσος</b>. Την ίδια μέρα θα γράψει το ποίημα</span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10Hfm5hNgLmaf0ahyphenhyphenPpYgz0nHnowQGLRrv0eX8Iq2iT7aokhQYG5dLa0eajZlMxfHkHZxdQWmuJol5vTRjmahWwGljEhOQ5bRXmvxkjiFTI3LWNuQSwfuuH5RXqT6VvL52ug1G9bMArE/s1600/mpelogiannis_3-pragmata.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10Hfm5hNgLmaf0ahyphenhyphenPpYgz0nHnowQGLRrv0eX8Iq2iT7aokhQYG5dLa0eajZlMxfHkHZxdQWmuJol5vTRjmahWwGljEhOQ5bRXmvxkjiFTI3LWNuQSwfuuH5RXqT6VvL52ug1G9bMArE/s640/mpelogiannis_3-pragmata.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ».</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">"Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους</span></i></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;">το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη"</span></i></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-weight: bold;"><i>Αγωνιστές σαν τον Νίκο Μπελογιάννη ανεβάζουν τον άνθρωπο από τη λάσπη στ’ αστέρια.</i></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Αυτό σίγουρα είναι κάτι που δεν μπορούν να αρνηθούν ούτε κι αυτοί οι δήμιοι του. Κι ας κινήθηκαν τόσο βρόμικα και τόσο δειλά που κι οι ίδιοι αν μπορούσαν να νοιώσουν τύψεις θα είχαν αυτοκτονήσει. Ας είναι δεν μπορείς να έχεις απ’ όλους την απαίτηση να είναι άνθρωποι.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<b><i>Ο στρατιώτης που αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκτέλεση</i></b><br />
<i><br /></i>
<i>Ο σκηνοθέτης Φώτος Λαμπρινός γράφει την ιστορία του προσωπικού του φίλου Θανάση Ροδόπουλου, ο οποίος, αν και συμμετείχε στο εκτελεστικό απόσπασμα του Νίκου Μπελογιάννη, αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκτέλεση του «ανθρώπου με το γαρίφαλο».</i><br />
<i>Γείτονας των νεανικών μου χρόνων σε μια γειτονιά της Αθήνας και φίλος μιας ζωής, ο Θανάσης Ροδόπουλος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία την εποχή που βρισκόταν σε εξέλιξη η υπόθεση Μπελογιάννη. Η δίκη, η καταδίκη, η εκτέλεση. Υπηρετούσε σε ένα στρατόπεδο πεζικού στην Αγία Παρασκευή, βορειοανατολικά της Αθήνας.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Μια νύχτα, γύρω στις 3.00, ο λοχαγός ξύπνησε καμιά 20αριά στρατιώτες, τους είπε να ντυθούν με πλήρη εξάρτυση και να πάρουν τα τουφέκια τους. Ανάμεσά τους και ο Θανάσης. Τους έβαλε σε ένα φορτηγό και έφυγαν από το στρατόπεδο διανύοντας μια σχετικά σύντομη διαδρομή. Έφτασαν σε ένα σημείο όπου ο Θανάσης, κοιτάζοντας από το φορτηγό, είδε ότι ήταν ένα ελεύθερο πεδίο, αλλά στο βάθος διακρινόταν η μάντρα του μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας, της «Σωτηρίας», και κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται. Βγήκαν όλοι οι στρατιώτες και ο λοχαγός, ο Θανάσης όμως έμεινε μέσα στο αυτοκίνητο.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Ύστερα από λίγα λεπτά ο λοχαγός κατευθύνθηκε προς το φορτηγό, εμφανίστηκε στο άνοιγμα του καμιονιού και του είπε: «Έλα έξω. Τι κάθεσαι εκεί;». Και ο Θανάσης ήρεμα του απάντησε: «Δεν θα βγω, κύριε λοχαγέ». «Τι είπες;» του λέει. «Δεν θα βγω από το καμιόνι, κύριε λοχαγέ». Πηδάει πάνω στο φορτηγό ο λοχαγός, τραβάει το περίστροφο από τη θήκη του, το τείνει στο πρόσωπο του Θανάση και του λέει: «Ροδόπουλε, ξέρεις τι μπορώ να σου κάνω σύμφωνα με τον στρατιωτικό νόμο αυτήν τη στιγμή;». «Το γνωρίζω, κύριε λοχαγέ, κάντε ό,τι νομίζετε, εγώ από το καμιόνι δεν βγαίνω». Έπειτα από λίγο, κάποια δευτερόλεπτα δηλαδή, ο λοχαγός ξανάβαλε το περίστροφο στη θήκη, πήδηξε από το καμιόνι και απομακρύνθηκε. Γύρισαν στο στρατόπεδο, κάποια στιγμή.</i><br />
<br />
<b><i>Ο φόβος και το ήθος</i></b><br />
<i><br /></i>
<i>Αυτή την ιστορία μου την αφηγήθηκε ο Θανάσης δυο τρεις μέρες μετά την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη. Πρόσθεσε όμως ότι αυτό που δεν μπορούσε να αντέξει και αποφάσισε να παραμείνει στο καμιόνι δεν ήταν η εκτέλεση, αλλά το βλέμμα. Φοβόταν να δει τον Μπελογιάννη και φοβόταν μήπως τον δει ο Μπελογιάννης. Γιατί; Επειδή όταν ήταν μικρός, στο σπίτι του στο χωριό, στα Βραχναίικα, έξω από την Πάτρα, η οικογένειά του –κομμουνιστική οικογένεια– έκρυβε τον Μπελογιάννη που τότε ήταν παράνομος καθοδηγητής της περιοχής. Και τον θυμόταν πολύ καλά ο Θανάσης, γιατί πιτσιρικάς ο ίδιος τότε, ο Μπελογιάννης, έπαιζε μαζί του, μιλούσε, κουβέντιαζε, τον κοίταζε… Και αυτό το βλέμμα ήταν που σταμάτησε τον Θανάση και δεν πήρε μέρος στην εκτέλεση.</i><br />
<span style="font-family: inherit;"><i><span style="font-size: small;"></span></i></span><br />
<i><br /></i>
<i>Όταν επέστρεψαν στο στρατόπεδο, ο Θανάσης περίμενε τις συνέπειες. Να τον καλέσει ο διοικητής, να γίνει ανάκριση, να τον παραπέμψουν στο στρατοδικείο… Και είδε ότι κανείς δεν τον ενόχλησε, κανείς δεν του είπε τίποτε και υποψιάστηκε ότι ο λοχαγός το αποσιώπησε, χωρίς να πει σε κανέναν τίποτε κι έτσι δεν είχε καμιά συνέπεια. Καμιά ανάκριση, καμιά κλήση για απολογία κ.ο.κ. Οπότε συνέχισε τη θητεία του κανονικά, μέχρι που απολύθηκε. Ύστερα από περίπου δυο εβδομάδες, ο ραδιοφωνικός σταθμός στα βραχέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι, μιλώντας για την εκτέλεση του Μπελογιάννη ανέφερε ότι υπήρχαν και στρατιώτες που αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στην εκτέλεση.</i></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του συνελήφθησαν σε μια δύσκολη και σκοτεινή εποχή για την Ελλάδα. Μια εποχή όπου και η ίδια η δεξιά προσπαθούσε να αποδείξει την πλήρη υποταγή της στις Αμερικανικές δυνάμεις. Μια εποχή όπου η CIA και ο ΙΔΕΑ διαφέντευαν και τρομοκρατούσαν την Ελλάδα , και που ο δύσμοιρος λαός προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του από τον εμφύλιο και να ξανασταθεί στα πόδια του.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpWhj9DdsPwvQrPt7ihHTtOanzuOkxZK1zXicdU8sjEZ4H-1xQcuIXWEmc1wUxZJQXjMJ8AdmtMsCXySKHao75XvLTVMrJEiQvsKDPVwAWAXi8fYTGdv7qwaiftRrdwmCbhCcHIVGkGnw/s1600/mpelogiannis_fakelos-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpWhj9DdsPwvQrPt7ihHTtOanzuOkxZK1zXicdU8sjEZ4H-1xQcuIXWEmc1wUxZJQXjMJ8AdmtMsCXySKHao75XvLTVMrJEiQvsKDPVwAWAXi8fYTGdv7qwaiftRrdwmCbhCcHIVGkGnw/s640/mpelogiannis_fakelos-04.jpg" width="474" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Η σύλληψή του λοιπόν θεωρήθηκε κελεπούρι, και στήθηκε μια δίκη που σκοπό είχε να νικήσει μια για πάντα το “κομμουνιστικό τέρας” που απειλούσε ακόμα την δεξιά και τους υποστηρικτές της. Δόθηκαν λοιπόν διαστάσεις σ’ αυτή τη δίκη που μετά γύρισαν μπούμερανγκ ενάντια στους ίδιους που την έστησαν.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Η δίκη “ παρωδία – τραγωδία” του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του ήταν δίκη με ουσιαστικό κατηγορούμενο τον Ελληνικό λαό. Δίκη που στο πρόσωπο του Ν. Μπελογιάννη δικαζόταν ένα κόμμα το Κ.Κ.Ε. και μια ιδέα η ελευθερία.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Μια παράνομη δίκη και μια παράνομη εκτέλεση που ουσιαστικά δεν εκπλήσσουν αφού τις αποφάσεις παίρνει μια παράνομη και σκοτεινή συνεργασία της δεξιάς και της Αμερικανικής τρομοκρατίας.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPud7NLOD7u2xKUATUvO9YfE0Aw9xfgbICqz7SfEvlP2Muxp5osMiRGZV68aGp58LSTe3VGSTYX3fJCiqZw4Lbn2jFNRcq7mz-mkBfF9fz6zAX4smiVSX3IVRZCHBqBSWuhu-4Ta50li8/s1600/mpelogiannis_fakelos-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPud7NLOD7u2xKUATUvO9YfE0Aw9xfgbICqz7SfEvlP2Muxp5osMiRGZV68aGp58LSTe3VGSTYX3fJCiqZw4Lbn2jFNRcq7mz-mkBfF9fz6zAX4smiVSX3IVRZCHBqBSWuhu-4Ta50li8/s640/mpelogiannis_fakelos-01.jpg" width="414" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk2b50-_KVL8QDm6SXUvPl1hwqmbWcGhjrnzI5O4vTKpvWOCpWeMvQ5Vg5im3InT4YC9ovsUBd8oP0W3slnWpdDsT4sqt9uv1NjfwHdlR6r2eSKtlnvehbdgynvC_YYAzm-w8yXAGjLdc/s1600/mpelogiannis_fakelos-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk2b50-_KVL8QDm6SXUvPl1hwqmbWcGhjrnzI5O4vTKpvWOCpWeMvQ5Vg5im3InT4YC9ovsUBd8oP0W3slnWpdDsT4sqt9uv1NjfwHdlR6r2eSKtlnvehbdgynvC_YYAzm-w8yXAGjLdc/s640/mpelogiannis_fakelos-02.jpg" width="476" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-D5bQSiP9poX-rvEnL1HA3TvCSDuasavN0L-DnwXJKl-LxR53GMPzq-6S1TBFmEkbqzm4IZ0PHOP90E0goZWpWYt46bX86ALzCCPU3zL3rkL3KwG-_j7RTQHXXo1BhHchSqxV2zveUyQ/s1600/mpelogiannis_fakelos-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-D5bQSiP9poX-rvEnL1HA3TvCSDuasavN0L-DnwXJKl-LxR53GMPzq-6S1TBFmEkbqzm4IZ0PHOP90E0goZWpWYt46bX86ALzCCPU3zL3rkL3KwG-_j7RTQHXXo1BhHchSqxV2zveUyQ/s640/mpelogiannis_fakelos-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Και να πως έχουν τα πράγματα: Η δίκη ξεκίνησε στις 19/10/1951 στις 5.00 μ.μ από Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο. Από την 1/1/1950 ισχύει ο νέος Ποινικός Κώδικας ο οποίος καταργεί τον Α.Ν. 509 βάσει του οποίου έχουν παραπεμφθεί οι κατηγορούμενοι . Αυτό όμως δεν τους πτοεί και η παρανομία συνεχίζεται.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο πρόεδρος του στρατοδικείου κος Ανδρέας Σταυρόπουλος είναι “τρωτός” για να μπορεί να τον ελέγχει ο ΙΔΕΑ όπως και όλους τους στρατοδίκες βέβαια ανάμεσα τους και τον μελλοντικό δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο που από τότε απολάμβανε των προνομίων που του χάριζαν οι Αμερικανοί φίλοι του. Όλοι ανήκουν στη CIA. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKWA6TTTZqm9vweFm_qASbecn0TQtqnfCPXzUUBrmLd0Qt_TfVDF4VzIISWSHJIW0Ob2Yh4Kcw2R6q0w6-aHq3WYfPdQ3aqPM-GYPtyIFn_GG7M86l2rlS8hL25uakpWqIEyEhXw8Uo0o/s1600/nikos-mpelogiannis-heirografo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKWA6TTTZqm9vweFm_qASbecn0TQtqnfCPXzUUBrmLd0Qt_TfVDF4VzIISWSHJIW0Ob2Yh4Kcw2R6q0w6-aHq3WYfPdQ3aqPM-GYPtyIFn_GG7M86l2rlS8hL25uakpWqIEyEhXw8Uo0o/s640/nikos-mpelogiannis-heirografo.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στις 27/8/1951 δημοσιεύεται απόφαση του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ότι ο Σταυρόπουλος βρίσκεται σε «αυταπάγγελτον αποστρατεία» παρόλο του βαθμού του για «βαρύ παράπτωμα». Από το 1948 γίνονται εις βάρος του μια σειρά διοικητικές ανακρίσεις και είναι ο λόγος που τον μεταθέτουν συνεχώς σε διάφορες επαρχιακές πόλεις. Σε όλες τον συνοδεύει κάποιος Αθηναίος δικηγόρος ….. για να τον παρηγορεί…… στη Λαμία όμως μετά από επεισόδια που έγιναν αναγκάζονται οι αρμόδιες στρατιωτικές αρχές να απομακρύνουν τον…παρηγορητή του κ. Σταυρόπουλου.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί στο παρασκήνιο των επιλογών, σχετικά με το διορισμό των στρατοδικών και του προέδρου , για να μπορεί η να ελέγχει απόλυτα τις αποφάσεις των στρατοδικών. Το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση τεράστιο αλλά είναι πάνω από τις δυνατότητες της να αντισταθεί και να περισώσει έστω και λίγη αξιοπρέπεια για την υστεροφημία της και την άποψη που η ιστορία θα διαμορφώσει γι’ αυτήν.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Η δίκη ξεκινάει και η τροπή που τελικά παίρνει μοιάζει καταστροφική για την Αμερικανοκρατία και τη επάρατη δεξιά που “κυβερνά” τον τόπο. Η συμμετοχή του λαού και οι φωνές διαμαρτυρίας και συμπαράστασης προς τους κατηγορούμενους τόσο από το λαό όσο και από όλο τον προοδευτικό κόσμο και από πολλές κυβερνήσεις έχει σαν αποτέλεσμα την αντιστροφή της κατάστασης και από κατηγορούμενους το Μπελογιάννη και τους συντρόφους του να κάθονται ουσιαστικά στο εδώλιο οι στρατοδίκες η δεξιά και οι υποστηρικτές της. Κι αυτή τη φορά ο κριτής είναι αμείλικτος. Δικάζει ο ίδιος ο λαός. Είναι πραγματικά αστεία τόσο οι κατηγορίες όσο και οι μαρτυρίες που παρουσιάζουν οι κατήγοροι. Λίγα αποσπάσματα από τη δίκη:</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ένας από τους σπουδαιότερους μάρτυρες κατηγορίας λέει για το Μπελογιάννη:</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">-Ο άνθρωπος αυτός ήθελα να εφαρμόσει στην Ελλάδα τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας του ΚΚΕ. Σε ερώτηση του Νίκου για το αν ο μάρτυρας γνωρίζει ότι οι αποφάσεις και των 2 Ολομελειών ρίχνουν το βάρος της πολιτικής του κόμματος στην πάλη για την ειρήνη , το ψωμί και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού ο μάρτυρας απαντάει θετικά.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο Μπελογιάννης ρωτάει αν αυτό θεωρεί ο μάρτυρας ότι είναι συνομωσία κατά της Ελλάδας, ο μάρτυρας λέει Όχι και ο Μπελογιάννης : - αυτό ήθελα να ομολογήσετε.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Κατηγορούν το Μπελογιάννη ότι το Γενάρη του 1943 ήταν στη Γενική Διοίκηση Πελοποννήσου του ΕΛΑΣ και έπιασε και φυλάκισε τον “εθνικόφρονα” πατέρα του μάρτυρα. Όμως ο Μπελογιάννης είναι ο ίδιος φυλακισμένος των Γερμανών την ίδια εποχή.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Κάποιος άλλος φωνάζει λέγοντας πως τα ελεύθερα συνδικάτα “ΕΣΚΕ” είναι κομμουνιστική οργάνωση και πως αν ήταν στο χέρι τους θα είχαν διαλύσει και αυτά και την ΕΔΑ, γιατί όλα είναι οργανώσεις παράνομες και παραφυάδες του ΚΚΕ. Σε ερώτηση του Μπελογιάννη ποιες είναι κατά τη γνώμη του νόμιμες οργανώσεις απαντά : - Μα φυσικά η Αστυνομία και η Χωροφυλακή!</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Κάποια στιγμή που ο Μπελογιάννης ζητά ένα ποτήρι νερό κατά τη διάρκεια της απολογίας του ο πρόεδρος του το αρνείται.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης τη δίκη να αναλάβει και να ολοκληρώσει Τακτικό Δικαστήριο ο κος Σταυρόπουλος απειλεί να αυτοκτονήσει παρά να παρατηθεί του δικαστηρίου….. Έτσι κι αλλιώς το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό. Μετά από 15 μέρες από την έναρξη της δίκης ανακοινώνεται Δις εις θάνατο σε Μπελογιάννη, Αργυριάδη και εις θάνατον οι Μπάτσης, Λαζαρίδης , Ιωαννίδου,Καλούμενος και Μπισμιάνος.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Λίγο αργότερα έρχεται στη δημοσιότητα το γράμμα του Νίκου Πλουμπίδη που αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την καθοδήγηση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και υπόσχεται να παρουσιαστεί στις αρχές με τον όρο να μην εκτελεσθεί ο Μπελογιάννης. Ο Πλαστήρας με την επιστολή αυτή βρίσκει το νομικό πάτημα που χρειάζεται για τη ματαίωση της εκτέλεσης αλλά δεν θέλει. Ακολουθεί η διάψευση από το ΚΚΕ που χαρακτηρίζει την επιστολή “μύθευμα της αστυνομίας” και ο Πλαστήρας αποθρασύνεται. Έτσι διαψεύδονται οι ελπίδες για την αναψηλάφηση της δίκης</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-bn2BjJdqw9JT_xL8MGQM9Eks2jziQeyHWZafnIkqbyCuC1Welp9_f9vGnGHpikMmfDxZnCDgAGiSbdiybT9kPKM6MMMbJMqqVbUrji2AKCZ3UeZbLaCdHpmZ3lAcQkvyZUUnAjrlGU/s1600/nikos-mpelogiannis-efimerida-allagi-30-03-1952.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-bn2BjJdqw9JT_xL8MGQM9Eks2jziQeyHWZafnIkqbyCuC1Welp9_f9vGnGHpikMmfDxZnCDgAGiSbdiybT9kPKM6MMMbJMqqVbUrji2AKCZ3UeZbLaCdHpmZ3lAcQkvyZUUnAjrlGU/s640/nikos-mpelogiannis-efimerida-allagi-30-03-1952.jpg" width="620" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Κυριακή 30 Μάρτη 1952 4.10΄π.μ. εκτελούνται οι Μπελογιάννης, Μπάτσης, Καλούμενος και Αργυριάδης. Μέρα και ώρα που ούτε και αυτοί οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν. Υπό το φως των προβολέων μη τυχόν δει ο ήλιος και φρίξει</b>.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTapUDW6TtbqT81dzZNsKUkGFbANr0YzrDa_m3P8y1svnSLnT0P7_LE5gZnZuYxyF_e-uQ8lnoOwQeY-NKA9vzwsdsZrO3EWzPmeAM2gVCEYIHc5cQceoNUnLwRRg3krihDl-z5t3STxs/s1600/1910505_166568650374793_6772380673482692425_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="528" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTapUDW6TtbqT81dzZNsKUkGFbANr0YzrDa_m3P8y1svnSLnT0P7_LE5gZnZuYxyF_e-uQ8lnoOwQeY-NKA9vzwsdsZrO3EWzPmeAM2gVCEYIHc5cQceoNUnLwRRg3krihDl-z5t3STxs/s640/1910505_166568650374793_6772380673482692425_n.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Κανείς αρμόδιος δεν έχει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια ώστε να αναλάβει την ευθύνη για το στυγνό αυτό έγκλημα. Όλοι ανεύθυνοι Κανείς δεν παραδέχεται ότι έδωσε την εντολή για την εκτέλεση. Την εκτέλεση που ο υπουργός Δικαιοσύνης κος Παπασπύρου διαβεβαίωνε μέχρι της 2 τα ξημερώματα ότι δεν θα γίνουν έπ’ ουδενί. Στις 3.20΄αποχορούσε η φάλαγγα από τις φυλακές και στις 3.48΄ βρίσκονταν οι μελλοθάνατοι στον τόπο εκτέλεσης το Γουδί……..</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Από την προηγούμενη μέρα όμως έχει δοθεί η εντολή να ανοιχτούν 4 τάφοι στο 32ο τετράγωνο του Γ΄ Νεκροταφείου. Οι υπεύθυνοι όμως το ξεχνάνε και έτσι ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του θάβονται σε 4 άλλους τάφους για αν έρθει κατόπιν ο διευθυντής και να διατάξει την εκταφή τους και την ταφή τους μετά σε 4 άλλους τάφους που ανοίγονται εκείνη την ώρα. Η εντολή εκτελείται εν μέρει μιας και μεταφέρεται μόνο ο Μπελογιάννης και ο Καλούμενος που είχαν ήδη εκταφεί την ώρα που η είδηση γίνεται πια γνωστοί και καταφθάνουν στο νεκροταφείο δημοσιογράφοι, ρεπόρτερ και ασυγκράτητα κύματα λαού με στεφάνια από κόκκινα τριαντάφυλλα. Έρχονται ταυτόχρονα όμως και οι μπάτσοι για “να αποκαταστήσουν την τάξιν” .Όλη η σκηνοθεσία τελικά της μακάβριας πράξης δεν αποτελεί τίποτε άλλο από εικόνα αγωνίας, ταραγμένης ένοχης συνείδησης, για το φριχτό ιστορικό σφάλμα. Άλλωστε ο Μπελογιάννης είναι γι’ αυτούς ακόμα πιο επικίνδυνος νεκρός.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRL0TfOm30oVdy1fWkQXcg27v1OpuS3Pfq89fhyphenhyphen0j1BsbxbaQm6VNZj8RBrLCMgHGCeTGiJYDG9CpTjA7ASRlRFEQnp556QDC5tfmJVktAyXubZVJ-5-L5_ZE6NHWeE_5n9paapGT9zvc/s1600/nikos-mpelogiannis-farsakidis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRL0TfOm30oVdy1fWkQXcg27v1OpuS3Pfq89fhyphenhyphen0j1BsbxbaQm6VNZj8RBrLCMgHGCeTGiJYDG9CpTjA7ASRlRFEQnp556QDC5tfmJVktAyXubZVJ-5-L5_ZE6NHWeE_5n9paapGT9zvc/s640/nikos-mpelogiannis-farsakidis.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Του Φαρσακίδη για τον Μπελλογιάννη</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν ο τελευταίος από την γενιά των ηρώων και ηρωίδων της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας που αντιμετώπισαν με επαναστατικό θάρρος το εκτελεστικό απόσπασμα των μονορχοφασιστών, χωρίς ούτε στιγμή να λυγίσουν</b>. Κι αυτό σε μια στιγμή που είχε ηττηθεί η ένοπλη επανάσταση του λαού μας. Κι ας μπορούσε με μια απλή δήλωση αποκήρυξης των ιδανικών του να γλίτωνε την ζωή του.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxRNQ7ymMBwpdxw5F5A5isvPM3tE8IF1gWYomNJQdMUrFylUfRKRlMMcnF_AzwCRVs0Z_fV8F17Kiv1hnUUPSvcJfPJwkkiDyAJ24xXuo9YmE-jgSwD3XPEL1fJWwAnc1XkiGSnFwrA9Q/s1600/nikos-mpelogiannis-pinakas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxRNQ7ymMBwpdxw5F5A5isvPM3tE8IF1gWYomNJQdMUrFylUfRKRlMMcnF_AzwCRVs0Z_fV8F17Kiv1hnUUPSvcJfPJwkkiDyAJ24xXuo9YmE-jgSwD3XPEL1fJWwAnc1XkiGSnFwrA9Q/s640/nikos-mpelogiannis-pinakas.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><b><br /></b></i></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><b>Σήμερα, <span style="font-family: inherit;">πολλά</span> χρόνια απ’ την εκτέλεση του Μπελογιάννη πολλά έχουν αλλάξει, κάποια όμως παραμένουν ακριβώς τα ίδια. <span style="font-family: inherit;">Τ</span>ην ταμπέλα του, αλλά και την ταμπέλα χιλιάδων <span style="font-family: inherit;">Μπελογιάννηδων</span> της επανάστασης την εκμεταλλεύονται επιτ<span style="font-family: inherit;">ήδειοι <<αριστεροί>> </span>και κάνουν εμπόριο με το αίμα των αγωνιστών. Οι ιδέες όμως της κοινωνικής επανάστασης παραμένουν πάντα επίκαιρες. Κι ας είναι το κοινωνικό τους αντίκρισμα σήμερα πολύ περιορισμένο από τότε.</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><b><br /></b></i></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><b>Πάνω απ’ όλα όμως ο Μπελογιάννης παραμένει το σύμβολο της ανιδιοτελούς θυσίας για την κοινωνική επανάσταση.</b></i></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><b><br /></b></i></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNTuWh3eC-VX9OR-FRlfZjrtxJ8WP121wZPgExy_zb5JYtwYzvxOgwnvuZZceuvLIi4QY0S990AVEIReY-rAZMX-q-aKosmyMEoXFHMpnXjlKpDcx4An5_LOKDl0WcxfPq0eAlnsx9X0M/s1600/mpelogiannis-manna.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="556" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNTuWh3eC-VX9OR-FRlfZjrtxJ8WP121wZPgExy_zb5JYtwYzvxOgwnvuZZceuvLIi4QY0S990AVEIReY-rAZMX-q-aKosmyMEoXFHMpnXjlKpDcx4An5_LOKDl0WcxfPq0eAlnsx9X0M/s640/mpelogiannis-manna.gif" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><b><br /></b></i></span></span>
<i>Να πείτε στην κυρά Βασιλική τη μάνα του</i><br />
<i>καλύτερα τα μάτια της να βγάλει</i><br />
<i>παρά το πρόσωπό του ν' αντικρίσει</i><br />
<i>έτσι πως το κατάντησαν με τις χαριστικές βολές</i><br />
<i>τι θα ουρλιάζει ως που να σειστεί συθέμελα η γης</i><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span><br />
<i>και θα βαστάξει η θλίψη της εξηνταδυό αιώνες</i></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> - - - - - - -</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Οι τελευταίες στιγμές του Μπελογιάννη</b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στη γαλλική εφημερίδα «Ουμανιτέ», δημοσιεύτηκε ανταπόκριση που περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του ήρωα Νίκου Μπελογιάννη. Δίνουμε πιο κάτω απόσπασμα απ’ την ανταπόκριση αυτή :</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο υποδιευθυντής των φυλακών, κατά διαταγή του ανώτερου του πήγε στη πτέρυγα των φυλακών όπου βρίσκονταν τα κελιά των οχτώ μελλοθανάτων.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Μπαίνει στο κελί αρ. 2 όπου είναι κλεισμένοι οι Μπελογιάννης και Λαζαρίδης. Και οι δυο τους κοιμούνται τόσο βαθειά που δεν κατάλαβαν ότι μπήκε ο υποδιευθυντής. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη και τον ξυπνάει με τα λόγια :</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Ξύπνα Νίκο.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο Μπελογιάννης δεν τρομάζει. Σηκώνεται και ρωτάει :</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Θα μας πατέ για καθαρό αέρα;</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Ναι Νίκο, του απαντάει αυτός. Θα σας οδηγήσουμε στο τόπο της εχτέλεσης.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο Μπελογιάννης βάζει τα παπούτσια και το σακάκι του. Μετά ζητάει απ’ τον υποδιευθυντή να του επιτρέψει να δει την Έλλη Ιωαννίδου πριν τον παραδώσουν στο εχτελεστικό απόσπασμα. Εν τω μεταξύ ξύπνησε και ο Λαζαρίδης και ήρεμα άρχισε να ντύνεται.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Εσύ θα μείνεις, του λέει ο υποδιευθυντής.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο Μπελογιάννης υπενθύμισε στον υποδιευθυντή των φυλακών να του επιτρέψει ν’ αποχαιρετήσει την Ιωαννίδου. Μπροστά στο κελί της νεαρής αυτής γυναίκας ο Μπελογιάννης προσπαθεί να τη καθησυχάσει, απ’ τα κάγκελα του κελιού. Μόλις η Ιωαννίδου κατάλαβε για το τι πρόκειται να γίνει λέει κλαίγοντας ότι θέλει να πάει μαζί με τους συντρόφους της.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Μη ζητάς νάρθεις μαζί μας Έλλη, της λέει ο Μπελογιάννης, και της δίνει το ρολόγι του, το πορτοφόλι και τις φωτογραφίες.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Γεια χαρά Έλλη – της λέει χαμογελώντας. Δεν θα σε ξαναδώ πια ποτέ.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Απ’ το παραθυράκι προσπαθεί να τη φιλήσει.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Τους περνούν τις χειροπέδες. Περιμένουν να τους οδηγήσουν. Οι υπάλληλοι των φυλακών τους ρωτούν αν έχουν τελευταίες επιθυμίες.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Βγαίνοντας έξω στην αυλή ο Μπελογιάννης γυρίζει και λέει σ’ αυτούς που μένανε :</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Γεια χαρά σας παιδιά.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Μετά γυρίζει στους φρουρούς των φυλακών και τους αποχαιρετάει κι αυτούς. Τους μελλοθάνατους τους οδηγούν σε ένα μικρό δωμάτιο. Εκεί τους περίμενε ένας στρατιωτικός παπάς. Ο Μπελογιάννης μπαίνει πρώτος. Σε ερώτηση του παπά αν έχει να εξομολογηθεί κάτι, απαντάει :</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Όχι, σ’ ευχαριστώ, σεβάσμιε γέροντα.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Οι σύντροφοί του στέκονται λίγο πιο κοντά στον παπά.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Με το αμάξι το φυλακών και τη συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης τους μεταφέρουν στο Γουδί, στον τόπο της εχτέλεσης : Στις 4 το πρωί το αυτοκίνητο έφτασε εκεί. Πρώτος βγαίνει απ’ αυτό ο Μπελογιάννης πηδώντας πάνω απ’ τα σκαλιά. Δίπλα σε κάθε μελλοθάνατο στέκονται από δυο αστυνομικοί. Εν τω μεταξύ οι αξιωματικοί απομακρύνονται και επιστρέφοντας δίνουν νευρικά διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες διαταγές.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ζητούν να στραφούν τα φώτα των στρατιωτικών αυτοκινήτων προς την πλατεία. Εκεί βάζουν τους μελλοθάνατους. Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες λέγανε αργότερα ότι ο Μπελογιάννης ήταν πέρα για πέρα ήρεμος. Ο παπάς, που ήταν στην εχτέλεση, διηγήθηκε ότι ο Μπελογιάννης, τις τελευταίες στιγμές πριν το θάνατό του, έδινε την εντύπωση «ανθρώπου που ήθελε ν’ αγκάλιασε με το βλέμμα του όλον τον ορίζοντα».</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Οι δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν την εχτέλεση από μακριά βεβαίωναν ότι άκουσαν το Μπελογιάννη να φωνάζει</b>:</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- «<b>Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας</b>»</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στις 4.11 το εκτελεστικό απόσπασμα σηκώνει τα όπλα.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">- Πυρ !</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMqd7jvNp7a_u66cxeGVUnrbu-bZAnN616tTmBxiNMDVS0XicJkPYpSq-5qf68jjXZksbcFss0rqoJpGRwC1iGEufXL4eJEW6moAB3ITEOJY03uLUGyxNw9EhHLxCkhjTaJX7v2cPaV7g/s1600/mpellogiannis_20.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMqd7jvNp7a_u66cxeGVUnrbu-bZAnN616tTmBxiNMDVS0XicJkPYpSq-5qf68jjXZksbcFss0rqoJpGRwC1iGEufXL4eJEW6moAB3ITEOJY03uLUGyxNw9EhHLxCkhjTaJX7v2cPaV7g/s640/mpellogiannis_20.jpg" width="402" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Οι εχτελεσθέντες λυγούν τα γόνατα και ακούγεται το χτύπημα των σωμάτων τους πάνω στη γη. Ένας υπαξιωματικός πλησιάζει και δίνει στον καθένα τη «χαριστική βολή».</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στο νοσοκομείο φυλακών «Σωτηρία» που είναι κοντά στον τόπο της εχτέλεσης και βρίσκονται σ’ αυτό φυματικοί πολιτικοί κρατούμενοι κατάλαβαν τι γινόταν. Ξυπνούν όλοι και φωνάζουν :</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">«Μην πυροβολείτε ενάντιά τους. Αρκετό αίμα χύθηκε. Μην πυροβολείτε.»</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Γρήγορα διαδίδεται στην πόλη η είδηση για τη δολοφονία. Παντού επικρατεί νευρικότητα και ταραχή. Δίπλα στο ταραγμένο πλήθος περνάει το αμάξι της φυλακής με τα λείψανα των δολοφονηθέντων για το νεκροταφείο, αφήνοντας ίχνη αίματος. Ο κόσμος βγάζει τα καπέλα. Απ’ τα παράθυρα των κελιών των φυλακών ανεμίζουν μαύρα μαντίλια σε ένδειξη πένθους.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4wqU3HS_zFpBeeXWyh_TzUNAPgY-KeAJsxKcE09UWm21OoQVMlrA9MJhcNs-_cmAEgsLox64l5zvjRwz41Csg9Ml5Cck0AJWGrIqZ7MrNt3RLFPAXeO8XraODX8no07NMG9Y483HWIlM/s1600/nikos-mpelogiannis-art-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="603" height="508" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4wqU3HS_zFpBeeXWyh_TzUNAPgY-KeAJsxKcE09UWm21OoQVMlrA9MJhcNs-_cmAEgsLox64l5zvjRwz41Csg9Ml5Cck0AJWGrIqZ7MrNt3RLFPAXeO8XraODX8no07NMG9Y483HWIlM/s640/nikos-mpelogiannis-art-01.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 14/5/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ</i></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><br /></i></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim78u22YHRjG1cv3lxgyl4z79Vv6vVIFHH3Xsudv8CdCnimrifg2feK8b-9eJlnaiHdBTxbzzMqQxCPbpICxsjnJzmnlCOzUWPIXxlKloqwiMtaBKL8wqBAHGNTugbj1EDS7YPRyvfQqA/s1600/nikos-mpelogiannis-chorio-oyggaria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="387" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim78u22YHRjG1cv3lxgyl4z79Vv6vVIFHH3Xsudv8CdCnimrifg2feK8b-9eJlnaiHdBTxbzzMqQxCPbpICxsjnJzmnlCOzUWPIXxlKloqwiMtaBKL8wqBAHGNTugbj1EDS7YPRyvfQqA/s640/nikos-mpelogiannis-chorio-oyggaria.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i><br /></i></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi59hynIqiE6WzGWuBsrdclzUrCvu2qZardn9bOoMnrMAnBZhgcDfAM0aCoRs-VXlQN0h7oihq_iRNreurUv1y7PEQYq4TxDtZVPTU3xr8krYATpBOT3cvHsXZMJTR_avNOmQ4NFxXj9xQ/s1600/nikos-mpelogiannis-chorio-oyggaria-roza.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi59hynIqiE6WzGWuBsrdclzUrCvu2qZardn9bOoMnrMAnBZhgcDfAM0aCoRs-VXlQN0h7oihq_iRNreurUv1y7PEQYq4TxDtZVPTU3xr8krYATpBOT3cvHsXZMJTR_avNOmQ4NFxXj9xQ/s640/nikos-mpelogiannis-chorio-oyggaria-roza.jpg" width="451" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Το χωριό <<Νίκος Μπελογιάννης>> στην Ουγγαρία</div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrJY0hAxZshs2fvreCnCaaaZTzYmolcCQB1hvNuPW3s92DUuFFi8nlbEuoSghwqvADhg2Ae_rRv4g3xbQYqJObzEa9UBhSsohgO2CpFbE-pNpxAGvZ_N4jmsP3rgLIyiRK2aofxy8Dw3U/s1600/mpellogiannis_03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrJY0hAxZshs2fvreCnCaaaZTzYmolcCQB1hvNuPW3s92DUuFFi8nlbEuoSghwqvADhg2Ae_rRv4g3xbQYqJObzEa9UBhSsohgO2CpFbE-pNpxAGvZ_N4jmsP3rgLIyiRK2aofxy8Dw3U/s640/mpellogiannis_03.jpg" width="385" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh68ZWEG3MMvLAeaX8nart05eY7WRWKK8GPdZ5u5KWLpPZSpdYo_LcmCSvKC4A-uKmK1vmRHsmrXdh2KEPWRKHj2K3L8IA5Q5wXnCEKeH13yq1uz0hKLP1y1iSCO7AlT41xA_Yj10wZvq0/s1600/mpellogiannis_05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh68ZWEG3MMvLAeaX8nart05eY7WRWKK8GPdZ5u5KWLpPZSpdYo_LcmCSvKC4A-uKmK1vmRHsmrXdh2KEPWRKHj2K3L8IA5Q5wXnCEKeH13yq1uz0hKLP1y1iSCO7AlT41xA_Yj10wZvq0/s640/mpellogiannis_05.jpg" width="412" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgykf29KmdkeohpngUHygjqiy_Z7A5suB_HaA8_nxapL2Re8C4ggrwqEZ-ffEPFTe9s8GInd3q6Thdl7JIeJ22vMxyc74rQcdRWTViwqCXhQaz2L218fyDNIKxngfur350P3S3VHe89wo/s1600/mpellogiannis_06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgykf29KmdkeohpngUHygjqiy_Z7A5suB_HaA8_nxapL2Re8C4ggrwqEZ-ffEPFTe9s8GInd3q6Thdl7JIeJ22vMxyc74rQcdRWTViwqCXhQaz2L218fyDNIKxngfur350P3S3VHe89wo/s640/mpellogiannis_06.jpg" width="404" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4y_WRa63n_zC9yqhR3R2_BtoNpLQoOGdrX1Xyvxa-ovdZSrUGr_dgeoSDmUo4Zhb64OXqeX7Io3xe37W7gFqLz-pQ6OV9Fq19cZ5JEDoW-CILyxwWNI8LEeLABOELOhDn6F4bo_tYzao/s1600/mpellogiannis_07.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4y_WRa63n_zC9yqhR3R2_BtoNpLQoOGdrX1Xyvxa-ovdZSrUGr_dgeoSDmUo4Zhb64OXqeX7Io3xe37W7gFqLz-pQ6OV9Fq19cZ5JEDoW-CILyxwWNI8LEeLABOELOhDn6F4bo_tYzao/s640/mpellogiannis_07.jpg" width="409" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNu9m4h9udfXguSzz7m1QAJ-2rbua4kyA5vjrILUVqjOI9huSkG7jUM5ff539MvL1-BPjIevTaMVGOGhMIeqzRkQwDkjHXV7Dx27z0I21B2B5RbxHQRYntiYaF9feBfco8cRwja0p8-eg/s1600/mpellogiannis_08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNu9m4h9udfXguSzz7m1QAJ-2rbua4kyA5vjrILUVqjOI9huSkG7jUM5ff539MvL1-BPjIevTaMVGOGhMIeqzRkQwDkjHXV7Dx27z0I21B2B5RbxHQRYntiYaF9feBfco8cRwja0p8-eg/s640/mpellogiannis_08.jpg" width="411" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihZKF7mdO-WaBU-OjR5E-6011PW9FLYbdjJ_bDoeyizNiMLZ4xJVr2KRJeNf6biMArQhbpaqOTBsHFj-1nZMEuhJqpkgY7qHsXB-Tvg6-O3niT5xv30p-o2CeRS1JjWrOgBODyiV4W7JY/s1600/mpellogiannis_09.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihZKF7mdO-WaBU-OjR5E-6011PW9FLYbdjJ_bDoeyizNiMLZ4xJVr2KRJeNf6biMArQhbpaqOTBsHFj-1nZMEuhJqpkgY7qHsXB-Tvg6-O3niT5xv30p-o2CeRS1JjWrOgBODyiV4W7JY/s640/mpellogiannis_09.jpg" width="409" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh0hvw3Ry5wQxUj2jbBCL1ae0fxYIZXDaTq7LOlmYFb60lrdFMSKLk2_7wBYK6gS5m_MCMmv4iMH4v6X3zIYrzrr_hMMj72CNKLNG4fkS0R-YAewRteqP0Cj77mlM3kRWA3D_dCtVtLjE/s1600/mpellogiannis_10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh0hvw3Ry5wQxUj2jbBCL1ae0fxYIZXDaTq7LOlmYFb60lrdFMSKLk2_7wBYK6gS5m_MCMmv4iMH4v6X3zIYrzrr_hMMj72CNKLNG4fkS0R-YAewRteqP0Cj77mlM3kRWA3D_dCtVtLjE/s640/mpellogiannis_10.jpg" width="401" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ08cylyNDVVoVHtostx3RJ-uBv-fndv1fzzOOJHR58PHKYPeb6kU5fhn2LfQgG50vF8nkw3SYDj6xARCxHZ2k9XOwTsrsr5eg-Bbwb1ZmGvTOpgM6kzDaJcvPk1SxwaDZL9WEcpybUYM/s1600/mpellogiannis_11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ08cylyNDVVoVHtostx3RJ-uBv-fndv1fzzOOJHR58PHKYPeb6kU5fhn2LfQgG50vF8nkw3SYDj6xARCxHZ2k9XOwTsrsr5eg-Bbwb1ZmGvTOpgM6kzDaJcvPk1SxwaDZL9WEcpybUYM/s640/mpellogiannis_11.jpg" width="412" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjNrhrHCtksEaYyLDQm195uHcU0LIDljpYiZNwD6IihPieaNgDUwdpzrlkw_w8j6ai5lUquZgTIZLzvNByNyshL_Qjx4BWK7-pmn3Qvm9HE6AmHK5sk2Co01CW7lPRUObwwHFR9Fvpgs/s1600/mpellogiannis_12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjNrhrHCtksEaYyLDQm195uHcU0LIDljpYiZNwD6IihPieaNgDUwdpzrlkw_w8j6ai5lUquZgTIZLzvNByNyshL_Qjx4BWK7-pmn3Qvm9HE6AmHK5sk2Co01CW7lPRUObwwHFR9Fvpgs/s640/mpellogiannis_12.jpg" width="427" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHeL9YDSXYIdcJjCxKRxIxZDbHmEWo6rOwn2MiOqU_W5UbtSJRmG9V1bzyeCTcLzurIdVo3kcHjhyphenhyphenrW0dWT107kQyQkQMUqlIzou1LG6rfsjqXzS2Hk4HrdzUw6SB8hnNr6qLqjPv9gdI/s1600/mpellogiannis_13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHeL9YDSXYIdcJjCxKRxIxZDbHmEWo6rOwn2MiOqU_W5UbtSJRmG9V1bzyeCTcLzurIdVo3kcHjhyphenhyphenrW0dWT107kQyQkQMUqlIzou1LG6rfsjqXzS2Hk4HrdzUw6SB8hnNr6qLqjPv9gdI/s640/mpellogiannis_13.jpg" width="409" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc7Od6IykCQSq5VIyPKrzuVnnKpMsd8FfI90-JZyi7xA25ADs7n7FM9yOpLZkfFX5SBwwmgwFSoxD9WQwsJRjn-UEpaIY5EQ3PTcNgC1mYZkxpLx6EXv5_ON83d9bHUq2DDNNeBxlDEV4/s1600/mpellogiannis_14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc7Od6IykCQSq5VIyPKrzuVnnKpMsd8FfI90-JZyi7xA25ADs7n7FM9yOpLZkfFX5SBwwmgwFSoxD9WQwsJRjn-UEpaIY5EQ3PTcNgC1mYZkxpLx6EXv5_ON83d9bHUq2DDNNeBxlDEV4/s640/mpellogiannis_14.jpg" width="412" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Jqsi24ffE7FbMqYjoNNAlgTNFWorQFqIXnNdR3j-Dp-RvgrcfzabAK0M8SpAIoruroXSFFmOBWgJgJETY0RC8MyaiVxn_x3WeyX6dOJNpM1inJ5msxTZQ-yQD3T4zesjz2rn8w0Arjg/s1600/mpellogiannis_15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Jqsi24ffE7FbMqYjoNNAlgTNFWorQFqIXnNdR3j-Dp-RvgrcfzabAK0M8SpAIoruroXSFFmOBWgJgJETY0RC8MyaiVxn_x3WeyX6dOJNpM1inJ5msxTZQ-yQD3T4zesjz2rn8w0Arjg/s640/mpellogiannis_15.jpg" width="417" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2i5DikDoS8cc6MhXiaudUoii0OqaHQe3qeGu1HGuP70FTdoOXxAE7-MlaNURy17JNxrG1DoBu6pTLsZ_1aexWMthOfHGx1RQojWDC7FAxvYcPeDe6FKOLpGtTWS6dme3eRAnqhq9Jlrg/s1600/mpellogiannis_16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2i5DikDoS8cc6MhXiaudUoii0OqaHQe3qeGu1HGuP70FTdoOXxAE7-MlaNURy17JNxrG1DoBu6pTLsZ_1aexWMthOfHGx1RQojWDC7FAxvYcPeDe6FKOLpGtTWS6dme3eRAnqhq9Jlrg/s640/mpellogiannis_16.jpg" width="409" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAFzRjSJcw2sPUQaOfYgH-26VBUOsgbhze45tiPPZKGzoybNeqhnbInOZhlrmIW-mtiZnA5-GkWxZJGHYWtfcgdEGZaFja0O-ml2xvPJwQ9b1Dm_6gLRbROaYEYNqFHnmZJAIvNgxBvF4/s1600/mpellogiannis_17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAFzRjSJcw2sPUQaOfYgH-26VBUOsgbhze45tiPPZKGzoybNeqhnbInOZhlrmIW-mtiZnA5-GkWxZJGHYWtfcgdEGZaFja0O-ml2xvPJwQ9b1Dm_6gLRbROaYEYNqFHnmZJAIvNgxBvF4/s640/mpellogiannis_17.jpg" width="403" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn-TwSEJ_bjPUt2LaLgdTEt813ZkvbAsBna6mMFTAdqfxvo1XEMG_67vtpfhYD7b76tORIJzflQHuA3FCMltMxGJLkqs9xZOUj3CcIVP-XcHs9arVFyXaRSbRjzG95aEOxbVILFkeTgeU/s1600/mpellogiannis_18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn-TwSEJ_bjPUt2LaLgdTEt813ZkvbAsBna6mMFTAdqfxvo1XEMG_67vtpfhYD7b76tORIJzflQHuA3FCMltMxGJLkqs9xZOUj3CcIVP-XcHs9arVFyXaRSbRjzG95aEOxbVILFkeTgeU/s640/mpellogiannis_18.jpg" width="409" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuY1rnOOlY_z9F8Xn2MTK0N6Ayt-JckmByYPvoFRzko3GXF-P1Qd_GowTDij3v1jcjTODAOk758smBwFEN7uCiyhADb04TahO8GVXejcjiDRq4CqyQwk48CYBARdVVjrh3tQo11ewnNhc/s1600/mpellogiannis_19.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuY1rnOOlY_z9F8Xn2MTK0N6Ayt-JckmByYPvoFRzko3GXF-P1Qd_GowTDij3v1jcjTODAOk758smBwFEN7uCiyhADb04TahO8GVXejcjiDRq4CqyQwk48CYBARdVVjrh3tQo11ewnNhc/s640/mpellogiannis_19.jpg" width="416" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRmGv0H82KlZwWzzO-ltG26YHe-BhIuEAnCpuHy63a6cBFKRgdVZCXwmfbcuD01bEKhvIoxNOwR3bLgiU77CqKEiJIsGhvYuJzjotr9gwgdjplQkoagpoeMI-aKYR3IaKLi6rDSlYaieQ/s1600/mpellogiannis_21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRmGv0H82KlZwWzzO-ltG26YHe-BhIuEAnCpuHy63a6cBFKRgdVZCXwmfbcuD01bEKhvIoxNOwR3bLgiU77CqKEiJIsGhvYuJzjotr9gwgdjplQkoagpoeMI-aKYR3IaKLi6rDSlYaieQ/s640/mpellogiannis_21.jpg" width="408" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM1OjNNbEZ7U8TAmR9M6LRAlo0WgxEr5Jo3-m4ldamm5PClGcwFVMcLo-Z0CNlb7n8t2mwIT3bhJfHvFNU0ZltgILB4qK-49yj28LHQOUCGAt1zuuHC2yMj1uBFSQJKr30kVvGCGGKm5w/s1600/mpellogiannis_22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM1OjNNbEZ7U8TAmR9M6LRAlo0WgxEr5Jo3-m4ldamm5PClGcwFVMcLo-Z0CNlb7n8t2mwIT3bhJfHvFNU0ZltgILB4qK-49yj28LHQOUCGAt1zuuHC2yMj1uBFSQJKr30kVvGCGGKm5w/s640/mpellogiannis_22.jpg" width="416" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJiA6rTpqgULQ6maNZJPo9Ov_-_T-T7NDlwwtufMFlSp17TYBbCZBhN4hcf_GdJViFZi1n0scjY9kchq5gkxA-vxs5Sc2U7-BfdWD0cI9WqIBCKLbKQ60gEAWxGhIvqNVcQ39C6-oQCEY/s1600/mpellogiannis_23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJiA6rTpqgULQ6maNZJPo9Ov_-_T-T7NDlwwtufMFlSp17TYBbCZBhN4hcf_GdJViFZi1n0scjY9kchq5gkxA-vxs5Sc2U7-BfdWD0cI9WqIBCKLbKQ60gEAWxGhIvqNVcQ39C6-oQCEY/s640/mpellogiannis_23.jpg" width="409" /></a></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHi4cCnvobZJy_Vj2lKxfFmpBBF__3Gq_j9ffBQOPKnErm_pPuKQ55zmnQqTdtsjm-sX1a-hRZb6A7LUrf0LfFfhbguBtJgzX1YLop_TXSwN01KIVqQP4f3Kj0-FfubV3jZ3RvJodQ1q4/s1600/mpellogiannis_24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHi4cCnvobZJy_Vj2lKxfFmpBBF__3Gq_j9ffBQOPKnErm_pPuKQ55zmnQqTdtsjm-sX1a-hRZb6A7LUrf0LfFfhbguBtJgzX1YLop_TXSwN01KIVqQP4f3Kj0-FfubV3jZ3RvJodQ1q4/s640/mpellogiannis_24.jpg" width="408" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtmHP5qQHBIZ4DOrRmKTJAsBA3jt_YwLxgYzHY7jJGiaKY5DwrnwsMqBBNxvZxmBwWXOXGaaONY9kyxkh9LnTYyJOXHo9tR5s2FwY6F13HXs8a5QIGIycQyU5drlIwDrCxwd7QmmlOPns/s1600/Berlin-Treskowallee-Beloyannis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtmHP5qQHBIZ4DOrRmKTJAsBA3jt_YwLxgYzHY7jJGiaKY5DwrnwsMqBBNxvZxmBwWXOXGaaONY9kyxkh9LnTYyJOXHo9tR5s2FwY6F13HXs8a5QIGIycQyU5drlIwDrCxwd7QmmlOPns/s640/Berlin-Treskowallee-Beloyannis.jpg" width="640" /></a></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><b><span style="font-size: small;">Νίκος Μπελογιάννης, ένας άγνωστος ανδριάντας του στο Βερολίνο</span></b></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">το άγαλμα του Νίκου Μπελογιάννη στις κτιριακές εγκαταστάσεις μιας
ανώτερης τεχνικής και οικονομικής σχολής σήμερα, που την περίοδο της ΓΛΔ
στεγάζανε την Ανωτέρα Σχολή Οικονομικών της ΛΔ Γερμανίας. Το
πανεπιστήμιο βρίσκεται στο ανατολικό διαμέρισμα Karlshorst του
Βερολίνου. Εκεί στο προαύλιο της σχολής, μπροστά από το κτίριο της
διοίκησης, στέκεται επιβλητικά ο μπρούτζινος ανδριάντας. Μαζί με τη βάση
του τέσσερα μέτρα ύψος. Στη βάση του με μπρούτζινα κεφαλαία γράμματα
είναι γραμμένα τα εξής: <i>Νίκος Μπελογιάννης / Γεννημένος το 1915 /
στην Αμαλιάδα της Πελοποννήσου / εκτελέστηκε στις 30.3.1952 / στο Γουδί
της Αθήνας. Και από κάτω: «Αγωνιζόμαστε για να έρθουν στη χώρα μας
καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Για αυτό το σκοπό αγωνιζόμαστε
και αν χρειαστεί, θα θυσιάσουμε ακόμη και τη ζωή μας»</i> </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/P9NRbTkKXWE/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/P9NRbTkKXWE?feature=player_embedded" width="320"></iframe></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-62820352478533348162018-03-28T19:19:00.000+03:002018-03-29T15:38:20.081+03:00Ο Νίκος Μπελογιάννης για τον Στάλιν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYTKP9_OlBB-la4y488NikHddlYCTfg5pqxGSl-irLKKRag59LhXR6ZJuq1aEo5qRjkFcVvhBMv3wlHd4t7EQ2EWZWE7_azNRlxCaEcnZBvgfnHcmO3TrxxyqnbXwbUjQFJaE8P0LCc2M/s1600/stalin-art_1503871560627.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="674" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYTKP9_OlBB-la4y488NikHddlYCTfg5pqxGSl-irLKKRag59LhXR6ZJuq1aEo5qRjkFcVvhBMv3wlHd4t7EQ2EWZWE7_azNRlxCaEcnZBvgfnHcmO3TrxxyqnbXwbUjQFJaE8P0LCc2M/s640/stalin-art_1503871560627.jpg" width="448" /></a></div>
<br />
<br />
<i>από το βιβλίο του "Νίκου Μπελογιάννη Άρθρα και Λόγοι", που ανατυπώθηκε από το εκδοτικό οίκο Νέα Ελλάδα 1953</i><br />
<br />
<div>
Σύντροφοι και συντρόφισσες,<br />
<br />
Σήμερα σ’ όλες τις γωνιές του κόσμου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι, μυριάδες αμέτρητες απλοί άνθρωποι, εύχονται από τα βάθη της καρδιάς τους χρόνια πολλά στο Στάλιν.<br />
<br />
Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο υστερ’ από το Λενιν δε συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους σωρούς από λυσσασμένο μίσος.<br />
<br />
Για <b>κάθε τίμιο άνθρωπο</b>, για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατελείωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, <b>ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός</b>.<br />
<br />
Είναι <b>η καρδιά της καρδιάς μας</b>.<br />
<br />
Είναι ο «<b>μπάρμπας</b>» όπως με μια λέξη τον <b>ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας. </b><br />
<br />
Και αντιθετα για ολους τους εκμεταλλευτες, για ολους τους εχθρους της προοδου, ο Σταλιν είναι ο πιο μισητος αντιπαλος, ο πιο φοβερος εφιαλτης τους και στον υπνο και τον ξυπνο τους.<br />
<br />
Σημερα ο Σταλιν ενσαρκωνει τους ποθους και τις επιθυμιες, τις ελπιδες και τα ονειρα εκατομμυριων και δισεκατομμυριων ανθρωπων. Ειναι η προσωποποιηση μιας ολοκληρηρς εποχης, της πιο ιστορικης εποχης,που γνωρισε μεχρι σημερα η ανθρωποτητα, της μεγαλης σταλινικης εποχης, της εποχης του κομμουνισμου.<br />
<br />
Γι’αυτό είναι και μεγαλος.<br />
<br />
Στην ιστορια πολλους ειπανε και λενε μεγαλους. Ομως πολλοι λιγοι αξιζουν αυτόν τον τιτλο. Μεγαλος δεν μπορουσε να είναι ενας τυχοδιωκτης σαν τον Χιτλερ, που δοκιμασε να γυρισει την ιστορια προς τα πισω και ματοκυλησε τον κοσμο. Ουτε μπορει να ναι ποτε μεγαλος ενας εγκληματιας σαν τον Τσωρτσιλ, τον εχθρο κάθε προοδευτικου κινηματος, τον εμπρηστη ενός νεου πολεμου. Ο Σταλιν όμως είναι και παραειναι μεγαλος, όπως είναι κι ο Λενιν και ο Μαρξ.Ενας ρωσος μαρξιστης, πολύ σωστα ειπε ότι μεγαλος ανδρας είναι εκεινος που «βλεπει μακρυτερα από τους αλλους και θελει δυνατοτερα από τους αλλους». Το «να βλεπεις μακρυτερα από τους αλλους» σημαινει να βλεπεις ότι η ιστορια κινιεται προς τα μπρος,προς την προοδο και ταυτοχρονα να συλλαμβανεις κάθε φορα τους νομους αυτης της κινησης. Και το «να θελεις δυνατοτερα από τους αλλους», σημαινει να χεις ολη την αλυγιστη θεληση και δυναμη που χρειαζεται,για να μπεις επικεφαλης αυτης της ιστορικης κινησης, να συντριψεις κάθε παλιο και σαπιο και να οδηγησεις την ανθρωποτητα σ’έναν καινουργιο πιο πολιτισμενο, πιο ευτυχισμενο και πιο χαρουμενο δρομο.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0plH6u4k_KAfWrnEUdrr9gZKc2LJKRuMT4bzC5Kh9m_oaRNuRduKtSkZstGkJPjI1b76QY8OuavoAQKDbr_Z7tLEUow0gnPsPjuuUmju74Xna-BC_OMhT_PMGyPVPo8wAPSz4kWRzrQ0/s1600/stalin_1503260645476.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="649" data-original-width="453" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0plH6u4k_KAfWrnEUdrr9gZKc2LJKRuMT4bzC5Kh9m_oaRNuRduKtSkZstGkJPjI1b76QY8OuavoAQKDbr_Z7tLEUow0gnPsPjuuUmju74Xna-BC_OMhT_PMGyPVPo8wAPSz4kWRzrQ0/s640/stalin_1503260645476.jpg" width="446" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Σημερα κανενας δε βλεπει μακρυτερα από το Σταλιν και κανενας δεν εχει δυνατοτερη θεληση από το Σταλιν.<br />
<br />
Και βλεπει μακρυτερα από κάθε αλλον ο Σταλιν γιατι σταθηκε ο καλυτερος, ο πιο πιστος μαθητης και συνεχιστης του εργου του Μαρξ και του Λενιν. Γι αυτό είναι καταπληχτικη η δυναμη της επιστημονικης του προβλεψης. Οταν μιλαει ο Σταλιν, μιλαει η ζωη, η αληθεια, η πειρα ολοκληρων αιωνων. Στα λογια του καθρεφτιζεται ολοζωντανο το παρον κα ι ζωγραφιζεται με ακριβεια το μελλον. Ο,τι λεει ο Σταλιν γινεται. Ειπε πριν την επανασταση ότι μπορει η Ρωσια να ανοιξει πρωτη το δρομο προς το σοσιαλισμο και τον ανοιξε. Ειπε ότι μπορει να ανοικοδομηθει ο σοσιαλισμος στη Ρωσια και ανοικοδομηθηκε. Ειπε από το 1925 ότι θα νικησει η Κινεζικη Επανασταση και νικησε. Ειπε, όταν ο Χιτλερ ηταν παντοδυναμος ότι ο χιτλερισμος θα συντριβει και συντριφτηκε. Ειπε ότι θα ανοικοδομηθει ο κομμουνισμος στη Ρωσια και ανοικοδομειται. Κι οταν σημερα ο Μαλενκοφ, ενας από τους πιο καλους μαθητες του Σταλιν, λεει πως «αν οι ιμπεριαλιστες εξαπολυσουν τριτο παγκοσμιο πολεμο, ο πολεμος αυτος θα ναι ο ταφος όχι μοναχα για μερικα καπιταλιστικα κρατη ξεχωριστα, μα για ολακερο τον καπιταλισμο, ποιος αμφιβαλλει ότι κι αυτό θα γινει?<br />
<br />
Κι εχει την πιο δυνατη θεληση ο Σταλιν, γιατι η πιστη του είναι βουνο και η επιμονη του αμετρηρη. Για το Σταλιν, δεν υπαρχουν εμποδια και δυσκολιες αξεπεραστες, δεν υπαρχουν φρουρια απορθητα. Πρωταθλητης στην σκληρη παλη για τον παγκοσμιο κομμουνισμο, ο Σταλιν διαπαιδαγωγει όλα τα στελεχη του με το ιδιο του το παραδειγμα στην παλη με τις δυσκολιες, υποδειγμα αυταπαρνησης και αυτοθυσιας.<br />
<br />
«Να μην αμφιβαλλετε συντροφοι, γραφει το 1929 στις οργανωσεις και τα μελη του κομματος που τον ευχηθηκαν για τα 50χρονα του, να μην αμφιβαλλετε ότι ειμαι ετοιμος και τωρα και παντοτε να δώσω στην υποθεση της εργατικης ταξης, της προλεταριακης επαναστασης και του παγκοσμιου κομμουνισμου, ολες μου τις ικανοτητες κι αν χρειαστει ακομα και την τελευταια σταγονα από το αιμα μου»<br />
<br />
Ποιος από τους αντιπαλους μας εχει να επιδειξει παραδειγματα αυτοθυσιας στα «ιδανικα»τους? Μηπως ο Τρουμαν και ο Ατλυ?Μηπως ο Τσαλδαρης και ο Φρανκο?¨η μηπως η Βασιλισσα της Ολλανδιας ή ο Τσαγκ Και Σεκ? Τα «ιδανικα»τους,αυτά που λενε ιδανικα,είναι ψευτικα,καλπικα. Γι αυτό και οι ιδοι είναι καλπικοι και η ιστορια θα τους πεταξει στα σκουπιδια της. Τους μεγαλους ηρωες τους γεννουν τα μεγαλα ιδανικα, το ιδανικο του κομμουνισμου. Αυτο ζουν ακομα κι όταν πεθαινουν.<br />
<br />
«Θα επαιρνα τον ιδιο δρομο, αν θα ξαναρχιζα τη ζωη μου, γιατι ο κομμουνισμος είναι τα νιατα του κοσμου» γραφει λιγες στιγμες πριν τουφεκιστει από τους χιτλερικους ο αλησμονητος Γαλλος διανοουμενους Γκαμπριελ Περι.<br />
<br />
Και μια κινεζα κομμουνιστρια, που καταδικαστηκε σε θανατο,φωναζει στους στρατοδικες της εγώ ξερω γιατι εζησα και γιατι πεθαινω. Εσεις μπορειτε να μου πειτε γιατι ζειτε?<br />
<br />
Ο Βουλγαρος Λιουτιμπροτσκι,την ωρα που θα του περνουσαν οι δημιοι το σκοιις το λαιμο,γραφει στον πατερα του,που λυγισε και του προτειννει να αποκυρηξει το κομμα του για να σωθει:» Τι μας χρειαζεται, πατερα, η ζωη μας, αν σωζοντας τη μεινουμε μοναχα ζωντανα πτωματα που βρωμουν?» Θα βαδισω προς την κρεμαλα ησυχος και χαρουμενος με καθαρη τη συνείδηση ότι στη συντομη, μα γεματη αγωνες για τη λευτερια ζωη μου δε ντροπιασα ουτε το ονομα του Κομματος, ουτε το δικο σου, πατερα: Και με το σκοινι στο λαιμο σας φωναζω: Ψηλα το κεφαλι πατερα, αγαπημενη μου γυναικα, μικρο μου παιδι, που δε σε ειδα ποτε…»<br />
<br />
Ακομα ο Χριστος Φιλιδης γραφει το 43 στην αδελφη του, όταν πανε να τον εκτελεσουν:<br />
<br />
«Δεν εχει σημασια το ποσο θα ζησεις και ποτε θα πεθανεις αλλα πώς θα ζησεις και πώς θα πεθανεις»<br />
<br />
Και ακομα με το ιδανικο του κομμουνισμου και με το παραδειγμα του Σταλιν διαπαιδαγωγηθηκαν και προσφεραν σημερα, οτι πολυτιμοτερο ειχαν χιλιαδες ελληνες κομμουνιστες από τον αξεχαστο Αναστασιαδη μεχρι το νεαρο αγρτη της πιο απομακρυσμενης γωνιας της χωρας μας.<br />
<br />
Ο,τι πιο αγνο και μεγαλο, οτι πιο αληθινο και ανθρωπινο, οτι δυνατο και ηρωικο εχει να δειξει η ιστορια σημερα, αυτό γεννιεται από τις ιδεες του κομμουνισμος, το εμπνεει ο Σταλιν, που ενσαρκωνει την αλύγιστη θεληση και αποφαση εκατομμυριων μαζων για το γκρεμισμα της σκλαβιας και το χτισιμο μιας καινουργιας φωτεινης και χαρουμενης ζωης. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Σταλιν αναθρεψε και διαπαιδαγωγησε το μεγαλο επιτελειο του κομμουνισμος, το Μαο Τσε Τουνγκ, τον Τορέζ, τον Τολιατι, τον Ρακοσι, τον Πολιτ, τον Γκοτβαλντ, τον Τσερβενκοφ, τον Πικ, την Πασιοναρια, τον Ντεζ, τον Πρεστες, τον Ζαχαριαδη και τοσους αλλους αγαπημενους ηγετες των λαων της γης.<br />
<br />
Γι’αυτό σημερα από τη μια ακρη της γης ισαμε την άλλη, ο Γαλλος εργαζομενος, κι ο Ινδος δουλοπαροικος, ο Ιταλος εργατης κι ο μαυρος της Αφρικης, ο Ελληνας αγροτης κι ο τσομπανος της Μογγολιας, καθενας που κερδιζει το ψωμι του με τον ιδρωτα του, ευχεται στο Σταλιν από τα τριβαθα της καρδιας του να ζει πολλα-παρα πολλα χρονια.<br />
<br />
Αλλα, συντροφοι, η καλυτερη τιμη, το λαμπροτερο δωρο που θα μπορουσαμε να προσφερουμε στον αγαπημενο μας Σταλιν θα είναι να προσπαθουμε ολοι, με μια επιμονη, αδιακοπη προσπαθεια, να γινουμε αξια παιδια του. Το ονειρο κάθε αγωνιστη, πρεπει να ναι να μοιασει οσο περισσοτερο μπορει με το Σταλιν<br />
<br />
Να διδαχτουμε από τη σοφια του, που με κρυσταλλενια λαμπροτητα και απλοτητα βρισκεται μεσα στα εργα του.<br />
<br />
Να μαθαινουμε, όπως ο Σταλιν, να διδασκομαστε από το λαο, από τις μαζες.<br />
<br />
Να διδαχτουμε από τις εξοχες οργανωτικες του ικανοτητες, αποτη δυναμη να διαλεγει τα στελεχη και να οργανωνει τον ελεγχο της δουλιας.<br />
<br />
Να μας γινει παραδειγμα η ιδιωτικη ζωη του, η απλοτητα και η σεμνοτητα του, η αποστροφη του στους θορυβοποιους, τους φλυαρους, τους κολλακες, και τους δουλοπρεπεις ανθρωπους.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3oPp60wB4AGUJRd_2SsdmT-Xs5VC8tLsgtt1kltXERtOM1nYFirJFETP63VOQE2LTaa4rS-qgemF375qQcd9Q5nVmEytsURb0S0VoBgePHt-EseldAs8AmWwNFhKL73i9GyYGj7ggmh0/s1600/stalin-art-childs.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="489" data-original-width="640" height="488" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3oPp60wB4AGUJRd_2SsdmT-Xs5VC8tLsgtt1kltXERtOM1nYFirJFETP63VOQE2LTaa4rS-qgemF375qQcd9Q5nVmEytsURb0S0VoBgePHt-EseldAs8AmWwNFhKL73i9GyYGj7ggmh0/s640/stalin-art-childs.png" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Συντροφοι και συντροφισσες,<br />
<br />
Σημερα ολοι οι ταπεινοι και κατατρεγμενοι της γης ορκιζονται στ ονομα του Σταλιν. Ολοι οσοι ζουν στην καταφρονια πιστευουν ότι θα γινουν το παν, γιατι τον αγωνα τους τον καθοδηγει ο Σταλιν. Κι ολοι εμεις οι Ελληνες αγωνιστες, πιστευουμε πως επαθλο του αγωνα μας θαναι συντομα η λαϊκοδημοκρατικη-σοσιαλιστικη Ελλαδα, γιατι τον ηρωικο μας αγωνα τον παραστεκει ο Σταλιν και γιατι θα κανουμε οτι μπορουμε να φανουμε ανταξιοι του μεγαλου μας δασκαλου και αγαπημενου μας συντροφου και φιλου.<br />
<br />
Στ’ονομα του Σταλιν, για τα μεγαλα μας ιδανικα, ποτιστηκε με το αιμα των ηρωων μας και κάθε γωνια της πατριδας μας. Κι αν αυτή τη στιγμη μπορουσε μαζι μας να φωναξουν οι πολιτειες και τα βουνα μας, οι καμποι και τα χωρια μας, θα φωναζαν και θα λεγαν:<br />
<br />
«Ζησε ακομα πολύ, παρα πολύ, μεγαλε Σταλιν!»<br />
<br />
<i>από το βιβλίο "Νίκου Μπελογιάννη Άρθρα και Λόγοι", που ανατυπώθηκε από το εκδοτικό οίκο Νέα Ελλάδα 1953</i><br />
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-79696325138752468022018-03-03T11:36:00.000+02:002018-03-04T14:03:17.965+02:00Η Μάχη της Κοκκινιάς 4 έως 8 Μαρτίου 1944<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpGfLbKAFug4T7gqECksAQ045IXZ_UWla9Oa_gKRWe66UuI7VzaxvX5PCqgINnU7G0jlCTAQl68wJ8DZ11J20Q7OI5gFsO4yDKq3GypMrcyhhzDfxAk6UGf5MNse1gqgGnWxgcgVVJ2Pc/s1600/kokkinia-4-8-03-1944-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpGfLbKAFug4T7gqECksAQ045IXZ_UWla9Oa_gKRWe66UuI7VzaxvX5PCqgINnU7G0jlCTAQl68wJ8DZ11J20Q7OI5gFsO4yDKq3GypMrcyhhzDfxAk6UGf5MNse1gqgGnWxgcgVVJ2Pc/s640/kokkinia-4-8-03-1944-01.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη 1944, η Κοκκινιά έζησε από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. <br />
<br />
Έγινε στόχος μεγάλων εχθρικών δυνάμεων. <br />
<br />
Δυνάμεων που αποτελούνταν από Ναζί, χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες που είχαν συγκροτηθεί από τη δοσίλογη κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη και εξοπλιστεί από τους Γερμανούς καθώς και από τους τσολιάδες του Ι.Πλυντζανόπουλου, του Γ.Σγούρου, του Γκίνου, και του επικεφαλής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Ν. Μπουραντά.<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKsDcTdefiu7An4LaN8z6cNvJLBAE8pezHFdzzoW6ol4LSlGGyve8YizPLSfMuNdz4q7GNbtRZbj37QLtik3JWHi0hZnkpI7IK-rXg20pHWDgSJ2KpdaUgp261CzPQxSJYFtVzkf8UqNs/s1600/plitzanopoulos-rallis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKsDcTdefiu7An4LaN8z6cNvJLBAE8pezHFdzzoW6ol4LSlGGyve8YizPLSfMuNdz4q7GNbtRZbj37QLtik3JWHi0hZnkpI7IK-rXg20pHWDgSJ2KpdaUgp261CzPQxSJYFtVzkf8UqNs/s400/plitzanopoulos-rallis.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Ο Πλυντζανόπουλος με τον Ράλλη</i></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjOpyZ3coHq60zK-kcqSQIS5Lx0JvwE1G-0F5xlpAgOhHuN8mFQhEfoH7vPqmTlq9dMVsR-82KTozfNo42dLTF0HRKNlvSfNb3cA_tmCcjcs6OZN_4YtJKSWniuwEgaeVQ15jh33KPMDQ/s1600/tagmata-kalamos-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjOpyZ3coHq60zK-kcqSQIS5Lx0JvwE1G-0F5xlpAgOhHuN8mFQhEfoH7vPqmTlq9dMVsR-82KTozfNo42dLTF0HRKNlvSfNb3cA_tmCcjcs6OZN_4YtJKSWniuwEgaeVQ15jh33KPMDQ/s400/tagmata-kalamos-1944.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB2_i1EG-TIBYasVdVMaM5nk4-AACnkaImxDkQuQueBnv2auU9uIDicKPQl7dEJu8U-tlEZFS7uSuz67iLqmdUujvq4pgYncguTeV3kQAR3GCOkCnvyxtgbMXcplkgAkciZ-5d6e0mcuQ/s1600/mploka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB2_i1EG-TIBYasVdVMaM5nk4-AACnkaImxDkQuQueBnv2auU9uIDicKPQl7dEJu8U-tlEZFS7uSuz67iLqmdUujvq4pgYncguTeV3kQAR3GCOkCnvyxtgbMXcplkgAkciZ-5d6e0mcuQ/s400/mploka.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Φυσικά, η Κοκκινιά δεν έμεινε παθητική. Απάντησε ηρωικά, πατριωτικά, χάνοντας εκλεκτά παλικάρια της, μόνο και μόνο για να μην εγκατασταθούν κατακτητές στην πόλη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGWTpB7_ruDU4m4LnCJ5v0L4rbACMCEssYE6d4HG5sJE0bN9XkvfLac9Xmkv5Lwp-ru7OKyV92NOKMwYVQtvmkQAdXZd-NRYV-jZJG6Y1IYibNLNefiVTmo0bn1OKVB_BMiD2HaJCW6bM/s1600/opla-elas-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGWTpB7_ruDU4m4LnCJ5v0L4rbACMCEssYE6d4HG5sJE0bN9XkvfLac9Xmkv5Lwp-ru7OKyV92NOKMwYVQtvmkQAdXZd-NRYV-jZJG6Y1IYibNLNefiVTmo0bn1OKVB_BMiD2HaJCW6bM/s640/opla-elas-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Την υπεράσπιση της πόλης είχε αναλάβει το 6ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Δίπλα στον ΕΛΑΣ βρίσκονταν τα μέλη του ΕΑΜ, οι ΕΠΟΝίτες και κυρίως η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κοκκινιάς. Η υπεράσπιση της Πόλης ήταν λοιπόν μια παλλαϊκή υπόθεση για τους Κοκκινιώτες. Οι επιδρομείς τρεις μέρες προσπαθούσαν να εισβάλουν και όλο αναχαιτίζονταν από τους ΕΛΑΣίτες. Έτσι κάθε μέρα οι επιδρομείς, επέστρεφαν με περισσότερες ενισχύσεις και κυρίως με περισσότερα πυρομαχικά και πιο βαρύ οπλισμό.<br />
<br />
<b>Σάββατο 4 Μάρτη 1944</b><br />
<br />
Η πόλη δέχεται πρωινή επιδρομή από δύο κατευθύνσεις. Οι επιδρομείς είναι χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες, Η πρώτη επίθεση γίνεται από τη Λεύκα με ένα καμιόνι γεμάτο χωροφύλακες που βρίσκει αμέσως αντίσταση από τις δυνάμεις του 1ου Τάγματος του 5ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πειραιά, οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή και περιπολούν. Οι επιδρομείς υποχωρούν και σκορπίζονται προς τον Πειραιά.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhISn_tU7BX_Ev8b8WoHbHaXFuR_Nfh4O99BosqmFBfrx7M4uX3-kUIUHh0dwsZFDjC09y_ejPKmZ4AaD0g6o6gWUj1y3o4H7HO7qzzMcSVH7qkT-ESNpbthiCq9Mp5uUBJIKHxSy8fLiY/s1600/kokkinia-4-8-03-1944-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhISn_tU7BX_Ev8b8WoHbHaXFuR_Nfh4O99BosqmFBfrx7M4uX3-kUIUHh0dwsZFDjC09y_ejPKmZ4AaD0g6o6gWUj1y3o4H7HO7qzzMcSVH7qkT-ESNpbthiCq9Mp5uUBJIKHxSy8fLiY/s640/kokkinia-4-8-03-1944-05.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Η δεύτερη επίθεση γίνεται από την οδό Κυδωνιών (Πέτρου Ράλλη) στο ύψος του Γ΄ Νεκροταφείου. Στην πόλη προσπαθούν να εισβάλλουν δύο καμιόνια με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες. Αυτή η είσοδος είναι η σημαντικότερη για να εισβάλλουν οι επιδρομείς στην Κοκκινιά. Είναι η είσοδος από την Αθήνα, γεγονός που σημαίνει αυτόματα την άμεση πρόσβαση ενισχύσεων και πυρομαχικών. Επίσης, η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη πράγμα που καθιστά ευκολότερο τον έλεγχό της από τους επιδρομείς. Αυτή η είσοδος της πόλης όμως ευνοεί και τους αμυνόμενους ΕΛΑΣίτες γιατί οι ελιγμοί τους γίνονται ευκολότεροι λόγω της αραιής κατοίκησης.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5pLUM5w5JvGwjs7nQgX8bqcQXHgNUmhCc_Z2rgKiC8ZlYu9x5RIqwhFY5z6xC-0IcFwPPI-EL_PgD6UkBUGbByCtDmR2_UhNyzFL5Mo11-I6UjYl1mNNMaq85hWzX34nDTJaOXK-71ss/s1600/hlektriki-13-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5pLUM5w5JvGwjs7nQgX8bqcQXHgNUmhCc_Z2rgKiC8ZlYu9x5RIqwhFY5z6xC-0IcFwPPI-EL_PgD6UkBUGbByCtDmR2_UhNyzFL5Mo11-I6UjYl1mNNMaq85hWzX34nDTJaOXK-71ss/s640/hlektriki-13-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Στην επιδρομή αυτή απαντά το 3ο Τάγμα του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς, με διοικητή και καπετάνιο τον Γιάννη Πισσάνο. Οι μάχες εξαπλώνονται από το Γ΄ Νεκροταφείο μέχρι τις εργατικές πολυκατοικίες, στο σημερινό Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας. Οι επιδρομείς σκορπίζουν, κάποιοι οπισθοχωρούν προς την Αθήνα, ενώ ο κύριος όγκος τους κατευθύνεται άτακτα προς το Κουτσουκάρι, σημερινή περιοχή του Δήμου Κορυδαλλού στα όρια του Δήμου Νίκαιας κάτω από την οδό Τζουμαγιάς, την πλατεία Ελευθερίας και την οδό Ταξιαρχών.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijKW1orRNe-5h-xQX4fGKVeK65NNIXsLQLpCJu12WZkn6LTZhmHaK3zy4U1s-jlQ1DHr_krVmuMrowGkbNMEb6j3tokvl-7Pm96owAKHc9jSTHuNV4kjpWmitvI-BdWmynO84KD08H-4s/s1600/opla-elas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijKW1orRNe-5h-xQX4fGKVeK65NNIXsLQLpCJu12WZkn6LTZhmHaK3zy4U1s-jlQ1DHr_krVmuMrowGkbNMEb6j3tokvl-7Pm96owAKHc9jSTHuNV4kjpWmitvI-BdWmynO84KD08H-4s/s640/opla-elas.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Κατά την άτακτη φυγή τους, με 12 τραυματίες, οι ταγματασφαλίτες πυροβολούν αδιακρίτως, τρομοκρατούν, βρίζουν, λεηλατούν. Από τις αδέσποτες σφαίρες των Ταγμάτων Ασφαλείας πέφτει νεκρός ένας λούστρος και ο παλιατζής που βρίσκονταν πάντα έξω από το μπακάλικο του Λαφαζάνη στην Κυδωνιών (συμβολή Πέτρου Ράλλη και Τερψιθέας).<br />
<br />
Το ίδιο βράδυ συγκαλείται κοινή σύσκεψη στην Κοκκινιά από στελέχη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και αποφασίζουν γενική επιφυλακή και ενημέρωση του λαού της πόλης. Η Κομματική Οργάνωση της Κοκκινιάς του ΚΚΕ , γραμματέας της οποίας ήταν ο Θανάσης Τάσιος, γνωστός με το ψευδώνυμο «Παράσχος», αποφασίζει να γίνει την επόμενη ημέρα συλλαλητήριο του λαού της Κοκκινιάς ενάντια στην τρομοκρατία των Ταγμάτων Ασφαλείας προς το λαό της πόλης. Στόχος ήταν να απαιτηθεί και η παροχή συσσιτίου για τα παιδιά.<br />
<br />
<b>Κυριακή 5 Μάρτη 1944</b><br />
<br />
Οι Κοκκινιώτες απαντούν με μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά της τρομοκρατίας στην πλατεία Αγίου Νικολάου και παράλληλα απαιτούν συσσίτιο για τα παιδιά.<br />
<br />
Στο τέλος του συλλαλητηρίου η πόλη δέχεται πάλι επιδρομή από δύο κατευθύνσεις. Από τη Λεύκα, στη Θηβών, με δύο φορτηγά γεμάτα χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες. Η επιδρομή δεν βρίσκει ουσιαστική αντίσταση και καταφέρνει να φτάσει μέχρι την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Εκεί τρομοκρατούν τους κατοίκους, κάνουν πλιάτσικο και συλλαμβάνουν το δημοκράτη υπαστυνόμο Νίκο Σαβαΐδη, τη γυναίκα του Άννα, που είναι δασκάλα και μέλος του ΕΑΜ, το Στέφανο Πατεράκη εργάτη από τις παράγκες της παλαιάς Κοκκινιάς και ποδοσφαιριστή της Προοδευτικής, τον δάσκαλο Γιώργο Βενέτα και τον Τσακάρα.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOjEExrH0qupFU1q1bU3axRLJLXMohi0fqxtK4lXptkvfZdFejQlAT5iE_qUs_8-uqBLUNWuPMYPjOqaKSO8CVTAYMKWYOcu-aa9LCyW-g3sczgGDXTXIsAH3z8Et8Czgb0_-oLzWwbdk/s1600/kokkinia-4-8-03-1944-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOjEExrH0qupFU1q1bU3axRLJLXMohi0fqxtK4lXptkvfZdFejQlAT5iE_qUs_8-uqBLUNWuPMYPjOqaKSO8CVTAYMKWYOcu-aa9LCyW-g3sczgGDXTXIsAH3z8Et8Czgb0_-oLzWwbdk/s640/kokkinia-4-8-03-1944-03.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Η δεύτερη επίθεση γίνεται από το Γ. Νεκροταφείο με τρία καμιόνια γεμάτα γερμανοτσολιάδες. Οι μάχες εξαπλώνονται μέχρι την Παιδική Στέγη και εκεί το 3ο Τάγμα του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς καταφέρνει να διασπάσει τους επιδρομείς. Το πρώτο φορτηγό διαφεύγει προς την παλαιά Κοκκινιά μέσω της οδού Σμύρνης, το δεύτερο προς το Κουτσουκάρι, όπου εκεί το «υποδέχονται» ΕΛΑΣίτες οπλισμένοι με χειροβομβίδες και το τρίτο φορτηγό οπισθοχωρεί προς την Αθήνα.<br />
<br />
Όπως αναφέρει η σχετική έκθεση του 6ου ανεξάρτητου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, την ώρα του συλλαλητηρίου μαχητές του κάνουν έρανο στην περιοχή των Άσπρων Χωμάτων για να συγκεντρώνουν τρόφιμα για τα παιδιά. Προσπαθεί να τους συλλάβει ένας χωροφύλακας ο οποίος σκοτώνεται στη μικρή ένοπλη συμπλοκή που ακολούθησε.<br />
<br />
Ο λαός της Κοκκινιάς πανηγυρίζει που οι ΕΛΑΣίτες καταφέρνουν για δεύτερη ημέρα να αναχαιτίσουν την επίθεση των ντόπιων συνεργατών των Γερμανών. Από αυτή την επιτυχία του ΕΛΑΣ αλλά και από το μαζικό συλλαλητήριο που οργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Κοκκινιάς του ΚΚΕ, ο διορισμένος από τον Ιωάννη Ράλλη, Δήμαρχος της Πόλης Γρηγόρης Χατζής, παραιτείται.<br />
<br />
<b>Δευτέρα 6 Μάρτη 1944</b><br />
<br />
Όλος ο Πειραιάς ξυπνά με μαζική πανεργατική απεργία κατά της τρομοκρατίας του λαού της Κοκκινιάς. Η συμμετοχή στην απεργία είναι απίστευτη. Νεκρώνει το λιμάνι, τα συνεργεία, τα ραφτάδικα, τα υφαντουργεία, τα σαπουνάδικα, τα λαδάδικα…σε όλο τον Πειραιά. Η απεργία αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο για την αλληλεγγύη των εργατών και του λαού προς τους Κοκκινιώτες, αλλά και γιατί μπλοκάρει και σημαντικές δυνάμεις των γερμανών, των ταγμάτων Ασφαλείας και της Χωροφυλακής, στο κέντρο του Πειραιά και δεν μπορούν να εισβάλουν στην Κοκκινιά.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPaGwossX_qL8ZPZjG-n_Cl_hf9hOHetulOBDqLW9Ck9mBFtb2XW7H_m9JHjELOPAkyjwnLzvh5H_bpzGnLWyJDom9mdbnr2UtJIat3EHHUuiCYZxo6y6Ny6UiDtdb3pKvoHQnEmGqjQY/s1600/kokkinia-4-8-03-1944-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPaGwossX_qL8ZPZjG-n_Cl_hf9hOHetulOBDqLW9Ck9mBFtb2XW7H_m9JHjELOPAkyjwnLzvh5H_bpzGnLWyJDom9mdbnr2UtJIat3EHHUuiCYZxo6y6Ny6UiDtdb3pKvoHQnEmGqjQY/s640/kokkinia-4-8-03-1944-04.jpg" width="484" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Η 6η Μάρτη όμως δεν θα είναι ήσυχη για την Κοκκινιά. Από νωρίς το πρωί δύο φορτηγά με ταγματασφαλίτες προσπαθούν να μπουν στην πόλη από το Γ΄ Νεκροταφείο. Τους εμποδίζουν δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και τους τρέπουν σε φυγή προς τον ελαιώνα δίπλα στο νεκροταφείο.<br />
<br />
Σε λιγότερο από μία ώρα, από το ίδιο σημείο, η πόλη δέχεται σχεδιασμένη επιδρομή. Καταφθάνουν δέκα φορτηγά με περίπου 600 γκεσταπίτες, χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες. Μέσω της οδού Κυδωνιών, αργά-αργά προσπαθούν να φτάσουν όσο πιο μέσα γίνεται στην Κοκκινιά. Την πρώτη αντίσταση τη συναντούν από τις ταράτσες των εργατικών πολυκατοικιών. Εκεί βρίσκεται οχυρωμένη η διμοιρία του Μιχάλη Ραφαηλάκη που η σθεναρή της άμυνα καθυστερεί σημαντικά τους επιδρομείς. <br />
<br />
Στη συνέχεια οι φασίστες επιδρομείς δέχονται επίθεση από τη διμοιρία του «μπάρμπα-Γιώργου» (Γιώργος Κιστριάδης) στην Κυδωνιών (Πέτρου Ράλλη, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η ΕΥΔΑΠ).<br />
Από τις ισχυρές επιθέσεις που δέχονται οι επιδρομείς στην Παιδική Στέγη, αναγκάζονται να σπάσουν τη φάλαγγά τους σε δύο μέρη (ό, τι ακριβώς έγινε και την προηγούμενη ημέρα). Η πρώτη φάλαγγα πάει προς το Κουτσουκάρι, όπου συνεχώς δέχεται επιθέσεις από τα στενά, από τις διμοιρίες του Κώστα Διαμαντή και του Νίκου Παπαδόπουλου. Τελικά οι φασίστες επιδρομείς σκορπίζουν σε άτακτη φυγή. Η δεύτερη φάλαγγα, που είναι πολύ μεγαλύτερη σε όγκο, οπισθοχωρεί προς την περιοχή των Άσπρων Χωμάτων. Εκεί δέχεται επιθέσεις από τις διμοιρίες του Θοδωρή Μπιζάνη και του Μιχάλη Ραφαηλάκη ο οποίος είχε μεταφερθεί εκεί από τις εργατικές πολυκατοικίες. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται και το 1ο τάγμα του 5ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ το οποίο σταματά την επίθεση που πήγε να δεχτεί η πόλη από τη Λεύκα στη Θηβών. Κάποιοι ταγματασφαλίτες καταφέρνουν να κλειστούν στο Δημαρχείο της πόλης που τότε βρίσκονταν στη συμβολή των οδών Κονδύλη (σήμερα 7η Μάρτη 1944) και Κινικίου.<br />
<br />
Η έκθεση του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι ένα αυτοκίνητο με χωροφύλακες φτάνει στο Κρατικό Νοσοκομείο Σαπόρτα στην παλαιά Κοκκινιά που έχει διακομιστεί ο νεκρός χωροφύλακας από τη συμπλοκή της προηγούμενης ημέρας. Στο Νοσοκομείο Σαπόρτα οι χωροφύλακες συλλαμβάνουν κάποιους επισκέπτες και ορισμένους από το προσωπικό. Σε πεζή φάλαγγα μέσω της οδού Θηβών κατευθύνονται προς τον Πειραιά με τους αιχμαλώτους. Ξαφνικά δέχονται επίθεση από τα στενά της οδού Θηβών από το 1ο Τάγμα του ΕΛΑΣ (Σ.Κύβελος-Ν.Χιωτάκης), που ελευθερώνει τους αιχμαλώτους και τραυματίζει δέκα χωροφύλακες.<br />
<br />
Άλλη μια επίθεση στην πόλη έχει αναχαιτιστεί. Παρά τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις, την τρομοκρατία και το φόβο για το τι ξημερώνει την επόμενη ημέρα, ο λαός της Κοκκινιάς πανηγυρίζει. Βλέπει τα παλικάρια του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ να αψηφούν το θάνατο για να μην πατήσουν οι Ναζί στην Κοκκινιά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg73Mn4EhTSXlqOdqi_tiaxKNJVsAZVuG_BaL5RyJoLkQOoKn1M-sVZmf14lY7ExVpju_ZfcvsCGNmPKJRGHUnuHiYDvBJDLxrBDdndbzWsgTknPY7LtyZEvRkGqrol0dkzXPqZRuRPKxg/s1600/epistratefsi-02-ta-honia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg73Mn4EhTSXlqOdqi_tiaxKNJVsAZVuG_BaL5RyJoLkQOoKn1M-sVZmf14lY7ExVpju_ZfcvsCGNmPKJRGHUnuHiYDvBJDLxrBDdndbzWsgTknPY7LtyZEvRkGqrol0dkzXPqZRuRPKxg/s640/epistratefsi-02-ta-honia.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Το βράδυ οι ΕΑΜίτες γεμίζουν την πόλη με συνθήματα στους τοίχους, ενώ τα «<b>χωνιά</b>» του ΕΑΜ ακούγονται σε κάθε γωνιά της πόλης.<br />
<br />
<b>Η μάχη της Κοκκινιάς της 7ης Μάρτη 1944</b><br />
<br />
Όλοι στην Κοκκινιά περίμεναν ποια θα είναι η απάντηση των Ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες να εισβάλουν στην πόλη.<br />
<br />
Ο ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά ήταν σε επιφυλακή και από πολύ αργά το βράδυ οι μαχητές του είχαν λάβει θέση μάχης και περιφρούρησης της πόλης. Η διάταξη των διμοιριών του ΕΛΑΣ ήταν σε σχήμα «Λ». Ξεκινούσαν από το Γ΄ Νεκροταφείο και έφταναν στο Κουτσουκάρι και τα Γερμανικά από τη μία πλευρά, ενώ από την άλλη ξεκινούσαν από το Γ΄ Νεκροταφείο και έφταναν στις εργατικές πολυκατοικίες, την Παιδική Στέγη και τα Άσπρα Χώματα. Η κύρια δύναμη του ΕΛΑΣ έχει οχυρωθεί στη βόρεια πλευρά από το Περιβολάκι (πλατεία Δαβάκη) και είναι το 3ο τάγμα του Γιάννη Πισσάνου. Ακριβώς πίσω από την πλατεία βρίσκεται και η κλινική του Χρυσοχέρη, στην ταράτσα της οποίας είχε στηθεί το οπλοπολυβόλο του ΕΛΑΣ με ευθύνη της διμοιρίας του Κώστα Διαμαντή.<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuoE5CHoMHkZSbHbcK8E_fpvxNI5sIGj3SCG_bT8KJ6JNVbi-Xu6WB_5CtCYavH4TzfMUelxkMmVMVnx97Y5Kc7r5oQPs5jXr_7R03yAIcepL9Ztyvjym4VPdxuYBiiFWQauIWleTgSoI/s1600/kokkinia-4-8-03-1944-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuoE5CHoMHkZSbHbcK8E_fpvxNI5sIGj3SCG_bT8KJ6JNVbi-Xu6WB_5CtCYavH4TzfMUelxkMmVMVnx97Y5Kc7r5oQPs5jXr_7R03yAIcepL9Ztyvjym4VPdxuYBiiFWQauIWleTgSoI/s640/kokkinia-4-8-03-1944-02.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Από τις 5:00 το πρωί υπάρχουν κινήσεις των κατακτητών γύρω από όλη την πόλη. Στις 5:45 περίπου 40 γερμανοτσολιάδες εντοπίζονται στη Θηβών στο ύψος της οδού Καραϊσκάκη. Στις 6:00 το πρωί 4 φορτηγά με Ναζί καταλαμβάνουν τις θέσεις στην πλατεία Κουτσικαρίου και δειλά-δειλά προσπαθούν να μπουν στην Κοκκινιά.<br />
<br />
Στις 6:05 ακούγεται η σάλπιγγα του ΕΛΑΣ από το Περιβολάκι, που σημαίνει τη γενική επίθεση του λαϊκού στρατού. Σε κάθε στενό της Κοκκινιάς, γύρω από Περιβολάκι, οι μάχες είναι απερίγραπτες, πολλές φορές σώμα με σώμα. Γίνεται μάχη για την κατάληψη του κάθε δρόμου. Οι θέσεις και οι γωνιές των οικοδομικών τετραγώνων αλλάζουν συνεχώς μεταξύ επιδρομέων και μαχητών του ΕΛΑΣ.<br />
Ο ΕΛΑΣ αρχίζει να υποχωρεί λόγω έλλειψης πυρομαχικών. Από τη μεριά του Δημαρχείου γερμανοτσολιάδες μπαίνουν στην πόλη. Τους αντιμετωπίζουν μαχητές του 3ου Τάγματος με ένα οπλοπολυβόλο και πέντε χειροβομβίδες που ρίχνει ο Στέλιος Καρδάρας και τους απωθούν πάλι πίσω. Στην διάρκεια της ΕΛΑΣίτικης επίθεσης, πίσω από τον κινηματογράφο Ορφέα, σκοτώνεται ο ταγματάρχης των γερμανοτσολιάδων Λαζάρου, 8 γερμανοτσολιάδες 3 χωροφύλακες και υπάρχουν 20 τραυματίες. Λάφυρα για τον ΕΛΑΣ μια μοτοσικλέτα και ένα πολυβόλο Τόμσον. Το 2ο Τάγμα του ΕΛΑΣ φυλάει στην οδό Καραϊσκάκη, φαίνεται όμως ότι δεν έχει πυρομαχικά να κρατήσει πολύ ακόμα. Αντέχει μέχρι τις 10:30.<br />
<br />
Μέχρι τις 11:00, η αντίσταση του ΕΛΑΣ έχει καμφθεί. Τα πυρομαχικά είναι ελάχιστα. Οι Γερμανοί έχουν καταλάβει τις θέσεις στο περιβολάκι. Την ίδια ώρα, 15 Γερμανοί προσπαθούν να εισβάλλουν από την οδό Καραϊσκάκη οπλισμένοι με όλμους και πολυβόλα. Τους απωθεί το 2ο τάγμα με ελάχιστα πυρομαχικά. Οι πυροβολισμοί του ΕΛΑΣ είναι σποραδικοί για οικονομία πυρομαχικών αφού αυτά έχουν εξαντληθεί.<br />
<br />
Στις 11:00 παίρνεται η απόφαση για γενική αντεπίθεση με όσα πυρομαχικά έχουν απομείνει και αν χρειαστεί ακόμα και με πέτρες ή με τα χέρια. Η αντεπίθεση έχει στόχο την πλατεία στο περιβολάκι που έχει καταληφθεί από Ναζί.<br />
<br />
Η διμοιρία του Θοδωρή Μπιζάνη μαζί με το Στέλιο Καρδάρα επιτίθεται από την οδό Καραϊσκάκη, η διμοιρία του Μιχάλη Ραφαηλάκη από την οδό Κονδύλη, η διμοιρία του Θωμά Σεβίλια από την οδό Κυδωνιών, από τη μεριά της Λαοδίκειας, και η διμοιρία του «μπάρμπα Γιώργου» από το γήπεδο που γίνονταν η λαϊκή αγορά (πίσω από την εκκλησία της Παναγίτσας).<br />
<br />
Γερμανοί έχουν εγκατασταθεί σε κτίριο της οδού Λαμψάκου, παρακολουθούν τη μάχη και με όλμους βάλουν συνεχώς κατά των αντεπιτιθέμενων Κοκκινιωτών.Η αντεπίθεση του ΕΛΑΣ και του λαού της Κοκκινιάς κρατά περίπου μέχρι τις 13:30. Οι Γερμανοί παρά την υπεροπλία τους και τα αρκετά πυρομαχικά αιφνιδιάζονται και σιγά-σιγά αφήνουν τις θέσεις τους. Οπισθοχωρούν συντεταγμένα προς τον Αη Γιώργη του Κορυδαλλού και τον Αη-Γιώργη της Νίκαιας. Εκεί ταμπουρώνονται μέσα στο σχολείο που υπήρχε πάνω από τον Αη-Γιώργη της Νίκαιας (στη συμβολή των οδών Γρεβενών και Ραιδεστού σήμερα).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvWNbsqpZLahgVd7KzAll72YwDq2NMiW3RvEo9kVbH42ymIeJrm3XHHi2eUd5Kl4GcIosTGyqAxJ9_WVRCNimx7JOqam19HF-jLrsJSu1karp6S3Lwb_gLJe5Cueb4aRiF38XNtq6u0s8/s1600/FB_IMG_1463597207477.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvWNbsqpZLahgVd7KzAll72YwDq2NMiW3RvEo9kVbH42ymIeJrm3XHHi2eUd5Kl4GcIosTGyqAxJ9_WVRCNimx7JOqam19HF-jLrsJSu1karp6S3Lwb_gLJe5Cueb4aRiF38XNtq6u0s8/s640/FB_IMG_1463597207477.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ δεν έχουν καθόλου πυρομαχικά για να αντεπιτεθούν, ενώ ο ανεφοδιασμός από τις γύρω περιοχές είναι αδύνατος αφού η Κοκκινιά έχει κυκλωθεί από περίπου 1800 Ναζί.<br />
<br />
Στις μάχες της 7ης Μάρτη σκοτώνεται και ο λοχαγός του ΕΛΑΣ Γιώργος Βογιατζής και το πτώμα του το κρεμάνε οι ταγματασφαλίτες σε ένα δέντρο στη συμβολή των οδών Ιωνία και Κασταμονής.<br />
<br />
Η σχετική έκθεση του 6ου συντάγματος του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι οι εισβολείς είχαν 34 νεκρούς και περισσότερους από 100 τραυματίες, ενώ ο ΕΛΑΣ έχασε 8 παλικάρια και τραυματίστηκαν 20. Η ίδια έκθεση αναφέρει ότι ο οπλισμός που διέθετε ο ΕΛΑΣ και με τον οποίο αντιστάθηκε στις μάχες ήταν 42 περίστροφα, 1 οπλοπολυβόλο με 1300 σφαίρες, 1 πολυβόλο Τόμσον με 50 φυσίγγια και 50 χειροβομβίδες.<br />
<br />
<b>Τετάρτη 8 Μάρτη 1944</b><br />
<br />
Όλη τη νύχτα οι Ναζί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους είναι ταμπουρωμένοι στο σχολείο (Γρεβενών και Ραιδεστού). Περιμετρικά υπάρχουν φρουρές από Ναζί με οπλοπολυβόλα. Οι γύρω δρόμοι περιφρουρούνται από Ναζί και ταγματασφαλίτες. Όλο το βράδυ κάνουν μικρές επιδρομές στην πόλη, τρομοκρατούν και συλλαμβάνουν Κοκκινιώτες. Ψάχνουν στα σπίτια για μαχητές του ΕΛΑΣ και μέλη του ΕΑΜ.<br />
<br />
Οι Ναζί βγάζουν τα δικά τους χωνιά και τρομοκρατούν τον κόσμο με απειλές. Προσπαθούν να στρέψουν το λαό της Κοκκινιάς κατά του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Φωνάζουν ότι αν δεν επιτεθεί ο ΕΛΑΣ δεν θα πειράξουν κανέναν. Δείχνουν καθαρά ότι οι ίδιοι είναι τρομοκρατημένοι.<br />
<br />
Από νωρίς το πρωί μέσα στο σχολείο, ο Ι.Πλυντζανόπουλος φορώντας στολή έλληνα αξιωματικού διαλέγει ποιοι από τους αιχμαλώτους Κοκκινιώτες θα μεταφερθούν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.<br />
<br />
Το ίδιο πρωί οι ταγματασφαλίτες εκτελούν στην πλατεία Αγίων Αναργύρων τους συλληφθέντες, από τις 5 Μάρτη 1944, υπαστυνόμο Νίκο Σαββαϊδη, το δάσκαλο Γιώργο Βενέτα, τον Δημήτρη Τσακανίκα και τον Τσακάρα.<br />
<br />
Αργά το απόγευμα Ναζί και ταγματασφαλίτες αποχωρούν από την Κοκκινιά, μεταφέροντας 300 αιχμαλώτους Κοκκινιώτες στο Χαϊδάρι.Ο λαός της Κοκκινιάς μετά από λίγο ξεχύνεται στους αιματοβαμμένους δρόμους και τα μπαρουτοκαπνισμένα κτίρια της πόλης για να πανηγυρίσει. Πανηγυρίζει που οι επιδρομείς Ναζί και ταγματασφαλίτες δεν άντεξαν να μείνουν ούτε μια ολόκληρη ημέρα στην Κοκκινιά.<br />
<br />
Τα «χωνιά» του ΕΑΜ πιάνουν αμέσως δουλειά, ανεβάζουν το ηθικό του λαού, ζητώντας εκδίκηση για τα 300 παλικάρια της Κοκκινιάς που πήραν οι κατακτητές στο Χαϊδάρι.<br />
<br />
Οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους δεν ξαναπάτησαν οργανωμένα στην <b><a href="http://ptheo.blogspot.gr/2012/08/17-1944.html" target="_blank">Κοκκινιά μέχρι τις 17 Αυγούστου 1944</a></b>.<br />
<br />
<b>Στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου</b><br />
Όπως ήταν αναμενόμενο οι αιχμάλωτοι που πιάστηκαν από το τριήμερο πρώτο μπλόκο της Κοκκινιάς, μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν στήσει οι γκεσταπίτες στο Χαϊδάρι.<br />
<br />
Το κολαστήριο του Χαϊδαρίου ήταν τόπος συγκέντρωσης αγωνιστών όχι μόνο από τον Πειραιά και την Αθήνα, αλλά και από ολόκληρη την περιοχή της Αττικής. Στον χώρο αυτό γίνονταν η επιλογή των αιχμαλώτων που στέλνονταν όμηροι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, μετά από εξαντλητικά βασανιστήρια και εκατοντάδες εκτελέσεις.<br />
<br />
Μετά τη Μάχη της Κοκκινιάς στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου στάλθηκαν όπως αναφέρθηκε 300 Κοκκινιώτες. Τους έκλεισαν στα υπόγεια του «μπλοκ 3» και στο πάνω πάτωμα του «μπλοκ 4» (μαζί με κρατουμένους από την Χαλκίδα). Αμέσως άρχισαν στους περισσότερους το βασανιστήριο με το «φιδάκι» για αντίποινα και για να προδώσουν συναγωνιστές από την Κοκκινιά. Οι άνδρες της Γκεστάπο έψαχναν διάφορους τρόπους για ακόμα πιο οδυνηρά βασανιστήρια και μόνο στο άκουσμα ότι οι αιχμάλωτοι είναι από την Κοκκινιά.<br />
<br />
<b>Στις 9 Μάρτη 1944, 50 κρατούμενοι μεταφέρονται στα νταμάρια του Χαϊδαρίου όπου και εκτελούνται</b>. Ανάμεσά τους και 37 Κοκκινιώτες (μέσα σ΄ αυτούς και ο «ποιητής» από τον Ορειβατικό Φυσιολατρικό Όμιλο Κοκκινιάς (ΟΦΟΚ), σημερινό ΟΦΟΝ, ο Αλέξανδρος Μουχτούρης).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9sMkkrgwYRLVC0xiu1mMyMjxf9IjvYB9i42dtBblYuqd2zNR7bXYJmiMRQuqGw38H3ZjAZU_OpS9yvEzyNuxdK4uCePAXpdMz2SBdVi1CyQSVs1dzd2JFmIq7eM9Ju28XgPVBv3eOJG4/s1600/opla-elas-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9sMkkrgwYRLVC0xiu1mMyMjxf9IjvYB9i42dtBblYuqd2zNR7bXYJmiMRQuqGw38H3ZjAZU_OpS9yvEzyNuxdK4uCePAXpdMz2SBdVi1CyQSVs1dzd2JFmIq7eM9Ju28XgPVBv3eOJG4/s640/opla-elas-02.jpg" width="370" /></a></div>
<br />
<br />
Από τους 37 εκτελεσμένους Κοκκινιώτες οι 5 ήταν Αρμένιοι. Ήταν οι Καλατερζάν Κιρκόρ, Κασαπιάν Παρσέκ, Τσενεκιάν Αγκόπ, Τσενεκιάν Οσίκ, Χατζησοκιάν Γιόγια. Δεν πρέπει να λησμονούμε το μέγεθος της Αρμενικής κοινότητας στην πόλη μας, κυρίως στην περιοχή των Άσπρων Χωμάτων, όπου η προσφορά της στη μάχη της Κοκκινιάς και στον αντιστασιακό αγώνα της πόλης ήταν ιδιαίτερα σημαντική.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6znI3YZnPnvXngMx-Bd_1p8uzbMMaqxXn4QBpX8dMC59K1lpu0pfFuc7Q3r4p2evq-tUbXSih54wH7xoNf5Z5xH-oCQSdAHrviGBnYJFhF86nt1Qyi4WH7_5pEaZuwrvme-9zF9JVfLQ/s1600/tagmata-timoria-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="532" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6znI3YZnPnvXngMx-Bd_1p8uzbMMaqxXn4QBpX8dMC59K1lpu0pfFuc7Q3r4p2evq-tUbXSih54wH7xoNf5Z5xH-oCQSdAHrviGBnYJFhF86nt1Qyi4WH7_5pEaZuwrvme-9zF9JVfLQ/s640/tagmata-timoria-01.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου ο ερχομός των Κοκκινιωτών έδωσε διαφορετική πνοή στη ζωή των κρατουμένων. Όπως αναφέρει ο Αντώνης Φλούντζης, γιατρός του στρατοπέδου, οι Κοκκινιώτες άλλαξαν με τη ζωντάνια τους τη ζωή του στρατοπέδου και τόνωσαν το ηθικό όλων των κρατουμένων, ανδρών και γυναικών. Ανάμεσα στους <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
αιχμαλώτους που ήρθαν από την Κοκκινιά ήταν και 30 νεαροί από τον ΟΦΟΚ ο οποίος διέθετε μουσικό όμιλο. Αμέσως λοιπόν οι ΟΦΟΚίτες άρχισαν το τραγούδι και την πρώτη Κυριακή της κράτησής τους (12 Μάρτη 1944) οργάνωσαν εκδήλωση που συμμετείχε όλο το στρατόπεδο. Μπορεί οι ΟΦΟΚίτες να απολύθηκαν γρήγορα, αλλά οι εκδηλώσεις κάθε Κυριακή μεσημέρι ήταν ήδη θεσμός, και κράτησαν μέχρι την απελευθέρωση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA9AgUyjktxL8sW4aIs4NnBsS-RzaS9E1I0qDgNgLwXN_zjmhp2lCPs3EoH_CTVn4AZK8f01ByqZ8yxrYDpfEWZ_YYDbxEMaceU49xN5SgsGKHIuc4z7a63qCUab4jMlm2aNT7ne-6FCQ/s1600/kokkinia-4-8-03-1944-06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA9AgUyjktxL8sW4aIs4NnBsS-RzaS9E1I0qDgNgLwXN_zjmhp2lCPs3EoH_CTVn4AZK8f01ByqZ8yxrYDpfEWZ_YYDbxEMaceU49xN5SgsGKHIuc4z7a63qCUab4jMlm2aNT7ne-6FCQ/s640/kokkinia-4-8-03-1944-06.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<b><i>Aπό το Χρονικό Μνήμης του Δήμου Νίκαιας Τo Μπλόκο της Κοκκινιάς, 2004</i></b></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-71177943619530088562018-03-01T18:53:00.000+02:002018-03-29T15:16:35.038+03:00Ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifF4Ycp-elCwPjYTEKSXjt0pGOr10ceE3sr4E5BWGeOj6fKz5z6B4WRmlgA9zPiqzOh1eZtt_9dGh5UbnusZsufC0g5bWRI_ej8Uxz3_tBv1EyM0rsDyJLCczn4TfQF0v5c0YOBBDGOHk/s1600/the-great-patriot-war.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifF4Ycp-elCwPjYTEKSXjt0pGOr10ceE3sr4E5BWGeOj6fKz5z6B4WRmlgA9zPiqzOh1eZtt_9dGh5UbnusZsufC0g5bWRI_ej8Uxz3_tBv1EyM0rsDyJLCczn4TfQF0v5c0YOBBDGOHk/s640/the-great-patriot-war.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Τις πρώτες μέρες του πολέμου η κατάσταση για την ΕΣΣΔ διαγράφηκε πολύ δύσκολη και δεν είναι υπερβολή να πούμε εξαιρετικά επικίνδυνη.<br />
<br />
Παρά τη σθεναρή αντίσταση που συναντούσαν, οι εχθρικές δυνάμεις συνέχισαν να προελαύνουν.<br />
<br />
Στη βορειοδυτική και νοτιοδυτική κατεύθυνση του μετώπου κατάφεραν να προχωρήσουν σε βάθος από 300 έως 600 χιλιόμετρα μέσα στο σοβιετικό έδαφος.<br />
<br />
Έτσι η σοβιετική ηγεσία από τις 24 Ιούνη προχώρησε στην εκκένωση και μεταφορά, από τις περιοχές που βρίσκονταν κοντά στο μέτωπο προς τα ανατολικά, του πληθυσμού, των υπηρεσιών, των πολεμικών εφοδίων, των εργοστασίων και άλλων αξιών.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu_N-_v538-BOFbVFo3NCI7rTnyMm6aVlFu5EqMWqjt_fJPwRO5lZKCQZpZPdMRI9LAWagKAHu15CBfuJ2aXFSMiN8lXyyDyPKzm20gK0AJCnd_8j0GHKCU8lDncdneZGb7IAKFmtGyzU/s1600/the-great-patriot-war-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="458" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu_N-_v538-BOFbVFo3NCI7rTnyMm6aVlFu5EqMWqjt_fJPwRO5lZKCQZpZPdMRI9LAWagKAHu15CBfuJ2aXFSMiN8lXyyDyPKzm20gK0AJCnd_8j0GHKCU8lDncdneZGb7IAKFmtGyzU/s640/the-great-patriot-war-02.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Ακόμη η ΚΕ του Μπολσεβίκικου κόμματος επεξεργάστηκε ένα ευρύ πρόγραμμα ανασυγκρότησης της δουλειά των κομματικών δυνάμεων και της ζωής της χώρας σύμφωνα με τις πολεμικές ανάγκες.<br />
<br />
Το κεντρικό σύνθημα αυτού του προγράμματος ήταν «<b>ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ, ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ</b>». </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b><i><br /></i></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0fr57O6kvXyesdPiZKhSrOR60ALGRf2xx9WbLTIs-tfbdlddCeCMxZlXLXDgYr71psYuifu6IHxrPao6PD7HrAhQsbKikanq9E-epUNrj0rEo7MkzqlLcVF5_O3tNaYvdk5Ihp7rQ1FE/s1600/the-great-patriot-war-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0fr57O6kvXyesdPiZKhSrOR60ALGRf2xx9WbLTIs-tfbdlddCeCMxZlXLXDgYr71psYuifu6IHxrPao6PD7HrAhQsbKikanq9E-epUNrj0rEo7MkzqlLcVF5_O3tNaYvdk5Ihp7rQ1FE/s640/the-great-patriot-war-04.jpg" width="640" /></a></div>
<b><i><br /></i></b>
<b><i>Στη συνέχεια, στις 3 Ιούλη, ο Στάλιν μ' ένα δραματικό ραδιοφωνικό του μήνυμα προς το σοβιετικό λαό εξήγησε την διαμορφωθείσα κατάσταση και ανέπτυξε το πρόγραμμα υπεράσπισης της σοσιαλιστικής πατρίδας και των κατακτήσεων της Οκτωβριανής Επανάστασης. Τέλος εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι η Σοβιετική Ένωση θα κατάφερνε να νικήσει τελικά τους φασίστες επιδρομείς. Χαρακτήρισε τον πόλεμο ως «Ζήτημα ζωής ή θανάτου του σοβιετικού κράτους, ζωής ή θανάτου των λαών της ΕΣΣΔ». Ταυτόχρονα όμως υπογράμμισε και το διεθνιστικό χρέος της Σοβιετικής Ένωσης υπογραμμίζοντας: «Αυτός ο παλλαϊκός πόλεμος για την πατρίδα, ενάντια στους φασίστες καταπιεστές, έχει για σκοπό του, όχι μόνο να εκμηδενίσει τον κίνδυνο που κρέμεται πάνω από τη χώρα μας, μα και να βοηθήσει όλους τους λαούς της Ευρώπης, που στενάζουν κάτω από το ζυγό του γερμανικού φασισμού.». Και ο Στάλιν κατέληξε: «Οι δυνάμεις μας είναι αμέτρητες. Ο φαντασμένος εχθρός θα αναγκασθεί σε λίγο να πεισθεί γι' αυτό. Μαζί με τον κόκκινο στρατό πολλές χιλιάδες εργάτες, κολχόζνικοι, διανοούμενοι, ξεσηκώνονται για τον πόλεμο ενάντια στον εχθρό που μας επιτέθηκε. Θα σηκωθούν τα εκατομμύρια της μάζας του λαού μας»</i></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKP3vhdgzKEZHz5cq3lUUEk3tH6qHdO0HF3b_dKeliYByrOoYtQSMWqVxnFbm9cP0-JG5f-ccs9N0BZhucO3jzHBt0izHT9rdBk734LBTv_6eJju621YKAdtwrxsjQk2mMOZiT4nOP4ac/s1600/the-great-patriot-war-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="436" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKP3vhdgzKEZHz5cq3lUUEk3tH6qHdO0HF3b_dKeliYByrOoYtQSMWqVxnFbm9cP0-JG5f-ccs9N0BZhucO3jzHBt0izHT9rdBk734LBTv_6eJju621YKAdtwrxsjQk2mMOZiT4nOP4ac/s640/the-great-patriot-war-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Έτσι και έγινε. <b>Ο Σοβιετικός λαός πήρε στις πλάτες του τις τύχες του πολέμου, ανασυντάχτηκε και με αμέτρητες θυσίες κατάφερε να χαρίσει στην ανθρωπότητα τη νίκη κατά του φασισμού γεγονός που δεν μπορεί παρά να αποδεχτεί, σήμερα, κάθε σοβαρός άνθρωπος που σέβεται στοιχειωδώς την αλήθεια.</b> Γράφει για παράδειγμα ο Βρετανός ιστορικός Alastair Parker για την «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»: «Αυτή η εκστρατεία θα έκτινε τον πόλεμο. Η επιβίωση της Σοβιετικής Ένωσης περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, καθόρισε τη μορφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του μεταπολεμικού κόσμου. Η επιτυχής αντίσταση της Σοβιετικής Ένωσης και η νίκη των ρωσικών στρατιών ήταν που επέτρεψε στην αγγλοαμερικανική συμμαχία να συμβάλει στην τελική ήτα του Χίτλερ- με πολύ λιγότερες δοκιμασίες για τον αγγλικό και τον αμερικανικό λαό, και σε διάστημα λίγων χρόνων και όχι δεκαετιών πολέμου που ίσως απαιτούνταν αν δεν είχε προηγηθεί η ρωσική νίκη»<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoWhZ5e3HIQke_jQE4Yga8vDHrfpOTvs8j26UE49VZoNMQt0MBb7_qLXH8bUz_UIOmt-vbusCCHXI8xygtxBg_lMa_4KbbQsubsruJp5OncAqMGR-kLIer4fCw08gUMFjEZKzfNxv-ygE/s1600/the-great-patriot-war-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoWhZ5e3HIQke_jQE4Yga8vDHrfpOTvs8j26UE49VZoNMQt0MBb7_qLXH8bUz_UIOmt-vbusCCHXI8xygtxBg_lMa_4KbbQsubsruJp5OncAqMGR-kLIer4fCw08gUMFjEZKzfNxv-ygE/s640/the-great-patriot-war-05.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi63mqoiOvaHDkx-dlLaDIM-8W7fp7opBHfcKceOPadExkHWLalQ4HMycIrXHRX2o2r3XgHKazwmfaJQh0PJArmNqUYNO-ChWHt75AdQf45CaPDy66or_92_jyigfo3pZj1HdWX7hOKDs4/s1600/the-great-patriot-war-06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi63mqoiOvaHDkx-dlLaDIM-8W7fp7opBHfcKceOPadExkHWLalQ4HMycIrXHRX2o2r3XgHKazwmfaJQh0PJArmNqUYNO-ChWHt75AdQf45CaPDy66or_92_jyigfo3pZj1HdWX7hOKDs4/s640/the-great-patriot-war-06.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFSQicz_pb72f-IyNIS7jiYAqJQI5baPgxPEo5R3OR_M4igdGrFj4xsldKIXAK69GMd4HN9-9Se7YJU9SmjAeouU_koouIbnERK7TNMTwxv-ligv1BwbG4f9hUxHhxYnFteIHOObjLnPU/s1600/the-great-patriot-war-07.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="436" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFSQicz_pb72f-IyNIS7jiYAqJQI5baPgxPEo5R3OR_M4igdGrFj4xsldKIXAK69GMd4HN9-9Se7YJU9SmjAeouU_koouIbnERK7TNMTwxv-ligv1BwbG4f9hUxHhxYnFteIHOObjLnPU/s640/the-great-patriot-war-07.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho0vt1PiyNl2AJAMaa5bCBARBOec2tHrOQknzMFSuecnRbNse4YtiutcgrwMUheSLzi3v8bhgjUehaDLvnlqiHCJOpFkJ-ufZXAhC9zafiN01hC4BGn32MM7UIHGvkSRLDMSVn-1miA-U/s1600/the-great-patriot-war-08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho0vt1PiyNl2AJAMaa5bCBARBOec2tHrOQknzMFSuecnRbNse4YtiutcgrwMUheSLzi3v8bhgjUehaDLvnlqiHCJOpFkJ-ufZXAhC9zafiN01hC4BGn32MM7UIHGvkSRLDMSVn-1miA-U/s640/the-great-patriot-war-08.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Ο Σοβιετικός συνθέτης <b>TOMILIN Victor Konstantinovich</b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil72Sh2rUtgAfeAIXTupbuHjUIj4Ofbbg5n7SUAh59DtvO7qjArZnwJZJo0C2nOoXo_rD9yZsRAYjLhl1puvxfwNmA4XLeaxwAPdJ4p4D9aXjwMAtNEen19MMDiyvWwnxKEmZwkcmz_x0/s1600/Soviet+composer+TOMILIN+Victor+Konstantinovich.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil72Sh2rUtgAfeAIXTupbuHjUIj4Ofbbg5n7SUAh59DtvO7qjArZnwJZJo0C2nOoXo_rD9yZsRAYjLhl1puvxfwNmA4XLeaxwAPdJ4p4D9aXjwMAtNEen19MMDiyvWwnxKEmZwkcmz_x0/s640/Soviet+composer+TOMILIN+Victor+Konstantinovich.jpg" width="640" /></a></div>
<b><br /></b>
<br />
Υπολοχαγός, διοικητής της στρατιωτικής μονάδας 265 SD<br />
<br />
Ο συγγραφέας πολλών έργων.<br />
<br />
Πέθανε στο "Nevsky Patachok" την 1η Δεκεμβρίου του 1941<br />
<br />
Ένας από τους δρόμους του χωριού "Nevskaya Dubrovka" πήρε το όνομά του.<br />
<br />
O Victor Konstantinovich έγραψε τη μουσική για τρεις ταινίες:<br />
<br />
1 Rider from Kabarda (1939)<br />
<br />
2 the Childhood of Marshall (1938)<br />
<br />
3 Fedka (1936)<br />
<br />
A song about Thalmann (1934)<br />
<br />
Στη Φωτογραφία Ο Victor με τη σύζυγό του</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-20405625255541590162018-02-23T12:03:00.000+02:002018-02-23T16:34:47.556+02:00ΕΠΟΝ. Απάνω στα ψηλά βουνά αντάρτες ΕΠΟΝίτες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKkAmHOYYzWb649sgmfxH31v0C_ApJ5Bfbq48GNnvZXDApDgePiDVnlyVnfATilZCNg_Ld49cUfcRoUmtPsjgPbWIeDjd3RxJVe02ilV39-sna4-hL0Odom-biKaIrtCnRnCt7bzF2dPM/s1600/epon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="561" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKkAmHOYYzWb649sgmfxH31v0C_ApJ5Bfbq48GNnvZXDApDgePiDVnlyVnfATilZCNg_Ld49cUfcRoUmtPsjgPbWIeDjd3RxJVe02ilV39-sna4-hL0Odom-biKaIrtCnRnCt7bzF2dPM/s640/epon.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Στις 23 Φλεβάρη 1943</b>, σε ένα μικρό σπίτι, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3 στους Αμπελόκηπους, <b>ιδρύεται η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων</b>, η <b>θρυλική ΕΠΟΝ</b>, η μεγαλύτερη νεολαιίστικη οργάνωση της χώρας.</span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Rq1tvFA9gVqzVrv-tLI6WKZS8nYaVZGyCBKlAryRlGxlnDU3k1DP5t4NNpM2PcnjL6XhYcjG71EHq8bp4hOXmixK1wQ_K5PiqG86zlUqTjpzOsb0hMfGFYOzd4uj6SJaj7PpN2ldTgo/s1600/epon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="588" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Rq1tvFA9gVqzVrv-tLI6WKZS8nYaVZGyCBKlAryRlGxlnDU3k1DP5t4NNpM2PcnjL6XhYcjG71EHq8bp4hOXmixK1wQ_K5PiqG86zlUqTjpzOsb0hMfGFYOzd4uj6SJaj7PpN2ldTgo/s640/epon.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">1. <b>Σήμερα 23 Φλεβάρη 1943</b> συνήλθε στην Αθήνα Πανελλαδική Σύσκεψη στην οποία πήραν μέρος:</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">α) Οι αντιπροσωπείες εθνικών οργανώσεων Νέων: «Αγροτικής Νεολαίας Ελλάδος», «Ενιαίας Εθνικοαπελευθερωτικής Εργατοϋπαλληλικής Νεολαίας», «Ενιαίας Μαθητικής Νεολαίας», «Ένωσης Νέων Αγωνιστών Ρούμελης», «Θεσσαλικού Ιερού Λόχου», «Λαϊκής Επαναστατικής Νεολαίας», «Λεύτερης Νέας», «Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος», «Σοσιαλιστικής Επαναστατικής Πρωτοπορίας Ελλάδος», «Φιλικής Εταιρείας Νέων».</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">β) Αντιπροσωπεία του ΕΑΜΝ Μακεδονίας, Πελοποννήσου και τα μέλη της ΚΕ του ΕΑΜΝ.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">γ) Αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου των φίλων της νέας γενιάς.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">2. Η σύσκεψη συνήλθε με την πρωτοβουλία της Κ.Ε. του ΕΑΜΝ και με σκοπό ίδρυσης Ενιαίας Πανελλαδικής οργάνωσης της νέας γενιάς. Η σύσκεψη ομόφωνα απεφάσισε την ίδρυση της ενιαίας οργάνωσης με τον τίτλο Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) και με έδρα την Αθήνα.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">3. Η ίδρυση της ΕΠΟΝ πραγματοποιείται με την διάλυση και συγχώνευση όλων των οργανώσεων που υπογράφουν αυτό το ιδρυτικό. Με την υπογραφή αυτού του ιδρυτικού, όλες οι παραπάνω οργανώσεις παύουν να υφίστανται και αυτόματα οι δυνάμεις, τα τεχνικά, οικονομικά κ.λπ. μέσα περνούν στην ΕΠΟΝ. Αυτός ο όρος αφορά και την Κ.Ε. του ΕΑΜΝ και τις ιδιαίτερες δυνάμεις του που είναι συγκροτημένες σε ομάδες του.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">4. Η Πανελλαδική σύσκεψη απεφάσισε ομόφωνα την εκλογή προσωρινού Κεντρικού Συμβουλίου και του έδωσε την εντολή να διευθύνει την ΕΠΟΝ ώσπου να συνέλθει Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ή Συνέδριο της ΕΠΟΝ που θα εκλέξει το νόμιμο συμβούλιο. Ως την σύγκληση συνδιάσκεψης ή συνεδρίου το προσωρινό Κεντρικό Συμβούλιο θα διευθύνει την ΕΠΟΝ.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">5. Η Πανελλαδική σύσκεψη εκλέγει 3μελή επιτροπή επεξεργασίας καταστατικού της ΕΠΟΝ. Το καταστατικό αμέσως μετά την έγκριση του απ’ το Προεδρείο του Προσωρινού Κεντρικού Συμβουλίου μπαίνει σε εφαρμογή. Η τελική έγκριση του καταστατικού θα γίνει από την πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ή Συνέδριο της ΕΠΟΝ.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">6. Οι βασικοί σκοποί που πρέπει να περιέχονται στο καταστατικό της ΕΠΟΝ είναι:</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">α) Η εθνική απελευθέρωση με βάση την ακεραιότητα της Ελλάδας.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">β) Η εξόντωση του φασισμού τώρα και στο μέλλον, και με οποιανδήποτε μορφή και αν παρουσιαστεί. Αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας έτσι που όλες οι εξουσίες να απορρέουν από την κυρίαρχη θέληση του λαού και της νέας γενιάς.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">γ) Η καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η υπεράσπιση της ειρήνης με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών και της αδερφικής συνεργασίας όλων των λαών και των νεολαιών και ειδικά της Βαλκανικής.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">δ) Η υπεράσπιση των οικονομικών, πολιτικών, εκπολιτιστικών και μορφωτικών δικαιωμάτων και επιδιώξεων της νέας γενιάς. Γενικά πρέπει να καθορίζεται στο καταστατικό ότι η ΕΠΟΝ είναι οργάνωση εθνικοαπελευθερωτική, αντιφασιστική-προοδευτική, αντιπολεμική-φιλειρηνική.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">ε) Αποφασίζεται η έκδοση δημοσιογραφικού κεντρικού οργάνου με τίτλο «Νέα Γενιά».</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">στ) Η Πανελλαδική σύσκεψη αποφασίζει και αναθέτει στο Προσωρινό Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΠΟΝ να κάνει διαπραγματεύσεις με κάθε εθνική οργάνωση νέων που δεν θα ’χει προσχωρήσει στην ΕΠΟΝ με σκοπό να προσχωρήσει. Βάση για διαπραγματεύσεις και για προσχώρηση στην ΕΠΟΝ, είναι οι αρχές που περιέχει το καταστατικό της.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">ζ) Η Πανελλαδική σύσκεψη αποφασίζει την προσχώρηση της ΕΠΟΝ στο ΕΑΜ σαν εκπρόσωπο της νέας γενιάς, με συμμετοχή αντιπροσώπου της στην Κ.Ε. του ΕΑΜ.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> <b>Αθήναι, 23 Φλεβάρη 1943</b></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn85SmjejcUcV_HvBDxEcUTrlXQSR7QZkVRPOigELsa1g9PluQt16_P2ZTQfMJeSfiLFRfPsRwcfJKRsSwf6liKbsce3LO9j12Jsdfg4WHIu-7CbmFdRrz2T01s2ujepVdji7Krm47XKk/s1600/epon_art.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn85SmjejcUcV_HvBDxEcUTrlXQSR7QZkVRPOigELsa1g9PluQt16_P2ZTQfMJeSfiLFRfPsRwcfJKRsSwf6liKbsce3LO9j12Jsdfg4WHIu-7CbmFdRrz2T01s2ujepVdji7Krm47XKk/s400/epon_art.jpg" width="400" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>Με 32.000 επονίτες αντάρτες. Ήταν ένας στρατός από νέους της ΕΠΟΝ.
Φτιάξαμε ξεχωριστές οργανώσεις, λόχους και τάγματα της νεολαίας. Όλοι
αυτοί που στα καπέλα τους έφεραν το ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, έγραψαν σελίδα στην
ιστορία της Ελλάδας. Οι κοπέλες της Κολοκυθιάς, του χωριού όπου ήταν το
αρχηγείο του Άρη, μας είχαν κεντήσει σε μια σημαία το «Ελευθερία ή
Θάνατος». Ήταν εκεί και ένας τσολιάς, ο Λιόλιος, που είχε καταφέρει, με
χίλια βάσανα, να μάθει σάλπιγγα. Στις 13 Απριλίου του 1943, με τη
σάλπιγγα και το «Ελευθερία ή Θάνατος», ξεκινήσαμε από την Κολοκυθιά μια
περιοδεία ατέλειωτη σε όλη την Ελλάδα.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>Η ΕΠΟΝ είχε μεγάλη συμβολή στον ένοπλο αγώνα, εξίσου σημαντική με τη
μαζική δουλειά που έκανε στις πόλεις, με τις διαδηλώσεις. Χάσαμε 1.100
επονίτες αντάρτες σε μάχες. <b>Η ΕΠΟΝ όμως δημιούργησε και ένα θαυμάσιο
πολιτιστικό κίνημα, με τον Ρώτα και το θίασο της ΕΠΟΝ</b>. Όπου πήγαιναν
ομάδες ανταρτών της ΕΠΟΝ γινόταν πανηγύρι το βράδυ, γιατί πραγματικά
αυτός ο πόλεμος, ο αντάρτικος, του ΕΛΑΣ, είχε τη χαρά της επανάστασης. Έμπαιναν οι επονίτες σε
ένα χωριό και γινόταν πανζουρλισμός, ερχόταν όλο το χωριό, με τις
χωριατοπούλες να μας κερνάνε ούζο, να μας περιποιούνται, να μας παίρνουν
στα καταλύματα. Ήταν μια ανθοφορία του λαού μας, ήταν πολύ όμορφη αυτή η
περίοδος της αντίστασής μας, όλων όσοι πολέμησαν στα βουνά, χωρίς
διακρίσεις.</i></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>
</i><i> </i></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>Η ΕΠΟΝ υπερτερούσε ίσως επειδή είχε επιπλέον και το πολιτιστικό
κομμάτι. Είχαμε τις ομιλίες μας, το κοινωνικό μας όραμα, και ίσως γι’
αυτό ήμαστε πιο μαζική οργάνωση, με χιλιάδες ανθρώπους. Θυμάμαι όταν
γυρίζαμε κατά ομάδες -δεν μπορούσαμε να τους πάρουμε όλους στις ομάδες
μας στο αντάρτικο- όλοι οι νέοι του χωριού μάς ακολουθούσαν. Και οι
κοπέλες ακόμα. Τραγουδούσαμε κιόλας. Μια φορά που έπρεπε να ανεβούμε μια
ανηφόρα και τα παιδιά είχαν λαχανιάσει, σταθήκαμε να ξαποστάσουμε.
Σκέφτηκα ότι χωρίς τραγούδι δεν βγαίνει. Κάθισα λοιπόν και έβαλα στο
ρυθμό της Σαμιώτισσας κάποια στοιχειώδη λόγια: <i><b>Απάνω στα ψηλά βουνά αντάρτες επονίτες παλεύουν για τη λευτεριά χτυπώντας τους φασίστες</b>.</i> Έτσι βγήκε το τραγούδι αυτό.</i> </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Πέτρος Ανταίος</b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6m4mElUvKJjAZ7ppE_vKyXch1uIgYuyHQ9-PpKJC5e9W9X2gG5My08dLxG7AYBr4W7Av1cM2nZCYEtAMU8FkQEUW8T0DIbOHLSbl7RlM4wZz51TIEHJ_p4xxkFwk47UDjvhXT97NIzfo/s1600/epon3ymhttos-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6m4mElUvKJjAZ7ppE_vKyXch1uIgYuyHQ9-PpKJC5e9W9X2gG5My08dLxG7AYBr4W7Av1cM2nZCYEtAMU8FkQEUW8T0DIbOHLSbl7RlM4wZz51TIEHJ_p4xxkFwk47UDjvhXT97NIzfo/s640/epon3ymhttos-01.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>-------------------------------------</b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://atexnos.gr/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%BD-%CE%AD%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-%CE%BD/" rel="nofollow" target="_blank">Αφιέρωμα στην ΕΠΟΝ (ένθετο πρωτότυπο ντοκιμαντέρ) </a></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><a href="http://atexnos.gr/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%BD-%CE%AD%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-%CE%BD/" rel="nofollow" target="_blank">Επιμέλεια Ηρακλής Κακαβάνης // </a></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Με αφορμή την επέτειο ίδρυσης τα ΕΠΟΝ, 23 Φλεβάρη 1943 το περιοδικό σήμερα και τη Δευτέρα κάνει ένα αφιέρωμα στην ΕΠΟΝ.
Το πρώτο μέρος του σημερινού αφιερώματος που αφορά την ίδρυση της ΕΠΟΝ, είναι ένα <a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2015/02/epon1.swf" rel="nofollow" target="_blank">ντοκιμαντέρ</a> που έγινε πρν από αρκετά χρόνια σε σενάριο και συλλογή υλικού Ηρακλή Κακαβάνη, τεχνική επεξεργασία και μουσική επιμέλεια Γιάννη Κυράνη και στην εκφώνηση Κώστας Τρακόσας. <a href="http://atexnos.gr/wp-content/uploads/2015/02/epon1.swf" rel="nofollow" target="_blank">Το ντοκιμαντέρ μπορείτε να το παρακολουθήσετε ΕΔΩ </a>.</span><br />
<span style="font-family: inherit;">Το Δεύτερο μέρος αναφέρεται στη δράση της ΕΠΟΝ </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/RvidRcpHnpo/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/RvidRcpHnpo?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<span style="font-family: inherit;"> </span>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-33813039527249833682018-02-22T06:00:00.000+02:002018-02-26T17:28:18.631+02:00Ο Κόκκινος Στρατός των Εργατών και Αγροτών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh2VAwVQv9HPuBBAM-ViDYK-rE9D57XOgtnNmNyVyJrCiX6C8gaLODGcX7D4zJI7LCjiJ9Ym_z9Aw3ofRyN7YOIVbFzpiqado2crbtnEseZfqnfOCLROwrfOrPJunB9JMjZRGieMMUqkQ/s1600/red-army-1917-1948.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh2VAwVQv9HPuBBAM-ViDYK-rE9D57XOgtnNmNyVyJrCiX6C8gaLODGcX7D4zJI7LCjiJ9Ym_z9Aw3ofRyN7YOIVbFzpiqado2crbtnEseZfqnfOCLROwrfOrPJunB9JMjZRGieMMUqkQ/s640/red-army-1917-1948.jpg" width="458" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο <b>Κόκκινος Στρατός των Εργατών και Αγροτών</b> (<i>ρωσικά: Рабоче-Крестьянская Красная Армия, γνωστότερος ως Красная Армия</i>: <b>Κόκκινος Στρατός</b>) ήταν ο στρατός της Σοβιετικής Ρωσίας και αργότερα της Σοβιετικής Ένωσης. Ιδρύθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1918.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ibsgeQKHpK3jm0p2u9KQgm_1qQWBbRCO7ZpnFUDrOdOXm59qe-Jv2-RxyGoK0fQ3NvvsqdpguD358wSh25qFSaG6B8ETX3d2WRBNYiPxEhlvUsKCymc_i96StLKS7o1ZL9HfY7PqntU/s1600/Red_Army_badge.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="376" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ibsgeQKHpK3jm0p2u9KQgm_1qQWBbRCO7ZpnFUDrOdOXm59qe-Jv2-RxyGoK0fQ3NvvsqdpguD358wSh25qFSaG6B8ETX3d2WRBNYiPxEhlvUsKCymc_i96StLKS7o1ZL9HfY7PqntU/s400/Red_Army_badge.gif" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 0.95em;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: 0.95em;">Έμβλημα του Κόκκινου Στρατού</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 0.95em;"> Τ</span>ο διάταγμα για τη Δημιουργία του
Κόκκινου Στρατού, που επεξεργάστηκε το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού
και υπέγραψε ο Λένιν στις 15/28 Γενάρη του 1918:<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqkwBoGvTAjgX88-0Rc3dGRH-Lo5E4v40QSqbpfyOiOvByChHjC_1MzHnzKMg_FH8oj1cJ2IwTu1Ax_V0RoPRrjLID8gbnttgblSiq6juMgyWI9CipkzJRF0Gv64FzEwcz8k_7pG95Lh4/s1600/red-army-1917-1948-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqkwBoGvTAjgX88-0Rc3dGRH-Lo5E4v40QSqbpfyOiOvByChHjC_1MzHnzKMg_FH8oj1cJ2IwTu1Ax_V0RoPRrjLID8gbnttgblSiq6juMgyWI9CipkzJRF0Gv64FzEwcz8k_7pG95Lh4/s640/red-army-1917-1948-04.jpg" width="436" /></a></div>
<br />
<br />
<i>«<b>ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ 28 ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΗ 1918</b>)</i><br />
<br />
<i>Ο παλιός στρατός χρησίμεψε για την καταπίεση των εργαζομένων μαζών
απ’ την αστική τάξη. Αφού η εξουσία πέρασε στις εργαζόμενες μάζες και
τους καταπιεζόμενους, είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένας καινούργιος
στρατός που θα χρησιμέψει για στήριγμα στην εξουσία των σοβιέτ και στο
μέλλον σαν βάση για την αντικατάσταση του μόνιμου στρατού από έναν
εθνικό στρατό, που θα ‘ναι το στήριγμα της μέλλουσας κοινωνικής
επανάστασης στην Ευρώπη.</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNi7gEO4ot5Ubvn6WJXKSf2FQdxGE9mRJOJbP4lO5Tz1eXrhinBLQxaGjZpoAPWP7WMmNjz76E8ZS1pLGIdBeF05hFCXtse9UVPIx0iNd8xy7SfGIryTple5F_xvrlX6xcWIGIPVxyfOg/s1600/red-army-1917-1948-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNi7gEO4ot5Ubvn6WJXKSf2FQdxGE9mRJOJbP4lO5Tz1eXrhinBLQxaGjZpoAPWP7WMmNjz76E8ZS1pLGIdBeF05hFCXtse9UVPIx0iNd8xy7SfGIryTple5F_xvrlX6xcWIGIPVxyfOg/s640/red-army-1917-1948-02.jpg" width="450" /></a></div>
<br />
<i><b>I</b></i><br />
<i>Γι’ αυτό το λόγο το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού αποφασίζει
την ίδρυση ενός καινούργιου στρατού που θα ονομαστεί κόκκινος στρατός
των εργατών και αγροτών πάνω στην επόμενη βάση.</i><br />
<i>1. Ο κόκκινος στρατός των εργατών και των χωρικών θα αποτελείται
από τα πιο συνειδητά και τα πιο οργανωμένα στοιχεία των εργαζόμενων
τάξεων.</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHqtTDpaee5paw6IJSgWfGxTl4A-AXTrNq0F1SgPQ2l7BWPDiRqMTt9a_yObELw3V_QoNpqynBC26dad0U0nigujK9LyIALEXS_rJGZRa6xt9JMXVqmse6P8M8SEl93q2Z9FznbBalR9Q/s1600/red-army-art-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHqtTDpaee5paw6IJSgWfGxTl4A-AXTrNq0F1SgPQ2l7BWPDiRqMTt9a_yObELw3V_QoNpqynBC26dad0U0nigujK9LyIALEXS_rJGZRa6xt9JMXVqmse6P8M8SEl93q2Z9FznbBalR9Q/s400/red-army-art-01.jpg" width="298" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmnv9vDYcHlhmOjHJVSjxE4UYErJsCVeQUeweD4exkoWm0XSGFMIYxDYHjM0DpVGaj38urjoeb0tzYFuXwNMBISJFef7X5sgDuwg-t6Utzv0ZKJ9A5Z21hxmmD2pdG02T2uWwtMRnb5xs/s1600/red-army-art-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmnv9vDYcHlhmOjHJVSjxE4UYErJsCVeQUeweD4exkoWm0XSGFMIYxDYHjM0DpVGaj38urjoeb0tzYFuXwNMBISJFef7X5sgDuwg-t6Utzv0ZKJ9A5Z21hxmmD2pdG02T2uWwtMRnb5xs/s400/red-army-art-02.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjUSihJ5OA0KOjBlKWOqaFUPszm5-kXQB6bx_znDGYMlchGhBcrPjrh2kgCibK4TzBlGQrU1O0XsFZCp3tJe5nmCazRMqyR_Qz0qS2YGUJ5TszN_pb_BzV_MAaS5OvLcQSiaCjG-NRS4/s1600/kokkini_simaia-art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjUSihJ5OA0KOjBlKWOqaFUPszm5-kXQB6bx_znDGYMlchGhBcrPjrh2kgCibK4TzBlGQrU1O0XsFZCp3tJe5nmCazRMqyR_Qz0qS2YGUJ5TszN_pb_BzV_MAaS5OvLcQSiaCjG-NRS4/s640/kokkini_simaia-art.jpg" width="476" /></a></div>
<br />
<i>2. Θα γίνονται δεκτοί στον κόκκινο στρατό όλοι οι πολίτες της
Ρωσσικής Δημοκρατίας πάνω από 18 χρόνων. Κάθε πολίτης που θέλει να μπει
στον κόκκινο στρατό πρέπει να ‘ναι έτοιμος να θυσιάσει όλες του τις
δυνάμεις, τη ζωή του για την υπεράσπιση της επανάστασης του Οχτώβρη, της
εξουσίας των Σοβιέτ και του Σοσιαλισμού. Για να γίνει κανένας μέλος του
κόκκινου στρατού χρειάζεται να έχει σύσταση των επιτροπών του
συντάγματος ή των δημοκρατικών οργανώσεων που δέχονται το πρόγραμμα της
εξουσίας των Σοβιέτ, των κομματικών ή επαγγελματικών οργανώσεων ή
τουλάχιστον δύο μελών αυτών των οργανώσεων. Αν ομάδες ολάκερες μπαίνουν
στον κόκκινο στρατό, οι στρατιώτες πρέπει να απαντήσουν οι μεν για τους
δε και η παραδοχή τους θα υποβληθεί στην ψήφο όλων.</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv9NiJu40lBpsnCYp680ZN9W57jzvOQIbYhaJeQqmH4TgHYyKDOhOPIgetI37gRuMsi3O2hmhLuIMB6v_XUjO5ZEYf6i1fUwkUuv_H8mK2iPmRzMjc55JMulPNBVks0yRdj9dCFgm-pqM/s1600/red-army-1917-1948-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv9NiJu40lBpsnCYp680ZN9W57jzvOQIbYhaJeQqmH4TgHYyKDOhOPIgetI37gRuMsi3O2hmhLuIMB6v_XUjO5ZEYf6i1fUwkUuv_H8mK2iPmRzMjc55JMulPNBVks0yRdj9dCFgm-pqM/s400/red-army-1917-1948-03.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhibNv1V23Z9R0-azi3sjeaKX_qrMETWzEz5Eq4oCg33U-O9jn8ch3mlvA7kl7qyb4w1lv95VJ0FLGd2q8YRPjrcDJ1HMgsPLPwjOf__k05Rzs552jqC5Sua_MnN7e3q5y1-lO65-QXnpw/s1600/Delegates+of+one+of+the+Soviet+factories+are+giving+gifts+to+Soviet+pilots+at+the+Leningrad+front.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhibNv1V23Z9R0-azi3sjeaKX_qrMETWzEz5Eq4oCg33U-O9jn8ch3mlvA7kl7qyb4w1lv95VJ0FLGd2q8YRPjrcDJ1HMgsPLPwjOf__k05Rzs552jqC5Sua_MnN7e3q5y1-lO65-QXnpw/s400/Delegates+of+one+of+the+Soviet+factories+are+giving+gifts+to+Soviet+pilots+at+the+Leningrad+front.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3fCKPR4W4CFLJ8CvTBEA1aSalfeiOymcj0kujuqTE3RDytIdt7ZsxE9UxnFQ2ukphRMlrgxcmNF347eYXW-AHicPEMVWyyQtmmiegIrA_vWXQlFyg2XJ6NUnJXFXQMfyVicwYks-QrKI/s1600/Karev+Vasily+%25281886-1970%2529+Partisans+dominate+the+railway+path+1945.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3fCKPR4W4CFLJ8CvTBEA1aSalfeiOymcj0kujuqTE3RDytIdt7ZsxE9UxnFQ2ukphRMlrgxcmNF347eYXW-AHicPEMVWyyQtmmiegIrA_vWXQlFyg2XJ6NUnJXFXQMfyVicwYks-QrKI/s400/Karev+Vasily+%25281886-1970%2529+Partisans+dominate+the+railway+path+1945.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<i><b>II</b></i><br />
<i>1. Οι στρατιώτες του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα
διατρέφονται ολοκληρωτικά απ’ το Κράτος και θα παίρνουν 50 ρούβλια το
μήνα.</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRbCRWrFBONaBAkROYOFg0GqtlcFEYzCG4IpjavOiGUMMBTT23bEJAaQwZac6fPvwz2bEHSvv63Y6gjo0-gzGxmw2rdPxH6u6704nRK8wQ0EB0S2tOq1RPhXUt-9sMV3NMO8uQRzMPOd8/s1600/red-army-1917-1948-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRbCRWrFBONaBAkROYOFg0GqtlcFEYzCG4IpjavOiGUMMBTT23bEJAaQwZac6fPvwz2bEHSvv63Y6gjo0-gzGxmw2rdPxH6u6704nRK8wQ0EB0S2tOq1RPhXUt-9sMV3NMO8uQRzMPOd8/s640/red-army-1917-1948-05.jpg" width="441" /></a></div>
<br />
<i>2. Τα μέλη της οικογένειας των στρατιωτών, που είναι ανίκανα για
δουλειά και που διατρεφόντανε πριν απ’ αυτούς, θα παίρνουν ό,τι τους
είναι αναγκαίο μέσα στα όρια που θα οριστούν απ’ τα όργανα της εξουσίας
των τοπικών Σοβιέτ.</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ML_k1ALV34JYt2ujJWtzzs7JUJ9MrV1CDCK3WCFgbalHQe4wzYagAdS6z-ymOW38X-hChXnvwnGGtz5rwjtjbKqBL19g7f9u-bupJ3UzUHgXEeuAcqf5WqNm-fiN3cZdGuOC2k-yPHQ/s1600/red-army-1917-1948-06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8ML_k1ALV34JYt2ujJWtzzs7JUJ9MrV1CDCK3WCFgbalHQe4wzYagAdS6z-ymOW38X-hChXnvwnGGtz5rwjtjbKqBL19g7f9u-bupJ3UzUHgXEeuAcqf5WqNm-fiN3cZdGuOC2k-yPHQ/s640/red-army-1917-1948-06.jpg" width="426" /></a></div>
<br />
<i><b>III</b></i><br />
<i>Ανώτερο διευθυντικό όργανο του κόκκινου στρατού των εργατών και
χωρικών θα ‘ναι το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού. Η άμεση διοίκηση
του στρατού θα συγκεντρωθεί στο επιτροπάτο στρατιωτικών. Πλάι δε σ’ αυτό
θα συσταθεί ένα εθνικό συμβούλιο».</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0lWcEdumt8m3vRKNJldeStkfhTpVcbrQWZhDCTQB_a4IGfzjxf18eJ7r2CJUGEKDRASEZ5YcAFVccGpGosWYsfbEa2FwGHwQfTS5C-orRFn_N5w3cC4Ey5aJYMiI05AC75TZTlNZ4ak/s1600/red-army-1917-1948-07.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0lWcEdumt8m3vRKNJldeStkfhTpVcbrQWZhDCTQB_a4IGfzjxf18eJ7r2CJUGEKDRASEZ5YcAFVccGpGosWYsfbEa2FwGHwQfTS5C-orRFn_N5w3cC4Ey5aJYMiI05AC75TZTlNZ4ak/s400/red-army-1917-1948-07.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUPXfTeVN5-7QX3-BIqqZ0YZgzKey9uJs4bNwwNBm7dRgsgjC2wfrp9asYpYKdXHk42TKLUn0tpEjTVuGV3TDly77gi4soOUpqeI5D-jwJ9SMffDIWw1RP8t6jHfHmiqxhJm7_MeeEgG8/s1600/Hero+of+USSR+M.F.+Shmyrev.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUPXfTeVN5-7QX3-BIqqZ0YZgzKey9uJs4bNwwNBm7dRgsgjC2wfrp9asYpYKdXHk42TKLUn0tpEjTVuGV3TDly77gi4soOUpqeI5D-jwJ9SMffDIWw1RP8t6jHfHmiqxhJm7_MeeEgG8/s400/Hero+of+USSR+M.F.+Shmyrev.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgieyLTfzEaVmWyaBOWof8V8dzRGjiDYRWuJ1SU_ildEYsoaDU4ZG8SGq3ve9wC-WK5vxdageCh8HSERM31i1DtxItZei15OsHbNlsfq6Bv5drL_AqpE0jRAsGm3JsFgzQMqa0ymBtINX4/s1600/Hero+of+USSR%252C+Senior+Lieutenant+M.S.+Marchenko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgieyLTfzEaVmWyaBOWof8V8dzRGjiDYRWuJ1SU_ildEYsoaDU4ZG8SGq3ve9wC-WK5vxdageCh8HSERM31i1DtxItZei15OsHbNlsfq6Bv5drL_AqpE0jRAsGm3JsFgzQMqa0ymBtINX4/s400/Hero+of+USSR%252C+Senior+Lieutenant+M.S.+Marchenko.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh33jnBZOk2mhDbj5BghGCk61rPiOvUNatKoJjyHrnd0Z6-ZU1EuTDK_E7uGm-nhj-thYLkSHZitwPFnZoHgzhPnjO27PocWzlJlcsuEbAsfuSLP1kaZJBD7spmaT0SFTpmWyql4DAO_g/s1600/Hero+of+USSR-General-Major+S.V.+Rudnev.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh33jnBZOk2mhDbj5BghGCk61rPiOvUNatKoJjyHrnd0Z6-ZU1EuTDK_E7uGm-nhj-thYLkSHZitwPFnZoHgzhPnjO27PocWzlJlcsuEbAsfuSLP1kaZJBD7spmaT0SFTpmWyql4DAO_g/s400/Hero+of+USSR-General-Major+S.V.+Rudnev.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Πηγή: Ριζοσπάστης (<i>αναδημοσίευση από το 11ο τεύχος (Οκτώβρης 1932) του περιοδικού «ΝΕΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ»</i>).</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiytgag6IuBsQMLsHqc9FfvQZ4U45GqUjMk_PnQPtOyV_vntNCq6IXXTU17lq02968T9_eI1g4ylSz9jDoL31G2q569Kehm17IRhlAqhYFf9OGtVD3LwDNWf9Yt28aOneM_lQ1wKDFo2fk/s1600/tagma-pou-tragoudaei10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiytgag6IuBsQMLsHqc9FfvQZ4U45GqUjMk_PnQPtOyV_vntNCq6IXXTU17lq02968T9_eI1g4ylSz9jDoL31G2q569Kehm17IRhlAqhYFf9OGtVD3LwDNWf9Yt28aOneM_lQ1wKDFo2fk/s640/tagma-pou-tragoudaei10.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Σκοτώθηκε όλη η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού – Δεν επέζησε κανείς από την πτώση του Τουπόλεφ</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqctfHscgLK2z2lu-o-Jb7P_JUBtiQcQYHZzoZ7mEfVhdaPcjlM5ySabwatW9Groq68GxMjxuFqQb5iPXqqY8VTDqLRstTah2b6LbJBTHJuG8lSegbVQB6b6i6RAOTJ-9KVG56GGJdsV8/s1600/ta-tragoudia-tou-kokkinou-stratou-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="187" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqctfHscgLK2z2lu-o-Jb7P_JUBtiQcQYHZzoZ7mEfVhdaPcjlM5ySabwatW9Groq68GxMjxuFqQb5iPXqqY8VTDqLRstTah2b6LbJBTHJuG8lSegbVQB6b6i6RAOTJ-9KVG56GGJdsV8/s400/ta-tragoudia-tou-kokkinou-stratou-02.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq2UiNyWQA92sH6TJO6vM541tMwzIjMj5RfGSyRoL3fQ_jw65mPpjx4XLpcYE4owlWn5s3ekWu-GK3_4gNHUXZtEgndMnOn-T1cVEs2Ro2W4nZ6BoWz9R1Ik0ojw-j5rJ8QBX2kGY6NUM/s1600/ta-tragoudia-tou-kokkinou-stratou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq2UiNyWQA92sH6TJO6vM541tMwzIjMj5RfGSyRoL3fQ_jw65mPpjx4XLpcYE4owlWn5s3ekWu-GK3_4gNHUXZtEgndMnOn-T1cVEs2Ro2W4nZ6BoWz9R1Ik0ojw-j5rJ8QBX2kGY6NUM/s400/ta-tragoudia-tou-kokkinou-stratou.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Νεκροί είναι όλα τα μέλη της Στρατιωτικής Χορωδίας Αλεξαντρόφ (Χορωδία του Κόκκινου Στρατού) όπως και οι υπόλοιποι επιβαίνοντες στο Τουπόλεφ που έπεσε στη Μαύρη Θάλασσα το πρωί της Κυριακής ανήμερα Χριστουγέννων 25-12-2016.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5HjHb_bU7Ji9Ru5NQD1EU56c1oYdqGVRKvvoYQnXDZp1aJEnPYDuh9-bGQO5CrDfFe8xxOAKCc9sFUfYATbliKbEEKY9APdfzvGTCF-56EfwRXfOwlz69WMeXfuNcbNpLSPVE5s7qbI0/s1600/ta-tragoudia-tou-kokkinou-stratou-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5HjHb_bU7Ji9Ru5NQD1EU56c1oYdqGVRKvvoYQnXDZp1aJEnPYDuh9-bGQO5CrDfFe8xxOAKCc9sFUfYATbliKbEEKY9APdfzvGTCF-56EfwRXfOwlz69WMeXfuNcbNpLSPVE5s7qbI0/s400/ta-tragoudia-tou-kokkinou-stratou-03.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/c2DqWGY1QHM?rel=0" width="560"></iframe></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-55711729568786800202018-02-18T13:00:00.001+02:002018-02-18T13:36:41.354+02:00Δημήτρης (Τάκης) Μπατάλης. Ο «Βενιαμίν» του Συντάγματος Ιππικού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWpoG2SgzSoa5EAP2vfM1Vt_BGn1WSC4PjpvXRRFJYRBcHWwS1lzjsxnkv7P0g8DvF2Xuxsp74h8BGvEmxFAGi9AJ-dvcHr3S0oEKdA3LhUdvxo5ih_b3JzU-m6Fl-QqJAaXf3N5lFNW0/s1600/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25AE%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2582+%2528%25CE%25A4%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582%2529+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1561" data-original-width="1600" height="624" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWpoG2SgzSoa5EAP2vfM1Vt_BGn1WSC4PjpvXRRFJYRBcHWwS1lzjsxnkv7P0g8DvF2Xuxsp74h8BGvEmxFAGi9AJ-dvcHr3S0oEKdA3LhUdvxo5ih_b3JzU-m6Fl-QqJAaXf3N5lFNW0/s640/%25CE%2594%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25AE%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2582+%2528%25CE%25A4%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582%2529+%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Στις 21 Γενάρη 2018 έφυγε σε ηλικία 90 χρονών, ο τελευταίος – ίσως - από τους Επονίτες του έφιππου υποδειγματικού ουλαμού του 3)7 Συντάγματος Ιππικού, του πολυθρύλιτου Ιππικού της Θεσσαλίας.<br />
<br />
<div>
Ο Δημήτρης (Τάκης) Μπατάλης υπήρξε ο μικρότερος σε ηλικία ανάμεσα στους 28 καβαλάρηδες Επονίτες του υποδειγματικού ουλαμού και γι’ αυτό τον ονόμασαν «Βενιαμίν».</div>
<div>
Αυτή του η ιδιότητα αποτέλεσε την αιτία να επιλέγεται για την προβολή του ουλαμού σε διάφορα όργανα, όπως η Β΄ Συνδιάσκεψη της ΕΠΟΝ Θεσσαλίας που έγινε στα Άγραφα. Αυτή άλλωστε την ανάμνηση, του άρεσε να την αφηγείται σε κάθε αναφορά εκείνης της περιόδου και να μας απαγγέλει την εισαγωγή της ομιλίας του:</div>
<div>
«… <b>Ζούμε σαν πραγματικά αδέρφια όλοι οι καβαλάρηδες του ουλαμού. Εμένα με φροντίζουν όλοι ξεχωριστά, σαν η μάνα το μικρό παιδί. Με λένε Βενιαμίν. Αχώριστοι σύντροφοι τα 28 κάτασπρα άλογα μας. Είναι άσπρα όπως η αγνή μας καρδιά και όπως τα λευκά ιδανικά της ΕΠΟΝ</b>».</div>
<div>
Φωτογραφικά του στιγμιότυπα χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορα έντυπα για λόγους προβολής. Στον «Ιερολοχίτη» 28.8.1944 έχει τμήμα της ομιλίας του, σκίτσο του Βενιαμίν, του Δημήτρη Μεγαλίδη, στο «Ρήγα» 20.7.1944, στο περιοδικό της ΕΠΟΝ, «Νέα Γενιά» 5.5.1944 φωτογραφία με το άλογο κ.ά.</div>
<div>
Το σημαντικότερο αποτύπωμά του βρίσκεται στα Αναγνωστικό «ΤΑ ΑΕΤΟΠΟΥΛΑ» της γ΄ και δ΄ τάξης του Δημοτικού που εξέδωσε η Π.Ε.Ε.Α. στον εκδοτικό «Ελεύθερη Ελλάδα» το1944 με ευθύνη της μεγάλης Ελληνίδας παιδαγωγού Ρόζας Ιμβριώτου.</div>
<div>
Για χρόνια συνέβαλε στην ανάδειξη της μνήμης, στήνοντας ουσιαστικά μόνος του – με ελάχιστη βοήθεια - το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης στη Λάρισα, που λειτούργησε για κάποια χρόνια, στον τελείως εγκαταλελειμμένο εκθεσιακό χώρο, που βρίσκεται κάτω από το Μνημείο Αντίστασης του Φιλόλαου Τλούπα, που δεσπόζει στο πάρκο του Αλκαζάρ.</div>
<div>
Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση με τους υπόλοιπους Επονίτες του ουλαμού και με τα «28 άσπρα άλογα», που έφιπποι πλέον και αχώριστοι, θα καλπάζετε για πάντα στις απέραντες πεδιάδες της Αθανασίας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Από το ιστολόγιο του Τάκη Μπάρμπα</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/5w0EQIENJbg" width="560"></iframe>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-26776107761504582012018-02-16T10:13:00.000+02:002020-02-20T22:59:40.233+02:00Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA0oKjSidUdE4zptwqEHXz60c5denaoF8RBt67qEolnqChoLpCHPOc0QigI4u-WNU0_X1DxUrxLpUEP6_PFlvV864K-J0UmlweIvY40BYUFfmj-NM1_WLA5cvH49PwXSAOBPXSPPA7qrE/s1600/elas-aris.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA0oKjSidUdE4zptwqEHXz60c5denaoF8RBt67qEolnqChoLpCHPOc0QigI4u-WNU0_X1DxUrxLpUEP6_PFlvV864K-J0UmlweIvY40BYUFfmj-NM1_WLA5cvH49PwXSAOBPXSPPA7qrE/s640/elas-aris.jpg" width="640" /></a><br />
<div>
<b><br /></b></div>
<b>Στις 16 Φλεβάρη του 1942 κυκλοφόρησε πλατιά η Ιδρυτική Προκήρυξη του ΕΛΑΣ</b><br />
<br />
Το πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη του 1942 συνήλθε η 8η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στην απόφαση της Ολομέλειας διατυπώνονταν οι άμεσοι και απώτεροι σκοποί του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και γινόταν έκκληση στο λαό και τα πολιτικά κόμματα να ενωθούν στην πάλη για την απελευθέρωση της Ελλάδας.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQhVOreuIOW3GuhVYGj1Ksaya2yMpS0mbsoMZrNBLKH1_JZH_x6BCt4mwkS3gmI_U72jmVbzRVwWPma6e_JaYNGyo9gkkOa90eDgOp6RLJHidZUUbp4d9InCdMDxOEq2IgzUpnRIYkbsA/s1600/elas-kapetanioi-1943.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="509" data-original-width="720" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQhVOreuIOW3GuhVYGj1Ksaya2yMpS0mbsoMZrNBLKH1_JZH_x6BCt4mwkS3gmI_U72jmVbzRVwWPma6e_JaYNGyo9gkkOa90eDgOp6RLJHidZUUbp4d9InCdMDxOEq2IgzUpnRIYkbsA/s640/elas-kapetanioi-1943.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Η 8η Ολομέλεια τόνιζε ιδιαίτερα ότι:<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmZB4UmqIBfqcuQTLtqbdckx3l4m-kJuhwcy-hybBHnSM3KpEdKFb4CHprl5jS2PnilrjZ8fa3AeJMJbczmxBlWE9MOwceuJGniKnUOpO_zOrCVVdW18rhjFed3fHuWVdp-s0bzl-3eDw/s1600/antartisses.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="510" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmZB4UmqIBfqcuQTLtqbdckx3l4m-kJuhwcy-hybBHnSM3KpEdKFb4CHprl5jS2PnilrjZ8fa3AeJMJbczmxBlWE9MOwceuJGniKnUOpO_zOrCVVdW18rhjFed3fHuWVdp-s0bzl-3eDw/s640/antartisses.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6McaVF_1oWfjjrLLnRhAwgjpfo1g4489TJ8WyUnJiAVVK4GW5N_wU1VBAGUeaVnJCN7iU_kayNBFzT3xYc9CAa_lmxqKYdvM7OHj_IxXge5CbVKjc5Nw71B3pKs626usvUe0Zfk5bRNY/s1600/antartisses-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6McaVF_1oWfjjrLLnRhAwgjpfo1g4489TJ8WyUnJiAVVK4GW5N_wU1VBAGUeaVnJCN7iU_kayNBFzT3xYc9CAa_lmxqKYdvM7OHj_IxXge5CbVKjc5Nw71B3pKs626usvUe0Zfk5bRNY/s640/antartisses-02.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_eAInURlXcTanArGZTqAiMOa-yG6Vmi8jsVU5jFBT7ui0nw4wxvrDegZv0_AtPUsWZwOrTtDJ1udXwYjzms9frCFlB60aCCu7LK1PlSd22ZXa9cdS3ejP0Y51YKTfITZNWJ3Xm-FjJ8/s1600/elas_antartisses.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="562" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv_eAInURlXcTanArGZTqAiMOa-yG6Vmi8jsVU5jFBT7ui0nw4wxvrDegZv0_AtPUsWZwOrTtDJ1udXwYjzms9frCFlB60aCCu7LK1PlSd22ZXa9cdS3ejP0Y51YKTfITZNWJ3Xm-FjJ8/s640/elas_antartisses.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
«Ο εθνικοαπελευθερωτικός ανταρτοπόλεμος έχει πρωτεύουσα σημασία για την απελευθέρωση της χώρας από τον ξενικό ζυγό. Οι κομμουνιστές πρέπει να μαζικοποιήσουν και να επεκτείνουν το αντάρτικο κίνημα στην ύπαιθρο, να περιφρουρήσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό του χαρακτήρα...».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr-CiLBrwmpLZYaw0u4xKII7ZR_V_d2pZ4BTeiWSkOZTTDf1lxe9IdfASE6Mu5Gaw_xJbrCdWgr_F0hiouyRyCnWTR1_hWoHsQP9IsSA2tWLN6ID4gL9t16ZoQkitZmcTx2dzmJ-tqxuw/s1600/elas-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr-CiLBrwmpLZYaw0u4xKII7ZR_V_d2pZ4BTeiWSkOZTTDf1lxe9IdfASE6Mu5Gaw_xJbrCdWgr_F0hiouyRyCnWTR1_hWoHsQP9IsSA2tWLN6ID4gL9t16ZoQkitZmcTx2dzmJ-tqxuw/s640/elas-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUdLRtXB1upW1s3P4lpHpggGbjaMrLuf_3DA9MFF65F55yFZeCsYiXrwtqzuW8FtTw75VpgNPPAa_rr5-khZ4BLNDAhNrPOYPzuF2U6vNtj0lpZGPBUpcfNkHe7T5xR90H3_29czcCjLY/s1600/elas-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUdLRtXB1upW1s3P4lpHpggGbjaMrLuf_3DA9MFF65F55yFZeCsYiXrwtqzuW8FtTw75VpgNPPAa_rr5-khZ4BLNDAhNrPOYPzuF2U6vNtj0lpZGPBUpcfNkHe7T5xR90H3_29czcCjLY/s640/elas-04.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgml8QzETvJqGbVD0vZLQ3IXxhGhGzrciqY0d6yu0VX1A5Cok94SJ-HOdWq7FT6Fz3lYakbg6MnrVXYsH6v-sOmHBTAZ953eYtiMK6BCsN4Q3UzYX_e0amdgWR0PuIcPVPx5s6xhRXZ-zQ/s1600/elas-aris-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgml8QzETvJqGbVD0vZLQ3IXxhGhGzrciqY0d6yu0VX1A5Cok94SJ-HOdWq7FT6Fz3lYakbg6MnrVXYsH6v-sOmHBTAZ953eYtiMK6BCsN4Q3UzYX_e0amdgWR0PuIcPVPx5s6xhRXZ-zQ/s640/elas-aris-03.jpg" width="526" /></a></div>
<br />
<br />
Το Γενάρη του 1942 οι Κεντρικές Επιτροπές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ συμφώνησαν να κάνουν επίσημα γνωστή την απόφασή τους για τη δημιουργία του νέου στρατού της Αντίστασης με την ονομασία Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ). Με τις ίδιες αποφάσεις, η Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή που καθοδηγούνταν από το ΕΜΑ και ήταν το ανώτατο μέχρι τότε στρατιωτικό επιτελείο του ένοπλου αγώνα, ανασυγκροτήθηκε, διευρύνθηκε και μετονομάστηκε σε Κεντρική Επιτροπή του ΕΛΑΣ. Επίσης, ο Αρης Βελουχιώτης στάλθηκε οριστικά στο βουνό για να αρχίσει την οργάνωση του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh10BeAFdWakuHnAvy0au7JbbX-QesyOQu3W4tN6z-vwOEVi_4F1Zw6N7fp0hyphenhyphen3ApHwGnfKJdqaia_S4peehxg-suARzDPBfLZmVWUUxAKdG3UaRme0Ml7YLIY9s0oOLOb-c8tDbUPohec/s1600/elas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="496" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh10BeAFdWakuHnAvy0au7JbbX-QesyOQu3W4tN6z-vwOEVi_4F1Zw6N7fp0hyphenhyphen3ApHwGnfKJdqaia_S4peehxg-suARzDPBfLZmVWUUxAKdG3UaRme0Ml7YLIY9s0oOLOb-c8tDbUPohec/s640/elas.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoxnAgoh8ISaXGh85p2l3RHbl3q_gcyER4qypfoIeH49tlMiUNhSC7wRyvdAsQZZOj-osJVD_H66zMrE6BuZafsHg7jDF3GBqpv9d9kyznsd8QBAYQLPuVppY8DekLJhaM8sYQjNOmVN0/s1600/grevena1943.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoxnAgoh8ISaXGh85p2l3RHbl3q_gcyER4qypfoIeH49tlMiUNhSC7wRyvdAsQZZOj-osJVD_H66zMrE6BuZafsHg7jDF3GBqpv9d9kyznsd8QBAYQLPuVppY8DekLJhaM8sYQjNOmVN0/s640/grevena1943.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-oEhxFxthn-WJjmbfyzLGR3E-vuvebmO7QNKtGqDPfzeKbJlzlvx-_2FOIMt5tPHn8Pzg3HScSzKZV3ci6ExOEV70GwzOzq7UYDcttw8gfRmGZSQUC2OwZKMZMZHko51T4FBvBvarvFE/s1600/kostas-mpalafas-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-oEhxFxthn-WJjmbfyzLGR3E-vuvebmO7QNKtGqDPfzeKbJlzlvx-_2FOIMt5tPHn8Pzg3HScSzKZV3ci6ExOEV70GwzOzq7UYDcttw8gfRmGZSQUC2OwZKMZMZHko51T4FBvBvarvFE/s640/kostas-mpalafas-04.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXc-4Tif4-gXeOzjQ0blJrA00OMkMPXAG-l6MZckz_vpjsU3OkuYAxh4IdT_IVmSZ3cpA1d6f4Eg6S6xRqY5C6K19te-wYolv_W2LH6otGLowB_nlvCYMgUdMa3d3shGBElO0IsuG-IA/s1600/pateras-arh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="514" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvXc-4Tif4-gXeOzjQ0blJrA00OMkMPXAG-l6MZckz_vpjsU3OkuYAxh4IdT_IVmSZ3cpA1d6f4Eg6S6xRqY5C6K19te-wYolv_W2LH6otGLowB_nlvCYMgUdMa3d3shGBElO0IsuG-IA/s640/pateras-arh.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Στις 16 Φλεβάρη του 1942 κυκλοφόρησε πλατιά η Ιδρυτική Προκήρυξη του ΕΛΑΣ. Σ' αυτή διατυπώνονται οι σκοποί του λαϊκού στρατού που ήταν:<br />
<br />
1) Αγώνας για την απελευθέρωση της χώρας από τους ξένους κατακτητές.<br />
<br />
2) Περιφρούρηση των κατακτήσεων του λαού και των ελευθεριών του εναντίον κάθε επιβουλής.<br />
<br />
3) Εξασφάλιση της τάξης μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών, ώστε ο λαός να μπορεί να εκφράσει πραγματικά ελεύθερα τη θέλησή του, για το πολίτευμα και την κυβέρνησή του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb5XdXC0132aH2cLOyVH1q4MSXBCq7W7wszZ7rO6zrWA7zY_Egqza5MjdOSRhIHszdYUwV4SCeWat2O_nEQ-v8yTl-OOu3VSTc7JEiaL6ocBYTWmMAFPMh32dctAGvc886mcGr5jzlVds/s1600/IMG_0746a-ptheo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb5XdXC0132aH2cLOyVH1q4MSXBCq7W7wszZ7rO6zrWA7zY_Egqza5MjdOSRhIHszdYUwV4SCeWat2O_nEQ-v8yTl-OOu3VSTc7JEiaL6ocBYTWmMAFPMh32dctAGvc886mcGr5jzlVds/s640/IMG_0746a-ptheo.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Με βάση την πείρα που συγκεντρώθηκε στη φωτιά του αγώνα εναντίον των κατακτητών, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ καθόρισαν το χαρακτήρα του στρατού, του ΕΛΑΣ και χάραξαν βασικά τη στρατηγική και την τακτική του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WNX95XqdBbvjNemnNWqIbFU3gYgq1VAtpOpzLvucgecbEiefnsN8sngdpkpLQbc-DZ_CSLl4yC16hf1fPVlkfU0PMFUig6hcyPUr10DaLn5Mf6HZPNZU2NkQHMDY27F90ot2TdH1-qo/s1600/elas-Antrikos-lamia-29-10-1944-mavroskoufides-ari.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1115" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1WNX95XqdBbvjNemnNWqIbFU3gYgq1VAtpOpzLvucgecbEiefnsN8sngdpkpLQbc-DZ_CSLl4yC16hf1fPVlkfU0PMFUig6hcyPUr10DaLn5Mf6HZPNZU2NkQHMDY27F90ot2TdH1-qo/s640/elas-Antrikos-lamia-29-10-1944-mavroskoufides-ari.jpg" width="412" /></a></div>
<br />
<br />
Ο ΕΛΑΣ έπρεπε να γίνει λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ένοπλο τμήμα του λαού, τιμωρός των εχθρών του, υπερασπιστής της ζωής και της περιουσίας του, ικανός να απελευθερώσει τη χώρα από τους κατακτητές.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn7hRyD9ew314Q2_SBEmAkYQ0Wonq3tyOeNc_ZVwgYvTpvDB0WSy-NPFlhduL0YOpTsy15cOrvWWbAoN7rQ1s-q1IlJoCN3bY0-LnRblCLV_o01qQnKU6TUTNJsAcO1LO_iVMIwJJ3IX0/s1600/elas-Antrikos-me-Velouxioti-apo-roumeli-patra-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="603" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn7hRyD9ew314Q2_SBEmAkYQ0Wonq3tyOeNc_ZVwgYvTpvDB0WSy-NPFlhduL0YOpTsy15cOrvWWbAoN7rQ1s-q1IlJoCN3bY0-LnRblCLV_o01qQnKU6TUTNJsAcO1LO_iVMIwJJ3IX0/s640/elas-Antrikos-me-Velouxioti-apo-roumeli-patra-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<b>Το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ</b><br />
<br />
Το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ (τμήμα του ΕΛΑΣ), λειτούργησε από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι τη Συμφωνία της Βάρκιζας το 1945. </div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
Τα μέλη του συνεργείου: Δημήτρης Μεγαλίδης, εικαστικός, προϊστάμενος </div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
Ιωάννης Νισυρίος, φωτορεπόρτερ-οπερατέρ (1943-44) </div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
Θανάσης Παπαδούκας, φωτογράφος-οπερατέρ (1944-45)</div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<iframe allow="encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" gesture="media" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/RzLKmHQjO2E?rel=0" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<b>Περιγραφή των σκηνών</b>:<br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στην Ευρυτανία, άνοιξη του 1944. Διακρίνεται ο Σπύρος Μελετζής, φωτογράφος του αγώνα [Οι φωτογραφίες των μελών του συνεργείου, στους τίτλους στην αρχή είναι του Σπύρου Μελετζή].</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Ο Αρης Βελουχιώτης και οι Μαυροσκούφηδες, έφιπποι, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Η Ταξιαρχία Ιππικού στη Λάρισα, με τα άλογα που ο ΕΛΑΣ είχε πάρει λάφυρα από τους Ιταλούς, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945, επίσης.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Ο Στέφανος Σαράφης και ο Αρης Βελουχιώτης με τους Μαυροσκούφηδες του, όλοι έφιπποι, πιθανόν στα Ιωάννινα, φθινόπωρο του 1944.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Ο Στέφανος Σαράφης και ο Αρης Βελουχιώτης με τα στελέχη του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ποζάρουν στην έδρα του ΓΣ.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Πορεία ανταρτών μέσα στο χιόνι, μετά από μάχη με του Γερμανούς. Κουβαλάνε τραυματισμένους συντρόφους τους. Οταν ο ένας πεθαίνει, τον θάβουν στο χιόνι, χειμώνας 1943-1944.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Αντάρτες έπειτα από πορεία φτάνουν σε ορεινό χωριό, όπου οι γυναίκες του χωριού τους κερνούν και τους φιλεύουν.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Σκηνοθετημένη μάχη-ναυμαχία του ΕΛΑΝ. Οι Γερμανοί “ηθοποιοί” είναι πραγματικοί αιχμάλωτοι, που μάλιστα, μη γνωρίζοντας για τη σκηνοθεσία, νόμιζαν ότι οι ΕΛΑΝίτες επρόκειτο να τους εξοντώσουν.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Θεατρική παράσταση από ερασιτέχνες ηθοποιούς των πολιτιστικών ομάδων των ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΕΠΟΝ στην πλατεία του χωριού. Παρακολουθούν αξιωματικοί και οπλίτες του ΕΛΑΣ, και όλος ο πληθυσμός του χωριού, που μάλλον βλέπει για πρώτη φορά θέατρο.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Σκηνές απελευθέρωσης της Πάτρας.</li>
</ul>
<ul style="text-align: left;">
<li>Παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Διακρίνονται και Βρετανοί ένστολοι που επιτηρούν την παράδοση των όπλων.</li>
</ul>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOXy32C2uou-jJlF9aa34V9VhBuE_lzGsdpLjdp4cFgbVN0uxrf9yUpWxcAP_CKRDq0X5C3TwaSLF36tES9MoReernY9uI55iGhLgCn3EB8N2vHlGH1MBQWj4RDGRG3J-YbxUOtFtWI0/s1600/elas-Antrikos-varkiza-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOXy32C2uou-jJlF9aa34V9VhBuE_lzGsdpLjdp4cFgbVN0uxrf9yUpWxcAP_CKRDq0X5C3TwaSLF36tES9MoReernY9uI55iGhLgCn3EB8N2vHlGH1MBQWj4RDGRG3J-YbxUOtFtWI0/s640/elas-Antrikos-varkiza-01.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuimHMuNECP-mkU_9BYzZlXcDPJYIutshrzMkIBjcNmBczzxKXSBzuVHt6iGELlVnNerRzOiRmEHYD1Fu19omJ0hY_yFCZ5spg3zvmfwvsOfsv6VMukKXIkxHeJlTIyLarNadYWFNrsm4/s1600/elas-Antrikos-varkiza-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuimHMuNECP-mkU_9BYzZlXcDPJYIutshrzMkIBjcNmBczzxKXSBzuVHt6iGELlVnNerRzOiRmEHYD1Fu19omJ0hY_yFCZ5spg3zvmfwvsOfsv6VMukKXIkxHeJlTIyLarNadYWFNrsm4/s640/elas-Antrikos-varkiza-02.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ2zn6MOSzUciyFINgsP_bpEIYSHsfk8cqtKvN0TG5iDjMx6EpSj7-cZiGbZTfj8UliYSWwjll-pcoT6Ff120W_95ddVqAAeteGPjyV9pX-1fvnmWoJyvClVvZ-ysC81bPIhqbn-0VhSE/s1600/elas-Antrikos-varkiza-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ2zn6MOSzUciyFINgsP_bpEIYSHsfk8cqtKvN0TG5iDjMx6EpSj7-cZiGbZTfj8UliYSWwjll-pcoT6Ff120W_95ddVqAAeteGPjyV9pX-1fvnmWoJyvClVvZ-ysC81bPIhqbn-0VhSE/s640/elas-Antrikos-varkiza-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFTAPHXo-nNkGpetVfdF8H5ufDyisqaRtKh5_-8i_73PuSGdeQE4i527CYOAIQsmN4_lDk9BVulDWe5Z_gDvkLRZ5ClW5MpxP-PnYWvWX9Hs7LTYoh4O3q7Rx_v6LM5V-mfjm-6V2rjIY/s1600/elas-Antrikos-varkiza-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFTAPHXo-nNkGpetVfdF8H5ufDyisqaRtKh5_-8i_73PuSGdeQE4i527CYOAIQsmN4_lDk9BVulDWe5Z_gDvkLRZ5ClW5MpxP-PnYWvWX9Hs7LTYoh4O3q7Rx_v6LM5V-mfjm-6V2rjIY/s640/elas-Antrikos-varkiza-04.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy7Lma4iv8RrN77cA1d_IONozJeIC7Fjk1qZdjaz_w9wvJxDL10_PML96c4DLYsLyqqg97SBNAmFDLt3QgscCm58LQ9sRUcjNbCbY4HJLgM5ooqK2L0p1XdD_ZrM_dD-ahFKcWUcZHm9o/s1600/elas-Antrikos-varkiza-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy7Lma4iv8RrN77cA1d_IONozJeIC7Fjk1qZdjaz_w9wvJxDL10_PML96c4DLYsLyqqg97SBNAmFDLt3QgscCm58LQ9sRUcjNbCbY4HJLgM5ooqK2L0p1XdD_ZrM_dD-ahFKcWUcZHm9o/s640/elas-Antrikos-varkiza-05.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<ul style="text-align: left;">
<li>Στο κλείσιμο, οι τραγικές σκηνές με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να κλαίνε την στιγμή που παραδίδουν τα τιμημένα άρματά τους.</li>
</ul>
</div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY_PHmJd9ENOazkfjKeBpt8HB68UldajkGzKHqbDqDuusfX-0Ud8bM0xzzopcRlmcM3bByo_YmAjvnjzTwudOHoV6SECbQundUFNnkgsbJDP5iMkNOxJ7RGTuaevFuzG7cSrWltBr7Syw/s1600/mpelogiannis_2-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY_PHmJd9ENOazkfjKeBpt8HB68UldajkGzKHqbDqDuusfX-0Ud8bM0xzzopcRlmcM3bByo_YmAjvnjzTwudOHoV6SECbQundUFNnkgsbJDP5iMkNOxJ7RGTuaevFuzG7cSrWltBr7Syw/s640/mpelogiannis_2-02.jpg" width="432" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz-GUt_80b4gXCEji4o98HEhF2QHGH9X3-VCD46Hl63zsXC9Qs6dljKy-mYUDpYVhQyroOqxZ-RhVB6YE_ly_DM1xaso3lS6mjmYF_isQYeBG5qukEuY0LE_7BKIf8VF80ORtPKIWfqfA/s1600/orestis-makris-elas-athinas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz-GUt_80b4gXCEji4o98HEhF2QHGH9X3-VCD46Hl63zsXC9Qs6dljKy-mYUDpYVhQyroOqxZ-RhVB6YE_ly_DM1xaso3lS6mjmYF_isQYeBG5qukEuY0LE_7BKIf8VF80ORtPKIWfqfA/s640/orestis-makris-elas-athinas.jpg" width="454" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZSV0oTnjgM-yo2R6ezw0zrCxhzVwyR3k9RzlcYT2rWDJ3sVTqeLCG1oYJw3Z4hdlIk618NO2WbL20-vksRrhQujuVOYySbCuzcBafHuyd96Smf8xjaTbwnJ0JzlRl7DiBTWuKMC9bVIU/s1600/hlektriki-13-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZSV0oTnjgM-yo2R6ezw0zrCxhzVwyR3k9RzlcYT2rWDJ3sVTqeLCG1oYJw3Z4hdlIk618NO2WbL20-vksRrhQujuVOYySbCuzcBafHuyd96Smf8xjaTbwnJ0JzlRl7DiBTWuKMC9bVIU/s640/hlektriki-13-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6L2dxu_DnCplREl-g2O7r5ZNczThE_iNizCDwAdibT9Gt_7pfStHfQAUXB1FJGhJRq4IiCybcbbw2S12qGAV-PbD2KqwCVK8FXWg9wsptgBRg59SzIpxv2n1yQZQT58OXtes58OkBS4s/s1600/kaisariani-1942-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6L2dxu_DnCplREl-g2O7r5ZNczThE_iNizCDwAdibT9Gt_7pfStHfQAUXB1FJGhJRq4IiCybcbbw2S12qGAV-PbD2KqwCVK8FXWg9wsptgBRg59SzIpxv2n1yQZQT58OXtes58OkBS4s/s640/kaisariani-1942-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCQx5GNRafxbj6dfE2RO5fNA5948K10TOdSXYk9JOOsBa6MW5iVKJOotSmhqa77OGp6NIgmzCt59Q_rycudbZAIVzBL1hNIE-tP38yogOTPt5EPvD-A91LpwfdQKr-0TpPi_T52KxIbl8/s1600/kaisariani-04-12-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCQx5GNRafxbj6dfE2RO5fNA5948K10TOdSXYk9JOOsBa6MW5iVKJOotSmhqa77OGp6NIgmzCt59Q_rycudbZAIVzBL1hNIE-tP38yogOTPt5EPvD-A91LpwfdQKr-0TpPi_T52KxIbl8/s640/kaisariani-04-12-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Αποστολή που εκπλήρωσε μέχρι τέλους, δημιουργώντας το έπος της Εθνικής Αντίστασης.</div>
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/ZQ03hVQslYg" width="560"></iframe>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-74049603225605431412018-01-31T00:00:00.000+02:002018-01-31T22:24:02.983+02:00Στάλινγκραντ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw3mn8KgNwhXznjcdMSVcNnmd42iA9OYKWQfq0RKnGB1MKSghEsV3hQ-SVOvoQFAUi4Rkjvlz11b2_Dam-XKUYC9ATQiLMnG-ChH6oxBpgrGyTZIKDxgcBeHM7t6njJv-Az2WhtA3lCi4/s1600/Stalingkrant6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw3mn8KgNwhXznjcdMSVcNnmd42iA9OYKWQfq0RKnGB1MKSghEsV3hQ-SVOvoQFAUi4Rkjvlz11b2_Dam-XKUYC9ATQiLMnG-ChH6oxBpgrGyTZIKDxgcBeHM7t6njJv-Az2WhtA3lCi4/s640/Stalingkrant6.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b><br /></b></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b>Ήταν 31 Γενάρη του 1943</b>. </span></span></span>Η Ανώτατη Διοίκηση των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων εκδίδει το Ανακοινωθέν για τη συντριβή των Ναζί στο Βόλγα. Την ίδια μέρα παραδίδεται η νότια ομάδα των γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων με επικεφαλής τον διοικητή της 6ης στρατιάς Φ. Πάουλους, που μόλις είχε προαχθεί από τον Χίτλερ σε στρατάρχη. Το ανακοινωθέν είναι ουσιαστικά η αναγγελία της νίκης στη μάχη του Στάλινγκραντ, η οποία ολοκληρώνεται στις 2 Φλεβάρη του 1943, με την παράδοση των τελευταίων υπολειμμάτων της βόρειας ομάδας των γερμανικών δυνάμεων. <span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg20ZYz3o8Fb25bR_5InZg_mNZr3daIxAtrgBp7mHhMHgcFp4A1r3SJPQDG0C0gLvwxX5hhssN54KmrK8Xf3aK2VsEBJr5JYSIeR2UqMEm2SvICfBDoe_sxGuyBoguArDPxY-mwlrh4m3w/s1600/Stalingkrant9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg20ZYz3o8Fb25bR_5InZg_mNZr3daIxAtrgBp7mHhMHgcFp4A1r3SJPQDG0C0gLvwxX5hhssN54KmrK8Xf3aK2VsEBJr5JYSIeR2UqMEm2SvICfBDoe_sxGuyBoguArDPxY-mwlrh4m3w/s640/Stalingkrant9.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Στις 2 Φλεβάρη 1943, ο <a href="http://ptheo.blogspot.gr/2015/12/blog-post_18.html" target="_blank"><b>Στάλιν</b></a> απηύθυνε ημερήσια διαταγή προς τα στρατεύματα του Ντον, όπου έλεγε: «Στον αντιπρόσωπο του Αρχηγείου της Ανωτάτης διοίκησης του στρατού, στρατάρχη του πυροβολικού σ. Βορόνοφ. Στον διοικητή των στρατευμάτων του μετώπου του Ντον, στρατηγό σ. Ροκοσόφσκι. Συγχαίρω εσάς και τα στρατεύματα του μετώπου του Ντον για το επιτυχημένο ξεκαθάρισμα των εχθρικών στρατευμάτων που είχαν κυκλωθεί κοντά στο Στάλινγκραντ. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους μαχητές, διοικητές και πολιτικούς καθοδηγητές του μετώπου του Ντον για τις εξαιρετικές αυτές πολεμικές επιχειρήσεις». <br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-1yrFDS5q-whxeJsvH-SMW9n04Rmf_4Gv4FE_ZcoC3VWOutkJR_TjfDBVWPuwyenolhhnNmVCEQenxEHEX4Qtget9f3diASZ1AYPHBTMMPRbAD2RZ1x58XHhut3GvqruoKxporEjAuQ0/s1600/Stalingkrant10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-1yrFDS5q-whxeJsvH-SMW9n04Rmf_4Gv4FE_ZcoC3VWOutkJR_TjfDBVWPuwyenolhhnNmVCEQenxEHEX4Qtget9f3diASZ1AYPHBTMMPRbAD2RZ1x58XHhut3GvqruoKxporEjAuQ0/s640/Stalingkrant10.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">«<b>Η μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων</b>». </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Ας δούμε τι ήταν αυτό που συντελέστηκε στο Στάλινγκραντ, στη μάχη που χαρακτηρίστηκε ως «η μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων». </span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ένα τμήμα κινήθηκε προς το Στάλινγκραντ και έφτασε στα άκρα της πόλης. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ. Για τη ναζιστική επίθεση προετοιμάστηκαν 8 στρατιές, πέντε γερμανικές, μια ρουμάνικη, μια ιταλική και μια ουγγρική, αφού η ευρύτερη περιοχή του Στάλινγκραντ, όπως και η ίδια η πόλη, έπαιζε σημαντικό ρόλο στο πολεμικο-οικονομικό δυναμικό της Σοβιετικής Ενωσης. <br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtb3a8BrsuQM8b9ex8VvLGT5WeK6VzLWMuNBmFHh3FQ-wnXk2I30LPfibY3I5mjD04yX6RkILVufmArSyEEKG3seFOQMBhx2HeXO8fF0yTbh89xQhooqC1mHPs8MkdtIu3iulPHr7MNsE/s1600/Stalingkrant3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtb3a8BrsuQM8b9ex8VvLGT5WeK6VzLWMuNBmFHh3FQ-wnXk2I30LPfibY3I5mjD04yX6RkILVufmArSyEEKG3seFOQMBhx2HeXO8fF0yTbh89xQhooqC1mHPs8MkdtIu3iulPHr7MNsE/s640/Stalingkrant3.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη, φτάνοντας πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής. Βλέποντας το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία, δεν μπορεί παρά να μιλήσει κανείς για θαύμα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι με την επίθεσή της εναντίον της ΕΣΣΔ, η ναζιστική Γερμανία είχε καταφέρει να καταλάβει τις σοβιετικές αγροτικές και βιομηχανικές περιοχές, που προπολεμικά έδιναν το 71% της παραγωγής χυτοσιδήρου, το 58% του χάλυβα, το 57% του τροχαίου υλικού, το 63% του άνθρακα, καθώς και τον κύριο όγκο του πολεμικού εξοπλισμού και των εφοδίων. Οι κατακτημένες σοβιετικές περιοχές, όπου ζούσε προπολεμικά το 42% του πληθυσμού της χώρας, κάλυπταν το 40% του συνολικού χώρου παραγωγής σιτηρών και το 38% της κτηνοτροφίας. Το θαύμα, όμως, συντελέστηκε. «Δεν υπάρχει γη για μας πέρα από το Βόλγα», ήταν τα λόγια ενός από τους ήρωες της μάχης, του ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ. Το θαύμα, όπως αποδείχτηκε, συνίστατο στα τεράστια αποθέματα δύναμης του σοβιετικού λαού για την υπεράσπιση της πατρίδας του και των κοινωνικών του κατακτήσεων. <br /><b> </b></span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAW6fpgH4e1Uk2SvggQH-eUUumryIV8CRweiEGnP3pGSlB-ibkTco3E7VToRmvrbK1YVlzgXiOoygqQ8N71ybqoKcWHKxM__idNxAMaT3YiDJSv1txdyVOG-zwsh1NVB2riK_9SwKZbCs/s1600/Stalingkrant4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="451" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAW6fpgH4e1Uk2SvggQH-eUUumryIV8CRweiEGnP3pGSlB-ibkTco3E7VToRmvrbK1YVlzgXiOoygqQ8N71ybqoKcWHKxM__idNxAMaT3YiDJSv1txdyVOG-zwsh1NVB2riK_9SwKZbCs/s640/Stalingkrant4.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b><br /></b></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b>«Όχι δεύτερο μέτωπο»!</b> <br /> Οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Αγγλία, αντιμετώπισαν τη μάχη του Στάλινγκραντ ως ευκαιρία να υπάρξει, το λιγότερο, μια αμοιβαία εξασθένηση της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, ώστε αφενός να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό και αφετέρου να διαμοιράσουν τις παγκόσμιες αγορές μεταξύ τους, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μεγάλου ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή τους, της Γερμανίας. </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Ετσι,αρνήθηκαν να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του γερμανικού φασισμού κι έδωσαν τη δυνατότητα στον Χίτλερ να συγκεντρώσει στο ανατολικό μέτωπο τεράστιο αριθμό δυνάμεων και πολεμικού υλικού. <br /><br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, με αφορμή το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ μέσα στο 1942, γράφει: «Σκεπτόμουν την αποστολή που με έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Άλλοτε, είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου, να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου; Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: «Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942″». (Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, τόμος Δ σελ. 317). <br /> Την επομένη της συνάντησης, ο Στάλιν συνέταξε υπόμνημα, όπου σημειωνόταν: «Κατόπιν ανταλλαγής απόψεων γενομένης εις την Μόσχαν την 12 Αυγούστου ε.ε. διεπίστωσα ότι ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κ. Τσόρτσιλ θεωρεί αδύνατον την οργάνωσιν του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942. Ως γνωστόν, η οργάνωσις του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942 είχε αποφασιστεί κατά την διάρκειαν της επισκέψεως του Μολότωφ εις Λονδίνον και είχε περιληφθεί εις το κοινόν αγγλο- σοβιετικόν ανακοινωθέν, που εδημοσιεύθη την 12 Ιουνίου ε.ε (…). Είναι εύκολον να αντιληφθή κανείς ότι η άρνησις της κυβερνήσεως της Μεγάλης Βρετανίας να δημιουργήση το δεύτερον μέτωπον εις την Ευρώπην εντός του 1942 καταφέρει ηθικόν πλήγμα εναντίον ολοκλήρου της σοβιετικής κοινής γνώμης, που εβασίζετο εις την δημιουργίαν του δεύτερου μετώπου, δυσχεραίνει την θέσιν του Ερυθρού Στρατού εις το μέτωπον και προξενεί ζημίαν εις τα σχέδια της Σοβιετικής Διοικήσεως… Εγώ και οι συνάδελφοί μου νομίζομεν ότι το έτος 1942 παρέχει τους πλέον ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου εις την Ευρώπην, δεδομένου ότι όλαι αι δυνάμεις των γερμανικών στρατευμάτων, και μάλιστα αι καλύτεραι, είναι απησχολημέναι εις το ανατολικόν μέτωπον, ενώ εις την Ευρώπη έχουν απομείνει ασήμαντοι δυνάμεις, και μάλιστα αι χειρότεραι. Είναι άγνωστον αν το έτος 1943 θα παρέχη τους ιδίους ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου, όπως το 1942… Αλλά δυστυχώς εγώ δεν κατόρθωσα να πείσω επ” αυτού τον κύριον Πρωθυπουργόν της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ ο κ. Χάριμαν, αντιπρόσωπος του Προέδρου των ΗΠΑ, κατά τις διαπραγματεύσεις εις Μόσχαν, υπεστήριξε απολύτως τον κύριον Πρωθυπουργόν» («Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος – Η αλληλογραφία Στάλιν – Τσόρτσιλ – Ρούσβελτ – Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α΄, σελ. 72-73). <br /><b> </b></span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGqAY3HX_wylBZl-Fm_CSvbhYcNb5sZmQk_3VLibq_h5IlZ2-MHkf6prCvl_G9TNtmRE5Hgbn5cvQJBrIF3tzlJMfD8CfQTLXH7ubKAW6fdw6_Ugkifn-v-W9kwmCCFXuhuQXz2oi86Zk/s1600/Stalingkrant2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGqAY3HX_wylBZl-Fm_CSvbhYcNb5sZmQk_3VLibq_h5IlZ2-MHkf6prCvl_G9TNtmRE5Hgbn5cvQJBrIF3tzlJMfD8CfQTLXH7ubKAW6fdw6_Ugkifn-v-W9kwmCCFXuhuQXz2oi86Zk/s640/Stalingkrant2.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b><br /></b></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b>«Από κτίριο σε κτίριο» </b><br /> Η μάχη για την πόλη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη του 1942 στον ποταμό Τσιρ και διήρκεσε συνολικά για περίπου 200 μερόνυχτα. Το αμυντικό της στάδιο κράτησε έως τις 18 Νοέμβρη 1942. Ειδικά το Σεπτέμβρη η πόλη κινδύνεψε να κυριευτεί από τον εχθρό, αφού αυτός κατάφερε να περάσει στο εσωτερικό της και να φτάσει ως το κέντρο της. Μάλιστα, το ραδιόφωνο του Βερολίνου έσπευσε να ανακοινώσει πως το Στάλινγκραντ έπεσε. Αντίστοιχες ανακοινώσεις βγήκαν και στις κατεχόμενες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε προκήρυξη με τίτλο «ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ»… Όμως, στις 19 Νοέμβρη του 1942, ο Κόκκινος Στρατός περνά στην αντεπίθεση. Ως τις αρχές του Γενάρη του 1943 είχε καταφέρει να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν την επίθεση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 2 Φλεβάρη. <br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOAqkr42G8mzkRQ33Oo3W9koAK8B5iiqxHp70lOxOJigV16WOM9t1wj4SNn0SWKUBlBjxx-47o4NjC-e9ZRcgZ_gbZr6Az2cRkhSIhoSPiDvgFPdAYsqKHYktrkRmN1tgFXoXcH8XRCiU/s1600/Stalingkrant7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOAqkr42G8mzkRQ33Oo3W9koAK8B5iiqxHp70lOxOJigV16WOM9t1wj4SNn0SWKUBlBjxx-47o4NjC-e9ZRcgZ_gbZr6Az2cRkhSIhoSPiDvgFPdAYsqKHYktrkRmN1tgFXoXcH8XRCiU/s640/Stalingkrant7.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">«<b>Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ - γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ - αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ…</b>».Ήταν μια νίκη, που κερδήθηκε με σκληρές μάχες σώμα με σώμα «από κτίριο σε κτίριο, όπου το κάθε κτίριο της πόλης γινόταν ερείπια». Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δύο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού. Το μέγεθος των απωλειών επέδρασε αποφασιστικά στη γενική στρατηγική κατάσταση, συγκλόνισε όλη την πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας. <br /></span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><b>Νίκη – ορόσημο </b> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje5M7YEdg_nA-KfAZsYd1bQb0dW15t8d0L9MFYd2IxxVUAxP2CS248iSWbeaDbhuzvKUwd5j6nFX1zfYZJYSZJzz2VUNngqVVNEaYTxS9pxqqzWvPlK5Hv4tnvkfDTeTqZYqwwJYi990k/s1600/Stalingkrant8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje5M7YEdg_nA-KfAZsYd1bQb0dW15t8d0L9MFYd2IxxVUAxP2CS248iSWbeaDbhuzvKUwd5j6nFX1zfYZJYSZJzz2VUNngqVVNEaYTxS9pxqqzWvPlK5Hv4tnvkfDTeTqZYqwwJYi990k/s640/Stalingkrant8.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ήταν μια νίκη, στην οποία υποκλίθηκαν όλοι. «Είναι μία καταπληκτική νίκη», αναγκαζόταν να γράψει ο Τσόρτσιλ στον Στάλιν. Ο Ρούζβελτ, στο δικό του μήνυμα, χαρακτήρισε το γεγονός«ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του». Έως τη μάχη του Στάλινγκραντ στην Ιστορία δεν υπήρχε παρόμοια περίπτωση κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης. <br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyAMt7fNEIWOyXgcwz7MCrF1nUbaaeezE2N9Sc38YnE7OysXlO8PGfbZt7bBVF72mfq5MAtSGR5Iy51q5oGTSauh8-nWuP1d0WYGeMxg3eN95xFJu5vBuZf8WR-U7_a72BIeh9jXG4hF8/s1600/Stalingkrant-art.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyAMt7fNEIWOyXgcwz7MCrF1nUbaaeezE2N9Sc38YnE7OysXlO8PGfbZt7bBVF72mfq5MAtSGR5Iy51q5oGTSauh8-nWuP1d0WYGeMxg3eN95xFJu5vBuZf8WR-U7_a72BIeh9jXG4hF8/s640/Stalingkrant-art.jpg" width="466" /></a></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;">Η συντριβή των Ναζί στο Βόλγα σήμανε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β” Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτελεί το ορόσημο του Β” Παγκοσμίου Πολέμου καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η εκδίωξη των εισβολέων από το σοβιετικό έδαφος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης από το χιτλεροφασιστικό ζυγό. <br /><br />Πηγή: <i>Νίκος Μπογιόπουλος</i></span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj92zzqk5BU_tp69uEdsZyOKSM2_xvrNMPKKaVuu9c5gDGAcHXvSXRAR-AkT7rjUUGiRgDWFp5T9ZrBUvS5XCzZx_Pg0IZ1SgIZ7BJ7KTDzt9gASEgQWnqyi57g7Yk0HhrkORmdPYCkDl0/s1600/Stalingkrant1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj92zzqk5BU_tp69uEdsZyOKSM2_xvrNMPKKaVuu9c5gDGAcHXvSXRAR-AkT7rjUUGiRgDWFp5T9ZrBUvS5XCzZx_Pg0IZ1SgIZ7BJ7KTDzt9gASEgQWnqyi57g7Yk0HhrkORmdPYCkDl0/s400/Stalingkrant1.jpg" width="392" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUga2ot3R1csVEp0X1mFegP-AKI-a8KP96QDH4HdI1zVyiWN3dTMfSW9ruVvPYxSIrB31-z17WeCcW-Djk-RBYrPUK7ygGhQm929RWl4vtX_r0oG_KmH63cwqDpg69PvEYfxfEpsg8YjY/s1600/Stalingkrant5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUga2ot3R1csVEp0X1mFegP-AKI-a8KP96QDH4HdI1zVyiWN3dTMfSW9ruVvPYxSIrB31-z17WeCcW-Djk-RBYrPUK7ygGhQm929RWl4vtX_r0oG_KmH63cwqDpg69PvEYfxfEpsg8YjY/s400/Stalingkrant5.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Το συντριβάνι που κατασκευάστηκε το 1939 ήταν ένα από τα σύμβολα της πόλης του Στάλινγκραντ</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Το άγαλμα έξι παιδιών που χορεύουν γύρω από έναν κροκόδειλο, έγινε
διάσημο παγκοσμίως μετά από σειρά φωτογραφιών που τράβηξε ένας
σοβιετικός φωτογράφος μετά τους καταστροφικούς βομβαρδισμούς του
γερμανικού στρατού.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα έδειχνα παιδιά να παίζουν ανέμελα με φόντο μια κατεστραμμένη πόλη και ερείπια.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μάρτυρες θυμούνται πολλές βόμβες να «χτυπούν» την πόλη, με το σκηνικό να
μοιάζει σε μια τεράστια φωτιά να κατακαίει γειτονιές, δρόμους, πλοία
φτάνοντας μέχρι και τον ποταμό Βόλγα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Από αυτόν τον εφιάλτη, το συντριβάνι επέζησε έχοντας μόνο εν μέρει καταστραφεί από τα θραύσματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Από τότε το συντριβάνι έγινε το σύμβολο μιας ερειπωμένης αλλά παράλληλα αήττητης πόλης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αναστηλώθηκε μετά τον πόλεμο, όμως στη συνέχεια αφαιρέθηκε στη δεκαετία του 1950 καθώς οι πόλη ξαναχτιζόταν και αναπτυσσόταν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στους βομβαρδισμούς της πόλης το 1942 σκοτώθηκαν 40.000 άμαχοι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Y4CyqEr0WEg/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/Y4CyqEr0WEg?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
</div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><i> </i> </span></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-55388771651202338222017-12-15T11:03:00.000+02:002017-12-16T09:23:32.625+02:00Μνημονεύοντας τον Κώστα Βάρναλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-style: italic;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZusXxK9KSAqpMW9MDcgq1WChyphenhyphenBwNNob3AduZGqy6RiiVnNsAMJNz9_ExVZl5GthyphenhyphenwK-bLJnBCjpCrwc1UBIndzc1YXi3E4HNP0tHzw5ic-G_rZQzX53xMU5Ic5NxDnuwJfJNRCWhTWUY/s1600/varnalis-kostas-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZusXxK9KSAqpMW9MDcgq1WChyphenhyphenBwNNob3AduZGqy6RiiVnNsAMJNz9_ExVZl5GthyphenhyphenwK-bLJnBCjpCrwc1UBIndzc1YXi3E4HNP0tHzw5ic-G_rZQzX53xMU5Ic5NxDnuwJfJNRCWhTWUY/s640/varnalis-kostas-03.jpg" width="640" /></a></span></span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-style: italic;">Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ</span><br />Το βράδυ <b>της 16ης Δεκεμβρίου 1974</b> η Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) είχε διοργανώσει στο θέατρο «Αλίκη» τιμητική εκδήλωση αφιερωμένη στον <a href="http://ptheo.blogspot.gr/2008/03/blog-post_7463.html" target="_blank">Κώστα Βάρναλη</a>, που δεν ήταν μόνο μέγας ποιητής αλλά και επίλεκτο μέλος της δημοσιογραφικής οικογένειας.<br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο ίδιος δεν μπορούσε να παραστεί καθώς νοσηλευόταν βαριά άρρωστος. Με το τέλος της εκδήλωσης αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο προκειμένου να του επιδώσει τιμητική περγαμηνή για την όλη προσφορά του, που εκείνος εδέχθη με καταφανή συγκίνηση. Λίγο αργότερα, το ίδιο βράδυ, έφευγε απ' τη ζωή - υποθέτω ευχαριστημένος.<br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAIRXEmqDmHysW38jrRrmDBMoWpG1aJZSA-IU16c_1DXFrBuxmrlcDCUEPJDKPeoESWl41qFvaXmvLMQL4NERvve3v5twH16jKbwFbcJ9nhUb75M1Gp9D8VqSOvtUeWnZQEdBFR2yRQ14/s1600/varnalis-kostas-02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAIRXEmqDmHysW38jrRrmDBMoWpG1aJZSA-IU16c_1DXFrBuxmrlcDCUEPJDKPeoESWl41qFvaXmvLMQL4NERvve3v5twH16jKbwFbcJ9nhUb75M1Gp9D8VqSOvtUeWnZQEdBFR2yRQ14/s640/varnalis-kostas-02.jpg" width="640" /></a></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ηταν 90 χρόνων (14/02/1884-16/12/1974) και ήταν ο δεύτερος τής, κατά τον Γιάννη Ρίτσο, «ομοουσίου τριάδας» του πνεύματος που εκδημούσε. Είχε προηγηθεί ο Μάρκος Αυγέρης (1883-1973) και ακολούθησε ο Βασίλης Ρώτας (1889-1977). Αντάμα στον μακροχρόνιο βίο τους -στο πνεύμα, στην αριστερή ιδεολογία - αντάμα, περίπου, και στο τέλος.<br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Την εκδήλωση στο θέατρο «Αλίκη» είχαμε παρακολουθήσει με την Ελένη Βαροπούλου, για λογαριασμό της «Αυγής», όπου εργαζόμασταν τότε. Δεν χρειάστηκε όμως να γράψουμε κάτι. Τον κατευόδωσε ο Τάσος Βουρνάς.<br />«Αντεθνικώς δρων»<br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvZ3uGLRoEfyovcEh5FZVuXm7OKPGJqlBwH2l8EY-R68vHYQh397O5gYm46R-tQgWTTH__wNRAkwRhmkQbcMX4CyM2fNk4GtmJI6mk070CnU_Fi6To-0_9f3KXx17Ze7sYaMB07seW8AE/s1600/varnalis-kostas-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvZ3uGLRoEfyovcEh5FZVuXm7OKPGJqlBwH2l8EY-R68vHYQh397O5gYm46R-tQgWTTH__wNRAkwRhmkQbcMX4CyM2fNk4GtmJI6mk070CnU_Fi6To-0_9f3KXx17Ze7sYaMB07seW8AE/s640/varnalis-kostas-04.jpg" width="640" /></a></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Θαύμαζα τον Κώστα Βάρναλη για τα ποιήματά του («Το φως που καίει»), τα πεζά του («Η αληθινή απολογία του Σωκράτη», «Το ημερολόγιο της Πηνελόπης»), τα δοκίμιά του για τον Σολωμό και άλλους λόγιους, τους «Δικτάτορες» (σύντομα πορτρέτα -καρφιά Ρωμαίων αυτοκρατόρων- δικτατόρων), τα χρονογραφήματά του στην «Αυγή», και πριν σε άλλες εφημερίδες (όπου δημοσιογραφούσε για τον επιούσιο από το 1926, όταν, όντας καθηγητής Φιλολογίας στη μέση εκπαίδευση, παύτηκε ως «αντεθνικώς δρων». Αργότερα... επιβαρύνθηκε περισσότερο - τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν», το σοβιετικό «Νόμπελ»). Και φυσικά απολάμβανα κι εγώ τα δύο ποιήματά του που είχε μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης: τους «Μοιραίους» και την «Μπαλάντα του Αντρίκου».<br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Θαύμαζα την οξύνοια της γραφής του, το σαρκασμό, το χιούμορ, την ενεργό παρουσία του σε κάθε κρίσιμη στιγμή του τόπου. Πολλές φορές, προδικτατορικά, όταν πήγαινα στην «Αυγή», τον έβλεπα σκυμμένο στα γραφτά του, χωρίς να τολμώ να του μιλήσω.<br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZusXxK9KSAqpMW9MDcgq1WChyphenhyphenBwNNob3AduZGqy6RiiVnNsAMJNz9_ExVZl5GthyphenhyphenwK-bLJnBCjpCrwc1UBIndzc1YXi3E4HNP0tHzw5ic-G_rZQzX53xMU5Ic5NxDnuwJfJNRCWhTWUY/s1600/varnalis-kostas-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZusXxK9KSAqpMW9MDcgq1WChyphenhyphenBwNNob3AduZGqy6RiiVnNsAMJNz9_ExVZl5GthyphenhyphenwK-bLJnBCjpCrwc1UBIndzc1YXi3E4HNP0tHzw5ic-G_rZQzX53xMU5Ic5NxDnuwJfJNRCWhTWUY/s400/varnalis-kostas-03.jpg" width="400" /></a></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Δεν πιάστηκε στη δικτατορία του 1967 (ήταν 83 χρόνων -έπιασαν κι εξόρισαν τον Ρώτα, που ήταν μικρότερος: 78...). Είχε εξοριστεί το 1935, επί δικτατορίας Κονδύλη, μαζί με τον Δημήτρη Γληνό. Απαγορεύτηκαν όμως τα βιβλία του, αλλά αυτός δεν σταμάτησε να γράφει. Μετά τη δικτατορία και το θάνατό του κυκλοφόρησε το 1975 η ποιητική του συλλογή «Οργή λαού», με ευθείες βολές κατά της χούντας.<br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ζητήσαμε τότε για το περιοδικό «Τετράδιο» (που βγάζαμε με τον Φώντα Λάδη), μέσω της εκδότριάς του, της κυράς του «Κέδρου» Νανάς Καλλιανέση, να τον ιδούμε για μια συνέντευξη. «Ας μου κάνουν μερικές γραφτές ερωτήσεις» είπε έπειτα από πίεση. Του στείλαμε, αλλά προφανώς δεν τον ενέπνευσαν. Μας έστειλε το ακόλουθο χειρόγραφο σημείωμα, που δημοσιεύσαμε στο περιοδικό (Σεπτέμβριος 1974):<br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">«Αγαπητέ μου, μου ζητάτε να γράψω όλη μου τη ζωή, την πεζή και δημιουργική. Ο,τι έκανα, ό,τι έγραψα το ξέρετε καλύτερα από μένα. Αν είμαι ευχαριστημένος από το διώξιμο της πιο αδίσταχτης διχτατορίας των ξένων, αυτό είναι περιττό να το πω. Ελπίζω κάποτε ν' απαλλαγούμε από την ξένη και την ντόπια, όπως ζητάμε όλοι μας. Ελπίζω ν'αποτινάξουμε την τυραννία και την εκμετάλλευση των ξένων όρνεων».<br />Κατευόδιο<br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMJ1_3sRUbIscq9eVRK2AMisG_Z1HHCpHGCx-eF6GqhJRg2_9X1Uz_JirUWi8GqhtNEMqOERgqPEIlOLI1AX-8zOCxUmU5emg6YnkNZSLSsNr6eIvtyt6owzKoEpw2AhkcCSXMrUB-NLw/s1600/varnalis-kostas-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMJ1_3sRUbIscq9eVRK2AMisG_Z1HHCpHGCx-eF6GqhJRg2_9X1Uz_JirUWi8GqhtNEMqOERgqPEIlOLI1AX-8zOCxUmU5emg6YnkNZSLSsNr6eIvtyt6owzKoEpw2AhkcCSXMrUB-NLw/s640/varnalis-kostas-01.jpg" width="640" /></a></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ζητήσαμε, για το επόμενο τεύχος (Οκτώβριος 1974), να τον φωτογραφίσουμε για το εξώφυλλο, μια και προδημοσιεύαμε πέντε ποιήματα από την «Οργή λαού» -και δέχτηκε. Πήγα με τον φωτογράφο. Μας περίμενε καλοντυμένος, αλλά φανερά καταπονημένος. «Γρήγορα, γιατί κρυώνω!» λέει στον φωτογράφο. Ήταν απόβραδο. «Σε λίγο θα πρέπει να ξαπλώσει», μας λέει μια ανιψιά του, που τον φρόντιζε.<br /> </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Τον ταλαιπωρούμε κομμάτι με τις μετακινήσεις που του ζητάει ο φωτογράφος. Γκρινιάζει, αλλά μας κάνει το χατίρι. Τελειώνοντας θέλησα να του κάνω μια-δυο ερωτήσεις (φωνάζοντας στο αυτί του, γιατί δεν καλάκουγε), αλλά φάνηκε απρόθυμος. Μάλλον το παρακάναμε.<br />Φεύγοντας θυμήθηκα την καλή ανατροφή που έχω από τη μάνα μου κι έσκυψα και του φίλησα το χέρι. Έδειξε να συγκινήθηκε: «Καθίστε λίγο ακόμα...». «Θα πρέπει να ξαπλώσει», ψιθυρίζει η ανιψιά. «Να μη σας κουράσουμε άλλο. Σας ευχαριστούμε για όλα». «Να 'στε καλά, παιδιά μου».<br /> </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibZdWuv-m5Msih8YIz5SbBH2l_9Puip6Mj-xHIrNzj0REZJLO5t0Hb7jZCISaY-BfGNUSl6HjChl2ecbP3qBfMJnFbH5RS-hgALJco5WsP6whbpmQFzPxKjzm-XAj0nsMS5s9EYLaK40U/s1600/varnalis-kostas-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibZdWuv-m5Msih8YIz5SbBH2l_9Puip6Mj-xHIrNzj0REZJLO5t0Hb7jZCISaY-BfGNUSl6HjChl2ecbP3qBfMJnFbH5RS-hgALJco5WsP6whbpmQFzPxKjzm-XAj0nsMS5s9EYLaK40U/s640/varnalis-kostas-05.jpg" width="430" /></a></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Τον κατευόδωσε από τις σελίδες του «Τετραδίου» (Φεβρουάριος 1975) μ' ένα θερμό κείμενό του ο Βασίλης Ρώτας. Εκεί υπάρχει και μια <span style="font-weight: bold;">στιχομυθία μεταξύ Βάρναλη - Ρώτα</span>, όταν ο δεύτερος τον είχε επισκεφθεί λίγο καιρό πριν στο νοσοκομείο και τον βρήκε απελπισμένο. «<span style="font-weight: bold;">Μην κάνεις έτσι, καημένε Κώστα, το πολύ πολύ να πεθάνεις!</span>» του λέει. Και ο Βάρναλης: «<span style="font-weight: bold;">Λίγο το' χεις;</span>»</span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: inherit;"></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-10579332010444903102017-12-13T00:00:00.000+02:002017-12-13T23:55:14.829+02:00Η σφαγή των Καλαβρύτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNOg84MhnMWoeWtBef6uT4yN5WtkXyJCK4cUVY0IF9pB4XDJ4VxXyAgxiVwWTJSCagbYV6HOsyK09cGhcR5OhBt7KxH1kPmD_DLOoYYYb75v6DKa5zpa8lQU61n2tkm1Z4z9q_U3tKurc/s1600/kalavryta.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNOg84MhnMWoeWtBef6uT4yN5WtkXyJCK4cUVY0IF9pB4XDJ4VxXyAgxiVwWTJSCagbYV6HOsyK09cGhcR5OhBt7KxH1kPmD_DLOoYYYb75v6DKa5zpa8lQU61n2tkm1Z4z9q_U3tKurc/s640/kalavryta.jpg" /></a><br />
<br />
Στις 13 Δεκεμβρίου 1943 διεπράχθη το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου της περιόδου της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.<br />
<br />
<div>
<b>Οι Ούννοι κολυμπάν στο αίμα</b></div>
<div>
Στην έκτακτη έκδοσή του για τη σφαγή, στις 24 Δεκέμβρη του 1943, ο «Ριζοσπάστης» στο ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Η τραγωδία των Καλαβρύτων – Οι Ούννοι κολυμπάν στο αίμα», γράφει:<br />
<br />
«<b><i>Στα Καλάβρυτα ξετυλίχτηκε μια φρικαλέα πράξη από την πιο φοβερή τραγωδία που έζησε η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη.</i></b></div>
<div>
<b><i>Ορδές των Ούννων έκαναν επιδρομή και μπήκαν στα Καλάβρυτα που ο πληθυσμός είχε αδειάσει και αποσύρθηκε ολόκληρος στα βουνά. Οι άνανδροι Ούννοι, βαρβαρότεροι και απ' τις άγριες φυλές της ζούγκλας, κάλεσαν τον πληθυσμό να ξαναγυρίσει στα Καλάβρυτα με την υπόσχεση ότι δεν είχε να πειραχτεί κανένας.</i></b></div>
<div>
<b><i>Ο πληθυσμός ξαναγύρισε και τότε οι Ούννοι, οι προστάτες των Ράλληδων Ντερτιλήδων, ρίχτηκαν στην εξόντωση των αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Έκλεισαν όλα τα γυναικόπαιδα σε ένα σχολείο και έβαλαν φωτιά.</i></b></div>
<div>
<b><i>Τυλιγμένες απ τις φλόγες οι γυναίκες πάλευαν να σπάσουν τις πόρτες, ενώ έριχναν τα παιδιά όξω απ τα παράθυρα για να σωθούν. Έσπασαν τις πόρτες και μισοκαμένος και ξετρελαμένος αυτός ο κόσμος ρίχτηκε στους δρόμους οπότε αντιμετώπισε άλλο φρικτό θέαμα.<br /><br />Οι Ούννοι είχαν συγκεντρώσει σε μια διπλανή πλαγιά τον άρρενα πληθυσμό από δεκάξι χρονών και πάνου και τον θέριζαν με πολυβόλα. Σκότωσαν πάνω από οχτακόσιους ανθρώπους και κάμποσες γυναίκες που με θρήνους και οδυρμούς έτρεξαν να περιμαζέψουν τα πτώματα που είταν βουτηγμένα σε βούρκο αίματος.<br /><br />Οι Ούννοι απόκλεισαν τα Καλάβρυτα και απαγόρεψαν και στον Ερυθρό Σταυρό να επικοινωνήσει και να στείλει οποιαδήποτε βοήθεια στα τραγικά θύματα.<br /><br />Οι Ούννοι, αυτές οι ύαινες που γρυλίζουν για πολιτισμό και για θρησκεία, έκαναν επιδρομή και στο ιστορικό μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Λεηλάτησαν αυτό το εθνικό μνημείο και σκότωσαν όλους τους καλόγερους γκρεμίζοντάς τους στους βράχους</i></b>».<br />
<br />
<br />
<img height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi0gsKOg7kH2pzXFPGfufzjCZw-rEUifLUbCrv9chwgBhJR5_6g89JzXmsx5U4cG9zISUU06Z-GNRKgHk8cDislc_bYsvBJcA2lEQ4Io08edDzs26Y9cU7blxpEenVv1IbVhLT7D1V0pDBNG5GNwYakDs246LFO4RN1QtTsW4xMWNiz" width="400" /> <br />
<br />
Ο Διοικητής του 749 Jager Retsiment Αντισυνταγματάρχης της Βέρμαχτ Julius Wolfinger, Αρχηγός της UNTERNEHMEN KALAWRYTA.<br />
<br />
Στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας καταδρομών, εκτέλεσαν μέσα σε λίγες ώρες στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων όλους τους άνδρες 14 ετών και πάνω, μπροστά στα μάτια των γυναικών και των παιδιών τους.<br />
<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhY25DSNtubNSFLnefgCvVnhfmFnFdSBld6gv-xZ15jUIIymDnu9xbSmnRfdvVWOBfD9Kqx8zdqUNW8AftRMxZak0vBV8xJFDbj6yEy2zAxSz4bi6tMHC6VWRhl0FBq8Ynkxc_265HELBmcuvbDuYYP5Or4FxYQ6b9xrEj5iajXz1tH8HyCPiYJqLCqUAQ4U_QnDPhbKQf-mkTkEZVMAFTtA5nUwXpDsXxx3yw" /> <br />
<br />
Συνολικά εκτελέστηκαν 1436 από τους 2035 άνδρες των Καλαβρύτων, αν και οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων ποικίλουν.<br />
<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiHKZ51H9KA4V-WaqvFtkmuQhPDNmJjtn7gcddc2WaeYzt3GhvGt9G1E9ErS3qMh5gtqZGrS9GqKLUaJ5NzJH4EAOIVSbfQRMsDg6GUioUqdS12nIyHpGqBwVSWyuL3VbhngjL0GOxgPNeKxhOGDp58WMsQzSEFbkqNV613LtBJBO6l" /> <br />
<br />
<i> Ο Σμήναρχος Μίχος με ομάδα του Ανεξαρτήτου Τάγματος ΕΛΑΣ Καλαβρύτων στους Λαπαναγούς Καλαβρύτων (ιδιαιτέρα πατρίδα του Μίχου)</i><br />
<br />
Η διαταγή της μαζικής δολοφονίας, στο πλαίσιο της επιχείρησης "Καλάβρυτα" (Unternehmen Kalavryta), ξεκίνησε από την παράκτια περιοχή της Αχαΐας στη βόρεια Πελοπόννησο, όταν τα στρατεύματα της Βέρμαχτ στην πορεία τους έκαψαν χωριά και δολοφόνησαν τους πολίτες στο δρόμο τους.<br />
<br />
Η επιχείρηση "Καλάβρυτα" ήταν μια επιχείρηση κύκλωσης των ανταρτών του ΕΛΑΣ η οποία όμως κατέληξε σε μαζικά αντίποινα επί του άμαχου πληθυσμού της περιοχής, μετά το θάνατο Γερμανών στρατιωτών σε μάχες με τους αντάρτες.<br />
<br />
<img height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgo_wqx8JRCdsLWQzCyLeJJ_FhoZ435nGZP1kPqWZlcUINT3TmyYcvpVZQj38NfAXI-CS65v_T9WQHWY-YcPl1zXQxduSvRD9dSopcdPqB5Ly3Lay_Vh7QOfUcE8gTFDaHY2RYvgAVjgPGnrlOmZjmV8sniAfCoFybA7cUVjcUFoodR" width="296" /> <br />
<br />
Ο χάρτης των αποτελεσμάτων της UNTERNEHMEN KALAWRYTA<br />
<br />
<b>Η εκτέλεση 77 Γερμανών αιχμαλώτων που είχαν συλλάβει οι αντάρτες </b><br />
<b><br /></b>
«Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Και καθόλου απλοϊκή. Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε την αλήθεια αυτή με μαρτυρίες τρίτων, μελετητών των προβλημάτων της κατοχικής περιόδου» σημειώνεται στο βιβλίο του Ηλία Παπαστεργιόπουλου: «Ο Μωρηάς στα όπλα», τόμος Δ’, στο οποίο παρατίθενται αδιάψευστα στοιχεία και μαρτυρίες για τις συνθήκες που έγινε το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και των άλλων χωριών. Μερικά αποσπάσματα:<br /><br />«Γράφει, εν πρώτοις, ο Κομνηνός Πυρομάγλου:<br /><br />«…Μετά την πλήρη κατάληψιν, υπό των Συμμαχικών Στρατευμάτων της Νοτίου Ιταλίας, ως και την απελευθέρωσιν της Βορείου Αφρικής η Πελοπόννησος και η Δυτική Στερεά εθεωρήθησαν υπό του Γερμανικού Επιτελείου “ως πρώτη γραμμή μετώπου ”, εις τα μετόπισθεν της οποίας θα έπρεπε να εξουδετερωθή πάσα ανταρτική κίνησις “εν ανάγκη και να ερημωθή η περιοχή”. Το Γερμανικόν Επιτελείον, φοβούμενον κατάληψιν της Επτανήσου, και αποβάσεις εις τας δυτικάς ακτάς της Ελλάδος (ανεμένετο άλλωστε μία τοιαύτη συμμαχική ενέργεια) απεφάσισε να ενεργήση όχι μόνον εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις εναντίον των Ελλήνων ανταρτών, αλλά και να περάση δια πυρός και σιδήρου κατοίκους και χωρία της ορεινής περιοχής της Ελλάδος…<br /><br />…Αι σφαγαί και δηώσεις των Καλαβρύτων δεν υπήρξαν ενέργεια μεμονωμένη των Γερμανών. Υπήρξε μία εκ των ενεργειών ενός γενικωτέρου σχεδίου του Γερμανικού Επιτελείου, εις βάρος των αμάχων ελληνικών πληθυσμών. Απομόνωσις του δράματος των Καλαβρύτων προδίδει, νομίζομεν, ηθελημένην παραποίησιν ή ηθελημένην εκμετάλλευσιν. Η καταστροφή και σφαγή των Καλαβρύτων έλαβε χώραν την 13ην Δεκεμβρίου 1943 και η εκτέλεσις των Γερμανών αιχμαλώτων εγένετο την νύκτα της 13ης προς την 14ην Δεκεμβρίου 1943. (σ. σ. <b>Οι Γερμανοί ομολογούν ότι η εκτέλεση των Γερμανών αιχμαλώτων έγινε στις 17/12/1943</b>)»…<br /><br />… Υπάρχει και η Διακήρυξη των Γερμανών της Πελοποννήσου: «Την 17.12.1943, εφονεύθησαν και ηκρωτηριάσθησαν κτηνωδώς Γερμανοί στρατιώται υπό κομμουνιστικών συμμοριών εις την περιοχήν Καλαβρύτων – Μαζεΐκων». Τα Καλάβρυτα κατεστράφησαν στις 13/12/1943. Και οι ίδιοι ο Γερμανοί αναφέρουν ότι οι στρατιώτες τους σκοτώθησαν στις 17/12/43, δηλαδή μετά τετραήμερο…<br /><br />…Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν την εκτέλεση των Ναζήδων στρατιωτών σαν πρόφαση για να προαποφασισμένα εγκλήματά τους.<br /><br />(…) Η εντύπωση που προκάλεσε το μακελειό αυτό στον ελληνικό λαό ήταν κατάπληξη, οργή και αγανάκτηση. Στο εξωτερικό, μεγάλες δυνάμεις της παγκόσμιας κοινής γνώμης κινητοποιήθηκαν κατά των χιτλερικών όχι μόνο σε συμμαχικές, αλλά και σε ουδέτερες χώρες. Το ασύλληπτο αυτό έγκλημα στιγματίστηκε παντού και έμεινε σαν μια από τις πιο ατιμωτικές κηλίδες του ναζιστικού καθεστώτος.<br /><br />Κι όμως, 16 χρόνια αργότερα, μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, βρέθηκαν άνθρωποι που προσπάθησαν να… δικαιολογήσουν το έγκλημα αυτό! Τον Οκτώβριο του 1959 (συζητήσεις της Βουλής της 20ής, 21ης και 22ας Οκτωβρίου 1959), ο τότε αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, Π. Κανελλόπουλος, μιλώντας για τα γεγονότα των Καλαβρύτων, είπε ότι προκλήθηκαν από την… δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των Γερμανών, επειδή ο ΕΛΑΣ εξετέλεσε Γερμανούς αιχμαλώτους. Τα ίδια είχε υποστηρίξει λίγους μήνες νωρίτερα και ο βουλευτής της ΕΡΕ Β. Παπαρρηγόπουλος.<br /><br />Στους δύο πολιτικούς, που τοποθέτησαν τη σφαγή των Καλαβρύτων σε επίπεδο, όπου ούτε οι Γερμανοί δεν είχαν τολμήσει ως τότε να τοποθετήσουν, έδοοσε αποστομωτική απάντηση στο δημοσιογραφικό όργανο των Οργανώσεων Εθνικής Αντιστάσεως, «Ιστορικόν Αρχείον Εθνικής Αντιστάσεως», ο υπαρχηγός του ΕΔΕΣ Κομνηνός Πυρομάγλου, αποκαλύπτοντας ότι η σφαγή των Καλαβρύτων προηγήθηκε της εκτελέσεως των Γερμανών αιχμαλώτων! Οι αντάρτες είχαν ειδοποιήσει τους Γερμανούς να σταματήσουν τις εκτελέσεις ομήρων στην Πάτρα και το Αίγιο, γιατί, διαφορετικά, θα αναγκάζονταν να εκτελέσουν και αυτοί Γερμανούς αιχμαλώτους, που είχαν στα χέρια τους από τη νικηφόρα μάχη της Κερπινής…<br /><br />Ο Σμήναρχος Μίχου, που έζησε από κοντά εκείνες τις φριχτές ώρες, μας δίνει συγκλονιστικές εικόνες στις αφηγήσεις του:<br /><br />«Η ιστορική αλήθεια σχετικά με τις σφαγές των Καλαβρύτων έχει κακοποιηθεί. Γι ’ αυτό νομίζουμε πως είνω απαραίτητο να γραφούν τα παρακάτω κι έτσι να βοηθήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος από την πλευρά της Εθνικής Αντιστάσεως, όπως εμείς την εζήσαμε στους σκληρούς χρόνους της Κατοχής…<br /><br />Τα γερμανικά τμήματα της Πάτρας αποσύρθηκαν από τα Καλάβρυτα στις 12 Δεκεμβρίου και ταυτόχρονα της Κορινθίας και της Αργολίδας. Της Αιγαλείας έμεινε τελευταίο, για να εκτελέσει το φοβερό έγκλημα. Τα Καλάβρυτα και η περιοχή τους είχαν προγραφτεί. Αρχιδήμιος είχεν ορισθεί ο Λάινγκερ, διοικητής Αιγίου, με βοηθό τον χτηνάνθρωπο Τέννερ…<br /><br />Οι Γερμανοί αιχμάλωτοι, γύρω στους 100, που είχαν πιαστεί στη μάχη των Ρογών -Κερπινής, μαζί με άλλους που πιάστηκαν σε άλλες επιχειρήσεις, έμεναν στην περιοχή Μαζέικων και χρησιμοποιούντο σε διάφορες εργασίες. ΟΌταν η φάλαγγα της Τριπόλεως πλησίαζε να φτάσει στα Μαζέικα, μεταφέρθηκαν στο θέρετρο Μάζι που βρίσκεται σε οχυρή τοποθεσία. Ενα μικρό τμήμα του 11ου Συντάγματος τις τελευταίες ημέρες της αποχωρήσεως βρέθηκε σε δύσκολη θέση γιατί ένας καταδότης οδήγησε εχθρικό τμήμα σ’ εκείνη την περιοχή.<br /><br />Η επαρχία ολόκληρη φλεγόταν, οι καπνοί από τα Καλάβρυτα ανέβαιναν στον γκρίζο ουρανό του Χελμού. Και το αίμα ανέβαινε στο κεφάλι. Τους αιχμαλώτους τους εξετέλεσε η φρουρά και τους έριξε σ’έναν γκρεμό. Υστερα γλίστρησε σ’ ένα μονοπάτι και μόλις πρόλαβε να ξεφύγει την κύκλωση.<br /><br />Τους νεκρούς οι Γερμανοί τους έπαιρναν πάντα αποχωρώντας. Ετσι στις 15 Δεκεμβρίου η μονάδα της Τριπόλεως πήρε και τους νεκρούς αιχμαλώτους από την περιοχή αυτή του Χελμού, αφού σκότωσε επιτόπου τους Έλληνες οδηγούς – καταδότες.<br /><br />Αυτή είνω η αλήθεια για τα φοβερά εκείνα γεγονότα»…<br />
Η σφαγή των αμάχων διαπράχθηκε από την 117η Μεραρχία Καταδρομών, η οποία αποτελούνταν από Αυστριακούς και Γερμανούς.<br />
<br />
<b>Σκότωναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους</b><br />
<br />
Οι Γερμανοί, στο δρόμο για τα Καλάβρυτα, εκτέλεσαν 143 άνδρες, στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, καθώς και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Επίσης έκαψαν περίπου 1.000 σπίτια σε πάνω από 50 χωριά, αφού τα λεηλάτησαν αποκομίζοντας περισσότερα από 2.000 πρόβατα και μεγαλύτερα ζώα και περίπου 260.000.000 δραχμές.<br />
<br />
Όταν έφθασαν στα Καλάβρυτα, κλείδωσαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 14 στο σχολείο και διέταξαν όλους τους άνδρες από 14 και πάνω να παρουσιαστούν έξω από το χωριό.<br />
<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgdQ4reBLcalsuH-u5eI5dkzs4X0sJUt3WiAcJ776CvKtmlafHMyB7AwX9brjIgspgTsWNveRKWvi-DcGaMwxEpm7jAibSX4DTVonxS21DvayaSZB0BRvQJYqzU2CnyRwPG0vMdCQYBJ7CD6_WHgvRl0k_mr_CXikE5XGtzge2scCF8" /> <br />
<br />
<i> Παρέα Καλαβρυτινών στα Χιονισμένα Καλάβρυτα (έξι χρόνια πριν την σφαγή τους από τους Γερμανούς)</i><br />
<br />
Εκεί, τους εκτέλεσαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων, σκοτώνοντας περίπου 500 άτομα. Οι γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο ενώ το χωριό φλεγόταν.<br />
<br />
Την επόμενη ημέρα τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπόλησαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας.<br />
<br />
Παρά το <b>γεγονός ότι η Γερμανία έχει αναγνωρίσει δημόσια τη ναζιστική αγριότητα στην περίπτωση των Καλαβρύτων</b>, ακόμα δεν έχει καταβληθεί καμιά αποζημίωση.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhxQTwD6E70mOfVGtrX9ductip_3d7LKV0nzdEin33DCZTRwOkRw_S51gkyGkCwPhpg_Cuc-vQqvhApC5s42i5XCpf8FZVhSZuHUuR2132hqplRAlF3vGJGnjDvVLXFHi9QG16sfRGyOiT1cfrC3hk78XfjM4OHo6QjufFgKZmXQwEnP0KtpDI-3a00VZr4V3RCtA" /> <br />
<br />
<i> Ομάδα Ανταρτών του Ανεξαρτήτου Τάγματος Καλαβρύτων<br />Δημ. Κατσίνης, Γεώργιος Πάσχος, Φ.Ζησιμόπουλος, Κ.Γλαράκης, Αν. Πλάτων, Ιωάννης Οικονόμου, Παν.Τσαβαλάς, Παν Σωτηρόπουλος, Κ. Γκίκας, Αν Παπανδρέου, Χρ.Φερλελής, Γ. Παπαβασιλόπουλος, Μέλιος Νίκος, Σπ. Σαμαρτζόπουλος, Ιωάννης Κατσικόπουλος, Λέων.Ροδόπουλος, Γ.Θανόπουλος, Κ.Νικολάου, Παν.Πόλκας, Κωνστ.Κουτσουρής και Παν. Παπαδημητρόπουλος</i><br />
<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEihIMt7595Kh6oXFzbgJz_gyMPpuFYP_4KJ4_j0DWuBmiLHVyp8gDcXlet-G7958EJMQH0hIEldPuhjSBdzVh2ceKXUzL3nWonqBtk6xVaJbd9HessKv0L7PRIBTQ-zOT_oZryQIV7-Uwhr89R2qunip6BVksqN4J13utF_gbMkrM5XaGaJXfF_iw4-Xzyuvz8" /> <br />
<br />
<i> Ο Μίχος με ομάδα ανταρτών κοντά στους Αγίους Θεοδώρους Αροανίας Καλαβρύτων</i><br />
<br />
Ο Διοικητής του 749 Jager Retsiment Wölfinger και ο Διοικητής της Α.Α. 116 Μάχιμης Μονάδας Αναγνωρίσεων Ίλαρχος Gnass στην έδρα της Μεραρχίας (Κόρινθος), παρουσιάζουν το τελικό επιτελικό σχέδιο της Επιχείρησης Καλάβρυτα. Δόθηκαν οι τελικές διαταγές για την Επιχείρηση. Ημέρα Χ = 5.12.<br />
<br />
Γενικές Οδηγίες Μάχης<br />
<br />
Δόγμα: Η επιτυχία της επιχειρήσεως δεν έγκειται στα εδαφικά κέρδη, αλλά στο μέγεθος των εχθρικών απωλειών και λαφύρων. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να εντοπίσουμε τις συμμορίες στα κρησφύγετά τους και να τις εξωθήσουμε σε μάχη. Ο εγκλωβισμός είναι προτιμότερος του ισχνού χτυπήματος. Σε περίπτωση αιφνιδιαστικής συναντήσεως με τον εχθρό, κατά βάση πάντα να επιδιώκεται θέση σε υψώματα και να αποφεύγεται η ώθηση σε κοιλάδα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiLlktWIStdD5sUVx9TdMY6gJh4Xa_Mkx4HYjWe7TpuSmWb3JU6pY9fq7F2bHWyTXc1n6Imw8JTCWtVXsVLFmEIl6MQbNq-QmE2Mtwe_KDf4BTDY53nuN-xAoubUwrfvD_5sPfOadqN1dwO1mWABW-jz6kxjlbbG5L6em4P3GfkBaA" width="325" /> <br />
<br />
Στρατιώτες της 117 Jager Division<br />
<br />
Οι οικισμοί, από τους οποίους προήλθαν πυρά, πρέπει να ισοπεδωθούν, ενώ οι άνδρες να τυφεκισθούν. Στην περιοχή των συμμοριών πρέπει να αναμένουμε εχθρική στάση του πληθυσμού. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί σε όλα τα μοναστήρια, παρεκκλήσια και μεμονωμένα οικήματα, αφού εκεί, ως επί το πλείστον, μπορούμε να υποθέσουμε την ύπαρξη κρυφών οπλοστασίων. Με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων σε μια περιοχή πρέπει να παρεμποδίζεται η κυκλοφορία του άμαχου πληθυσμού από τόπο σε τόπο, καθώς και η κρούση των κωδωνοστασίων των εκκλησιών. Όλοι οι κάτοικοι που είναι ύποπτοι συμμετοχής στις συμμορίες, άνδρες και γυναίκες, πρέπει να συλλαμβάνονται ως όμηροι.<br />
<br />
<br />
Ο Αρχίατρος ΕΛΑΣ Ανδρέας Παυλόπουλος [αριστερά] μαζί με τα ηγετικά στελέχη του ΕΛΑΣ Λασάνη [κέντρο] και Πελοπίδα [δεξιά].<br />
<br />
<br />
Στην Επιχείρηση Καλάβρυτα (UNTERNEHMEN KALAWRYTA) συμμετείχαν οι κατωτέρω Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί της Βέρμαχτ:<br />
<br />
Α. Αξιωματικοί της Βέρμαχτ (Offiziere)<br />
<br />
Von Le Suire, Barth, Schroeder, Brendel, Weber, Wanlhoff, Bauer, Gotsch, Leikam, Blasig, Kufeke, Frank, Akamphuber, Janisch, Oelkers, Seydewitz, Hasch, Liebhart, Dr. Wigger, Dr. Benker, Koriath, Franken, Dipl. Ing. Plaschke, Hassmann, Weiss, Dr. v. Scheure, Czermak, Lange, Weckebach, Henke, Krammer, Fellinger, Heymann, Olze, Hans Ebersberger, Woelfinger Julius, Seydlitz Fr., Wisheu Hans, Hufner August, Garhofer Franz, Hofmann Franz, Pichler Hans, Thumfart Franz, Jakobs Fritz, Benkner Hans, Kammer Karl, Buderatz Jos., Hermann Egon, Gruber Theodor, Hlas Hans, Gruber Ignaz, Trautner Walter, Samans Otto, Togel Robert, Widmann Georg, Marent Hans, Kamnitz Hermann, Salten Ernst, Jocher Karl, Modrow Dieter, Vaih Otto, Poliak Alfred, Kutterer Fritz, Tichy Rudolf, Schondab Hans, Tischler Josef, Haselmaier Franz, Kraupatz Karl, Ruthner Walter, Elshuber Stefan, Nagel Karl, Klinger Philip, Zimmermann Paul.<br />
<br />
<br />
Β. Υπαξιωματικοί (Oberosterreich)<br />
<br />
Hasch Karl, Ruckle Ernst, Winder Karl, Wuhrer Alois, Raad Dominik, Weibrunner Franz, Hofmann Franz, Pichler Hans, Kammer Karl, Hlas Hans, Gruber Ignas, Trautner Walter, Tichy Rudolf, Schondab Hans, Haselmaier Franz, Ruthner Walter, Elshuber Stefan, Gruber Friedrich, Heini Alois, Wewerka Fritz, Wieser Franz, Pesendorfer Gottlieb, Wieser Franz, Hans Hofer, Molden Fritz, Kurt Manhart, Helmut Lenhof, Jakob Jakobitsch, Wienerroither Karl, Stadler Max, Fuchs Georg, Johann Haghofer, Haider Johann, Haidinger Karl, Hlas Josef, Kilian Ferdinand, Krippl Karl, Matzelli Julius, Pichler Hans, Purgstein Karl, Rossner Fritz, Steidl Josef, Strasser, Taunter Walter, Zeppezzauer Josef, Ziegler Alfred, Baumgartner Josef, Dornitzhummer Josef, Ortner Johann, Rothmayr Michael, Wastel Ludwig, Zulehner Johann, Burgholzer Felix, Potscher Konrand, Grabner Ferdinand, Pirklbauer Franz, Ratzenbock Aegid, Binder Johann, Holzer Josef, Linkeseder Ignaz, Bauer Johann, Drexler Leo, Kiiechbaum Johann, Oberroder Josef, Puhringer Alois, Bolitschek Josef, Piper Karl, Doppler Friedrich, Varas Johann, Prillinger Josef, Lindinger Mathias, Bos Helmut, Moser Hans, Mayrhofer Franz, Huber-Hormandinger, Tichy Rudolf, Hlawaty Wilhelm, Bammer Anton, Franzmayer Peter, Gruber Friedrich, Heinz Josef, Hillinger Josef, Keiblinger Johann, Hans Schlosser, Steinhausier Franz, Wimmer Franz, Scofmann Hans, Hans Schlosser, Ratzenbock Philip, Riedl Hans, Rathwallner Ferd., Briganser Johann, Huber Franz, Huber Johann, Mitter Josef, Schatzberger Johann, Schmiedbauer Franz, Schrattberger Ant., Weber Gustav, Weibheitinger Al., Schondab Johann.<br />
<br />
(Πηγή Φωτογραφιών: kalavrytanews.com)</div>
</div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiHKZ51H9KA4V-WaqvFtkmuQhPDNmJjtn7gcddc2WaeYzt3GhvGt9G1E9ErS3qMh5gtqZGrS9GqKLUaJ5NzJH4EAOIVSbfQRMsDg6GUioUqdS12nIyHpGqBwVSWyuL3VbhngjL0GOxgPNeKxhOGDp58WMsQzSEFbkqNV613LtBJBO6l" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiHKZ51H9KA4V-WaqvFtkmuQhPDNmJjtn7gcddc2WaeYzt3GhvGt9G1E9ErS3qMh5gtqZGrS9GqKLUaJ5NzJH4EAOIVSbfQRMsDg6GUioUqdS12nIyHpGqBwVSWyuL3VbhngjL0GOxgPNeKxhOGDp58WMsQzSEFbkqNV613LtBJBO6l" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi0gsKOg7kH2pzXFPGfufzjCZw-rEUifLUbCrv9chwgBhJR5_6g89JzXmsx5U4cG9zISUU06Z-GNRKgHk8cDislc_bYsvBJcA2lEQ4Io08edDzs26Y9cU7blxpEenVv1IbVhLT7D1V0pDBNG5GNwYakDs246LFO4RN1QtTsW4xMWNiz" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi0gsKOg7kH2pzXFPGfufzjCZw-rEUifLUbCrv9chwgBhJR5_6g89JzXmsx5U4cG9zISUU06Z-GNRKgHk8cDislc_bYsvBJcA2lEQ4Io08edDzs26Y9cU7blxpEenVv1IbVhLT7D1V0pDBNG5GNwYakDs246LFO4RN1QtTsW4xMWNiz" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgo_wqx8JRCdsLWQzCyLeJJ_FhoZ435nGZP1kPqWZlcUINT3TmyYcvpVZQj38NfAXI-CS65v_T9WQHWY-YcPl1zXQxduSvRD9dSopcdPqB5Ly3Lay_Vh7QOfUcE8gTFDaHY2RYvgAVjgPGnrlOmZjmV8sniAfCoFybA7cUVjcUFoodR" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgo_wqx8JRCdsLWQzCyLeJJ_FhoZ435nGZP1kPqWZlcUINT3TmyYcvpVZQj38NfAXI-CS65v_T9WQHWY-YcPl1zXQxduSvRD9dSopcdPqB5Ly3Lay_Vh7QOfUcE8gTFDaHY2RYvgAVjgPGnrlOmZjmV8sniAfCoFybA7cUVjcUFoodR" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548208.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fkal4.png&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgdQ4reBLcalsuH-u5eI5dkzs4X0sJUt3WiAcJ776CvKtmlafHMyB7AwX9brjIgspgTsWNveRKWvi-DcGaMwxEpm7jAibSX4DTVonxS21DvayaSZB0BRvQJYqzU2CnyRwPG0vMdCQYBJ7CD6_WHgvRl0k_mr_CXikE5XGtzge2scCF8" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548200.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fkal1.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEi0gsKOg7kH2pzXFPGfufzjCZw-rEUifLUbCrv9chwgBhJR5_6g89JzXmsx5U4cG9zISUU06Z-GNRKgHk8cDislc_bYsvBJcA2lEQ4Io08edDzs26Y9cU7blxpEenVv1IbVhLT7D1V0pDBNG5GNwYakDs246LFO4RN1QtTsW4xMWNiz" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgdQ4reBLcalsuH-u5eI5dkzs4X0sJUt3WiAcJ776CvKtmlafHMyB7AwX9brjIgspgTsWNveRKWvi-DcGaMwxEpm7jAibSX4DTVonxS21DvayaSZB0BRvQJYqzU2CnyRwPG0vMdCQYBJ7CD6_WHgvRl0k_mr_CXikE5XGtzge2scCF8" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgdQ4reBLcalsuH-u5eI5dkzs4X0sJUt3WiAcJ776CvKtmlafHMyB7AwX9brjIgspgTsWNveRKWvi-DcGaMwxEpm7jAibSX4DTVonxS21DvayaSZB0BRvQJYqzU2CnyRwPG0vMdCQYBJ7CD6_WHgvRl0k_mr_CXikE5XGtzge2scCF8" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Fafieromata%2Fdimokratia-afieroma%2Farticle1428873.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fsfagikalabrita.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhY25DSNtubNSFLnefgCvVnhfmFnFdSBld6gv-xZ15jUIIymDnu9xbSmnRfdvVWOBfD9Kqx8zdqUNW8AftRMxZak0vBV8xJFDbj6yEy2zAxSz4bi6tMHC6VWRhl0FBq8Ynkxc_265HELBmcuvbDuYYP5Or4FxYQ6b9xrEj5iajXz1tH8HyCPiYJqLCqUAQ4U_QnDPhbKQf-mkTkEZVMAFTtA5nUwXpDsXxx3yw" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiLlktWIStdD5sUVx9TdMY6gJh4Xa_Mkx4HYjWe7TpuSmWb3JU6pY9fq7F2bHWyTXc1n6Imw8JTCWtVXsVLFmEIl6MQbNq-QmE2Mtwe_KDf4BTDY53nuN-xAoubUwrfvD_5sPfOadqN1dwO1mWABW-jz6kxjlbbG5L6em4P3GfkBaA" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiLlktWIStdD5sUVx9TdMY6gJh4Xa_Mkx4HYjWe7TpuSmWb3JU6pY9fq7F2bHWyTXc1n6Imw8JTCWtVXsVLFmEIl6MQbNq-QmE2Mtwe_KDf4BTDY53nuN-xAoubUwrfvD_5sPfOadqN1dwO1mWABW-jz6kxjlbbG5L6em4P3GfkBaA" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548215.ece%2FBINARY%2Fw660%2F117.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiLlktWIStdD5sUVx9TdMY6gJh4Xa_Mkx4HYjWe7TpuSmWb3JU6pY9fq7F2bHWyTXc1n6Imw8JTCWtVXsVLFmEIl6MQbNq-QmE2Mtwe_KDf4BTDY53nuN-xAoubUwrfvD_5sPfOadqN1dwO1mWABW-jz6kxjlbbG5L6em4P3GfkBaA" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEihIMt7595Kh6oXFzbgJz_gyMPpuFYP_4KJ4_j0DWuBmiLHVyp8gDcXlet-G7958EJMQH0hIEldPuhjSBdzVh2ceKXUzL3nWonqBtk6xVaJbd9HessKv0L7PRIBTQ-zOT_oZryQIV7-Uwhr89R2qunip6BVksqN4J13utF_gbMkrM5XaGaJXfF_iw4-Xzyuvz8" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEihIMt7595Kh6oXFzbgJz_gyMPpuFYP_4KJ4_j0DWuBmiLHVyp8gDcXlet-G7958EJMQH0hIEldPuhjSBdzVh2ceKXUzL3nWonqBtk6xVaJbd9HessKv0L7PRIBTQ-zOT_oZryQIV7-Uwhr89R2qunip6BVksqN4J13utF_gbMkrM5XaGaJXfF_iw4-Xzyuvz8" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548201.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fkal2.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiHKZ51H9KA4V-WaqvFtkmuQhPDNmJjtn7gcddc2WaeYzt3GhvGt9G1E9ErS3qMh5gtqZGrS9GqKLUaJ5NzJH4EAOIVSbfQRMsDg6GUioUqdS12nIyHpGqBwVSWyuL3VbhngjL0GOxgPNeKxhOGDp58WMsQzSEFbkqNV613LtBJBO6l" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhxQTwD6E70mOfVGtrX9ductip_3d7LKV0nzdEin33DCZTRwOkRw_S51gkyGkCwPhpg_Cuc-vQqvhApC5s42i5XCpf8FZVhSZuHUuR2132hqplRAlF3vGJGnjDvVLXFHi9QG16sfRGyOiT1cfrC3hk78XfjM4OHo6QjufFgKZmXQwEnP0KtpDI-3a00VZr4V3RCtA" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhxQTwD6E70mOfVGtrX9ductip_3d7LKV0nzdEin33DCZTRwOkRw_S51gkyGkCwPhpg_Cuc-vQqvhApC5s42i5XCpf8FZVhSZuHUuR2132hqplRAlF3vGJGnjDvVLXFHi9QG16sfRGyOiT1cfrC3hk78XfjM4OHo6QjufFgKZmXQwEnP0KtpDI-3a00VZr4V3RCtA" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548207.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fkal3.png&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgo_wqx8JRCdsLWQzCyLeJJ_FhoZ435nGZP1kPqWZlcUINT3TmyYcvpVZQj38NfAXI-CS65v_T9WQHWY-YcPl1zXQxduSvRD9dSopcdPqB5Ly3Lay_Vh7QOfUcE8gTFDaHY2RYvgAVjgPGnrlOmZjmV8sniAfCoFybA7cUVjcUFoodR" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548223.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fantarteskalavrytvn.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEihIMt7595Kh6oXFzbgJz_gyMPpuFYP_4KJ4_j0DWuBmiLHVyp8gDcXlet-G7958EJMQH0hIEldPuhjSBdzVh2ceKXUzL3nWonqBtk6xVaJbd9HessKv0L7PRIBTQ-zOT_oZryQIV7-Uwhr89R2qunip6BVksqN4J13utF_gbMkrM5XaGaJXfF_iw4-Xzyuvz8" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhY25DSNtubNSFLnefgCvVnhfmFnFdSBld6gv-xZ15jUIIymDnu9xbSmnRfdvVWOBfD9Kqx8zdqUNW8AftRMxZak0vBV8xJFDbj6yEy2zAxSz4bi6tMHC6VWRhl0FBq8Ynkxc_265HELBmcuvbDuYYP5Or4FxYQ6b9xrEj5iajXz1tH8HyCPiYJqLCqUAQ4U_QnDPhbKQf-mkTkEZVMAFTtA5nUwXpDsXxx3yw" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhY25DSNtubNSFLnefgCvVnhfmFnFdSBld6gv-xZ15jUIIymDnu9xbSmnRfdvVWOBfD9Kqx8zdqUNW8AftRMxZak0vBV8xJFDbj6yEy2zAxSz4bi6tMHC6VWRhl0FBq8Ynkxc_265HELBmcuvbDuYYP5Or4FxYQ6b9xrEj5iajXz1tH8HyCPiYJqLCqUAQ4U_QnDPhbKQf-mkTkEZVMAFTtA5nUwXpDsXxx3yw" --><!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fnews247.gr%2Feidiseis%2Farticle2548210.ece%2FBINARY%2Fw660%2Fkalavrytinoiantartes.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhxQTwD6E70mOfVGtrX9ductip_3d7LKV0nzdEin33DCZTRwOkRw_S51gkyGkCwPhpg_Cuc-vQqvhApC5s42i5XCpf8FZVhSZuHUuR2132hqplRAlF3vGJGnjDvVLXFHi9QG16sfRGyOiT1cfrC3hk78XfjM4OHo6QjufFgKZmXQwEnP0KtpDI-3a00VZr4V3RCtA" -->Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-4595732539189460342017-12-03T00:00:00.000+02:002017-12-03T23:07:58.174+02:00Ο Ματωμένος Δεκέμβρης του 1944<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivddO-8Yltxjoi6gRKys83QAUhLVukcGx3PXHx8pZlmuNZlUL9L0Ha1L70lWsqXmM3vUtN-izhFniHQN5tiwmsdsByfN221pQ10JS0MuwFnRdDKMpABFkGug1NlWXiRa9GmiQLrfvAKKc/s1600/dekembriana_00.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivddO-8Yltxjoi6gRKys83QAUhLVukcGx3PXHx8pZlmuNZlUL9L0Ha1L70lWsqXmM3vUtN-izhFniHQN5tiwmsdsByfN221pQ10JS0MuwFnRdDKMpABFkGug1NlWXiRa9GmiQLrfvAKKc/s640/dekembriana_00.jpg" width="498" /></a></div>
<br />
<br />
<b>3 Δεκέμβρη 1944: Η ματωμένη Κυριακή</b><br />
Τα γεγονότα της 3ης του Δεκέμβρη 1944 υπό το πρίσμα της ιστορικής έρευνας. Κείμενο του Γιώργου Πετρόπουλου από το «Ριζοσπάστη» της 2 Δεκέμβρη 2001.<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/9gC-EjC-Alc" width="640"></iframe>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtQbM5S_Ao2LWowqextBR7LWulOtLceYc22HNXwodCSbM0izbvAU4VYUv591Xavu2R3N427pWzTVaLAkjV4E3ZT3kWTgje9byaILaXjRTJRP47zFHoqaMo8qdwLVOmMo-LdX-otHzleW4/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A320-2%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1-620x547.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="563" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtQbM5S_Ao2LWowqextBR7LWulOtLceYc22HNXwodCSbM0izbvAU4VYUv591Xavu2R3N427pWzTVaLAkjV4E3ZT3kWTgje9byaILaXjRTJRP47zFHoqaMo8qdwLVOmMo-LdX-otHzleW4/s640/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A320-2%25CE%25B1%25CE%25B1%25CE%25B1-620x547.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
«…<b>Και ξημέρωσε η 3 του Δεκέμβρη. Τρεις του Δεκέμβρη!.. Οποιος έζησε στις 3 του Δεκέμβρη, στις 4 μπορούσε να πεθάνει</b>. Ο προορισμός του ανθρώπου, που είναι: να κάνει κάτι μεγάλο ή να ζήσει κάτι μεγάλο εκπληρώνεται. Γιατί ο λαός, ο Αθηναϊκός λαός, κείνη τη μεγάλη μέρα αποκαλύφθηκε μπροστά στο ίδιο του το μεγαλείο».<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVbyfa7qcL22TX0SxqdWnkbH6WpYDeTGcNl4mosTsrNlyIUij8_HgRCdFlLKn0y4sW1lq8Ns0SWjl8djlT4xMP-ZL0n4JpahdWi0aWxKzrYcXRyynEQtSPBMwju9x53V2JZE8zqWw7AeE/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A320-2-%25CE%25B3-620x364.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVbyfa7qcL22TX0SxqdWnkbH6WpYDeTGcNl4mosTsrNlyIUij8_HgRCdFlLKn0y4sW1lq8Ns0SWjl8djlT4xMP-ZL0n4JpahdWi0aWxKzrYcXRyynEQtSPBMwju9x53V2JZE8zqWw7AeE/s640/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A320-2-%25CE%25B3-620x364.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Μενέλαος Λουντέμης 1<br />
<br />
<b>Κυριακή 3 Δεκέμβρη 1944</b>. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του ΕΑΜ συγκεντρώνεται από το πρωί στο κέντρο της πρωτεύουσας για να διαδηλώσει την αντίθεσή του στην πολιτική του εμφυλίου πολέμου που προωθούσαν η ντόπια αντίδραση και οι Αγγλοι με την επιδίωξη τους για μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, για να διακηρύξει τη θέλησή του να αγωνιστεί για εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία. Ο «Ριζοσπάστης» εκείνης της μέρας, που κυκλοφορούσε από τα χαράματα έγραφε στην κορυφή της πρώτης του σελίδας: «Ολοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα – Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου! Εμπρός για κυβέρνηση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Εθνικής Ενότητας!». Το κύριο άρθρο γραμμένο από τον Γ. Ζέβγο, με τίτλο «ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ», εξηγούσε μέσα από έναν απολογισμό του έργου της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου πώς είχε προκληθεί η κρίση, με αποτέλεσμα τα μεσάνυχτα της 1 προς 2 Δεκέμβρη 1944 να παραιτηθούν όλοι οι υπουργοί και υφυπουργοί του ΕΑΜ. «Τώρα -έγραφε ο Ζέβγος- το λόγο τον έχει ο ελληνικός λαός. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ, που τους ζητούν να παραδώσουν τα τιμημένα και κερδισμένα σε μάχες όπλα τους. Οι περήφανοι πολίτες της Αθήνας, που αντιμετώπισαν νικηφόρα τις ορδές των Γερμανών και των προδοτών. Ολοι οι δημοκράτες, όλοι όσοι πονάν την Ελλάδα και το λαό της θα βρεθούν ενωμένοι στις γραμμές του για να υπερασπίσουν τη λευτεριά του, τη ζωή του, τα δημοκρατικά του δικαιώματα, την εθνική ανεξαρτησία. Ο ελληνικός λαός θα σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας»2.<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcc17wZ7-Cl4kQ04MxDwtlIDLo_LJlxkWD2rDehhMGSDer3GgKRgWtdov-AUOgwTCWpJ9sgSQsQVxAXH_gmyYhal1ce40iETQW8QvIbktcY2k2rorF2_O6eyVVV52Z7TCLXKq1Dtz49E8/s1600/dekembriana_02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="475" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcc17wZ7-Cl4kQ04MxDwtlIDLo_LJlxkWD2rDehhMGSDer3GgKRgWtdov-AUOgwTCWpJ9sgSQsQVxAXH_gmyYhal1ce40iETQW8QvIbktcY2k2rorF2_O6eyVVV52Z7TCLXKq1Dtz49E8/s640/dekembriana_02.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<b>3 Δεκεμβρίου 1944</b><br /><b>Ο Μίκης Θεοδωράκης (19χρονος τότε)</b> στη φωτογραφία υψώνει μια αιματοβαμμένη σημαία. Στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEA5lRhc7evoMzbvRbrW-N1wU_01XD_P6TSPrYJp6ISwyDwIwU4zsKvfaJatpb3kqvIElGqRhzLxk4U_GKhIzyRvEFsXreY5Bzcl1wxM7KZMvVv2SNYuqmRfGws9BdlYBH3J2LudVrgMU/s1600/mikis-theodorakis-3-12-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="542" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEA5lRhc7evoMzbvRbrW-N1wU_01XD_P6TSPrYJp6ISwyDwIwU4zsKvfaJatpb3kqvIElGqRhzLxk4U_GKhIzyRvEFsXreY5Bzcl1wxM7KZMvVv2SNYuqmRfGws9BdlYBH3J2LudVrgMU/s640/mikis-theodorakis-3-12-1944.jpg" width="360" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /><br />
Γύρω στις 10 και 45′ π.μ. η πλατεία Συντάγματος και οι γύρω δρόμοι έχουν πλημμυρίσει από χιλιάδες λαού. Μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη έχουν συγκεντρωθεί λαϊκές επιτροπές, διοικήσεις σωματείων και στελέχη του λαϊκού κινήματος. «Είχε προγραμματιστεί -γράφει ο Θ. Χατζής3– ν” αρχίσει η εκδήλωση με κατάθεση στεφάνων στη μνήμη εκείνων που θυσίασαν τη ζωή τους για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία»… Τίποτα απ” όλα αυτά, όμως δεν έμελλε να γίνει.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-4suce9P8nh0asuTjiCqg1u_wIeQm9pKOuE8B1yHO3NOZ1BMkRlISQ6P_gj6dqmCmoZhddP3mYivnlF4AgBN60ukL-CplxPyJ_RDL48y_y2PBLCMOjw7ROFEB9Z5oWpzAYr3s_sMJ4Q/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A323-2%25CE%25B11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-4suce9P8nh0asuTjiCqg1u_wIeQm9pKOuE8B1yHO3NOZ1BMkRlISQ6P_gj6dqmCmoZhddP3mYivnlF4AgBN60ukL-CplxPyJ_RDL48y_y2PBLCMOjw7ROFEB9Z5oWpzAYr3s_sMJ4Q/s640/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A323-2%25CE%25B11.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<b>Η διαδήλωση αρχίζει</b><br />
<br />
Η κυβέρνηση Παπανδρέου αρχικά είχε δώσει την άδεια να γίνει το συλλαλητήριο, αλλά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 2 Δεκέμβρη η άδεια ανακλήθηκε με την πρόφαση πως το συλλαλητήριο ήταν η απαρχή «σειράς επαναστατικών πράξεων αι οποίαι απέβλεπαν εις κατάλυσιν του κράτους»4. Η άρχουσα τάξη έδινε τη μάχη για τη δική της επικράτηση μετά την απελευθέρωση. Επρεπε λοιπόν να υποταχτεί ο λαός με τη βία. Ετσι η ανάκληση της άδειας του συλλαλητηρίου ήταν μια σαφής πρόκληση σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος που εκδηλωνόταν στο παραπέντε για να προκαλέσει, το λιγότερο, όξυνση. Ομως κανείς δεν περίμενε να επακολουθήσει ό,τι επακολούθησε.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTDnGSlBiLlFGyNqBQ_ruaBR59oo6W5KpK52kC0KQ1CUA3I517tXwtX9-W9ygggS8V4NpRQx3mxwkwjoAVUQ64SHE2I5s-13gb0S89zQxVM11FFxkRZwfqU1BZJgMFPafNb1zjch7XlxY/s1600/dekembriana_03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="468" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTDnGSlBiLlFGyNqBQ_ruaBR59oo6W5KpK52kC0KQ1CUA3I517tXwtX9-W9ygggS8V4NpRQx3mxwkwjoAVUQ64SHE2I5s-13gb0S89zQxVM11FFxkRZwfqU1BZJgMFPafNb1zjch7XlxY/s640/dekembriana_03.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Το μακελειό</b><br />
<br />
Η ώρα πλησίαζε 11 π.μ. και το πλήθος στην πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους όλο και πύκνωνε τις γραμμές του, με σημαίες, λάβαρα και πλακάτ, με προκηρύξεις και τα φέιγ – βολάν να πέφτουν βροχή. Τα συνθήματα «όχι άλλη κατοχή», «Παπανδρέου παραιτήσου» κυριαρχούν σ” όλα τα χείλη.<br />
<br />
Οι αστυνομικοί είχαν οχυρωθεί στην είσοδο του κτιρίου, στην ταράτσα και στα παράθυρα της Αστυνομικής Διεύθυνσης που βρισκόταν στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και βασιλίσσης Σοφίας (τότε Κηφισίας), στην ταράτσα των Παλιών Ανακτόρων (Βουλή) και στο απέναντι του κτιρίου πεζοδρόμιο, προς την πλευρά του Αγνώστου Στρατιώτη. Επίσης στους γύρω από την πλατεία δρόμους υπήρχαν αγγλικά άρματα μάχης5.<br />
<br />
Λίγο πριν αρχίσει το μακελειό, ο κόσμο περιεργάζεται τα βρετανικά οχήματα που είχαν σταθμεύσει στην Πλατεία Συντάγματος</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVk3MRAehMHL6nUD_0ItfEtSvPr6aFAiOlMeEeYMv8vMT6flw2ekKsgQqsZORzHVhBupTz20ejHH6D95Epdml68KaBpD-oGDbWZgUWGFnX41FVYEiozzwg8lKZaWJkPFLjIGVXLfenFmU/s1600/dekembriana_04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVk3MRAehMHL6nUD_0ItfEtSvPr6aFAiOlMeEeYMv8vMT6flw2ekKsgQqsZORzHVhBupTz20ejHH6D95Epdml68KaBpD-oGDbWZgUWGFnX41FVYEiozzwg8lKZaWJkPFLjIGVXLfenFmU/s640/dekembriana_04.jpg" width="492" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Οι πρώτες συγκρούσεις και αψιμαχίες των διαδηλωτών με την Αστυνομία εκδηλώθηκαν όταν το πλήθος έφτανε, από τους γύρω δρόμους, στα σημεία προσέγγισης της πλατείας Συντάγματος κι εμποδιζόταν να εισχωρήσει από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ξαφνικά, χωρίς να υπάρχει ορατός λόγος, από τα παράθυρα της Αστυνομικής Διεύθυνσης και από τα άλλα σημεία οχύρωσης των αστυνομικών άρχισαν να πέφτουν πυροβολισμοί. Γράφει η Μέλπω Αξιώτη6:</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkKfNINDZKfrgvurNdM-AicUDrfoXl-lYiUjC0ZTc11-KILrYCkMobFMnfbYn24N9Qkcw7QpCvFkpe9Vad6oh1KXW2gIJElpRKrqhLfxA7w6GAVC7SvovAAqZQbBnx-1CYrmsE_Q90N70/s1600/dekembriana_05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkKfNINDZKfrgvurNdM-AicUDrfoXl-lYiUjC0ZTc11-KILrYCkMobFMnfbYn24N9Qkcw7QpCvFkpe9Vad6oh1KXW2gIJElpRKrqhLfxA7w6GAVC7SvovAAqZQbBnx-1CYrmsE_Q90N70/s640/dekembriana_05.jpg" width="488" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
«Δίπλα απ” τα ανάκτορα αστυνομικοί και φασίστες εκείνη τη στιγμή μας πυροβολούν στο ψαχνό. Κορίτσια τότε δείχνουν τα στήθια τους και φωνάζουν: βαράτε εδώ! Είμαστε άοπλοι! Και οι φασίστες τα βαρούν… Οι νεκροί πέφτουν τώρα γύρω – τριγύρω μας ένας – ένας χάμω, σα σπουργίτια. Οι ξένοι ανταποκριτές στέκουν εκστατικοί. Ενας Αμερικανός με στολή χιμά κι αρπά πιστόλι αστυνομικού που ήταν έτοιμο ν” ανάψει. Αλλος Αμερικανός πίσω από τανκ εγγλέζικο φωτογραφίζει το λάβαρο του ΕΑΜ που μούσκεψε σε σκοτωμένου το αίμα… Πολλοί από τους πόλισμαν πετούν τα όπλα τους στους διαδηλωτές και οι διαδηλωτές τους σηκώνουν στα χέρια. Οι Αγγλοι γύρω – γύρω και πάνω στα τανκς, στη »Μεγάλη Βρετάνια» στα πεζοδρόμια, ανάμεσα στο πλήθος, φλεγματικοί παντού και αξιοπρεπείς στέκουν και βλέπουν τη δολοφονία μας, πως θάστεκαν να βλέπουν ταινία κινηματογράφου. Στο τέλος – τέλος παίρνουν μέρος. Μαζεύουν με τα φορτηγά τους, τραυματισμένους και γερούς. Ηταν αυτοί οι πρώτοι όμηροι. Σε λίγες μέρες γίνηκαν χιλιάδες».</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgldtG5UeeCYAp3LbUvUeNhAG_EmdKdo4D0HxifBd5dyG9BQp_8bu-JCqdnumJhFfxMy8sdYF9ooHOezNx-OjlIMgoBYk_Nm7LmRbro8y2n7tkfaOx8or5_mXTuk5XMuoe1rXaJuxQGlVE/s1600/dekembriana_06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="483" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgldtG5UeeCYAp3LbUvUeNhAG_EmdKdo4D0HxifBd5dyG9BQp_8bu-JCqdnumJhFfxMy8sdYF9ooHOezNx-OjlIMgoBYk_Nm7LmRbro8y2n7tkfaOx8or5_mXTuk5XMuoe1rXaJuxQGlVE/s640/dekembriana_06.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Ο απολογισμός της δολοφονικής επίθεσης ήταν 21 νεκροί και 140 τραυματίες7, γεγονός που δίκαια βάφτισε την 3η Δεκέμβρη 1944 ως «Ματωμένη Κυριακή».<br />
<br />
<div>
<b>Μαρτυρίες και ομολογίες για τη σφαγή</b><br />
<br />
Στις 7 Δεκέμβρη του 1944, ο Γ. Παπανδρέου υποστήριξε με ανακοινώσεις του προς τους ξένους ανταποκριτές8 ότι την ευθύνη για το μακελειό την είχε το ΕΑΜ γιατί το συλλαλητήριο ήταν ένοπλο και άρχισε με επίθεση κατά της οικίας του και στη συνέχεια εκδηλώθηκαν επιθέσεις κατά της Αστυνομίας, με αποτέλεσμα αυτή να αναγκαστεί να αμυνθεί. Βέβαια, δεν υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι και τα ιστορικά στοιχεία που έχουν έρθει στο φως αποδεικνύουν κατά τρόπο κατηγορηματικό πως η Ματωμένη Κυριακή της 3ης Δεκέμβρη του 1944 ήταν δημιούργημα της ντόπιας αντίδρασης και των Βρετανών καθοδηγητών της. Εντούτοις, θα σταθούμε περισσότερο στο γεγονός αυτό καθ” αυτό για να το φωτίσουμε παραθέτοντας ορισμένες μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα, καθώς και ομολογίες πρωταγωνιστών.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnAWnEkkqA-FPXYbxYx6Wn8UWacvbgcJ07ok00seNJFLqWr6wSD0Zg6tQ2y9bAQgGh4fmFuyzCHZQ88BUMLbI2bYLN76P1TzuYA64Day_g6RUbHuwY8jEiSCMAo0q6W_pinDA7SZCCzJM/s1600/dekembriana_07.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnAWnEkkqA-FPXYbxYx6Wn8UWacvbgcJ07ok00seNJFLqWr6wSD0Zg6tQ2y9bAQgGh4fmFuyzCHZQ88BUMLbI2bYLN76P1TzuYA64Day_g6RUbHuwY8jEiSCMAo0q6W_pinDA7SZCCzJM/s640/dekembriana_07.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Η αστυνομία επεμβαίνει για τη διάλυση της διαδήλωσης.<br />
<br />
Ο Κ. Κουβαράς που ήρθε στην Ελλάδα την Ανοιξη του ’44 με ειδική αποστολή της υπηρεσίας OSS9 των ΗΠΑ, παρακολούθησε τα γεγονότα της 3ης Δεκέμβρη1944 από τον εξώστη του ξενοδοχείου «Μ. Βρετάνια». Να τι γράφει μεταξύ άλλων10: «Είδα τον κόσμο να έρχεται σε παράταξη με τις σημαίες του -ελληνική, αμερικανική, βρετανική και ρωσική- μπροστά. Ηταν μια γιγάντια φάλαγγα, αλλά οι διαδηλωτές προχωρούσαν με τάξη τραγουδώντας αντάρτικα τραγούδια και φωνάζοντας συνθήματα. Ερχονταν δυτικά από την οδό Πανεπιστημίου και προσπάθησαν να μπουν στην πλατεία Συντάγματος στρίβοντας αριστερά στην οδό Οθωνος. Η Αστυνομία τους σταμάτησε. Η πελώρια φάλαγγα άρχισε πάλι να κινείται για να μπει στην πλατεία, κατεβαίνοντας τα σκαλιά που οδηγούν από το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Η Αστυνομία και πάλι τους σταμάτησε κι η φάλαγγα άρχισε πάλι να κινείται… Το μπροστινό τμήμα του συλλαλητηρίου είχε φτάσει στην άκρη της πλατείας όπου βρισκόμασταν, και καθώς παρατηρούσα προσεκτικά, άκουσα τους επικεφαλής να συζητούν με την Αστυνομία, μόλις δέκα μέτρα από κει που στεκόμασταν. Προσπαθήσαμε να παρακολουθήσουμε τη συζήτηση που διεξαγόταν σε υψηλό τόνο, αλλά δεδομένων των περιστάσεων το πράγμα δε φαινόταν εξαιρετικό. Οι διαδηλωτές σπρώχνανε για να μπουν στην πλατεία, αλλά δε γινόταν καμιά συμπλοκή. Ξαφνικά ένα παράγγελμα »τραβηχτείτε πίσω:» δόθηκε με μια στριγγλή, στρατιωτική φωνή και όλοι οι αστυνομικοί υποχώρησαν κάπου είκοσι μέτρα, γονάτισαν κι άρχισαν να πυροβολούν! Τα πυρά ήταν πυκνά. Διακόσιοι αστυνομικοί έβαλλαν ταυτόχρονα, οι περισσότεροι με αυτόματα…».</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4RhgCG1OV8VsmAMliPSFGyrkdzc8B0t0CbDc5-PRrvWnNVDqsLl7jt3yr6OZI16BgUyG_IW9B0okJ4jFO8dKchWO2hiKbztucitf6MHAhIcPGr-Kbnta-zMznxEZXJqEl8GZfOtucxiI/s1600/dekembriana_08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4RhgCG1OV8VsmAMliPSFGyrkdzc8B0t0CbDc5-PRrvWnNVDqsLl7jt3yr6OZI16BgUyG_IW9B0okJ4jFO8dKchWO2hiKbztucitf6MHAhIcPGr-Kbnta-zMznxEZXJqEl8GZfOtucxiI/s640/dekembriana_08.jpg" width="496" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Ο δημοσιογράφος Μ. Φόντορ σε μια διαπίστωσή του που δημοσιεύτηκε στη «New York Post», στις 17/2/1945 γράφει11: «Μέσα σε 25 χρόνια έχω δει σχεδόν όλες τις επαναστάσεις της Ευρώπης. Αυτή εδώ ήταν η πιο ήρεμη και πολιτισμένη επανάσταση που έχω δει ποτέ μέχρι τη στιγμή που η αστυνομία άρχισε να πυροβολεί και οι Αγγλοι επενέβησαν».</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDfdgOtiucor2lC7BoVtzB7qnuWRz85nJsRfBBk5JkWPrSrNOcCD0xpEytTnfyTH_1fbc7Q6xncc0QmuIze4icO0fZC6CKRAmJdioxaIkQtsvHeH71s4w7egSzGq6UA3IRbjrhv8GEkk/s1600/dekembriana_09.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidDfdgOtiucor2lC7BoVtzB7qnuWRz85nJsRfBBk5JkWPrSrNOcCD0xpEytTnfyTH_1fbc7Q6xncc0QmuIze4icO0fZC6CKRAmJdioxaIkQtsvHeH71s4w7egSzGq6UA3IRbjrhv8GEkk/s640/dekembriana_09.jpg" width="473" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Ο Κρις Γουντχάουζ, αρχηγός της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα, που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για φιλοεαμικά αισθήματα, όσο και να προσπαθεί στα γραπτά του δεν καταφέρνει να κρύψει την αλήθεια που γνώριζε πολύ καλά. «Οταν τα πλήθη των διαδηλωτών -γράφει12– βρέθηκαν αντιμέτωπα με την Αστυνομία στην πλατεία Συντάγματος, πολλοί αστυνομικοί πυροβόλησαν κατευθείαν πάνω τους, πράγμα που χωρίς αμφιβολία, ήταν ο σκοπός για τον οποίο τα είχε συγκεντρώσει εκεί το ΚΚΕ»!!!</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZWH9VGGhmz9Csi0nthQ8jDYHFda7bLR9yunLep3KGz6S0YrikPID9mYRQD_0t7gvDvnhLVx6s0qwhe6CYvScRJ1FnBm9uKpSWX_Q-pU5fB2rinXL3BI_eM_JrsCC4ykCQursoOd8_X38/s1600/eam_afisa_02.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZWH9VGGhmz9Csi0nthQ8jDYHFda7bLR9yunLep3KGz6S0YrikPID9mYRQD_0t7gvDvnhLVx6s0qwhe6CYvScRJ1FnBm9uKpSWX_Q-pU5fB2rinXL3BI_eM_JrsCC4ykCQursoOd8_X38/s640/eam_afisa_02.png" width="435" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Ας δώσουμε όμως το λόγο και στον άνθρωπο που διέταξε πυρ εκείνο το ματωμένο πρωινό του Δεκέμβρη. Πρόκειται για τον, τότε, διευθυντή της Αστυνομίας Αγγελο Εβερτ, ο οποίος το 1958 σε μία συνέντευξή του, ομολόγησε ότι εκείνος, βάσει κυβερνητικών εντολών, έδωσε τη διαταγή να χτυπήσουν οι αστυνομικοί τους διαδηλωτές. Συγκεκριμένα, αφού αναφέρει -χωρίς βεβαίως να το αποδεικνύει- ότι υπήρχε σχέδιο να καταλάβουν οι διαδηλωτές νευραλγικά σημεία της πρωτεύουσας όπως η Αστυνομική Διεύθυνση, τα Παλαιά Ανάκτορα και τα υπουργεία Εξωτερικών και Στρατιωτικών, καταλήγει: «Εκείνην τη στιγμήν ακριβώς και βάσει των διαταγών τας οποίας είχον, διέταξα υπευθύνως και εγώ τη βιαίαν διάλυσιν των επιτιθέντων διαδηλωτών…»13.<br />
Αντί επιλόγου<br />
<br />
Η 3η Δεκέμβρη του ’44 θεωρείται, δικαίως, η απαρχή της μάχης του Δεκέμβρη. Δεν ήταν ένα τυχαίο αιματηρό γεγονός από τη μεριά της αντίδρασης, ντόπιας και ξένης, αφού το ματοκύλισμα του λαού επαναλήφθηκε την επομένη, 4Δεκέμβρη, όταν ο λαός κήδευε τα θύματα της «Ματωμένης Κυριακής». Ούτε οι αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις θα αναλάμβαναν αμέσως δράση κατά του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Τέλος, θα διευκολύνονταν κυβερνητικές λύσεις αποδεκτές από το ΕΑΜ που κάποια στιγμή φάνηκαν δυνατές όταν ο Παπανδρέου παραιτήθηκε για λογαριασμό του Θ. Σοφούλη, αλλά οι Εγγλέζοι δεν επέτρεψαν οποιαδήποτε κυβερνητική αλλαγή14.<br />
<br />
Ο Τσόρτσιλ με τον Σκόμπι και τον Αλεξάντερ στην Αθήνα<br />
<br />
Στις 7/11/1944, σε τηλεγράφημά του στον υπουργό του επί των Εξωτερικών Α. Ηντεν, ο Ου. Τσόρτσιλ, ανάμεσα στα άλλα, σημείωνε15: «Περιμένω ανοιχτή σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε διαλέξει με προσοχή το έδαφος». Δεν ξέρουμε αν το έδαφος που επιζητούσε ήταν εντελώς κατάλληλο στις αρχές Δεκέμβρη του ’44. Ξέρουμε όμως ότι δε δίστασε να ματοκυλίσει τον ελληνικό λαό διατάσσοντας τα βρετανικά στρατεύματα να λειτουργήσουν ως δύναμη κατοχής. Η διαταγή που έστειλε στο στρατηγό Σκόμπι στις 5/12/1944 δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεων: «Είσθε υπεύθυνος -έλεγε το κείμενο της διαταγής προς το στρατηγό- για την τήρηση της τάξεως στην Αθήνα και πρέπει να εξουδετερώσετε ή να συντρίψετε όλες τις ομάδες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, που θα πλησιάσουν προς την πόλη… Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη, όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση»16.<br />
<br />
Για τα συγκεκριμένα γεγονότα, πολλά έχουν γραφεί που δεν είναι δυνατό να αναλυθούν εδώ. Αν ήθελε όμως να δει κανείς τη σημασία που είχε εκείνη η μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα, δεν έχει παρά να αναζητήσει τη σημασία που είχε για τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Γράφει πάλι ο Τσόρτσιλ17:<br />
<br />
«Η μάχη που διήρκεσε έξι εβδομάδες… έγινε για να καταλάβωμε την Αθήνα και, όπως θα δείξει η συνέχεια των γεγονότων, να απαλλάξωμε την Ελλάδα από τον κομμουνιστικό ζυγό. Την εποχή αυτήν που τρία εκατομμύρια άνδρες πολεμούσαν σε κάθε στρατόπεδο στο Δυτικό Μέτωπο και που τεράστιες αμερικανικές δυνάμεις ηγωνίζοντο εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, οι ελληνικές αυτές παραφορες μπορούσαν να φαίνονται ότι είχαν ελάχιστη σημασία, αλλά δεν ευρίσκοντο λιγώτερο στο νευρικό κέντρο της ισχύος, της τάξεως και της ελευθερίας του Δυτικού κόσμου». Περισσότερα σχόλια ασφαλώς περιττεύουν.<br />
<br />
<i>1. Μενέλαος Λουντέμης: «Ο Μεγάλος Δεκέμβρης», εκδόσεις Μαρή & Κοροντζή, Αθήνα 1945, σελ. 40<br /><br />2. «Ριζοσπάστης» 3/12/1944<br /><br />3. Θ. Χατζή: «Η Νικηφόρα Επανάσταση που χάθηκε», εκδόσεις Δωρικός, τόμος Δ”, σελ. 198<br /><br />4. Γ. Παπανδρέου: «Κείμενα», τόμος β” «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις Μπίρης, σελ. 211<br /><br />5. Σπ. Γασπαρινάτου: «Απελευθέρωση – Δεκεμβριανά – Βάρκιζα», εκδόσεις Ι. Σιδέρης, τόμος Α”, σελ. 258<br /><br />6. Μέλπω Αξιώτη: «Απάντηση σε 5 ερωτήματα» εκδόσεις Μαρή & Κοροντζή, Αθήνα 1945, σελ. 66<br /><br />7. «Ρ» της 4/12/1944. Τα ίδια στοιχεία δίνει ανακοίνωση του ΕΑΜ στις 6/12/1944 («Κείμενα Εθνικής Αντίστασης», Εκδόσεις ΣΕ, τόμος Α” σελ. 128), ο Θ. Χατζής («Η Νικηφόρα Επανάσταση», τόμος Δ” σελ. 200, το «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» (έκδοση ΣΕ, σελ. 488) κλπ. Αλλες ΕΑΜικές πηγές όπως ο Σαράφης μιλούν για 28 νεκρούς και 150 τραυματίες (Στ. Σαράφη: «Ο ΕΛΑΣ», εκδόσεις Επικαιρότητα, σελ. 542. Αντίθετα η αντιεαμική πλευρά προσπάθησε να μειώσει τον απολογισμό του αίματος. Η κυβέρνηση Παπανδρέου για παράδειγμα, μίλησε για 10 νεκρούς και 26 τραυματίες (Γ. Ιατρίδη: «Εξέγερση στην Αθήνα», εκδόσεις Νέα Σύνορα, σελ. 184)<br /><br />8. Γ. Παπανδρέου, στο ίδιο, σελ. 230-231<br /><br />9. Office Strategic Services: Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών – πρόδρομος της CIA<br /><br />10. Κ. Κουβαρά: «O.S.S. Με την Κεντρική του ΕΑΜ», εκδόσεις Εξάντας, σελ. 162-163<br /><br />11. Λ. Σταυριανού: «Η Ελλάδα σε επαναστατική περίοδο», εκδόσεις Κάλβος 1974, σελ. 151<br /><br />12. C. M. Woodhouse: «Το μήλο της έριδος», εκδόσεις Εξάντας, σελ. 325<br /><br />13. «Ακρόπολις» 12/12/ 1958<br /><br />14. «Στη Δίνη του Εμφυλίου Πολέμου – Σπάνια ντοκουμέντα του ΕΑΜ 1944-1947», εκδόσεις ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ, σελ. 78<br /><br />15. Γ. Ανδρικόπουλου, «1944 Κρίσιμη Χρονιά», εκδόσεις Διογένης, τόμος Β”, σελ. 201<br /><br />16. Γ. Ανδρικόπουλου: στο ίδιο, τόμος Β”, σελ. 257<br /><br />17. Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος πόλεμος», Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, τόμος ΣΤ” σελ. 352.</i><br />
<a href="http://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.imerodromos.gr%2F&h=rAQHrBsV7AQHLeDSY4QDyqqo604T1eSZy41U3D3GSFQShZQ&enc=AZNc9aEN_uzDRRg1G_vm5u_0YRQ1oGjYGHvjIDiYaYoCbT-rQdKTQbbBO3XHf_CSKqNUPybmVznosWZXLPCOdFijXo1jYyod5Kj5tlET5N82NXBy1AYzxODQj3YZIT0pCjO0HKd9X9QKgLg6Tq2QGSPrxIW82ZS4I_jKTJk4zp6R0lUXupbg9UIkDPcRFyoGh2flNrE9VHt3XfWbH5JhGB7v&s=1">http://www.imerodromos.gr</a></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDf75E0THl91cPWJHiejEmcLfUFdewITF3LLDi7c-rSTZQggwQX6PQx8t6UK2eXHyqkEfDfT3rE5iBu-67OQRLbYcx9pyvgax4rSlOdRasicJ9NK4o2R_t9Z52QNVVXDSM_Xqr4bPDo08/s1600/FB_IMG_1463597404222.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDf75E0THl91cPWJHiejEmcLfUFdewITF3LLDi7c-rSTZQggwQX6PQx8t6UK2eXHyqkEfDfT3rE5iBu-67OQRLbYcx9pyvgax4rSlOdRasicJ9NK4o2R_t9Z52QNVVXDSM_Xqr4bPDo08/s640/FB_IMG_1463597404222.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<b>Στις 4 του Δεκέμβρη του 1944</b> η Αθήνα ξεσηκώνεται σύσσωμη για να συνοδέψει στην τελευταία τους κατοικία τα θύματα της δολοφονικής επίθεσης της προηγούμενης μέρας, όταν η ειρηνική διαδήλωση του ΕΑΜ βάφτηκε στο αίμα από τους Σκόμπι - Παπανδρέου μέσω των χωροφυλάκων του ΕΒΕΡΤ.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdJ-HXAX0Gu6aT7yeVy-pnlvNK5sjMQs8TZTxOXjxPmKBKH_Xg_3MbiE8Uf2CqaS3iLsjdHh_wA3DQ1aDr_sPIZWTQUS4IL5a2zbunM66UT9m5J0PX7t_BOQUB-6yYNylLLSVAiM_TDb8/s1600/dekembriana_00_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdJ-HXAX0Gu6aT7yeVy-pnlvNK5sjMQs8TZTxOXjxPmKBKH_Xg_3MbiE8Uf2CqaS3iLsjdHh_wA3DQ1aDr_sPIZWTQUS4IL5a2zbunM66UT9m5J0PX7t_BOQUB-6yYNylLLSVAiM_TDb8/s640/dekembriana_00_1.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Καθώς ο όγκος της πένθιμης πομπής έφθασε στην πλατεία Συντάγματος, οι διαδηλωτές γονάτισαν και ορκίστηκαν στη μνήμη των νεκρών κάτω από ένα τεράστιο πανό, με την υπογραφή του ΕΑΜ, που έγραφε: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».<br />
<br />
<br />
Κατά την επιστροφή από το νεκροταφείο, όμως, τα δολοφονικά όργανα του αστικού κράτους εξαπέλυσαν νέα επίθεση: 40 οι νεκροί και 70 οι τραυματίες.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3VD4qO9PTw4NR2d0T8nurmPI1q9Pdq65sXfwOT-dgaEP6RO_at9nnyqRex7Yv0Gqnr8ArC6G_Tvz1JzeeYv809DqWbsV3RiRXfve_Tjyew7aU3GZjVHXC3NsbBiPkqvoMpCoIdbj0bDg/s1600/1944-eam-khdeia-nekron.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3VD4qO9PTw4NR2d0T8nurmPI1q9Pdq65sXfwOT-dgaEP6RO_at9nnyqRex7Yv0Gqnr8ArC6G_Tvz1JzeeYv809DqWbsV3RiRXfve_Tjyew7aU3GZjVHXC3NsbBiPkqvoMpCoIdbj0bDg/s640/1944-eam-khdeia-nekron.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
Ο ΕΛΑΣ λαμβάνει εντολή να δράσει. Τμήματα του ΕΛΑΣ ξεκαθαρίζουν τις σφηκοφωλιές των χιτών στο Θησείο, ενώ αφοπλίζουν τα αστυνομικά τμήματα της Αθήνας και του Πειραιά. Μοναδικά στηρίγματα των αστικών δυνάμεων στον Πειραιά μένουν μόνο το οχυρωμένο μέγαρο Βάτη και η Σχολή Δοκίμων που προστατεύονται από τα κανόνια των βρετανικών πολεμικών πλοίων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-4suce9P8nh0asuTjiCqg1u_wIeQm9pKOuE8B1yHO3NOZ1BMkRlISQ6P_gj6dqmCmoZhddP3mYivnlF4AgBN60ukL-CplxPyJ_RDL48y_y2PBLCMOjw7ROFEB9Z5oWpzAYr3s_sMJ4Q/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A323-2%25CE%25B11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC-4suce9P8nh0asuTjiCqg1u_wIeQm9pKOuE8B1yHO3NOZ1BMkRlISQ6P_gj6dqmCmoZhddP3mYivnlF4AgBN60ukL-CplxPyJ_RDL48y_y2PBLCMOjw7ROFEB9Z5oWpzAYr3s_sMJ4Q/s640/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A323-2%25CE%25B11.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Παραθέτουμε το δημοσίευμα το άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου για το Δεκέμβρη του 44 και το άρθρο του Ριζοσπάστη της 5 Δεκέμβρη του 1944 </div>
<div>
Δεν είχαν περάσει ούτε δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας αιματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή. Δυο μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Όσα έγιναν τον Δεκέμβρη είχαν προσχεδιαστεί από εκείνους που εμφανίζονταν σαν «απελευθερωτές». Ηδη από τις 22/9/1944, ο Γεώργιος Παπανδρέου, τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ τα εξής: «Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν». Η κατάσταση που ήθελαν να «μεταβληθεί» ήταν να κλείσει ο δρόμος που είχε ανοίξει με το μεγαλειώδες ΕΑΜικό κίνημα προς μια Ελλάδα της λαικής αναδημιουργίας. Πώς θα γινόταν αυτό: «Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: "Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ" (από την επιστολή του Γεωργίου Παπανδρέου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» στις 2 Μάρτη 1948).<br />
<br />
Όσο μεγαλειώδης ήταν η ΕΑΜική αντίσταση, τόσο μεγάλο έπρεπε να είναι και το έγκλημα που διαπράχτηκε εναντίον της. Αποφάσισαν να χτυπήσουν απροκάλυπτα. Η ειρηνική διαδήλωση της Αθήνας, αφού πρώτα απαγορεύτηκε, το συλλαλητήριο που τα αιτήματά του δεν ήταν παρά η ομαλότητα, η κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών μέσω άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και η προετοιμασία διενέργειας ελεύθερων εκλογών, πνίγηκε στο αίμα: 24 νεκροί, 160 τραυματίες. Οι Εγγλέζοι με 60.000 στρατό και σε συνεργασία με τους δοσίλογους της Κατοχής, ο Τσόρτσιλ μαζί με τους χωροφυλάκους και με το ανδρείκελό του, τον Γεώργιο Παπανδρέου, έστρεψαν τα τανκς εναντίον των εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων που διαδήλωναν στο Σύνταγμα.<br />
Την επόμενη μέρα, στις 4 Δεκέμβρη, στο ίδιο σημείο που την προηγούμενη είχαν διαπραχθεί οι δολοφονίες, χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν ψάλλοντας το «Πένθιμο Εμβατήριο» και συνοδεύοντας τους νεκρούς τους. Το πανό που ξεδιπλώθηκε υπενθύμιζε τη δοκιμασμένη από την ζωντανή περίοδο της Κατοχής αλήθεια: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα -- ΕΑΜ». Τα εγγλέζικα βόλια, σε συνεργασία με τους χτεσινούς συνεργάτες των Γερμανών, ξαναχτυπούν. Νέοι νεκροί…</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsQWbMMKGkmcC6VCJRhWlNPgyer2aXNHyPt-cN_nWAdB9XbTSOjT6_PToYxPhbjhm6qd5N-cSrCmcKMbI5WGtzvAlWq8nrC61znLIsACr2pxmkCFMlNbNTseSHQkjdMXiVA5wMfkb2T-U/s1600/FB_IMG_1463597431242.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="636" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsQWbMMKGkmcC6VCJRhWlNPgyer2aXNHyPt-cN_nWAdB9XbTSOjT6_PToYxPhbjhm6qd5N-cSrCmcKMbI5WGtzvAlWq8nrC61znLIsACr2pxmkCFMlNbNTseSHQkjdMXiVA5wMfkb2T-U/s640/FB_IMG_1463597431242.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Μέχρι εκείνες τις μέρες οι δολοφόνοι εμφανίζονταν σαν «δημοκράτες», σαν «απελευθερωτές». Στις 3 και 4 Δεκέμβρη του ’44 οι μάσκες έπεσαν. Οι δολοφόνοι, οι Εγγλέζοι «σύμμαχοι» και οι εγχώριοι πραιτοριανοί τους, δήλωσαν με τον πιο εγκληματικό τρόπο την απόφασή τους να περάσουν νέες αλυσίδες στον λαό, να συντρίψουν το ΕΑΜικό κίνημα, να ναρκοθετήσουν την παλλαϊκή απαίτηση για δημοκρατική αναδημιουργία της Ελλάδας. Έτσι ξεκίνησε το νέο μεγαλειώδες κεφάλαιο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, με το λαό να διαλέγει τα όπλα κόντρα στις αλυσίδες, σε μια πάλη άνιση και ηρωική, που κράτησε 33 μέρες απέναντι σε μια «πολιτισμένη» αυτοκρατορία που βομβάρδιζε από εδάφους και αέρος πυκνοκατοικημένες περιοχές, ανεξάρτητα από υλικές ζημιές ή θανάτους αμάχων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyB1iqHw5ZoSLtC3rYebz1lrN0-Cxf1xU48aU5yUfoo5P7RH8TP-62uoLj73W5p0ozrpYJ0ed5i8t4SYcTlEPZq1TVYBDLez5anzWaCi8nICL7zwDAWkM7KFzWVNzusVZbug5wwQG0NC8/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A322-2%25CE%2591-620x364.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyB1iqHw5ZoSLtC3rYebz1lrN0-Cxf1xU48aU5yUfoo5P7RH8TP-62uoLj73W5p0ozrpYJ0ed5i8t4SYcTlEPZq1TVYBDLez5anzWaCi8nICL7zwDAWkM7KFzWVNzusVZbug5wwQG0NC8/s640/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A322-2%25CE%2591-620x364.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Για δεκαετίες η απάντηση στην ερώτηση «τι έγινε το Δεκέμβρη;» υπήρξε ασφαλής τρόπος για να χωρίζει η ήρα από το στάρι. Ανάλογα με τη «διήγηση» μπορούσες να διακρίνεις πότε μιλούσε η δουλοφροσύνη και πότε η αξιοπρέπεια. Ανάλογα με την απάντηση ερχόταν στην επιφάνεια το νήμα που συνέδεε τουςμαυραγορίτες του χτες με τους μετέπειτα «κατσαπλιάδες», τουςγερμανοτσολιάδες του τότε με τους κατοπινούς «αμερικανοτσολιάδες». Ο Δεκέμβρης σηματοδότησε την αρχή μιας ιστορικής περιόδου που περιλαμβάνει τα πάντα: Σελίδες τιμής, σελίδες χρέους, σελίδες τραγωδίας. Αποτελεί σημείο ορόσημο από το οποίο είναι αναγκασμένος να περάσει κανείς για να φτάσει στον Εμφύλιο, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και στις αμερικανικές βόμβες ναπάλμ του Βαν Φλιτ, στο ανθρώπινο μεγαλείο στα Μακρονήσια και στο «όχι» στις δηλώσεις μετανοίας, στον εξευτελισμό των στρατοδικών μέσα στα ίδια τους τα στρατοδικεία έως το «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΠΟλυτεχνείο» των μεταπολιτευτικών χρόνων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin77VkFjRMtnMxnle7hRSgjIZXxR4r0OAOXjPKnM8yxms4AsgdUhnThqgqCSjs81HM3flEO-Nyy9aZN9rRiWQOwYEeMnfVBEMH_GhHsH6wJhUdVcFlqMEfRxzlkjhqh61NOgbw02mSYX4/s1600/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A322-2-%25CE%2592-620x344.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="353" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin77VkFjRMtnMxnle7hRSgjIZXxR4r0OAOXjPKnM8yxms4AsgdUhnThqgqCSjs81HM3flEO-Nyy9aZN9rRiWQOwYEeMnfVBEMH_GhHsH6wJhUdVcFlqMEfRxzlkjhqh61NOgbw02mSYX4/s640/%25CE%2594%25CE%2595%25CE%259A%25CE%2595%25CE%259C%25CE%2592%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591-LIFE-25-%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA.-1944-%25CE%25A322-2-%25CE%2592-620x344.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Οι μάχες του Δεκέμβρη έληξαν με νικητές και ηττημένους. Το έπαθλο των πρώτων η εξουσία. Το έπαθλο των δεύτερων οι φυλακές, οι εξορίες, οι εκτελέσεις, τα βασανιστήρια. Οι δεύτεροι, αυτοί που ηττήθηκαν στρατιωτικά, ισχυρίζονται ότι κατόρθωσαν κάτι περισσότερο από τους νικητές: Ότι υπέστησαν μια από τις «νικηφόρες» εκείνες ήττες που στην Ιστορία μόνο ένας ηττημένος που έχει το δίκιο με το μέρος του μπορεί να κατακτήσει. Νίκη όπως εκείνη των ηττημένων δημοκρατικών ταξιαρχιών της Ισπανίας, νίκη όπως εκείνη των ηττημένων της παρισινής κομμούνας: Νίκη ηθική, νίκη ιδεολογική έναντι των νικητών αντιπάλων τους! Συμφωνούμε…<br />
<br />
Ένα ερώτημα που συνήθιζε να επανέρχεται για δεκαετίες μετά τον Δεκέμβρη ήταν τούτο: Ναι αλλά «αν» τότε νικούσαν οι ηττημένοι και «αν» έχαναν οι νικητές, τι θα γινόταν; Που θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα; Μερικές από τις πιο γνώριμες απαντήσεις είναι κι αυτές: «Αλβανία θα είχαμε γίνει», «θα πεινάγαμε», «δεν θα είχαμε ελευθερία», «θα είχαμε καταρρεύσει όπως οι άλλοι και οι γυναίκες μας θα είχαν γίνει πουτάνες»… Φυσικά η Ιστορία δεν γράφεται με «αν». Γι’ αυτό για εμάς δεν έχει σημασία να μπούμε στο φανταστικό σενάριο τι θα είχε γίνει «αν». Για εμάς έχει μεγάλη σημασία να σταθούμε στο πραγματικό σενάριο που γράφτηκε με βάση τα όσα πραγματικά έγιναν. Και αφότου νίκησαν αυτοί που νίκησαν εκείνο που – πραγματικά - έγινε ήταν ότι η Ελλάδα, που «το ΕΑΜ την έσωσε από την πείνα» μέσα στην Κατοχή, έφτασε να πεινάει μετά τον εμφύλιο και να στέλνει τα παιδιά της μετανάστες για ένα κομμάτι ψωμί. Εκείνο που πραγματικά έγινε ήταν ότι η Ελλάδα, από την πρωτόγνωρη λευτεριά και δημοκρατία του Βουνού, πέρασε στη βία, στη νοθεία και στις χούντες. Εκείνο που πραγματικά ακολούθησε ήταν ότι η Ελλάδα από έμβλημα της αντάρτισσας χειραφετημένης γυναίκας έγινε για δεκαετίες η «Τρούμπα» του αμερικάνικου στόλου.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2W2riLREqTG6d3NdA5sm6_wRw8mYYy5kJG1vkfWeleLE6hH-us7KVVEPsyVweyLNZ_gpNqA-3gCBTtYKWRGm9t7-3qAEg-XiRjabQAIuNZHu8kIhyMOspKenk1FAodr2v5IowE83h_yE/s1600/4-12-1944-tassos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2W2riLREqTG6d3NdA5sm6_wRw8mYYy5kJG1vkfWeleLE6hH-us7KVVEPsyVweyLNZ_gpNqA-3gCBTtYKWRGm9t7-3qAEg-XiRjabQAIuNZHu8kIhyMOspKenk1FAodr2v5IowE83h_yE/s640/4-12-1944-tassos.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<b><i>Μπέρτολτ Μπρέχτ<br />Κρατήστε τους γιους σας μες στο σπίτι, μανάδες της Αθήνας!<br />Ή ανάψτε γι’ αυτούς ένα κερί: απόψε το βράδυ<br />ο Γέρος της Ντάουνιγκ στριτ σας φέρνει πίσω/ το βασιλιά σας…<br /><br /><br />Ο Γέρος της Ντάουνιγκ στριτ (Τσώρτσιλ)»<br />Μπέρτολτ Μπρέχτ</i></b></div>
</div>
</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/13155762" webkitallowfullscreen="" width="640"></iframe>
<a href="https://vimeo.com/13155762">december 1944</a> from <a href="https://vimeo.com/user4206612">manos kasimatis</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/H0ATDhZCCdI" width="640"></iframe>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-80720637896901021572017-12-02T23:00:00.000+02:002017-12-03T16:47:07.842+02:0029 Δεκεμβρίου 1944 Ανατολικές συνοικίες Αθήνας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDGdaFQu7x79PAdRtPrIWwRbPIGbQcFr_LppoiRRvEHv0qOg-DaIMMQFjJ8eJ7W_nKVWFBPWaWF8TkQKCk_14J0etpx2LW9YrtsFRtLI4WPESGNqjTJ0YnlkS7jWQ0u0MUd4IggItlgzI/s1600/29-12-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDGdaFQu7x79PAdRtPrIWwRbPIGbQcFr_LppoiRRvEHv0qOg-DaIMMQFjJ8eJ7W_nKVWFBPWaWF8TkQKCk_14J0etpx2LW9YrtsFRtLI4WPESGNqjTJ0YnlkS7jWQ0u0MUd4IggItlgzI/s640/29-12-1944.jpg" width="528" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Στις 29 Δεκεμβρίου 1944, ξεκίνησε η μεγάλη επίθεση των Βρετανών κατά των ανατολικών συνοικιών της Αθήνας (Υμηττός, Βύρωνας, Καισαριανή, Παγκράτι).<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Η βρετανική δύναμη πυρός ήταν τεράστια (9 τάγματα πεζικού, ένα σύνταγμα τεθωρακισμένων, περίπου 50 πυροβόλα, συστοιχίες όλμων και αεροπορία). </div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Ο βομβαρδισμός της Καισαριανής στοίχησε τη ζωή σε τουλάχιστον 250 αμάχους και περίπου 300 μαχητές και μαχήτριες του ΕΛΑΣ</b>. <br />
<br />
Η επίθεση διέλυσε κυριολεκτικά τα αποδεκατισμένα τμήματα της 1ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ Αθηνών και οδήγησε στην αποχώρησή τους από το «<b>μικρό Στάλινγκραντ»</b>, <b>όπως ονόμαζαν οι Βρετανοί την Καισαριανή</b>. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, δημιουργήθηκε μια ασφυκτική λαβίδα γύρω από το Βύρωνα, μέσα στην οποία εγκλωβίστηκαν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ.<br />
<br />
Τρία τάγματα πεζικού (King’s Liverpool Battalion, East Surrey’s Battalion και Bedford’s and Hertfordshire Battalion) απέκλεισαν τη νότιο διαφυγή στη γραμμή της λεωφόρου Βουλιαγμένης από το ύψος του Α΄ Νεκροταφείου, μέχρι τη Γυμναστική Ακαδημία.<br />
<br />
Ένα μηχανοκίνητο τάγμα (11th King’s Royal Rifle Corps Battalion) και ένα τεθωρακισμένο σύνταγμα (40th The King’ s Royal Tank Regiment), απέκλεισαν τη δυτική διαφυγή στη γραμμή της οδού Αρδηττού – Βας. Κων/νου, από το ύψος της οδού Αναπαύσεως μέχρι το νοσοκομείο Συγγρού απέναντι από το σημείο που σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο Κάραβελ.<br />
<br />
Τρία τάγματα πεζικού της Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας και δύο τάγματα Εθνοφυλακής, απέκλεισαν τη βόρεια διαφυγή από το άλσος Συγγρού μέχρι τη Μονή Αγίου Ιωάννη Προδρόμου, απέναντι από το νεκροταφείο της Καισαριανής. <br />
<br />
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη "<b>Δεκεμβριανά 1944. Η μάχη της Αθήνας</b>" σελ. 234-235:<br />
<br />
Την ώρα που τα βρετανικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την Καισαριανή, ο Γιώργος Γούναρης, αντάρτης του 34ου Συντάγματος (Αττικοβοιωτίας) του ΕΛΑΣ, βρισκόταν με συναγωνιστές του στο Σκοπευτήριο:<br />
<br />
«<i>Στους δρόμους, σπίτια, βεράντες σκάζουν συνεχώς οβίδες. […] Εγώ με 4 άλλους συναγωνιστές μπαίνομε σε ένα καμπινέ […] Επί μια ώρα μας έχουν τρελάνει στον βομβαρδισμό. […] Τώρα μας πνίγει και η κάπνα σαν να καίγεται δάσος. Δεν ξέραμε τι γίνεται και που είναι οι άλλες ομάδες. […] Η μάχη μαίνεται στο Σκοπευτήριο, αλλού παράλληλα μας επιτίθονται και από τα νότα μας. Το μέτωπο αυτό το αντιμετώπιζαν οι Καισαριανιώτες με ένα Γυναικείο Λόχο. Έπειτα από παραμονή δύο ωρών, νέα διαταγή για σύμπτυξη. Τραβιώμαστε πιο πάνω προς Παγκράτι. […] Τρεις συναγωνιστές ανεβαίνουν με ένα οπλοπολυβόλο πάνω σε μια ταράτσα ενός σπιτιού, με μια εφόρμηση καταδιωκτικά αεροπλάνα με ρουκέτες τους τίναξαν και τους τρεις στο αέρα κάνοντάς τους κυριολεκτικά κομματάκια. Συναγωνιστές που τρέξανε δεν βρήκαν παρά μόνον κομμάτια</i>».<br />
<br />
Στη φωτογραφία οι προσφυγικές πολυκατοικίες, στη συμβολή των οδών Βρυούλων και Φώκαιας στην Καισαριανή, με τα ίχνη της μάχης, φωτογράφος Dmitri Kessel.</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-5590588169420112252017-11-23T10:08:00.000+02:002017-11-23T19:41:28.874+02:00Φιντέλ Κάστρο: «Δεν γεννήθηκα επαναστάτης»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqEuJJtFTv8NWX4JpIDhefEwiscH-nJHkUZOOsrlPd2AD0RLv26_WwYo-1QhwKUES5PTFkZ1QOWJ6HAuSfvRfRH3RSc5guEu27_E77_vQWKMTbu8rASMqZQ72FFzMLhSMVDtOui_kNqUY/s1600/fidel-castro-ruz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqEuJJtFTv8NWX4JpIDhefEwiscH-nJHkUZOOsrlPd2AD0RLv26_WwYo-1QhwKUES5PTFkZ1QOWJ6HAuSfvRfRH3RSc5guEu27_E77_vQWKMTbu8rASMqZQ72FFzMLhSMVDtOui_kNqUY/s640/fidel-castro-ruz.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
«<b>Για όλους έρχεται η ώρα μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανών κομμουνιστών θα παραμείνουν ως απόδειξη σε αυτόν τον πλανήτη ότι αν λειτουργήσουν με θέρμη και αξιοπρέπεια, μπορούμε να πράξουμε τα υλικά και τα πολιτιστικά αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποι. Και πρέπει να πολεμήσουμε χωρίς ανακωχή για την απόκτησή τους</b>» (<i>από το χαιρετισμό του Φιντέλ Κάστρο στο 7ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας (PCC) – 16-19 Απριλίου 2016</i>).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhloTXZRS0AiBoGJJnhWCPq9I7qQ3sMjY8UX7U_oc8tvQvbfLyLX-eRBn86Egvk9Q3i4H3P8eAw8n_Gdny1JejoUls8C4uJrOMh_oFgjj_fQcqOuHP8vaB7K6qZ0fq77fh25LbcibclMnc/s1600/fintelkastro-antios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhloTXZRS0AiBoGJJnhWCPq9I7qQ3sMjY8UX7U_oc8tvQvbfLyLX-eRBn86Egvk9Q3i4H3P8eAw8n_Gdny1JejoUls8C4uJrOMh_oFgjj_fQcqOuHP8vaB7K6qZ0fq77fh25LbcibclMnc/s640/fintelkastro-antios.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b>25-11-2016</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<strong style="background-color: #fafafa; border: 0px; color: #141414; font-family: "Open Sans"; font-size: 15.6px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Hasta la victoria siempre</strong></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/hfhvlseipyI?list=PL7msIIzBpdoH_X8imSRt2LU4IbGkefmVF" width="853"></iframe>
</div>
Ένας ζωντανός μύθος. Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα. Λίγοι ηγέτες, σε όλον τον κόσμο, θα μπορούσαν να τοποθετήσουν το ανάστημά τους δίπλα στο δικό του.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZFA_oGywsZsUFU07mIlUjlUvhJ_3_VcLyrLUv8hIPNkUGbjWM-SqcpVNHkrh1o4yG0JFB_C7sv198pYvYycmrBZe0ruxZJcfRn2taol5jkOC2IvwV3s0794sxKGJxdLTQhhlXnBYGuF0/s1600/FB_IMG_1436204744470.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZFA_oGywsZsUFU07mIlUjlUvhJ_3_VcLyrLUv8hIPNkUGbjWM-SqcpVNHkrh1o4yG0JFB_C7sv198pYvYycmrBZe0ruxZJcfRn2taol5jkOC2IvwV3s0794sxKGJxdLTQhhlXnBYGuF0/s640/FB_IMG_1436204744470.jpg" width="640" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXmqYcPMaKktD8XGKHHPGFB4WIpbMX-UnZ2W38DeoXXTb1-1ERxtxELuxGAcCPGfSaeUsAK0HvBfsG_AIzhNRYhplVx_xzxyLHXl_WbrP6IfZtr-JrUL1IetaNgNNhjGE3jwzUeJKKB-g/s1600/FB_IMG_1434392406338.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXmqYcPMaKktD8XGKHHPGFB4WIpbMX-UnZ2W38DeoXXTb1-1ERxtxELuxGAcCPGfSaeUsAK0HvBfsG_AIzhNRYhplVx_xzxyLHXl_WbrP6IfZtr-JrUL1IetaNgNNhjGE3jwzUeJKKB-g/s320/FB_IMG_1434392406338.jpg" width="239" /></a><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Χάρη στον <b>Φιντέλ</b> στην Κούβα δεν υπάρχει η δυστυχία που υπάρχει στη Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε πολλά ακόμα μέρη του πλανήτη. Χάρη στον Φιντέλ εκατομμύρια άνθρωποι από δεκάδες χώρες του κόσμου δέχονται την πολύτιμη αλληλεγγύη του κουβανικού λαού στην υγεία, στη μόρφωση, αλλά και στον αγώνα για λευτεριά και ανεξαρτησία. Χάρη στον Φιντέλ πολλά εκατομμύρια άνθρωποι στη γη, αφού πρώτα πίστεψαν ότι ο σκοπός που ήρθαν στη ζωή δεν ήταν μόνο για να υποφέρουν, έχουν τη δυνατότητα να οραματιστούν το μέλλον που τους αξίζει και να οργανώσουν την πάλη για να το διεκδικήσουν.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ήταν φυσικό να μισηθεί βαθιά από την αυτοκρατορία των γιάνκηδων που κατόρθωσε να την ταπεινώνει για περισσότερο από μισό αιώνα και να μπει στο στόχαστρο των πληρωμένων –επίδοξων- δολοφόνων της. Πριν λίγα χρόνια ο Φιντέλ Κάστρο Ρους πέρασε στο βιβλίο των «ρεκόρ Γκίνες» ως το πρόσωπο που δέχτηκε τις περισσότερες απόπειρες δολοφονίας. Υπολογίζεται ότι από τον πρώτο χρόνο της κουβανικής επανάστασης μέχρι και το 2000, υπήρξαν περισσότερα από 600 σχέδια και απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, τα περισσότερα εκ των οποίων καθοδηγούμενα από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA). Ο Φιντέλ βγήκε και από αυτόν τον στίβο νικητής, χάρη στο αλάνθαστο αισθητήριο του επαναστάτη ηγέτη και στην αγάπη του λαού του.<br />Τρία εικοσιτετράωρα πριν κλείσει τα 89 του χρόνια (γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926), η στήλη γιορτάζει τα γενέθλια του Φιντέλ καταθέτοντας <b>τον απεριόριστο θαυμασμό και σεβασμό της στον άνθρωπο, στον ονειροπόλο, στον επαναστάτη, στον στρατιωτικό και πολιτικό ηγέτη</b>.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq1bBqwSRqFZINk79l9T4X6dG_DKxbCrOYzL6qda33rmZukIWr8czmV4GBU4BwiufPNWCDAq5izU9uYOe62QCCLh7rb_UPU8tq8WVcE65XJTTDy0gHwL4j1yCbxWNPVmC7scDsXnPNReM/s1600/fintelkastro-12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="556" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq1bBqwSRqFZINk79l9T4X6dG_DKxbCrOYzL6qda33rmZukIWr8czmV4GBU4BwiufPNWCDAq5izU9uYOe62QCCLh7rb_UPU8tq8WVcE65XJTTDy0gHwL4j1yCbxWNPVmC7scDsXnPNReM/s640/fintelkastro-12.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Επιλέγουμε λοιπόν να σωπάσουμε και να «ακούσουμε» τον ίδιο τον Φιντέλ να περιγράφει τις συνθήκες που «γέννησαν» τον μικρό αντάρτη και έπλασαν στη συνέχεια τον μεγάλο επαναστάτη που άλλαξε τον ρου της ιστορίας της αμερικανικής ηπείρου, σημαδεύοντας ανεξίτηλα με τη δράση και τη σκέψη του τον χάρτη της παγκόσμιας Ιστορίας.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Από το βιβλίο Εκατό ώρες με τον Φιντέλ, του Ιγνάσιο Ραμονέ (εκδόσεις Πατάκη, 2007), αποσπάσματα από τον χειμαρρώδη –αυτοβιογραφικό- λόγο του, κωδικοποιημένα με δικούς μας τίτλους που δίνουν τη χρονολογική σειρά και –προσδοκούμε- ευκολία στην ανάγνωση.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJQVOapjb0Ka95hviZde3WqRZIXqxL9rQlP4s5Brspt7HLZp_ZjZ-x0OSTPaftzxgWSA7sIqls-DS7gwXbvTGZIic_GnR8ADVo5Rvk-BMWWhafGGTsHKubBrBiNFVhP6bmdERoNVWszX0/s1600/fintelkastro-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJQVOapjb0Ka95hviZde3WqRZIXqxL9rQlP4s5Brspt7HLZp_ZjZ-x0OSTPaftzxgWSA7sIqls-DS7gwXbvTGZIic_GnR8ADVo5Rvk-BMWWhafGGTsHKubBrBiNFVhP6bmdERoNVWszX0/s400/fintelkastro-01.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br /><b>Από παιδί αποχτά τη στόφα του αντάρτη</b><br />Ότι φυσικά δε γεννήθηκα επαναστάτης, γεννήθηκα όμως, όπως σας είπα, αντάρτης. Νομίζω ότι πολύ νωρίς, στο σχολείο, στο σπίτι μου, άρχισα να βλέπω και να ζω πράγματα που ήταν άδικα. Είχα γεννηθεί σε μια μεγάλη ιδιοκτησία και ήξερα πώς ήταν τα πράγματα. Έχω μια ανεξίτηλη εικόνα του πώς ήταν ο καπιταλισμός στην επαρχία. Δε θα σβήσουν ποτέ από το μυαλό μου οι εικόνες τόσων ταπεινών ανθρώπων, εκεί στο Μπιράν, πεινασμένων, ξυπόλυτων, που ζούσαν εκεί στα πέριξ, ειδικά των εργατών στις μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις ζάχαρης, όπου η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη, που έρχονταν να ζητήσουν από τον πατέρα μου να τους βρει μια λύση. Όπως είπα, ο πατέρας μου δεν ήταν εγωιστής ιδιοκτήτης.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin5zKwwKXDjriRBKPC5O05z73wXQpWhXSIp-ismSWZcWu4eQvyAtxNujWOiCiBBsEvEdCheTHobBeX3i7UfD-mPDhJ-gKnZPE3eXCvzyqHt5Em6kSmEnruYJDCrOmiaIEx3Ln1gMuIXIM/s1600/fintelkastro-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin5zKwwKXDjriRBKPC5O05z73wXQpWhXSIp-ismSWZcWu4eQvyAtxNujWOiCiBBsEvEdCheTHobBeX3i7UfD-mPDhJ-gKnZPE3eXCvzyqHt5Em6kSmEnruYJDCrOmiaIEx3Ln1gMuIXIM/s400/fintelkastro-03.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Επίσης έπεσα θύμα ορισμένων πραγμάτων. Και άρχισα να αποκτώ κάποιες αντιλήψεις περί δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας, ορισμένες αξίες. Έτσι λοιπόν διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου, μέσα από ζόρια που πέρασα, δυσκολίες που χρειάστηκε να υπερπηδήσω, συγκρούσεις που αντιμετώπισα, αποφάσεις που πήρα, εξεγέρσεις… Και όσο με αφορά αρχίζω να αμφισβητώ όλη εκείνη την κοινωνία, κανονικά, μαθαίνω να σκέφτομαι με κάποια λογική, να αναλύω τα πράγματα. Χωρίς κανείς να με βοηθήσει.<br /><br />Πολύ νωρίς όλες αυτές οι εμπειρίες μ’ έκαναν να θεωρώ αδιανόητη την κακομεταχείριση, την αδικία ή την απλή ταπείνωση άλλου ανθρώπου. Άρχισα να αποκτώ συνείδηση. Ποτέ δεν αποδέχτηκα την κακομεταχείριση. Απέκτησα βαθιά αίσθηση της δικαιοσύνης, μια ηθική, μια αίσθηση της ισότητας. Όλ’ αυτά, μαζί με μια ιδιοσυγκρασία αναμφισβήτητα αντάρτικη, πρέπει να άσκησαν μεγάλη επιρροή στην πολιτική και επαναστατική μου κλίση.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9bFHtsi2QaSMYtMw3dNgAMND54wJNH8YFNoFQv0QlURnyslVP5MOVXcw9u1QYQP2ypyk9-rRLjctGvMDFeouOzertIzBjiKIgZWDbEDxMdZ6TFCsivoTtlL6XYOyTQvdav3ouH47kfzc/s1600/fintelkastro-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9bFHtsi2QaSMYtMw3dNgAMND54wJNH8YFNoFQv0QlURnyslVP5MOVXcw9u1QYQP2ypyk9-rRLjctGvMDFeouOzertIzBjiKIgZWDbEDxMdZ6TFCsivoTtlL6XYOyTQvdav3ouH47kfzc/s400/fintelkastro-05.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />(…) Ίσως κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες της ζωής μου μ’ έκαναν να αντιδράσω έτσι. Πέρασα κάποια ζόρια από πολύ νωρίς και άρχισα πράγματι να αποκτώ, ίσως γι’ αυτό, στόφα αντάρτη. Λένε για τους «επαναστάτες χωρίς αιτία» αλλά εγώ νομίζω, όταν θυμάμαι, ότι ήμουν επαναστάτης με πολλές αιτίες και ευχαριστώ τη ζωή που συνέχισα όλο αυτό τον καιρό να είμαι επαναστάτης.<br /><br />Ακόμα και σήμερα και ίσως ακόμα πιο δικαιολογημένα, επειδή έχω περισσότερες ιδέες, επειδή έχω περισσότερη εμπειρία, επειδή έμαθα πολλά από τον ίδιο μου τον αγώνα και καταλαβαίνω καλύτερα αυτή τη γη όπου γεννηθήκαμε κι αυτό τον κόσμο όπου ζούμε.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguOfEVT3RoBCxoqUP7nFCrmUOwseUkcAGD9V5Dzix9fQkJNlepQaEciAfralwqJbp4-Zvzbw29OzPNxPGoq71xqHvEoSnnLU1Jy2t_YXHWxbMl6CgJVSDNIo8RQswOoAVpsNS5ErSI0Kw/s1600/fintelkastro-08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguOfEVT3RoBCxoqUP7nFCrmUOwseUkcAGD9V5Dzix9fQkJNlepQaEciAfralwqJbp4-Zvzbw29OzPNxPGoq71xqHvEoSnnLU1Jy2t_YXHWxbMl6CgJVSDNIo8RQswOoAVpsNS5ErSI0Kw/s640/fintelkastro-08.jpg" width="452" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Τα πρώτα σπέρματα μιας θεωρίας για την κοινωνία και μιας θεωρίας για την κατάληψη της εξουσίας<br /><br />Είχα διαβάσει πολλά από τα βιβλία που δημοσιεύτηκαν για τους πολέμους της Ανεξαρτησίας στην Κούβα. Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο ήρθα σε πιο στενή επαφή με τις ιδέες γύρω από την πολιτική οικονομία και πολύ σύντομα, με τα ίδια τα κείμενα που μοιράζονταν εκεί, συνειδητοποίησα το παράλογο της καπιταλιστικής θεωρίας.<br /><br />Ανακάλυψα αργότερα τα υλικά του μαρξισμού, όπως σας είπα. Είχα ήδη ανακατευτεί με τα πολιτικά, αλλά στο πρώτο έτος δεν είχα μελετήσει σε βάθος το μάθημα που λεγόταν «πολιτική οικονομία», γι’ αυτό δεν έδωσα καν εξετάσεις.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnCBxmEaIL8RHzXeyuM1e1M4PrHnp0DeI5j0MH_EBGhMp_zhwHM_aHr3bInPFcGugjwDeKzSkb7U44xWFAg7fAq4785SQLqO4-UQ4aT86_aUcPjIZ6wGBGGka1gK9IzluOKqLOBDl_K7A/s1600/fintelkastro-10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnCBxmEaIL8RHzXeyuM1e1M4PrHnp0DeI5j0MH_EBGhMp_zhwHM_aHr3bInPFcGugjwDeKzSkb7U44xWFAg7fAq4785SQLqO4-UQ4aT86_aUcPjIZ6wGBGGka1gK9IzluOKqLOBDl_K7A/s640/fintelkastro-10.jpg" width="432" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Το δίδασκε ένας καθηγητής πολύ αυστηρός, ο καθηγητής Πορτέλα και, όπως σας είπα, το περιεχόμενό του κάλυπτε εννιακόσιες σελίδες ύλης τυπωμένης σε μεγάλες και μερικές φορές μουντζουρωμένες σελίδες χαρτιού με πολύγραφο. Μίλησα ήδη γι’ αυτό. Όταν αποφασίζω να μελετήσω σε βάθος, αρχίζω να πέφτω πάνω στις θεωρίες για το νόμο της αξίας και τις διάφορες ερμηνείες. Ήταν η πολιτική οικονομία που έδιναν στους νέους της αστικής τάξης.<br /><br />Εκεί άρχισα να αμφισβητώ το σύστημα. Από μόνος μου έφτασα στο συμπέρασμα ότι η καπιταλιστική οικονομία ήταν παράλογη. Γιατί εγώ αυτό που ήμουν, όπως σας ανέφερα ήδη, προτού ανακαλύψω τα μαρξιστικά ή τα λενινιστικά υλικά, είναι ουτοπικός κομουνιστής. Ουτοπικός κομουνιστής είναι αυτός που δεν ξεκινάει από επιστημονική ή ιστορική βάση, αλλά που κάτι του φαίνεται πολύ λάθος και ότι δεν είναι σωστό και ότι υπάρχει φτώχεια, αδικίες, ανισότητες…</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyzTRVbEF2K87u9APIJRuiCMMon84eJn6AwmQZE-KhOBdAzBMi8FdgYH2vrMA_6t0n11B3NndN5ECFjz8Pj7k1SkuJR9hDHb6lRVsB52uIr7gRbZ_3EO0GkFLxXhbuPIIGjzvYPUEk5tw/s1600/fintelkastro-11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyzTRVbEF2K87u9APIJRuiCMMon84eJn6AwmQZE-KhOBdAzBMi8FdgYH2vrMA_6t0n11B3NndN5ECFjz8Pj7k1SkuJR9hDHb6lRVsB52uIr7gRbZ_3EO0GkFLxXhbuPIIGjzvYPUEk5tw/s640/fintelkastro-11.jpg" width="454" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Επίσης διαθέτει κανείς πια κάποια ηθική, σας είπα ότι η ηθική μάς ήρθε βασικά μέσω του Μαρτί. Με βοήθησε πολύ η ζωή, το πώς έζησα, και το πώς είδα αυτό που έζησα. Όταν μιλούσαν για τις «κρίσεις υπερπαραγωγής» και για την «ανεργία» και άλλα προβλήματα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το σύστημα εκείνο δεν ήταν καλό. Το μάθημα «Ιστορία των κοινωνικών δογμάτων», του Ραούλ Ρόα, που ήταν αριστερός καθηγητής και είχε μελετήσει μαρξισμό· κι άλλο ένα μάθημα που λεγόταν «Οι εργατικές νομοθεσίες», ο καθηγητής του οποίου, ο Αουρελιάνο Σάντσες Αράνγκο, ήταν επίσης αριστερός, με βοήθησαν να εμβαθύνω στη σκέψη μου.<br /><br />Ένα από τα πρώτα κείμενα του Μαρξ που διαβάζω, όπως σας είπα, ήταν το Κομουνιστικό Μανιφέστο. Ασκεί επάνω μου μεγάλη επιρροή, γιατί αρχίζω να καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα, επειδή είχα γεννηθεί σ’ ένα λατιφούντιο(1), τριγυρισμένο επιπλέον από άλλα τεράστια λατιφούντια και ήξερα πώς ήταν εκεί η ζωή των ανθρώπων. Είχα την εμπειρία στο πετσί μου θα μπορούσαμε να πούμε, του τι σημαίνει ιμπεριαλισμός, κυριαρχία, υποταγμένες, διεφθαρμένες, καταπιεστικές κυβερνήσεις. Στο Ορθόδοξο Κόμμα κατάγγελλαν αυτή την κακομεταχείριση, αυτή τη διαφθορά. Αλλά βρισκόμουν κιόλας αριστερά των ορθόδοξων.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMHKUM_uEXGQHSN5lFqx_0rvGrJmz20GnXQnQX7J6HBVmShDBeUdH4SZ2PjFK1hISa0WCcj40PN2w-UHueIGHaw-H2LYTUYUX0j95Q9fkntpf_-OqzknHaJ_tdawkZjMwAHcxzTTSxFR8/s1600/fintelkastro-13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMHKUM_uEXGQHSN5lFqx_0rvGrJmz20GnXQnQX7J6HBVmShDBeUdH4SZ2PjFK1hISa0WCcj40PN2w-UHueIGHaw-H2LYTUYUX0j95Q9fkntpf_-OqzknHaJ_tdawkZjMwAHcxzTTSxFR8/s400/fintelkastro-13.jpg" width="286" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Διάβαζα με απληστία από τότε και στο εξής τα μαρξιστικά κείμενα, που με προσέλκυαν ολοένα και περισσότερο. Διέθετα πια βαθιά ριζωμένα αισθήματα δικαιοσύνης και συγκεκριμένες ηθικές αξίες. Απεχθανόμουν τις ανισότητες, την κακομεταχείριση. Ένιωθα να με κατακτούν εκείνα τα κείμενα. Ήταν σαν πολιτική αποκάλυψη των συμπερασμάτων στα οποία είχα καταλήξει από μόνος μου. Μερικές φορές είπα ότι αν τον Οδυσσέα τον αιχμαλώτισε το τραγούδι των σειρήνων, εμένα μ’ αιχμαλώτισαν οι αναμφισβήτητες αλήθειες της μαρξιστικής καταγγελίας. Είχα αναπτύξει ουτοπικές ιδέες, τώρα ένιωθα ότι πατούσα σε πιο στέρεο έδαφος.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5NzjLI5Pr7q4ZiCQnFEGA-263qjWonyMOF_hneUSrS1J_g-EAicKFhfL-KO-9PqYnscsOGiuYwcTHwW1mIR8Z8bY2o3CZ_yqUlGRHzdjnrGkI7bcgr2LS_6KQbwSftmA3379d43RdEGk/s1600/fintelkastro-14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5NzjLI5Pr7q4ZiCQnFEGA-263qjWonyMOF_hneUSrS1J_g-EAicKFhfL-KO-9PqYnscsOGiuYwcTHwW1mIR8Z8bY2o3CZ_yqUlGRHzdjnrGkI7bcgr2LS_6KQbwSftmA3379d43RdEGk/s400/fintelkastro-14.jpg" width="316" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Ο μαρξισμός μού έμαθε τι ήταν η κοινωνία. Ήμουν σαν ελάφι στο δάσος ή κάποιος στο δάσος που δεν ξέρει τίποτα, ούτε πού πέφτει ο βορράς και ο νότος. Αν δεν καταφέρεις να κατανοήσεις πραγματικά την ιστορία της πάλης των τάξεων ή τουλάχιστον τη σαφή ιδέα ότι η κοινωνία είναι διαιρεμένη ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, είσαι χαμένος στο δάσος, χωρίς να ξέρεις τίποτα.<br /><br /><b>Αντιμέτωπος με τον «ρεαλισμό» και την «κανονικότητα» της εποχής του</b><br />Εντάξει, σε πολλούς, η κοινωνία έτσι όπως ήταν φαινόταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, όπως και η οικογένεια στους κόλπους της οποίας γεννιέται ή το χωριό όπου ζει. Ολ’ αυτά ήταν πολύ οικεία, παλαιά συνήθεια. Αν σ’ όλη του τη ζωή κανείς ακούει: «Αυτός είναι ιδιοκτήτης ενός αλόγου, αυτός είναι ιδιοκτήτης ενός μποΐο(2) κι αυτός είναι ιδιοκτήτης μιας τεράστιας έκτασης και όλων όσων υπάρχουν πάνω της», ποτέ δε θα του φανεί παράξενο. Η ιδέα της ιδιοκτησίας ήταν οικουμενική, εφαρμόσιμη σε όλα τα πράγματα, ακόμα και στα παιδιά. Αυτός είναι γιος του τάδε κι αυτή είναι γυναίκα του άλλου, όλα είναι ιδιοκτησία κάποιου. Όμως αυτή η ιδέα της ιδιοκτησίας εφαρμόζεται στα πάντα, στο άλογο, στο φορτηγό, στο αγρόκτημα, στο εργοστάσιο, στο σχολείο, εκτός από τα αγαθά που είναι δημόσια.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Gsrre9j5kg2QrT57hqnIjysS0qPRsOCCN-tff1Ni5kHjfKYytyxGQ42lImTR9oQ6UVSfGSmiMNjfIjAkluBLR5kSFuui7Y4MRHQpRrlOsY5PbsYKsTI7dKiO96ErNhxeF4Ma2pbxgTk/s1600/fintelkastro-15.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Gsrre9j5kg2QrT57hqnIjysS0qPRsOCCN-tff1Ni5kHjfKYytyxGQ42lImTR9oQ6UVSfGSmiMNjfIjAkluBLR5kSFuui7Y4MRHQpRrlOsY5PbsYKsTI7dKiO96ErNhxeF4Ma2pbxgTk/s640/fintelkastro-15.jpg" width="460" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Ο πολίτης γεννιέται σε μια καπιταλιστική κοινωνία βυθισμένος στην ιδέα της ιδιοκτησίας, γι’ αυτόν τα πάντα είναι ιδιοκτησία, και είναι πολύ ιερό το δικό του ζευγάρι παπούτσια, ο γιος και η γυναίκα, όπως κι εκείνο το εργοστάσιο όπου υπάρχει ένας κύριος που είναι ο ιδιοκτήτης και το διοικεί και του κάνει τη χάρη να του δώσει μια δουλίτσα και εκμεταλλεύεται κόσμο αδαή, που δεν ξέρει ούτε να γράφει ούτε να διαβάζει. Γιατί οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν πολύ την ψυχολογία, πράγμα που συχνά οι σοσιαλιστές δεν κάνουν. Ο σοσιαλιστής διοικητής νομίζει ότι αυτό είναι το καθήκον ενός εργαζόμενου, ενώ ο καπιταλιστής ξέρει ότι ο εργαζόμενος είναι κάποιος που του παράγει υπεραξία.<br /><br />Παρ’ όλο που δεν ξέρει συνειδητά τι είναι η υπεραξία, γι’ αυτόν όλα είναι πολύ φυσικά· αυτός οργάνωσε, έψαξε να βρει μερικά λεφτουδάκια, έστησε μια επιχείρηση, έγινε πλούσιος, ακόμα και εξαιρετικά πλούσιος. Τότε, εντάξει, ο κόσμος ζούσε σε τόσο ταπεινές και μειονεκτικές συνθήκες ώστε έβλεπε ακόμα κι έναν από εκείνος τους πολιτικούς, που εν γνώση του ήταν ο πιο πλούσιος και διεφθαρμένος τύπος, ακόμα και με θαυμασμό…</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCoZq3IfqFE5ScrnaSzWhz36N3PEmPL2XS4prf8gcHB3f_37M_yTObvT2Oe2u8v4E7xiQB_6gQAydtNQ4AHJUgpEOxS9ePUml_ipJgun8XXCMPc9WeEfISbR1BUN9zzMt5MIMVpncN46Q/s1600/fintelkastro-16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCoZq3IfqFE5ScrnaSzWhz36N3PEmPL2XS4prf8gcHB3f_37M_yTObvT2Oe2u8v4E7xiQB_6gQAydtNQ4AHJUgpEOxS9ePUml_ipJgun8XXCMPc9WeEfISbR1BUN9zzMt5MIMVpncN46Q/s640/fintelkastro-16.jpg" width="494" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Όταν άρχισα να επεξεργάζομαι θεωρίες -στις αρχές των σπουδών μου πάνω στην οικονομία- τότε ακριβώς ήταν που έμαθα ότι υπάρχει ο Καρλ Μαρξ και ότι υπάρχει ο σοσιαλισμός, υπάρχουν οι μαρξιστές, υπάρχουν οι κομουνιστές και υπήρξαν οι ουτοπιστές. Μετά είναι η στιγμή που ανακαλύπτω ότι είμαι ένας από αυτούς τους ουτοπιστές, καταλαβαίνετε;<br /><br /><b>Διαμορφωμένος επαναστάτης</b><br />Ποια ήταν τα τρία βασικά πράγματα που δέχτηκα; Από το Μαρτί, έμπνευση, το παράδειγμά του και πολλά πράγματα ακόμα, αλλά δεχτήκαμε, στην ουσία, την ηθική, πάνω απ’ όλα, την ηθική. Όταν είπε εκείνη τη φράση, που ποτέ δε θα ξεχάσω: «Όλη η δόξα του κόσμου χωράει σ’ έναν κόκκο καλαμπόκι», αυτό μου φάνηκε απίστευτα όμορφο, μπροστά σε τόση ματαιοδοξία και φιλοδοξίες που έβλεπες παντού. Η ηθική, ως συμπεριφορά, είναι ουσιώδης, ένας αμύθητος πλούτος. Επίσης υπάρχει πατριωτισμός, υπάρχει ιστορία, υπάρχουν παραδόσεις, σας διηγήθηκα κάποια από αυτά τα πράγματα.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw5f0T5PYLgB4jmH1ftX48eWMngeZEvCTIj6ATaaecfX1M30u-3o9JKReUUTAhTMvMPOaBPezfxClZMMZSSAv2jlR1-UVy_bgbbgHrk-5N9ti4noIfQ5pwFT2vn5gEBHEN-x0xydE9jAQ/s1600/fintelkastro-17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw5f0T5PYLgB4jmH1ftX48eWMngeZEvCTIj6ATaaecfX1M30u-3o9JKReUUTAhTMvMPOaBPezfxClZMMZSSAv2jlR1-UVy_bgbbgHrk-5N9ti4noIfQ5pwFT2vn5gEBHEN-x0xydE9jAQ/s640/fintelkastro-17.jpg" width="458" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br />Από το Μαρξ δεχτήκαμε την έννοια του τι είναι η ανθρώπινη κοινωνία· διαφορετικά, κάποιος που δεν το έχει διαβάσει ή δεν του το έχουν εξηγήσει, είναι σαν να τον έχουν βάλει στη μέση ενός δάσους, νύχτα, χωρίς να ξέρει πού βρίσκεται ο βορράς, ο νότος, η ανατολή και η δύση. Ο Μαρξ μάς έδωσε την ιδέα τού τι είναι η κοινωνία και η ιστορία της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας. Χωρίς τον Μαρξ δεν μπορείτε να διατυπώσετε καμιά συνταγή με τρόπο ώστε να ερμηνεύει με ακρίβεια τα ιστορικά γεγονότα, ποιες είναι οι τάσεις, η εξέλιξη μιας ανθρωπότητας που δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται. Το ξέρετε πολύ καλά αυτό, Ραμονέ, μα πάρα πολύ καλά!<br /><br />Εσάς και πολλούς ανθρώπους στον κόσμο μας ανησυχούν δόγματα και θεωρίες όπως η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, σήμερα της μόδας, που θα τρομοκρατούσαν έναν άνθρωπο την εποχή της αποικιοκρατίας· θα τρομοκρατούσαν το Μαρτί όταν η Κούβα ήταν αποικία της Ισπανίας· θα τρομοκρατούσαν την ανθρωπότητα πριν από μόλις τριάντα χρόνια. Πολλά σημαντικά πράγματα, των οποίων έχουμε συνείδηση.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgukA81X5PIEeranVmHhpF9PQqgUfykFY6uVt0OmizQ2GYuOxv3NKVv2fWWVyJabr3EwN8r54FbUDuvSy6wr4SXIKx8uHhFGmdQ_2e5ygb42Yuyt6dS2o5QiwiRa3rE5fSDh2Li2Zyr9bo/s1600/fintelkastro-18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgukA81X5PIEeranVmHhpF9PQqgUfykFY6uVt0OmizQ2GYuOxv3NKVv2fWWVyJabr3EwN8r54FbUDuvSy6wr4SXIKx8uHhFGmdQ_2e5ygb42Yuyt6dS2o5QiwiRa3rE5fSDh2Li2Zyr9bo/s640/fintelkastro-18.jpg" width="460" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /><br /><br /><b>Το πέρασμα από τη θεωρία στην πράξη</b><br />Θυμηθείτε ότι ήμουν πια μισο-διεθνιστής, είχα ήδη πάει στην Μπογοτά το 1948 και είχα κινητοποιηθεί εκεί με τους φοιτητές, είχαμε ένα πρόγραμμα. Θυμηθείτε ότι ήταν, μεταξύ άλλων, ο αγώνας για τις Μαλβίνες, η επιστροφή της Διώρυγας του Παναμά, είχα ήδη συμμετάσχει στην εκστρατεία του Κάγιο Κονφίτες και άλλες αποστολές. Το πιο βασικό: ήμουν πια, το 1952, πεπεισμένος μαρξιστής-λενινιστής. Εννοώ τις αξίες που απέκτησα, αυτά που έμαθα εκείνα τα χρόνια, χωρίς τα οποία δε θα είχα μπορέσει να παίξω κανένα ρόλο.<br /><br />Αν ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν είχε πυξίδα, δε θα έφτανε πουθενά. Αλλά υπήρχε η πυξίδα, εγώ είχα πυξίδα: ήταν αυτά που βρήκα στο Μαρξ και στο Λένιν. Και η ηθική -ξαναλέω- που βρήκα στο Μαρτί. Ίσως υπήρξε επιρροή και από άλλους παράγοντες· ήμουν αθλητής και ανέβαινα βουνά· επηρεάζουν οι συνθήκες, η ζωή με βοήθησε.<br /><br />Όταν γίνεται το πραξικόπημα του Μπατίστα το 1952, επεξεργάζομαι μια στρατηγική για το μέλλον: να προωθήσω ένα επαναστατικό πρόγραμμα και να οργανώσω μια λαϊκή εξέγερση. Από εκείνη τη στιγμή διαθέτω πια πλήρη αντίληψη περί αγώνα και τις βασικές επαναστατικές ιδέες, τις ιδέες που βρίσκονται στο Η Ιστορία θα με αθωώσει.(3) Διέθετα ήδη την ιδέα που ήταν απαραίτητη για την κατάληψη της εξουσίας με επανάσταση. Ξεκινούσε από εκείνο που θα συνέβαινε μετά τις εκλογές της 1ης Ιουνίου εκείνης της χρονιάς. Τίποτα δε θ’ άλλαζε. Θα επαναλαμβανόταν για άλλη μια φορά η απογοήτευση και η διάψευση των ελπίδων. Και δεν ήταν δυνατόν να επιστρέψουμε σ’ εκείνη την πεπατημένη που ποτέ δεν επρόκειτο να οδηγήσει πουθενά.<br /><br /><i>1) Μεγάλη αγροτική ιδιοκτησία<br />2) Τυπικό σπίτι του φτωχού Κουβανού χωρικού, κατασκευασμένο με τοιχώματα από σανίδες, στέγη από φύλλα φοίνικα και χωμάτινο πάτωμα<br />3) Μετά την επίθεση στο στρατώνα Μονκάδα του Σαντιάγο ντε Κούβα, στις 26 Ιούλη του 1953, ο Φιντέλ συλλαμβάνεται και δικάζεται. Ως δικηγόρος αναλαμβάνει ο ίδιος την υπεράσπισή του. Η τελική αγόρευσή του είναι γνωστή με την ονομασία «Η ιστορία θα με αθωώσει» και είναι ταυτόχρονα ένα μανιφέστο εναντίον του Μπατίστα και ένα πρόγραμμα για τη ριζική αλλαγή της Κούβας</i>.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>atexnos.gr</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTh_gob5FXj0PxjAIG973XnK4QNgSMfx38tZoN7sQVc5IU0dhsFShG-iTeRBFJqPY0x4j26LAaQPbqNkfit0VvD3C8JSVZ06KtNuoGpkDkhgfcWz24nHSE6EZ4ES7tt24LmWYxaZJDJ2Q/s1600/cuba3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTh_gob5FXj0PxjAIG973XnK4QNgSMfx38tZoN7sQVc5IU0dhsFShG-iTeRBFJqPY0x4j26LAaQPbqNkfit0VvD3C8JSVZ06KtNuoGpkDkhgfcWz24nHSE6EZ4ES7tt24LmWYxaZJDJ2Q/s400/cuba3.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<b>Φιντέλ Κάστρο: Πως έγινα Κομμουνιστής</b><br />
<br />
Το παρακάτω κείμενο είναι σύνθεση απαντήσεων που έδωσε ο Φιντέλ Κάστρο σε ερωτήσεις φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κονσεψιόν, στην Χιλή, στις 18 Νοέμβρη 1971. Το παραθέτουμε ως ενδιαφέρουσα – και διδακτική – μαρτυρία ενός ηγέτη που σημάδεψε όχι μόνο την Κουβανική και Παγκόσμια Ιστορία του 20ου αιώνα αλλά και τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα προσωπικά, μέσω της άρρηκτης φιλίας και συντροφικότητας που για 11 χρόνια συνέδεσε τους δύο άντρες.<br />
<div>
<strong style="box-sizing: inherit;"><em style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; color: black;"><br /></span></em></strong></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5bKu2PlL_ZU76ahiZbX8O-s2OQ6lsOUbeA-z2jTDs6OJRe_dEiZcp20b8kfEoKO8WjlS1FPcbudWRGM_5Dj81_WfMxDgHRq3rq6nNxf-gWI9iXAkFLFLrrtQb0G2mkVvpwxcLOmH6Vqg/s1600/cuba6_thumb_medium500_761.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5bKu2PlL_ZU76ahiZbX8O-s2OQ6lsOUbeA-z2jTDs6OJRe_dEiZcp20b8kfEoKO8WjlS1FPcbudWRGM_5Dj81_WfMxDgHRq3rq6nNxf-gWI9iXAkFLFLrrtQb0G2mkVvpwxcLOmH6Vqg/s640/cuba6_thumb_medium500_761.jpg" width="420" /></a></div>
<br />
Ήμουν γιός ενός γαιοκτήμονα – αυτό ήταν ένας λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Μορφώθηκα σε θρησκευτικά σχολεία όπου πήγαιναν τα παιδιά των πλουσίων – ένας ακόμα λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Ζούσα στην Κούβα, όπου όλες οι ταινίες, οι εκδόσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν “Made in USA” – ένας τρίτος λόγος για να είμαι αντιδραστικός. Σπούδασα σ’ ένα πανεπιστήμιο όπου απο 15.000 φοιτητές, μόνο τριάντα ήταν αντιιμπεριαλιστές κι εγώ ήμουν ένας απο εκείνους τους τριάντα στο τέλος. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, μπήκα ως γιος γαιοκτήμονα – και για να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ήμουν πολιτικά αγράμματος!<br />
… Και κάτι άλλο. Κανένα κομματικό μέλος, κανένας κομμουνιστής, κανένας σοσιαλιστής ή εξτρεμιστής δε με πήρε με το μέρος του να με κατηχήσει. Όχι. Μου έδωσαν ένα μεγάλο, βαρύ, διαβολεμένο, πληχτικό και ανυπόφορο διδακτικό βιβλίο που προσπαθούσε να εξηγήσει την πολιτική οικονομία από αστική άποψη – αυτό το πράγμα το έλαγαν πολιτική οικονομία!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhakhXPTtqhY2XdcZEdJH_w76YUD50IkjgXBUrNrXqlAz5vaQaRGx5uN_65MQk5-zf1j-7fq9Zrtcz8Ej4_jB6OhcO16xcSgm-5pUm5bJFzej9MFwf9Yje_nJgdKfMB1dPLrwESS8vJ0Xs/s1600/cuba7_thumb_medium500_832.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhakhXPTtqhY2XdcZEdJH_w76YUD50IkjgXBUrNrXqlAz5vaQaRGx5uN_65MQk5-zf1j-7fq9Zrtcz8Ej4_jB6OhcO16xcSgm-5pUm5bJFzej9MFwf9Yje_nJgdKfMB1dPLrwESS8vJ0Xs/s400/cuba7_thumb_medium500_832.jpg" width="240" /></a></div>
<h4 align="JUSTIFY" style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #222222; font-family: "PT Sans", sans-serif; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; margin-top: 0px;">
<span style="box-sizing: inherit; color: black; font-family: "georgia" , serif;"><span style="box-sizing: inherit; font-size: small;">Κι’ αυτό το ανυπόφορο βιβλίο παρουσίαζει τις κρίσεις της υπερπαραγωγής και άλλα τέτοια προβλήματα σαν τα πιο φυσικά στον κόσμο. Εξηγούσε πως στη Βρετανία, όταν υπήρχε αφθονία κάρβουνου, υπήρχαν εργάτες που δεν είχαν καθόλου, γιατί σύμφωνα με τους αδυσώπητους φυσικούς και αμετάβλητους νόμους της ιστορίας, της κοινωνίας και της φύσης, παρουσιάζονται αναπόφευκτα κρίσεις υπερπαραγωγής και όταν παρουσιάζονται, φέρνουν ανεργία και πείνα. Δηλαδή, όταν υπάρχει πολύ κάρβουνο, οι εργάτες κρυώνουν και πεινούν!</span></span></h4>
<h4 align="JUSTIFY" style="background-color: white; box-sizing: inherit; clear: both; color: #222222; font-family: "PT Sans", sans-serif; font-size: 20px; font-weight: 400; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; margin-top: 0px;">
<span style="box-sizing: inherit; color: black; font-family: "georgia" , serif;"><span style="box-sizing: inherit; font-size: small;">Έτσι εκείνος ο γιός του γαιοκτήμονα, που είχε μορφωθεί σε αστικά σχολεία και σύμφωνα με την αμερικανική προπαγάνδα, άρχισε να σκέπτεται ότι κάτι έφταιγε σ’ αυτό το σύστημα, κάτι δεν έβγαζε νόημα…</span></span></h4>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGVSkhtW5KweDfNRat6Bck9mvvzLUmZngeOWFTIcWQGbn8PDZBIQZzC-tA75wA9iyG7_c9Icc2vyhLKw7iWmMu3QYpvBqN0Dx8qh6h6spoaU6AdaVXM1y08VmXgfEwcH8LKiIwleEprlQ/s1600/FB_IMG_1434392366782.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="401" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGVSkhtW5KweDfNRat6Bck9mvvzLUmZngeOWFTIcWQGbn8PDZBIQZzC-tA75wA9iyG7_c9Icc2vyhLKw7iWmMu3QYpvBqN0Dx8qh6h6spoaU6AdaVXM1y08VmXgfEwcH8LKiIwleEprlQ/s640/FB_IMG_1434392366782.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaykuXF24DKWuxEwFOiYhNTJroBmKe0cmn57o24pw0AuQXajMNUgldWmmWFPGgHthAk6NmnEn_du_pXVx2YoQHcyt66FIam0QlalcmhOSGyvFKcgtmNP_YAdxZbF3V1p48GOwjKW3gF84/s1600/FB_IMG_1434392379856.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaykuXF24DKWuxEwFOiYhNTJroBmKe0cmn57o24pw0AuQXajMNUgldWmmWFPGgHthAk6NmnEn_du_pXVx2YoQHcyt66FIam0QlalcmhOSGyvFKcgtmNP_YAdxZbF3V1p48GOwjKW3gF84/s640/FB_IMG_1434392379856.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI9Gp9-qwRfI4q47L2UJM9ZsJ2ADhC8CkiN5xCOoS1htYp7cGrULclFRswsYBdJJ5V1rCIODthRBsLRaITI7HxX2CESqz_IRaJPQPlIRTXod1LAEYDXs6GPizdlEVO5NnsIw2lqB8j1K0/s1600/FB_IMG_1434392395102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI9Gp9-qwRfI4q47L2UJM9ZsJ2ADhC8CkiN5xCOoS1htYp7cGrULclFRswsYBdJJ5V1rCIODthRBsLRaITI7HxX2CESqz_IRaJPQPlIRTXod1LAEYDXs6GPizdlEVO5NnsIw2lqB8j1K0/s640/FB_IMG_1434392395102.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Σαν γιός ενός φτωχού ανθρώπου που αργότερα έγινε μεγάλος γαιοκτήμονας, είχα τουλάχιστον το πλεονέκτημα να ζω στην εξοχή, με τους χωρικούς, με τους φτωχούς, που ήταν όλοι φίλοι μου. Αν ήμουν εγγονός γαιοκτήμονα, είναι πολύ πιθανό ότι ο πατέρας μου θα με είχε φέρει να ζήσω στην πρωτεύουσα, σε κάποια υπεραριστοκρατική συνοικία κι εκείνοι οι θετικοί παράγοντες που διέθετα, δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν λόγω της επιρροής του περιβάλλοντος. Ο εγωϊσμός και άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, θα είχαν επικρατήσει.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisSV3LIBE-Ms2p_mBl6KMhBF7etDoAom6Bn3gieuFq5vpRKkJp3fq15Mmu7qheaeuyEqe2gwpgUzOBEztAsYzh5sFelj-NRdER1q8MURzlyxrdj72gnGaP12neEXfKJZ_fb3eWBy-FmAM/s1600/fidel16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="202" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisSV3LIBE-Ms2p_mBl6KMhBF7etDoAom6Bn3gieuFq5vpRKkJp3fq15Mmu7qheaeuyEqe2gwpgUzOBEztAsYzh5sFelj-NRdER1q8MURzlyxrdj72gnGaP12neEXfKJZ_fb3eWBy-FmAM/s320/fidel16.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ευτυχώς, τα σχολεία στα οποία σπούδασα, ανέπτυξαν μερικούς απο τους θετικούς παράγοντες. Ένας ορισμένος ιδεαλιστικός ορθολογισμός, μια ορισμένη έννοια του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, κι’ ένα ορισμένο πνεύμα εξεγερτικότητας ενάντια στις επιβολές και την καταπίεση, με οδήγησαν σε μια ανάλυση της ανθρώπινης κοινωνίας και με μετέτρεψαν σε αυτό που αντιλήφθηκα αργότερα πως ήταν ουτοπικός κομμουνιστής. Εκείνο το διάστημα, δεν είχα ακόμα την καλή τύχη να γνωρίσω έναν κομμουνιστή ή να διαβάσω κάποιο κομμουνιστικό ντοκουμέντο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDWRf4oKm_jTLzF0KQyyQ3S1X5FxYYAlHodJg31aJGzQnMOFshF9fB0QCCajsiHO5lbN8Z2ly51tD0xi0lJYuuzaKgv-0gOUB0jObNA-RQzeZC07JJ0IuGrIiArL_i4OXMfG_wGpJRZTc/s1600/fidel31.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDWRf4oKm_jTLzF0KQyyQ3S1X5FxYYAlHodJg31aJGzQnMOFshF9fB0QCCajsiHO5lbN8Z2ly51tD0xi0lJYuuzaKgv-0gOUB0jObNA-RQzeZC07JJ0IuGrIiArL_i4OXMfG_wGpJRZTc/s320/fidel31.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXEE5IltYHgzLmVtNd1yH9RFsf5-NU1ODexV31vjGOkhTEVnCH67n4da48kSrgh181QDsIq6LMbK8GluSmOK-ZUnxvDHs00yPY6-JWFQa5lzGrYAfXPEVgiCmFpl1kIkgA7z-T9VRZhCI/s1600/fidel34.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXEE5IltYHgzLmVtNd1yH9RFsf5-NU1ODexV31vjGOkhTEVnCH67n4da48kSrgh181QDsIq6LMbK8GluSmOK-ZUnxvDHs00yPY6-JWFQa5lzGrYAfXPEVgiCmFpl1kIkgA7z-T9VRZhCI/s320/fidel34.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4tqxPUqUDgTk2tmvMD5YNy_V7VNnvuCW2CfjhBmdaGtW-v5P9QIZqQgonE13A-jqyNI4iY2wbkxaHRUSXtrDwEluj9h6eairiI_sfU6miU9xjYqSDkMpNtNEBr5h6uiLz3IlD_dB9CHY/s1600/fidel65kentriki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="153" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4tqxPUqUDgTk2tmvMD5YNy_V7VNnvuCW2CfjhBmdaGtW-v5P9QIZqQgonE13A-jqyNI4iY2wbkxaHRUSXtrDwEluj9h6eairiI_sfU6miU9xjYqSDkMpNtNEBr5h6uiLz3IlD_dB9CHY/s320/fidel65kentriki.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Λοιπόν, μια μέρα, έπεσε στα χέρια μου ένα αντίγραφο του Κομμουνιστικού Μανιφέστου – του ξακουστού Κομμουνιστικού Μανιφέστου! – και διάβασα μερικά πράγματα που δεν ξέχασα ποτέ… Τι φράσεις, τι αλήθειες! Και βλέπαμε εκείνα τα πράγματα κάθε μέρα! Ένιωθα σαν μικρό ζώο που γεννήθηκε σ’ ένα δάσος το οποίο δεν καταλάβαινε. Τότε, εντελώς ξαφνικά, βρίσκει ένα χάρτη εκείνου του δάσους – μια περιγραφή, μια γεωγραφία εκείνου του δάσους και όλων μέσα σ’αυτό. Τότε ήταν που βρήκα τον προσανατολισμό μου. Ρίξτε μια ματιά τώρα και δείτε αν οι ιδέες του Μαρξ δεν ήταν δίκαιες, σωστές κι εμπνευσμένες. Αν δεν είχαμε βαδίσει τον αγώνα μας σ’αυτές, δεν θα ήμασταν εδώ τώρα! Δεν θα ήμασταν εδώ!<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim4luuhDWNu1TYXpL4t3mVRa-mhlwcJ4NE865AE21mPOHuzltY6FDW84A4FIrdSTCOcanHctwBjg2IObRmYjP5IneG7dIO8E2MARXBrAAutpI8f8ysQGW1xGNqnqShypCcyLL3YDivSWE/s1600/fidel74.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim4luuhDWNu1TYXpL4t3mVRa-mhlwcJ4NE865AE21mPOHuzltY6FDW84A4FIrdSTCOcanHctwBjg2IObRmYjP5IneG7dIO8E2MARXBrAAutpI8f8ysQGW1xGNqnqShypCcyLL3YDivSWE/s320/fidel74.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipAkKhLHWGFr0JxlU3ZEfIn9m_Ken1SApXYPTHigUzfDwPBxlaEy9gJmfbPN99jGvy8u3BaJM1oXOMxPcqiIWArO3qviuHAVBhrQa5Ct7VCMzUp6fhZEtqXaSM7Gre_PiDMs1Xt1NjLus/s1600/fidel84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipAkKhLHWGFr0JxlU3ZEfIn9m_Ken1SApXYPTHigUzfDwPBxlaEy9gJmfbPN99jGvy8u3BaJM1oXOMxPcqiIWArO3qviuHAVBhrQa5Ct7VCMzUp6fhZEtqXaSM7Gre_PiDMs1Xt1NjLus/s320/fidel84.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHSjtgZhzvJcVy8QNlKcAWjtgsjfr8aGrGyZTy7f-6-GI23aMjErnhHbrmdCG7eWmfkDb1M_idfH021BJ94TNOK5fSsuo_t6Urx_-Q2E_bc5QTV93yhcPZ0DdKUXYVt4M7wSojkCPuImk/s1600/fidel98.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHSjtgZhzvJcVy8QNlKcAWjtgsjfr8aGrGyZTy7f-6-GI23aMjErnhHbrmdCG7eWmfkDb1M_idfH021BJ94TNOK5fSsuo_t6Urx_-Q2E_bc5QTV93yhcPZ0DdKUXYVt4M7wSojkCPuImk/s320/fidel98.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8lfxHf2kDaYWFt78Y6aB5gmNBLV2um7pzWRtmsxqtSHb87rELfh2N7hLsrOIy66VlxOQL0B0YOI_QYbTfsT857ATOljOnLfZqis-pZIEeQMizBpsjqax9_6y-Vb2Qw-VHX5eNZ3Aqck4/s1600/fidel-young.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8lfxHf2kDaYWFt78Y6aB5gmNBLV2um7pzWRtmsxqtSHb87rELfh2N7hLsrOIy66VlxOQL0B0YOI_QYbTfsT857ATOljOnLfZqis-pZIEeQMizBpsjqax9_6y-Vb2Qw-VHX5eNZ3Aqck4/s320/fidel-young.jpg" width="239" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl7Cj2aZd7XI3OGCsmjNtuvJ0i1K6icnIM9XgDKbqLGsjWHMmc34H9wJlLz7045t-iBRgTordwclRkS5vYXXdFPm4Qan8E32c1SUuLs-Sn62V45nlA-Zkcc6V0_5-YV0by_uNUk_6JN3s/s1600/fidel_jose_marti.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl7Cj2aZd7XI3OGCsmjNtuvJ0i1K6icnIM9XgDKbqLGsjWHMmc34H9wJlLz7045t-iBRgTordwclRkS5vYXXdFPm4Qan8E32c1SUuLs-Sn62V45nlA-Zkcc6V0_5-YV0by_uNUk_6JN3s/s320/fidel_jose_marti.jpg" width="264" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Λοιπόν, ήμουν κομμουνιστής; Όχι. Ήμουν ένας άνθρωπος που ήταν αρκετά τυχερός να ανακαλύψει μια πολιτική θεωρία, ένας άνθρωπος που πιάστηκε στη δίνη της πολιτικής κρίσης της Κούβας πολύ καιρό πριν γίνει ολοκληρωμένος κομμουνιστής. Συνέχισα να εξελίσσομαι. Έπειτα, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό πιο χειροπιαστά απ’ ότι τον είχα γνωρίσει από το βιβλίο του Λένιν. Τον γνώρισα στην Κούβα, σε απόσταση μόνο 150 χιλιομέτρων από αυτόν. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον ιμπεριαλισμό – τον χειρότερο και πιο επιθετικό απ’ όλους… Και πιστεύω ότι η ζωή μου έδωσε μια καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Z9tvrOLoBN3_EPnzU5hGSyMnIBtu-I42_dZM6F7nSXHrHs2daz6QboJnQNZuUMaf_un_7xNTNUktLCVtc_2stqBdr-eDbZk7odDPrFOLiLD7uSOgzb2yKPFy43LGvEnj1r1YIOWpdN4/s1600/fidel_raul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Z9tvrOLoBN3_EPnzU5hGSyMnIBtu-I42_dZM6F7nSXHrHs2daz6QboJnQNZuUMaf_un_7xNTNUktLCVtc_2stqBdr-eDbZk7odDPrFOLiLD7uSOgzb2yKPFy43LGvEnj1r1YIOWpdN4/s320/fidel_raul.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc9d5i-W2lrI-15lBlVq5J1kdtMSWqcyRwixwXYL7Y0Qgh1hLzlO6zjEH-NeFuNSFl4XXV7ySxCzZr82l4w29ADnKgj4wstcZbNFsJT8exe8uLeFpfB1gdLOrGSxk9yOGOhI1l3htlP5c/s1600/fintel67.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc9d5i-W2lrI-15lBlVq5J1kdtMSWqcyRwixwXYL7Y0Qgh1hLzlO6zjEH-NeFuNSFl4XXV7ySxCzZr82l4w29ADnKgj4wstcZbNFsJT8exe8uLeFpfB1gdLOrGSxk9yOGOhI1l3htlP5c/s320/fintel67.jpg" width="228" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdd5R2c8bMrDgW35T4TT-QS9LNbzmES8mqMtITVgWUGEn5M5SQjYWCrnl2ULPRbdzF6SdMRwDFkNgRr4R92HQuz46fiBWwayosQSSPUXUbKK2UBbq8Fg73VB3p1-O044np0dJRlOCWGgE/s1600/IMG_20150802_225058.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdd5R2c8bMrDgW35T4TT-QS9LNbzmES8mqMtITVgWUGEn5M5SQjYWCrnl2ULPRbdzF6SdMRwDFkNgRr4R92HQuz46fiBWwayosQSSPUXUbKK2UBbq8Fg73VB3p1-O044np0dJRlOCWGgE/s320/IMG_20150802_225058.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUtVYat6RxbsEz2uGvmAqY3V9aypB2M3XThfZAypsCxXmvtz6kOQiIIADh1AG-k2wVLSmK-VKQ3uRSMRFzBS-MtAAFTAA0OIVyF7mJKS5IY94NjVvY_IhQvTwVyXYg7Cjc0FnLa4Eoskg/s1600/young-fidel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUtVYat6RxbsEz2uGvmAqY3V9aypB2M3XThfZAypsCxXmvtz6kOQiIIADh1AG-k2wVLSmK-VKQ3uRSMRFzBS-MtAAFTAA0OIVyF7mJKS5IY94NjVvY_IhQvTwVyXYg7Cjc0FnLa4Eoskg/s320/young-fidel.jpg" width="221" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<b>Μ’ έκανε περισσότερο επανάστατη, περισσότερο σοσιαλιστή, περισσότερο κομμουνιστή.</b><br />
<br />
<div>
<i>Το κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η Επαναστατική Κούβα» του Τέρενς Κάνον, Εκδόσεις Χοσέ Μαρτί, 1987</i><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i> </i></span></span>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-20778013904269046372017-11-19T21:28:00.000+02:002017-11-19T18:47:48.173+02:00Νίκος Γόδας. Ο κομμουνιστής ποδοσφαιριστής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtrED5WPJLKFcIEnPs1O6Lw97jk3FRSNZGYIW3fEkOuN1vsNu3jtG8TuJdFh-FwXVmvIS5OHtNoEDNXwCqfl9xeZh6ORGtw6u5wnrfPNgY3qi1SvAV-otbc3HZUjARowTbdxowBQpmNRg/s1600/godas12a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtrED5WPJLKFcIEnPs1O6Lw97jk3FRSNZGYIW3fEkOuN1vsNu3jtG8TuJdFh-FwXVmvIS5OHtNoEDNXwCqfl9xeZh6ORGtw6u5wnrfPNgY3qi1SvAV-otbc3HZUjARowTbdxowBQpmNRg/s640/godas12a.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i> </i><br /><br /> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidIzrGkp9WLw-Evj2OTSJOsWHuu1fdATQzafp0gma1VcO0MvqFd6DPt4fktsb1V2Pm6jizlSnqOPaWsIPa_8XC_9shiNL5ohf9g88hFGGEfCvdBYPbnVWqx388skyshHM1Peahsgpfl7I/s1600/godas.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidIzrGkp9WLw-Evj2OTSJOsWHuu1fdATQzafp0gma1VcO0MvqFd6DPt4fktsb1V2Pm6jizlSnqOPaWsIPa_8XC_9shiNL5ohf9g88hFGGEfCvdBYPbnVWqx388skyshHM1Peahsgpfl7I/s320/godas.jpg" width="200" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ήταν ο μεγάλος παίκτης που με τις ενέργειές του ξεσήκωνε τους φιλάθλους στις κερκίδες. Ο <b>Νίκος Γόδας</b>, ο ποδοσφαιριστής που «καλλιτέχνιζε» (όπως συνήθιζε να λέει ο μεγάλος Αντρέας Μουράτης), από την θέση του «έξω δεξιά», στον αγωνιστικό χώρο, δεν πρόλαβε να ξεδιπλώσει το μεγάλο αθλητικό του ταλέντο με την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού.<br /><br />Ο χάρος του έστησε καρτέρι, <b>τα ξημερώματα της 19 του Νοέμβρη 1948</b>, μπροστά σ’ έναν μαντρότοιχο, στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας. Έπεσε μαζί με άλλους συντρόφους του από τα βόλια του μοναρχοφασιστικού κράτους επειδή ήταν κομμουνιστής, αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση» και να προδώσει τα ιδανικά του, με το κεφάλι ψηλά και φορώντας την αγαπημένη του ερυθρόλευκη φανέλα. <b>Ήταν μόλις 27 χρονών</b>. </span></span><i><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></i><br />
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><i>«Αφιερωμένη <b>στη μανούλα μου</b> </i></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;"><i>και στον πατέρα μου </i></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;"><i>εις ένδειξη σεβασμού και αγάπης.</i></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><i>Νίκος Γόδας</i></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><i>Φυλακές Κέρκυρας</i></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><i>22/2/48»</i></span></div>
<br /><br />Ο <b>Νίκος Γόδας</b> ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις ανθρώπων που με το παράδειγμα της θυσίας τους μετατρέπονται σε συμβολικές μορφές.Ανακαλύπτει κανείς ότι ανασύροντας απ’ τη λήθη μια τέτοια ιστορική περίπτωση, πίσω της στο σκοτάδι, βρίσκονται ανάλογες πράξεις αντίστασης και θυσίας από πλήθος αθλητών σ’ εκείνα τα χρόνια της Κατοχής και του πολέμου. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.<br /><br />Ο Νίκος Γόδας, γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μ. Ασίας το 1921. Την επόμενη χρονιά η οικογένεια του βρίσκεται στην προσφυγιά και μετά από περιπλάνηση <b>καταλήγει στην Κοκκινιά</b>. Μαζί με εκατομμύρια άλλους «αλύτρωτους αδελφούς» – τώρα που το ελληνικό κράτος δεν τους χρειάζεται, μιας κι έχασε το παιχνίδι στη Μ. Ασία – έχουν μετατραπεί σε «τουρκόσπορους»! Εκεί στους προσφυγικούς μαχαλάδες, μέσα στη φτώχια και την περιφρόνηση, μεγαλώνει ο μικρός Νίκος και μαθαίνει να κλωτσάει το τόπι μαζί με άλλους πιτσιρικάδες. Και όπως θα δείξει μαθαίνει να το κλωτσάει καλά. Μεγαλώνοντας εντάσσεται στην ποδοσφαιρική ομάδα τηςΚοκκινιάς και αρχίζει να ξεχωρίζει για το ταλέντο του για τα καλά. Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και ο πόλεμος πλησιάζει. Στο μεταξύ ο Γόδας ανοίγει κάτω απ’ το σπίτι του μια ταβέρνα, «Τα Αραπάκια», στην οποία παίζουν πολλά απ’ τα τότε και μετέπειτα μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου τραγουδιού.<br /><br />Και έρχεται η φασιστική Κατοχή. Ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον αγαπημένο του Ολυμπιακό το 1942. Αλλά δεν είναι απ’ τους νοικοκυραίους που θα λουφάξουν μέχρι να περάσει η μπόρα. Ούτε φυσικά είναι από κείνα τα εξαχρειωμένα παλιοτόμαρα που θα συνεργαστούν με τους φασίστεςδολοφονώντας και ληστεύοντας τους συνανθρώπους τους. Εντάσσεται στην αντίσταση και γίνεται Λοχαγός στον 5ο επίλεκτο λόχο Κοκκινιάς του ΕΛΑΣ. Στα λίγα παιχνίδια που διεξήχθησαν εκείνα τα χρόνια θα διακριθεί ως επιθετικός και θα σκοράρει αρκετές φορές, όπως στα παιχνίδια με τον Εθνικό και τον Απόλλωνα ή θα πρωταγωνιστήσει σε άλλα όπως στη νίκη με 5-2 στον τελικό με τον Παναθηναϊκό για το «Κύπελλο Χριστουγέννων». Σύμφωνα με την παλιά μεγάλη δόξα του Ολυμπιακού, τον θρυλικό Ανδρέα Μουράτη, ο Γοδας ήταν ένας καλλιτέχνης μέσα στο γήπεδο, δηλ. όπως ο ίδιος εξηγούσε, ένας μάγος της ντρίπλας, ένας ζογκλέρ της μπάλας. Είπαμε όμως, φασιστική Κατοχή και πόλεμος. Ο Γόδας τις τελευταίες μέρες της κατοχής <b>παίρνει μέρος στη μεγάλη μάχη για την διάσωση της Ηλεκτρικής Εταιρείας στον Πειραιά</b>, την οποία ήθελαν να ανατινάξουν οι υποχωρούντες Γερμανό» και στη μάχη της Οδού 7ης Μαρτίου, επικεφαλής του λόχου του. Δυο μήνες αργότερα, πολεμάει τους Βρετανούς στη μάχη των Δεκεμβριανών. Φυσικά, οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες των ναζιστών Γερμανών τώρα πολεμούν στο πλευρό των Βρετανών. Πάνω απ’ όλα η Ελλάδα! Η ήττα και η απόσυρση του Ε.Λ.Α.Σ τον βρίσκει στα βουνά της Ρούμελης όπου και αρρωσταίνει βαριά. Έτσι, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας κατεβαίνει στον Πειραιά όπου μετά από λίγο συλλαμβάνεται με την υπόδειξη ενός χαφιέ. Σε μια στημένη δίκη με μάρτυρες δωσίλογους συνεργάτες των Γερμανών ο Γόδας καταδικάζεται σε θάνατο.<br /><br />Μεταφέρεται στις φυλακές της Κέρκυρας. Ο σύντροφος και συγκρατούμενός του Σταμάτης Σκούρτης τον θυμάται μαζί με άλλους ποδοσφαιράκηδες μελλοθάνατους να αποσύρονται όποτε το ραδιόφωνο μετάδιδε κάποιον αγώνα και να μουντζώνουν και να χειρονομούν! Και ως την τελευταία στιγμή έκαναν σχέδια πως θα παρατάξουν την ομάδα της φυλακής στο επόμενο παιχνίδι. Ο Γόδας δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας και έτσι η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Στο τελευταίο γράμμα προς τους δικούς του έγραψε: «πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου». Το ποια ήταν αυτά τα ιδανικά το μαρτυρούν πέρα απ’ τη δράση του, τα ίδια του τα λόγια τη στιγμή που τον έπαιρναν για να τον εκτελέσουν: –Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού». Την ίδια στιγμή οι συγκροτούμενοι του τραγουδούσαν τον ύμνο της Διεθνούς. Τελευταία επιθυμία του ήταν να τον εκτελέσουν με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας! Όπως και έγινε! Εκείνο το βροχερό πρωινό της 19ης Νοέμβριου 1948 η φανέλα του Ολυμπιακού βάφτηκε κόκκινη. Όπως αναφέρουν όσοι έζησαν από κοντά τα γεγονότα, αλλά και συμπαίκτες του, η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού δεν έκανε τίποτε για να τον σώσει. Αντίθετα, ο τότε πρόεδρος του συλλόγου και εκ των ιδρυτών του, ο Μιχάλης Μανούσκος, δήλωσε σε όσους τον προέτρεψαν να παρέμβει: «όπως έστρωσε ας κοιμηθεί».<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtrED5WPJLKFcIEnPs1O6Lw97jk3FRSNZGYIW3fEkOuN1vsNu3jtG8TuJdFh-FwXVmvIS5OHtNoEDNXwCqfl9xeZh6ORGtw6u5wnrfPNgY3qi1SvAV-otbc3HZUjARowTbdxowBQpmNRg/s1600/godas12a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtrED5WPJLKFcIEnPs1O6Lw97jk3FRSNZGYIW3fEkOuN1vsNu3jtG8TuJdFh-FwXVmvIS5OHtNoEDNXwCqfl9xeZh6ORGtw6u5wnrfPNgY3qi1SvAV-otbc3HZUjARowTbdxowBQpmNRg/s640/godas12a.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i> </i><br /><br /> </span></span>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-11406179143198279412017-11-17T00:00:00.000+02:002017-11-17T13:19:53.450+02:0017 Νοεμβρίου 1918 Ίδρυση του ΚΚΕ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbEZbSa-0vJ93hgSeKRr1MfUm4IDaqay8CeYlqtTZMFTu7CCmv51n-oU1WI1XbNmFSgAjk-IRoiVZJcLQYrHH8L94Hx3zIC8tQWi08tdsVUd_IfaWbovuw7uWw_1EvBRH55K_debJUakI/s1600/idrytiko-synedrio-seke-KKE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbEZbSa-0vJ93hgSeKRr1MfUm4IDaqay8CeYlqtTZMFTu7CCmv51n-oU1WI1XbNmFSgAjk-IRoiVZJcLQYrHH8L94Hx3zIC8tQWi08tdsVUd_IfaWbovuw7uWw_1EvBRH55K_debJUakI/s640/idrytiko-synedrio-seke-KKE.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Την 17η Νοεμβρίου 1918 ιδρύεται το <b>ΚΚΕ</b>. Είναι η μέρα έναρξης του 1ου Ιδρυτικού Συνεδρίου του. Η <b>ίδρυση του ΣΕΚΕ</b> ήταν το νομοτελειακό αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού στην Ελλάδα, ο ώριμος καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος και της συνένωσής του με τη θεωρία του σοσιαλισμού.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Το Συνέδριο ενέκρινε το Ιδρυτικό Ψήφισμα του ΣΕΚΕ, τις Αρχές και το Πρόγραμμά του, το Καταστατικό του ενώ εκδόθηκε χαιρετιστήριο ψήφισμα προς τη νεαρή Σοβιετική Ρωσία αλλά και «διαμαρτυρίαν διά την μελετωμένην επέμβασιν των συμμάχων κατά της νεαράς Σοβιετικής Δημοκρατίας». </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwTX79qNcpdx_GzgwWIO69SQ5lb8XfJwlhN7iLb4cRby27YymkPq5MktPrQkxelGLB6RUxWHLyGAplxLhlpetSJ1t31CaAMeO2E7efm-QUgWg7rEwjBV2jm87W75c1LebaC8gvIo_-VxM/s1600/kke_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwTX79qNcpdx_GzgwWIO69SQ5lb8XfJwlhN7iLb4cRby27YymkPq5MktPrQkxelGLB6RUxWHLyGAplxLhlpetSJ1t31CaAMeO2E7efm-QUgWg7rEwjBV2jm87W75c1LebaC8gvIo_-VxM/s640/kke_01.jpg" width="478" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στο Ιδρυτικό Ψήφισμα σημειώνεται ότι το Κόμμα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιώδεις αρχές: Στην «πολιτική και οικονομική οργάνωση του προλεταριάτου σε ξεχωριστό κόμμα τάξεως διά την κατάκτησιν της πολιτικής εξουσίας και την δημοσιοποίησιν των μέσων της παραγωγής και ανταλλαγής, δηλαδή την μεταβολήν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας εις κοινωνίαν κολλεχτιβικήν ή κομμουνιστικήν». Επίσης, στη «διεθνή συνεννόηση και δράση των εργατών». </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στις Αρχές και στο Πρόγραμμα του Κόμματος, τονίζεται η αναγκαιότητα της κοινωνικής επανάστασης για «την απελευθέρωσιν όχι μόνο των προλεταρίων, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος που υποφέρει σήμερον». Προστίθεται δε ότι ο αγώνας της εργατικής τάξης «είναι αναγκαστικώς και πολιτικός αγών, (επειδή) δεν δύναται να πραγματοποιήση την ιστορικήν της αποστολήν χωρίς να γίνη κάτοχος της πολιτικής εξουσίας, όπερ δύναται να κατορθώση μόνον δι' ενιαίας επαναστατικής δράσεως της παγκοσμίου εργατιάς, οργανωμένης σε ξεχωριστό εργατικό κόμμα». </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στο «Πρόγραμμα των σημερινών απαιτήσεων» που ψήφισε το Συνέδριο, διατυπώθηκαν πολλά σημαντικά και πρωτοποριακά για την εποχή αιτήματα, όπως η κατάργηση του βασιλικού θεσμού, το δικαίωμα ψήφου και εκλογής σε άντρες και γυναίκες, η εισαγωγή του θεσμού του δημοψηφίσματος, η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η αποκέντρωση της διοίκησης, η πολιτική ειρήνης, συνεννόησης και ειλικρινούς συνεργασίας με όλα τα κράτη, η κατάργηση της μυστικής διπλωματίας και των μυστικών συνθηκών και προϋπολογισμών, η πλήρης ελευθερία των συνεταιρισμών, συνδικάτων και άλλων οργανώσεων, η πλήρης ελευθερία του Τύπου, η πλήρης εξασφάλιση της προσωπικής ελευθερίας. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Επίσης, η ελευθερία θρησκεύματος, η αναγνώριση της θρησκείας ως ιδιωτικής υπόθεσης και της Εκκλησίας ως ιδιωτικού ιδρύματος, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, η πλήρης αστική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική εξίσωση των γυναικών με τους άντρες, η κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τα δικαιώματα της γυναίκας και του παιδιού εκτός γάμου, η απονομή της δικαιοσύνης από δικαστές που θα εκλέγονται από το λαό, η σύσταση ιδιαίτερων δικαστηρίων για τους ανηλίκους, η κατάργηση των στρατοδικείων και των ναυτοδικείων, η μετατροπή του συστήματος των φυλακών σε μορφωτικά ιδρύματα και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Επίσης, η ίδρυση χωριστών φυλακών για γυναίκες και για ανηλίκους, καθώς και για τα πολιτικά αδικήματα, η δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκλαΐκευση και υποχρεωτική λειτουργία της εκπαίδευσης, η παροχή τροφής και μέσων διδασκαλίας στα παιδιά από τους δήμους και τις κοινότητες, η εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας σε όλη την εκπαίδευση και εισαγωγή στα σχολεία της γλώσσας διαφόρων εθνοτήτων, η ανοικοδόμηση και ο πολλαπλασιασμός των σχολείων. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Κατάργηση των έμμεσων φόρων και κάθε φόρου στα είδη πρώτης ανάγκης, προοδευτική φορολογία στα εισοδήματα και στα κεφάλαια, εθνικοποίηση των τσιφλικιών και των μοναστηριακών κτημάτων και παραχώρησή τους στις κοινότητες των καλλιεργητών. </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo065nnMN4UBUS3njKRn_ml8RwGnb5xbWDMx8s4wujp6jfhsCXHUBcaMaodHhwwvaBVWy4MTcp2Iyn_txVll-gpzasWwavLbWX5i0Dj2VVuAm3G-w9jRmn6qAHs-_b01ZVLyMotuMNWks/s1600/FB_IMG_1463596982971.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="632" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo065nnMN4UBUS3njKRn_ml8RwGnb5xbWDMx8s4wujp6jfhsCXHUBcaMaodHhwwvaBVWy4MTcp2Iyn_txVll-gpzasWwavLbWX5i0Dj2VVuAm3G-w9jRmn6qAHs-_b01ZVLyMotuMNWks/s640/FB_IMG_1463596982971.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Το Συνέδριο κατέληξε με την εκλογή πενταμελούς Κεντρικής Επιτροπής, αποτελούμενης από τους Αρίστο Αρβανίτη, Δημοσθένη Λιγδόπουλο, Σταμάτη Κόκκινο, Μιχαήλ Σιδέρη και Νίκο Δημητράτο. Και τριμελή Εξελεγκτική Επιτροπή, από τους Γιώργη Πισπινή, Σπύρο Κομιώτη και Αβραάμ Μπεναρόγια. Γραμματέας της ΚΕ εκλέχτηκε ο Ν. Δημητράτος, ενώ διευθυντής της εφημερίδας «Εργατικός Αγών», που ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος, εκλέχτηκε ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Στο Δεύτερο Συνέδριό του, που συνήλθε τον Απρίλη, 5-12 (18-25), του 1920 και αποφάσισε την προσχώρηση στη Γ' Κομμουνιστική Διεθνή, αποφασίστηκε να προστεθεί στον τίτλο του Κόμματος η λέξη «Κομμουνιστικό» και έτσι το Κόμμα ονομαζόταν Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Κομμουνιστικό), ΣΕΚΕ (Κ). Στο ίδιο Συνέδριο αποφασίστηκε να τεθεί ο «Ριζοσπάστης» υπό τον έλεγχο της ΚΕ. Ένα χρόνο αργότερα, την 1η Αυγούστου 1921, ο «<b>Ριζοσπάστης</b>» έγινε «επίσημο όργανο του ΣΕΚΕ (Κ)». </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Τη μετονομασία του σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - (Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς), ΚΚΕ (ΕΤΚΔ), την αποφάσισε το Τρίτο Έκτακτο Συνέδριό του, που συνήλθε από τις 26 Νοέμβρη έως τις 3 Δεκέμβρη του 1924. Το Συνέδριο, ομόφωνα, δέχτηκε τους 21 όρους εισδοχής των Κομμουνιστικών Κομμάτων στη Διεθνή. </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8n5ASHAaoYcTsaYGwKoN-dtSb9zcGcrVWA11v3NTCGFUgkbKPXPEdB1sWHKN2BDCFRDg7HIotnFzWJXUcF2bdGsaaKon1e3Zp_J5rwzJA0Y8Lcvyoivj5e2vMHWdZVtumAnh2LVFnkko/s1600/kke18-11-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="924" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8n5ASHAaoYcTsaYGwKoN-dtSb9zcGcrVWA11v3NTCGFUgkbKPXPEdB1sWHKN2BDCFRDg7HIotnFzWJXUcF2bdGsaaKon1e3Zp_J5rwzJA0Y8Lcvyoivj5e2vMHWdZVtumAnh2LVFnkko/s640/kke18-11-1944.jpg" width="616" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Πλατεία Συντάγματος. Αθήνα, 18 Νοεμβρίου 1944.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Το Κ.Κ.Ε. γιορτάζει την 26η επέτειο από την ίδρυσή του. Η λήψη από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Στο βάθος φαίνεται το κτήριο της Βουλής των Ελλήνων.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Φωτογραφία: Dmitri Kessel </span></span></span>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-1641635177124748952017-11-11T15:12:00.000+02:002017-11-17T13:17:58.906+02:0027 Νοεμβρίου 1943 Η εκτέλεση της ηγεσίας του Συνδέσμου Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdwOY58caHa0EMapHhJ9qU2cyQeYCodHHeLBKXECRnydhHW6dZ58oStLaSP7Kz8Uh3sFtOojYN1D3UpGgmZ8fk8YQUR8qqUv4ENTGX1fYvz9rLU4RE-mGMWzP7aZ0-dlqUPiNXVxH0OU/s1600/1944-08-17-germanotsoliades-plytzanopoulos-sgouroi-prin-mploko-kokkinias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdwOY58caHa0EMapHhJ9qU2cyQeYCodHHeLBKXECRnydhHW6dZ58oStLaSP7Kz8Uh3sFtOojYN1D3UpGgmZ8fk8YQUR8qqUv4ENTGX1fYvz9rLU4RE-mGMWzP7aZ0-dlqUPiNXVxH0OU/s640/1944-08-17-germanotsoliades-plytzanopoulos-sgouroi-prin-mploko-kokkinias.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
Οι Αντιπρόεδρος και Γεν. Γραμματέας, ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΟΝΑΤΑΣ και ΗΛΙΑΣ ΤΖΑΜΟΥΡΑΝΗΣ, μαζί με τους ΣΤ. ΣΙΛΙΒΟ και ΜΕΛ. ΑΝΥΦΑΝΤΗ, όλοι παρασημοφορημένοι ήρωες του Αλβανικού μετώπου συνελήφθησαν σε πογκρόμ στις 26.11.1943 από τους Γερμανοτσολιάδες. Πέρασαν εικονικό «έκτακτο Στρατοδικείο» σκοπιμότητας και εκτελέστηκαν την επομένη, στις 27.11. 1943, στο Γουδί, δεμένοι σε καρέκλες γιατί τους είχαν καταστρέψει πατερίτσες και νάρθηκες.<br />
<br />
<br />
Τις επόμενες μέρες, στις 30.11.1943, εξαπολύθηκε το πρώτο μαζικό πογκρόμ μεγάλης έκτασης από τα νεοσύστατα δοσιλογικά Τάγματα Ασφαλείας εναντίον όλων των αναπήρων πολέμου που νοσηλεύονταν στα νοσοκομεία της Αθήνας. Ο κατοχικός Τύπος αποκάλεσε τις απίστευτες θηριωδίες των, πάνω από χιλίων, γερμανοτσολιάδων, «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» δήθεν για να διώξουν τους …μαυραγορίτες από τα νοσοκομεία! Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα αυτά σηματοδότησαν την ξεκάθαρη απόφαση της κυρίαρχης αστικής τάξης της χώρας μας να ξεκινήσει επίσημα τον εμφύλιο, μπροστά στο διαγραφόμενο κίνδυνο να χάσει την εξουσία. Οι ιστορικοί θεωρούν αυτήν τη μελετημένη επίθεση ενάντια σε ανώτερα στελέχη του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ σαν την κρίσιμη κλιμάκωση που επέβαλε στο Αντιστασιακό Κίνημα και στο ΚΚΕ την απόφαση για την οργάνωση της ένοπλης αυτοάμυνας με την ίδρυση της ΟΠΛΑ.<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAWIKs3_66yEH4JVXuy7kshoxThOo7IQJ1JZZq5JwkfrAzOupdROGBtY-55kP0FU_q7bxoTpqsylKN-ztD_SEyyEYs8iOI3aQnbFo-GeGIqGX2X7y3KPIvGoe2OBM7CfJokOxVbiyZkNw/s1600/germanotsoliades-mploka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="358" data-original-width="480" height="476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAWIKs3_66yEH4JVXuy7kshoxThOo7IQJ1JZZq5JwkfrAzOupdROGBtY-55kP0FU_q7bxoTpqsylKN-ztD_SEyyEYs8iOI3aQnbFo-GeGIqGX2X7y3KPIvGoe2OBM7CfJokOxVbiyZkNw/s640/germanotsoliades-mploka.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
<br />
Στις 27 Νοέμβρη του 1943 οι Γερμανοτσολιάδες Ταγματασφαλίτες εκτελούν συνολικά 19 αγωνιστές. Αντιγράφουμε τα παρακάτω στοιχεία από το ιστολόγιο LEFTeria:<br />
(Φωτογραφία από το Λεύκωμα του Antonio J.Munoz, με τίτλο «Herakles & The Swastika- Greek Volunteers in the German Army, Police & SS 1943-1945)<br />
Από τους 19 που έδωσαν την ζωή τους εκείνη την μέρα, κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στον Σπύρο Αραβαντινό, τον γιατρό Γιώργο Ανδριόπουλο , τον υπενωματάρχη Ιωάννη Γυφτάκη, ο οποίος αρνήθηκε να εκτελέσει εν ψυχρώ κρατουμένους και τον ήρωα του αλβανικού μετώπου Διονύσιο Γονατά που είχε χάσει και τα δυο του πόδια στις μάχες και που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, αφού πρώτα οι Ταγματα- Αλήτες, του πήραν τα ξύλινα πόδια και τον έδεσαν σε πάσσαλο, για να τον εκτελέσουν. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjketADWEcClsKYFW-D0wFly0nHuyZN7-l2htZ_LS6WjuQte0sRBFEsIR95Ecxnwk9XtohiAOHpNSEBWykxkZYZ8gTCAji-08AIuxLTBvNdxEPr-l1bq77ZphTabf1s-NOJMGQt3r8qb6I/s1600/germanotsoliades_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="396" data-original-width="617" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjketADWEcClsKYFW-D0wFly0nHuyZN7-l2htZ_LS6WjuQte0sRBFEsIR95Ecxnwk9XtohiAOHpNSEBWykxkZYZ8gTCAji-08AIuxLTBvNdxEPr-l1bq77ZphTabf1s-NOJMGQt3r8qb6I/s640/germanotsoliades_01.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Αναρτούμε στο LEFTeria-news τα ονόματα των εκτελεσμένων όπως δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες Καθημερινή της 28-11-43 και Αθηναϊκά Νέα της 29-11-43, σε μια προσπάθεια να μην χαθούν τα ονόματα των ηρώων. Τις μαρτυρίες και τα στοιχεία που ακολουθούν, τα έχουμε χάρη στην μνημειώδη δουλειά της Κουλάς Ξηραδάκη, ”ΚΑΤΟΧΙΚΑ” (Αθήνα 1975).<br />
<br />
<br />
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ 19 ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1943<br />
<br />
<div>
Κωνσταντίνος Βεντούρης, από την Κίμωλο, γεν. 1917<br />
Γεώργιος Πέτρου, από την Αταλάντη, γεν. 1911<br />
Ιωάννης Δούκας, από την Αθήνα, γεν. 1923<br />
Σπύρος Αραβαντινός , από την Πάτρα, ρολαγάς, γεν. 1992<br />
Ιωάννης Γεωργούσης, από το Θούριο, γεν. 1909<br />
Γεώργιος Παν. Ανδριόπουλος, γιατρός, από τα Σουδενά Καλαβρύτων.<br />
Διονύσιος Απ.Γονατάς, πρόεδρος Συνδέσμου Αναπήρων, δικηγόρος.<br />
Ιωάννης Σπυρ. Μαρκάτος, μικροπωλητής, από την Κεφαλλονιά.<br />
Βασίλειος Δημ. Σκαρέας, στέλεχος του ΚΚΕ<br />
Ηλίας Γεωργ. Τζαμουράνης, γραμματέυς Συνδέσμου Αναπήρων.<br />
Ιωάννης Θεοχάρη Γυφτάκης, υπενωματάρχης, από την Μερόπη.<br />
Αντώνιος Δημ. Γιατράς, επιπλοποιός , από το Άργος.<br />
Νικόλαος Δημ. Καλαβρέζας.<br />
Νικόλαος Σταμ. Κιλάκος, εργάτης.<br />
Σπύρος Γεράς. Καπάτος, εργάτης.<br />
Παναγιώτης Δημ. Στράγκας<br />
Στέφανος Γεωργ. Τσιλίβος<br />
Γεράσιμος Δημ. Γρηγοριάδης, δημ. Υπάλληλος.<br />
Δημήτριος Ιω. Πολυγιαννάκης, τραπεζικός υπάλληλος.<br />
<br />
<br />
Καθημερινή της 28-11-43<br />
Την διαταγή της εκτέλεσης υπογράφει:<br />
Ο Ανώτατος Αρχηγός των Ταγμάτων Ασφαλείας και Αστυνομίας Ελλάδος<br />
ΣΙΜΑΝΑ<br />
Διοικητής Ταξιαρχίας Ες-Ες και αντιστράτηγος των οπλισμένων Ταγμάτων Ασφαλείας.<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"> <i>Αθηναϊκά Νέα της 29-11-43</i></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ.<br />
Ο Σ. Αραβαντινός συνελήφθη από τα Ες Ες σε ένα ρολογάδικο ενός Εβραίου που κατά τα΄θχην βρέθηκε εκεί. Οι Γερμανοί συνέλαβαν όλους όσους βρήκαν εκείνη την ώρα στο μαγαζί του Εβραίου και τους έβαλαν μέσα στη κλούβα. Αλλά ο Αραβαντινός είχε περίστροφο στην τσέπη του και μέσα στην κλούβα το πέταξε κάτω απ΄το κάθισμα.<br />
Την άλλη μέρα το πρωί, ένας Γερμανός αξιωματικός καλεί όλους τους κρατούμενους που είχαν μεταγερθή την προηγουμένη με τη κλούβα και κρατώντας το περίστροφο, λέει μέσω διερμηνέα:<br />
- Ένας από εσάς έριξε χθες κάτω απ΄το κάθισμα του αυτό το περίστροφο. Όποιος είναι να σηκώσει το χέρι του και του δίνω τον λόγο της τιμής μου ότι δεν θα του κάνω τίποτα, αν όμως δεν το πεί, θα τιμωρηθήτε όλοι παραδειγματικά.<br />
Ο Αραβαντινός σήκωσε το χέρι. Ο αξιωματικός λέει: είσαι ελεύθερος. Θα δώσω εντολή να σου ετοιμάσουν το αποφυλακιστήριο.<br />
Το βράδυ όμως ο αξιωματικός τον κάλεσε σε ανάκριση.<br />
- Γιατί το είχες το περίστροφο; τον ρωτάει.<br />
- Για να σας πολεμήσω, απαντάει θαρραλέα ο Αραβαντινός, που ήταν στην Αντίσταση.<br />
- Και γιατί να μας πολεμήσεις;<br />
- Κι εσείς στην θέση μου το ίδιο θα κάνατε.<br />
- Μπράβο, σε συγχαίρω για τον ανδρισμό σου. Κι εγώ σαν άντρας θα κρατήσω τον λόγο μου. Αύριο θα είσαι ελεύθερος.<br />
Η ανάκριση τελείωσε και ο Αραβαντινός όταν γύρισε στον θάλαμο, είπε στους συγκρατούμενούς του τον διάλογο του με τον Γερμανό. (Ένας από τους επιζήσαντες κρατούμενους μου το διηγήθηκε αργότερα). Την άλλη μέρα το πρωί τον καλούν στο γραφείο και του δίνουν το αποφυλακιστήριο.<br />
Καθώς έβγαινε από την εξώπορτα των Ες Ες, τον συνέλαβαν δύο ταγματασφαλίτες για να εκτελεστεί στις 27-11-1943. Ο Γερμανός είχε κρατήσει τον λόγο του.!!<br />
<br />
<br />
ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Παναγιώτη.<br />
Γεννήθηκε το 1900 στα Άνω Σουδενά των Καλαβρύτων. Γιατρός. Από νωρίς έγινε μέλος του ΚΚΕ και πολλές φορές έβαλε υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο του Κ.Κόμματος. Για την ιδεολογία του διώχτηκε.<br />
Η δικτατορία του Μεταξά τον έκλεισε στην Ακροναυπλία. Όταν κατέρρευσε το μέτωπο, παραδόθηκε στους Γερμανούς, όπως όλοι οι Ακροναυπλιώτες. Μεταφέρθηκε στην Πύλο. Τον Γενάρη του 1942 και ενώ τον μετέφεραν σε άλλη φυλακή, απέδρασε, ήρθε στην Αθήνα και ανέλαβε σαν γραμματέας την Κομματική Οργάνωση της Αθήνας. Συνελήφθη στην Ν.Ιωνία και κλείστηκε στου Χατζηκώστα.<br />
Εκεί οργάνωσε τους κρατούμενους και απαιτήσανε από την διευθυνση των φυλακώννα τους επιτραπεί επισκεπτήριο. Στις αρχές Οκτωβρίου 1943 οι κρατούμενοι κήρυξαν απεργία πείνας. Διευθυντής των φυλακών ήταν κάποιος Χατζηκώστας (είχε το ίδιο όνομα με τις φυλακές). Ο διευθυντής θέλησε να συλλάβει μερικούς κρατουμένους και να τους τιμωρήσει. Οι άλλοι αντέδρασαν.<br />
Διατάσσει τον επι κεφαλής της φρουράς υπενωματάρχη Ιωάννη Γυφτάκη, να πυροβολήσει, αλλά ο υπενωματάρχης αρνήθηκε. Τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Και τότε ο διευθυντής τράβηξε μπιστόλι και εξετέλεσε επι τόπουδύο κρατουμένους (ο ένας λεγόταν Μαλλιάρης, υπάλληλος της Δημαρχίας Αθηνών) και ετραυμάτισε αρκετούς.<br />
Ύστερα από αυτό ο γιατρός Ανδριόπουλος βγήκε και ανέλαβε την ευθύνη της ενέργειας. Ο διευθυντής τον απομόνωσε μαζί με άλλους 4. Την νύχτα της 17 προς 18 Οκτωβρίου, επεχείρησε να αποδράσει , αλλά απέτυχε. Εκτελέστηκε στις 27 Νοεμβρίου 1943 από τα Τάγματα Ασφαλείας στο Γουδί, πίσω από το σανατόριο “Σωτηρία”.<br />
Μαζί με τους 19 εκτελεσμένους ήταν και ο Ιωάννης Γυφτάκης , ο υπενωματάρχης και ο Διονύσιος Γονατάς που είχε χάσει τα δυο του πόδια στην Αλβανία και που οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, αφού πρώτα του πήραν τα ξύλινα πόδια και τον έδεσαν σε πάσσαλο, για να τον εκτελέσουν. <span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>http://e-oikodomos.blogspot.gr/2013/11/70.html</i></span></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-90618409266297218052017-10-16T17:10:00.000+03:002017-10-17T14:40:41.518+03:00 17 Οκτωβρίου 1941 Η Σφαγή των Κερδυλίων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFayPyYXmR3IgfQGSVDrdIcIBD28jyi60sLyTiuGQGaBKtFsT9uQht03V2Xf33CySaBocA0gZeXeJR8BHNR3FH5Hja_s7F4iZFJhvfzjg8CiDN3s9-tueyAuVXIXPNAgGufne9c5P0eB8/s1600/kerdylia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFayPyYXmR3IgfQGSVDrdIcIBD28jyi60sLyTiuGQGaBKtFsT9uQht03V2Xf33CySaBocA0gZeXeJR8BHNR3FH5Hja_s7F4iZFJhvfzjg8CiDN3s9-tueyAuVXIXPNAgGufne9c5P0eB8/s640/kerdylia.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br /><br /><br /><br />Η Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλια ή Σφαγή των Κερδυλίων, όπως είναι γνωστότερη σήμερα, αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ανθρώπινες τραγωδίες κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα καθώς περισσότεροι από 200 άμαχοι κάτοικοι των Άνω και Κάτω Κερδυλίων Σερρών εκτελέστηκαν από άνδρες του γερμανικής Βέρμαχτ ως αντίποινα για τη δράση ανταρτών στην περιοχή και για την βοήθεια των κατοίκων των εν λόγω χωριών προς τους αντάρτες. <div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5c97DzDwJdyxyGjoo5PdarE7EGb36fxgPRr8nOVq1nfh7woAsDoltiIUOEegkvH93E8lQyyOJPxjmq9P70zXrdJaUYu7e_ZVywxu1swIkauelfqzPADZEM_ZTufMC_kIX3UpJ25hPxo/s1600/484870_698631580168288_1297554696_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="651" data-original-width="900" height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5c97DzDwJdyxyGjoo5PdarE7EGb36fxgPRr8nOVq1nfh7woAsDoltiIUOEegkvH93E8lQyyOJPxjmq9P70zXrdJaUYu7e_ZVywxu1swIkauelfqzPADZEM_ZTufMC_kIX3UpJ25hPxo/s640/484870_698631580168288_1297554696_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /><br /><br /><br /><br /><br />Ξημερώματα της 17 Οκτωβρίου 1941, δύο λόχοι του 220ου Τάγματος Σκαπανέων της Βέρμαχτ με δύναμη 250 ανδρών υπό τις διαταγές των λοχαγών Βέντλερ (Wendler) και Σράινερ Σράινερ ξεκίνησαν από τον Σταυρό Θεσσαλονίκης για τα Κερδύλια έχοντας μαζί τους κρατούμενους Κερδυλιώτες. Φτάνοντας κοντά στα χωριά άφησαν τα αυτοκίνητα, άρχισαν να ανεβαίνουν από τρία σημεία και περικύκλωσαν τα Άνω Κερδύλια από την θέση Στρόβολο και τα Κάτω Κερδύλια από την θέση Λειβάδια. Η χρονική στιγμή εκδήλωσης της επιχείρησης και το γεγονός ότι άφησαν τα αυτοκίνητα μακριά από τα χωριά δείχνει οι Γερμανοί στρατιώτες ήθελαν να αιφνιδιάσουν τους κατοίκους. Και πραγματικά σχεδόν το σύνολο των κατοίκων των δύο χωριών συνελήφθη. Κανείς δεν προσπάθησε να αποδράσει επειδή οι κάτοικοι, καθώς δεν υπήρχε ανάλογο προηγούμενο, δεν πήραν στα σοβαρά τις γερμανικές απειλές. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0hyphenhyphenIekBY-6d1MQRNIPJyc-5nXWKMrM5C9nVmJhshwgKi2C6f_NqGaz60V8-19GVDoeW0l5Pc8oeojUaLT16srQEDDubEz91RtUtjN8Qgflvn4N8kUjH_aH5iAxeRnogj1j4wAzGtnIqg/s1600/905847_772641589433953_5606142144492349668_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="991" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0hyphenhyphenIekBY-6d1MQRNIPJyc-5nXWKMrM5C9nVmJhshwgKi2C6f_NqGaz60V8-19GVDoeW0l5Pc8oeojUaLT16srQEDDubEz91RtUtjN8Qgflvn4N8kUjH_aH5iAxeRnogj1j4wAzGtnIqg/s640/905847_772641589433953_5606142144492349668_o.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Xka7_Jb38PPHdjij5aPXcAa88qx6xrw4aWPu2TprfhSZvjAvWrW7QLGs05SqmxzvU44n9zXbt-ITQSMVAcOO4EAyWyY5S9Z6oBID4fOs97ZCmw5glOhKW24aZQ_W1TsQSj1w4lBrLzw/s1600/1661408_698869066811206_921199904_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="739" data-original-width="800" height="590" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Xka7_Jb38PPHdjij5aPXcAa88qx6xrw4aWPu2TprfhSZvjAvWrW7QLGs05SqmxzvU44n9zXbt-ITQSMVAcOO4EAyWyY5S9Z6oBID4fOs97ZCmw5glOhKW24aZQ_W1TsQSj1w4lBrLzw/s640/1661408_698869066811206_921199904_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /><br /><br />Οι στρατιώτες της Βέρμαχτ συγκέντρωσαν τους άρρενες κατοίκους μεταξύ 16 και 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αρχικά συγκεντρώθηκαν στα σχολεία και στη συνέχεια, αφού είχαν απομακρυνθεί οι άντρες, τους επιτράπηκε να πάρουν μαζί τους όσα πράγματα μπορούσαν και να φύγουν προς το Καστρί και την Ευκαρπία ενώ κλείδωσαν σε κοινοτικό κατάστημα 23 υπερήλικες, οι οποίοι αργότερα κινδύνεψαν από την πυρπόληση του χωριού. Στις 09.00 το πρωί δόθηκε το σήμα με μια φωτοβολίδα, και οι Γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να εκτελούν άρρενες κατοίκους ηλικίας από 16 μέχρι 60 ετών. Από την εκτέλεση εξαιρέθηκαν στο Άνω Κερδύλιο δεκαεπτά άτομα άνω των εξήντα ετών, μεταξύ των οποίων ο ιερέας, ο δάσκαλος και ο δασοφύλακας και στο Κάτω Κερδύλιο δέκα γέροντες. Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν μετά το τέλος των εκτελέσεων για την ταφή των νεκρών. <br /><br /><br />Τα κτίρια των χωριών κάηκαν εκτός από τις εκκλησίες και μετά την καταστροφή, οι κάτοικοι κατέφυγαν στα χωριά Καστρί και Ευκαρπία </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirEnxubW1XlOZjhipYQTCWMLmDtbEYVhTA6r2gZ-SBn8b615bNLq90AwekANVOp5XS0cB04pte6_Hg-5L-vEYRb4oC2nhDVcuL2hY1-tfHyHHV7U2bRgfB0_AA3sxBkeJW-qOtns7SMDQ/s1600/10881584_866349923396452_4933564607436282796_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="800" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirEnxubW1XlOZjhipYQTCWMLmDtbEYVhTA6r2gZ-SBn8b615bNLq90AwekANVOp5XS0cB04pte6_Hg-5L-vEYRb4oC2nhDVcuL2hY1-tfHyHHV7U2bRgfB0_AA3sxBkeJW-qOtns7SMDQ/s640/10881584_866349923396452_4933564607436282796_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /><br />Σύμφωνα με τις μεταπολεμικές λίστες εκτελεσθέντων ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 214 άτομα. Οι εκθέσεις των τότε αστυνομικών αρχών και της Γενικής Διοίκησης Μακεδονίας έκαναν λόγω για 211-212 εκτελεσθέντες ενώ οι γερμανικές αρχές κατοχής για 207. Στην έκθεση που συνέταξε μεταπολεμικά το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου αναφέρεται ότι οι νεκροί ήταν 222. Τέλος ο Γιάννης Παπασυμεών στο βιβλίο του για την καταστροφή των Κερδυλίων δημοσιεύει κατάσταση 230 ατόμων, μεταξύ των οποίων και ετεροδημότες, που συντάχθηκε μεταπολεμικά από την κοινότητα των Νέων Κερδυλίων</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlcwLxHoXlsyLbk62DbJKfDphUERgjDfT-9L0RVFnTnbht6t8Q2QWq7ZK2oh3VRC3FTOW9EqOjheGNEwkSxk7xK9ZQqVg3-8g8ijcr66RajM4-EGOcLZA7nfmm_o6C31R7R2wmtfOtNlc/s1600/12507415_1064227653608677_872515526941615957_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="678" data-original-width="960" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlcwLxHoXlsyLbk62DbJKfDphUERgjDfT-9L0RVFnTnbht6t8Q2QWq7ZK2oh3VRC3FTOW9EqOjheGNEwkSxk7xK9ZQqVg3-8g8ijcr66RajM4-EGOcLZA7nfmm_o6C31R7R2wmtfOtNlc/s640/12507415_1064227653608677_872515526941615957_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-3751654103666041982017-10-13T02:00:00.000+03:002017-10-13T11:58:27.777+03:0013 Οκτώβρη 1944 Η μάχη της Ηλεκτρικής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxH-_UDMXm5hRDkYwUu_K3r6XHr1hLZiMfzvuVGvi1jI44VPNfdZlBoyJfdNwhuE3nozFhL_Cxcs2n2IxhtfM2hnNyonAP7qoWUWic3ci_EFyVAxP1ynUIYGPA9GTtXYEYfZDfxR0i5Qs/s1600/hlektriki-13-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="355" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxH-_UDMXm5hRDkYwUu_K3r6XHr1hLZiMfzvuVGvi1jI44VPNfdZlBoyJfdNwhuE3nozFhL_Cxcs2n2IxhtfM2hnNyonAP7qoWUWic3ci_EFyVAxP1ynUIYGPA9GTtXYEYfZDfxR0i5Qs/s640/hlektriki-13-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Ύστερα από 1.264 μέρες φασιστικής σκλαβιάς, στις 12 Οκτώβρη 1944, η Αθήνα απελευθερώνεται από τους ναζί κατακτητές που υποχωρούν κάτω από τα συνεχή χτυπήματα των τμημάτων του ΕΛΑΣ.<br />
<br />
Ενώ όμως στην Αθήνα ο λαός πανηγυρίζει για την απελευθέρωση, στον Πειραιά η μάχη για την σωτηρία της πατρίδας συνεχίζεται. Οι Γερμανοί σκοπεύουν πριν αποχωρήσουν να προκαλέσουν τεράστιες καταστροφές στην υποδομή του τόπου. Βασικός τους στόχος είναι να τινάξουν στον αέρα την «Ηλεκτρική» στο Κερατσίνι. <br />
<br />
Το εργοστάσιο της «Ηλεκτρικής» ήταν η σημαντική ενεργειακή μονάδα της χώρας που τροφοδοτούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο. Αν καταστρεφόταν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής, το μόνο που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, οι ζημιές και τα θύματα θα ήταν ανυπολόγιστα. Η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Για μεγάλο διάστημα δε θα δούλευαν τα εργοστάσια και θα υπολειτουργούσε το λιμάνι. Ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος και τα τραμ που εκτελούσαν τη γραμμή Αθήνας – Πειραιά θα παροπλίζονταν.<br />
<br />
Η μάχη για την σωτηρία της Ηλεκτρικής ήταν ζωτικής σημασίας. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ Πειραιά που απαρτιζόταν από το 6ο Σύνταγμα με τέσσερα τάγματα, <b>με καπετάνιο τον κομμουνιστή ηγέτη Νίκανδρο Κεπέση</b>, ήταν σε πλήρη επιφυλακή. Η υπεράσπιση του εργοστασίου από τον ΕΛΑΣ καταγράφηκε στην ιστορία ως η <b>θρυλική</b> «<b>Μάχη της Ηλεκτρικής</b>»<br />
<br />
«<i>Στο Κερατσίνι οι μαχητές του ΕΛΑΣ παρέμεναν σε ετοιμότητα. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Γερμανοί αποχωρώντας είχαν την εντολή να καταστρέψουν όλες τις μεγάλες – και όχι μόνο- βιομηχανικές μονάδες σε όλο το μήκος της βιομηχανικής ζώνης, καθώς και τις λιμενικές εγκαταστάσεις. Ήδη από το πρωί της 12ης Οκτωβρίου ο Πειραιάς, ο οποίος ήταν από άκρη σε άκρη υπονομευμένος, συνταράχτηκε από τις απανωτές εκρήξεις των ανατινάξεων των κτηρίων του Τελωνείου, του Λιμεναρχείου, των εγκαταστάσεων του ΟΛΠ κ.ά., ενώ οι μαχητές του ΕΛΑΣ έδιναν σκληρές μάχες με τους αποχωρούντες Γερμανούς(…).</i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisNG9x46gXyJxbD0Xo7u__Pmk6KwfTp1KdY5x7IoWIcB_Dr9JL03SvikJXWLf7DSI2fMSiXUpsXVYTGzQUGQzMFHb5iKOLt-H9k3YMLxSBNEy7eTUOxa48pNu1FuAD0E_Xh3V2okSOK0M/s1600/hlektriki-03-13-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="409" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisNG9x46gXyJxbD0Xo7u__Pmk6KwfTp1KdY5x7IoWIcB_Dr9JL03SvikJXWLf7DSI2fMSiXUpsXVYTGzQUGQzMFHb5iKOLt-H9k3YMLxSBNEy7eTUOxa48pNu1FuAD0E_Xh3V2okSOK0M/s640/hlektriki-03-13-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<i><br /><br /> Το πρωί της 12ης Οκτωβρίου η γερμανική φρουρά του εργοστασίου της “Ηλεκτρικής”, η οποία αποτελείτο από σαράντα άνδρες, είχε απομονώσει όλους τους εργαζομένους της προηγούμενης βάρδιας (περίπου 300 άτομα) στους θαλάμους και είχε υπονομεύσει με καλωδιώσεις ανατίναξης τις τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών που υπήρχαν στο εργοστάσιο δύο-τρεις μήνες πριν, τοποθετημένα κάτω από τις τουρμπίνες ηλεκτροπαραγωγής (…). Αμέσως κινητοποιήθηκαν δυνάμεις του 1ου τάγματος του ΕΛΑΣ και κατέλαβαν θέσεις μάχης γύρω από την “Ηλεκτρική”. Επικοινώνησαν με το Νίκανδρο Κεπέση, καπετάνιο του 6ου Ανεξάρτητου Συντάγματος, και το διοικητή Σωτήρη Κύβελο, και ζήτησαν οδηγίες. Ο Βαρυτιμίδης άρχισε διαπραγματεύσεις μέσω μιας εργαζόμενης στο εργοστάσιο με το διοικητή της φρουράς, εγγυώμενος την ασφαλή αποχώρηση των Γερμανών, εφόσον δεν ανατίναζαν τις εγκαταστάσεις και εφόσον βέβαια απελευθέρωναν τους αιχμαλώτους. Και ενώ οι διαβουλεύσεις συνεχίζονταν, ξαφνικά εμφανίστηκε μια ομάδα τριάντα περίπου Γερμανών ποδηλατιστών, προερχόμενων από το εργοστάσιο ΚΟΠΗ -που μόλις είχε καταληφθεί από τον ΕΛΑΣ- οι οποίοι πυροβολώντας κατευθύνονταν από την οδό Αναπαύσεως προς την «Ηλεκτρική». Ο ΕΛΑΣ απάντησε στα πυρά και η συμπλοκή γενικεύτηκε. Οι ποδηλατιστές (…) αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τους όρους του ΕΛΑΣ και να ελευθερώσουν τους εργαζόμενους, ώστε να αποχωρήσουν οι ίδιοι με ασφάλεια (…).<br /><br /> Παρ’ όλα αυτά επειδή υπήρχε ο φόβος να επιστρέψουν οι Γερμανοί και να προσπαθήσουν να ανατινάξουν το εργοστάσιο, και με δεδομένο ότι οι δυνάμεις του εχθρού δρούσαν ακόμη στην περιοχή του Περάματος, αποφασίστηκε οι αντιστασιακές ομάδες να τεθούν σε επιφυλακή (…).<br /><br /> Τα χαράματα της 13ης Οκτωβρίου η περιοχή συγκλονίστηκε από τη δυνατή έκρηξη που προκλήθηκε από την ανατίναξη των εγκαταστάσεων της Shell στο Πέραμα. Αμέσως εκδηλώθηκε γενική κινητοποίηση των κατοίκων, οι οποίοι έστησαν πρόχειρα οδοφράγματα αποκλείοντας την περιοχή, ενώ το 2ο τάγμα του ΕΛΑΣ της Κοκκινιάς τοποθετήθηκε στο νεκροταφείο, προκειμένου να εμποδίσει πιθανές μετακινήσεις άλλων γερμανικών δυνάμεων.</i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKTI1FNg9TwIDUAxQUKn1BRQQl-lCLGkfJeRF_fGV4SSfDBVpXPlKrhvmPjclh0eRRzWDFsojI3AWjiAkbUwqIBQEtTFQ-pKERj3hzDwebYbb-Duuav1psgc4-QgXCgSarQilhudlj4JQ/s1600/hlektriki-04-13-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="419" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKTI1FNg9TwIDUAxQUKn1BRQQl-lCLGkfJeRF_fGV4SSfDBVpXPlKrhvmPjclh0eRRzWDFsojI3AWjiAkbUwqIBQEtTFQ-pKERj3hzDwebYbb-Duuav1psgc4-QgXCgSarQilhudlj4JQ/s640/hlektriki-04-13-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<i><br /><br /> Στις 6.45 εμφανίστηκε το γερμανικό απόσπασμα που είχε ανατινάξει τη Shell και το οποίο είχε λάβει τη διαταγή να καταστρέψει τα εργοστάσια του Αγίου Γεωργίου και του Νέου Φαλήρου, όπως ομολόγησε αργότερα ο επικεφαλής Γερμανός Χανς Λίντερμαν που συνελήφθη αιχμάλωτος. Το απόσπασμα ανήκε στο ειδικό επί των ανατινάξεων τμήμα του Μηχανικού των Es Es. Αποτελείτο από 56 άνδρες βαριά οπλισμένους με αυτόματα και τέσσερα μηχανοκίνητα πολυβόλα (…) μόλις οι Γερμανοί πλησίασαν την πύλη του εργοστασίου, ο σκοπευτής Χρήστος Φερούσης πυροβόλησε μέσα από το εργοστάσιο τον οδηγό του πρώτου οχήματος, υποχρεώνοντας τη φάλαγγα να ακινητοποιηθεί κοντά στο γεφυράκι. Αμέσως μια χειροβομβίδα ανατίναξε ένα από τα γερμανικά οχήματα. Αιφνιδιασμένοι οι Γερμανοί δέχτηκαν καταιγιστικά πυρά από μια απόσταση περίπου εξήντα – εκατό μέτρων, που προερχόταν από όλες τις κατευθύνσεις (…).</i><br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgYWHyOmKyeRUK-NNgDaGdoOyrToRJBphWb1DlQszpnqLspcKAUh6zKWEYyl6eB9oBDhQMg-HhzbHKh9y9EWycXhm7dus2AxWwYthMdd-_K0dAvqvbSp8tLzEBC-zrBhxND2RFJVZUilI/s1600/hlektriki-02-13-10-1944.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgYWHyOmKyeRUK-NNgDaGdoOyrToRJBphWb1DlQszpnqLspcKAUh6zKWEYyl6eB9oBDhQMg-HhzbHKh9y9EWycXhm7dus2AxWwYthMdd-_K0dAvqvbSp8tLzEBC-zrBhxND2RFJVZUilI/s640/hlektriki-02-13-10-1944.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<i><span style="color: #666666;"><b>Μετά το τέλος της μάχης της Ηλεκτρικής φωτογραφίζονται Ελασίτες με αιχμαλώτους Γερμανούς. Δεύτερος από αριστερά ο επικεφαλής των Γερμανών Λίμπερμαν (αρχείο ΠΕΑΕΑ Κερατσινίου – από το blog του Γ.Τσιρίδη)</b></span></i><br />
<br />
<i> Aρχισε έτσι η επίθεση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, του οποίου ο υποτυπώδης οπλισμός αποτελείτο από λίγα ταλαιπωρημένα και αναξιόπιστα ιταλικά όπλα, μερικά περίστροφα και αρκετές χειροβομβίδες, στις οποίες ουσιαστικά στήριξαν όλη την επιχείρηση. Οι Γερμανοί προέβαλαν σθεναρή αντίσταση, γεγονός που ανάγκασε τον Βαρυτιμίδη και το Μωυσιάδη να ζητήσουν ενισχύσεις από τις εφεδρικές δυνάμεις της Κοκκινιάς. Πράγματι, ο κομματικός υπεύθυνος του Κερατσινίου Μίχος, μετά από συνεννόηση με τον αντίστοιχο υπεύθυνο της Κοκκινιάς, Παράσχο, επιβιβάστηκαν σε τρεις πυροσβεστικές αντλίες και έσπευσαν στον τόπο της συμπλοκής.<br /><br /> Έπειτα από σκληρή μάχη που διήρκεσε περισσότερο από τρεις ώρες, άρχισε η σταδιακή παράδοση των Γερμανών, οι οποίοι ήδη μετρούσαν εννέα νεκρούς και δεκαέξι τραυματίες (…). Είκοσι περίπου συνελήφθησαν αιχμάλωτοι μεταξύ αυτών και ο επικεφαλής τους Λίντερμαν.<br /><br /> Το εργοστάσιο της “Ηλεκτρικής”, μια σημαντική ενεργειακή μονάδα της χώρας που τροφοδοτούσε ολόκληρο το λεκανοπέδιο, είχε διασωθεί. Επιπλέον, η εξουδετέρωση του αποσπάσματος ανατινάξεων των Ες Ες απέτρεψε τεράστιες καταστροφές σε εγκαταστάσεις υποδομής, καθοριστικές για την οικονομία της Ελλάδας.<br /><br /> Στο πεδίο της τιμής, όμως, 11 πατριώτες είχαν σκοτωθεί και άλλοι 8 ήταν τραυματίες. Την ημέρα που ολόκληρη η Ελλάδα πανηγύριζε, το ηρωικό Κερατσίνι κήδευε τους νεκρούς της μάχης της “Ηλεκτρικής” στον περίβολο του εργοστασίου, υπό την επιβλητική παρουσία ενόπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ. Πένθος από τη μια και χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες από την άλλη, να καλούν τον κόσμο στη μεγαλειώδη παρέλαση της Νίκης που γίνεται υπό ασταμάτητη βροχή. Το σύνθημα που κυριαρχούσε παντού ήταν “ΕΛΑΣ – Λαοκρατία”</i>».<br />
<br />
Αυτή ήταν η τελευταία μάχη του ΕΛΑΣ ενάντια στους Γερμανούς στο λεκανοπέδιο. Η μάχη για την σωτηρία της Ηλεκτρικής. Για να μην στερηθεί ο λαός και ο τόπος το αγαθό του ρεύματος. Γιατί ακόμα και την ώρα που αποχωρούσαν από την Ελλάδα, αυτήν ήταν που είχαν βάλει στο μάτι οι Γερμανοί: Την «Ηλεκτρική».<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><strong>Αφήγηση του Ν. Λαγωνίκα</strong></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Η ΠΑΟΥΕΡ όπως την λέγαμε τότε, έδινε ηλεκτρική ενέργεια στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Αττική, ίσως και πιο πέρα ακόμη, σε όλα τα εργοστάσια, στα σπίτια, στα μαγαζιά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Εγγλέζικο εργοστάσιο με τον Κεμπ Γενικό Διευθυντή, ένα Εγγλέζο κέρβερο στην δουλειά του όπως άκουγα τους μεγάλους που δούλευαν εκεί είτε προσέφεραν διάφορες εξωτερικές υπηρεσίες σ’ αυτό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Για την ανατίναξη της ΠΑΟΥΕΡ οι Γερμανοί έστειλαν μια φάλαγγα περίπου από στρατιώτες 50-60 χρονών, ίσως της 999 μεραρχίας που την είχαν για οπισθοφυλακή και ανατινάξεις.<span id="more-2989"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Επήγαν πρώτα στο ΙΚΟΝΙΟ σης δεξαμενές πετρελαίου της ΣΕΛ και της ΣΟΚΟΝΥ και τις ανατίναξαν όλες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Το θέμα της ανατίναξης των δεξαμενών είναι φοβερό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Από του Τρίμπαλη στην αρχή και μετά πιο ψηλά από τον Άη-Γιώργη τα παιδικά μας μάτια είδαν τα καζάνια όπως λέγαμε τις δεξαμενές που είχαν διάμετρο 15-20 μέτρα και ύψος 15 μέτρα περίπου να ανατινάσσονται να παίρνουν φωτιά και φλεγόμενες να καίνε ότι υπήρχε εκεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Αφού τελείωσαν στις δεξαμενές ξεκίνησαν για την ΠΑΟΥΕΡ. </span>Εκεί τους περίμεναν οι Έλληνες του ΕΛΑΣ </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Η μάχη στο ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ άρχισε πριν από το μεσημέρι σε μια βουβή ημέρα, έτσι τουλάχιστον μου φαινότανε. Όλα τα ‘σκιαζε ο φόβος. Η κυκλοφορία στα Ταμπούρια – Αμφιάλη – Ευγένεια ήταν ελάχιστη. Όλοι καταλάβαιναν την σοβαρότητα της καταστάσεως και ανέμεναν άγρια αντίποινα αν νικούσαν οι Γερμανοί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Μόνο εμείς οι πιτσιρικάδες, για μια ακόμη φορά, όπως συνέβαινε σε όλη την Κατοχή δεν ζυγίζαμε τον κίνδυνο και κυκλοφορούσαμε, βέβαια με προφυλάξεις για τον φόβο καμίας αδέσποτης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Η Μάχη άρχισε μόλις η Φάλαγγα των Γερμανών πέρασε του Σταυριανού και ζύγωσε την ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ, με πυκνά πυρά πολυβόλων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Τα μυδράλια να κροταλίζουν και με τους όλμους να μας κουφαίνουν αν και ήμασταν αρκετά μακριά. Οι χειροβομβίδες έπεφταν σύννεφο. Αναγκαστήκαμε να «οπισθοχωρήσουμε» και πήγαμε στο πεζοδρόμιο του σπιτιού του Γρηγόρη του Κουμπή και περιμέναμε την έκβαση της Μάχης που κράτησε αν θυμάμαι καλά 3 με 4 ώρες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Οι Γερμανοί συγκριτικά με τους δικούς μας ήταν Βαριά οπλισμένοι. Οι ‘Ελληνες πολέμησαν γενναία. Οι Γερμανοί πολέμησαν σκληρά αλλά με τί ιδανικά; Ο Ναζισμός ψυχορραγούσε. Ο Χίτλερ τους είχε πάρει στο λαιμό του και μαζί όλη την Ευρώπη με εκατομμύρια νεκρούς και σακατεμένους και όχι μόνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Στην Μάχη της ΠΑΟΥΕΡ έπεσαν 17 αντάρτες, πολεμώντας σαν ήρωες, και επαναλαμβάνοντας σε μικρογραφία το Αλβανικό Έπος 1940-41. <b>Θυμάμαι έναν ελασίτη, τον Γιώργο τον Γκιόρδα που έπεσε στην μάχη πολεμώντας όρθιος όπως είπαν, και τον γάζωσαν τα μυδράλια.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Πριν από κάμποσες ημέρες τον είχα δει στην πόρτα της θειας Λευτέραινας στην γειτονιά μου, κολλητά να προσπαθεί να κρυφθεί, ίσως για να αποφύγει τους Γερμανούς, με ένα γερμανικό παραμπέλλουμ στην ζώνη του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Οι περισσότεροι Γερμανοί σκοτώθηκαν, οι υπόλοιποι επιάστηκαν αιχμάλωτοι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Όταν τελείωσε η μάχη, πήγαμε και είδαμε το πεδίο της Μάχης, βραχώδες, ανώμαλο, με μικρούς θάμνους από την θάλασσα μέχρι και τις πρώτες πολυκατοικίες στην Ευγένεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ανάμεσα στους βράχους, σε πρόχειρα γιατάκια και αμπριά είδαμε πηγμένα αίματα και σκόρπια κράνη και άλλα στρατιωτικά είδη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Τους πεσόντες Έλληνες και Γερμανούς τους είχαν πάρει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Η κηδεία των Ελλήνων πεσόντων ήταν Πάνδημος μεγαλοπρεπής και συγκινητική. Αμέτρητα πλήθη κόσμου εβγήκαν στους δρόμους να γιορτάσουν την νίκη, την ελευθερία και να αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες. Τα πλήθη είχαν απλωθεί από την ΠΑΟΥΕΡ σε όλη την Αγχιάλου μέχρι την Υπαπαντής και την Αιτωλικού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: small;">Ο κόσμος, ο Λαός, όλοι τραγουδούσαν το «επέσατε θύματα αδέλφια εσείς».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><i>το κείμενο δημοσιεύεται σε ηλεκτρονική σελίδα του Συλλόγου Αποφοίτων του Ε’ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς “Ο Θεμιστοκλής”</i></span></span></div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-524725590747110141.post-55838614791800078452017-10-09T00:30:00.000+03:002017-10-09T17:11:33.064+03:00Τσε... Comandante Che Guevara. Hasta siempre, Comandante!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<dl><dd><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjayAWryom0ABeHoTmOhOExaHEMJb7LzZldBtH8reVqBMwm3R5fy_zE6SIx9_jfFJI91V-fgGGQR5Ka1R1WZrtt5kLtda0IOhAS8SS4kETcu61Ni5yLf-Zuv5LgMp9t-ksE1E64Mx6bD1I/s1600/tse-child-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjayAWryom0ABeHoTmOhOExaHEMJb7LzZldBtH8reVqBMwm3R5fy_zE6SIx9_jfFJI91V-fgGGQR5Ka1R1WZrtt5kLtda0IOhAS8SS4kETcu61Ni5yLf-Zuv5LgMp9t-ksE1E64Mx6bD1I/s640/tse-child-01.jpg" width="444" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span></span></span></dd><dd><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZyRlDQ1WkVAhGHo2PuT0pW_xtY167d2NWQuJI_rR2k4jEMqC9kjiQ6hPZKp0Rf7PnW68w32zqjMMdok7zXnGkjjw3zgUlzdnORV0JvvtiLT4K2KuFvalibCJFYCwva2cg5sNO3h-VWng/s1600/IMG_20150612_000632.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZyRlDQ1WkVAhGHo2PuT0pW_xtY167d2NWQuJI_rR2k4jEMqC9kjiQ6hPZKp0Rf7PnW68w32zqjMMdok7zXnGkjjw3zgUlzdnORV0JvvtiLT4K2KuFvalibCJFYCwva2cg5sNO3h-VWng/s640/IMG_20150612_000632.jpg" width="452" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">«<b>¡Hasta siempre, Comandante!</b>»</span></span> </span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Aprendimos a quererte</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">desde la histórica altura</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">donde el Sol de tu bravura</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">le puso cerco a la muerte.</span></span></dd></dl>
<dl><dd>
<dl><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Aquí se queda la clara,</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">la entrañable transparencia,</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">de tu querida presencia,</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Comandante Che Guevara.</span></span></dd></dl>
</dd></dl>
<dl><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Tu mano gloriosa y fuerte</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">sobre la Historia dispara</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">cuando todo Santa Clara</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">se despierta para verte.</span></span></dd></dl>
<dl><dd></dd></dl>
<dl><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Vienes quemando la brisa</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">con soles de primavera</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">para plantar la bandera</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">con la luz de tu sonrisa.</span></span></dd><dd>
<dl><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"></span></span></dd></dl>
</dd></dl>
<dl><dd><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFDW4Ssdk_8KolUuAOaTvsEsLwL_9BzwCgdlxHW6Cr3zwkOqYN4jaLd4_xGZ3TRQl2yV6wpQBdqw5JRDzEVLsKbQivg0bx0yEodSH5rMKsM_1wmZsTqmV6F8TV5qVEO0BYikRu8Mt2gy0/s1600/FB_IMG_1434392406338.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFDW4Ssdk_8KolUuAOaTvsEsLwL_9BzwCgdlxHW6Cr3zwkOqYN4jaLd4_xGZ3TRQl2yV6wpQBdqw5JRDzEVLsKbQivg0bx0yEodSH5rMKsM_1wmZsTqmV6F8TV5qVEO0BYikRu8Mt2gy0/s640/FB_IMG_1434392406338.jpg" width="476" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Tu amor revolucionario</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">te conduce a nueva empresa</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">donde esperan la firmeza</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">de tu brazo libertario.</span></span></dd></dl>
<dl><dd></dd></dl>
<dl><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Seguiremos adelante,</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">como junto a ti seguimos,</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">y con Fidel te decimos :</span></span></dd><dd><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">«<i><b>¡Hasta siempre, Comandante!</b></i>»</span></span></dd></dl>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/nAplTWSutTs" width="640"></iframe></span></span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijtnor2GtfKwu7LLqnZa9p7qE2cPcBuhyphenhyphenzIiLt4r0iyTnOXLRTUn6n5dRx20miUSPfRvzfoAZlzNBLWJiznBf7rBwSPc28hW_6kifJwFmgxO_S1EOObslp4WksX5D5J9A5uQ6G-rKagyY/s1600/tse-child-03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijtnor2GtfKwu7LLqnZa9p7qE2cPcBuhyphenhyphenzIiLt4r0iyTnOXLRTUn6n5dRx20miUSPfRvzfoAZlzNBLWJiznBf7rBwSPc28hW_6kifJwFmgxO_S1EOObslp4WksX5D5J9A5uQ6G-rKagyY/s640/tse-child-03.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzWcr4Q4g9vKtvsSg2am0LO2CtS3NTfeoizSCLbXPQpn6luYR0G3OraYEeHrsyjNDep76_AlAIEeE-iY4m9Rzk__i9h8khEln9yUBAyonDF2WvZl4EXwriZ8G99jWeh2EzJufugveh2Tk/s1600/tse-child-04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzWcr4Q4g9vKtvsSg2am0LO2CtS3NTfeoizSCLbXPQpn6luYR0G3OraYEeHrsyjNDep76_AlAIEeE-iY4m9Rzk__i9h8khEln9yUBAyonDF2WvZl4EXwriZ8G99jWeh2EzJufugveh2Tk/s640/tse-child-04.jpg" width="544" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO7SRrUU9f4L72ENKFpK7kiJ9tc-Alt-Hteay_AhepbBk5n2ddf5OKtsDitZKhcAhjXMXJFHtvYnL-8zBiFd8kPDSDN4AqWCjk8IreknIDtCJLqq0H0jGt-41E8BBRrUEmjpeQ7G_8tTQ/s1600/tse-child-05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO7SRrUU9f4L72ENKFpK7kiJ9tc-Alt-Hteay_AhepbBk5n2ddf5OKtsDitZKhcAhjXMXJFHtvYnL-8zBiFd8kPDSDN4AqWCjk8IreknIDtCJLqq0H0jGt-41E8BBRrUEmjpeQ7G_8tTQ/s640/tse-child-05.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaVeX8FoU5cvMi2btSJ_Ge-veJmDUgy9Z3FUuPo9cK7bC6CPgmnRVE0GxGz2Id_DEEMQWkmuh8634KHzbOe9uepCK70aH2PVYFS8BcuEFbZ6uKoFrXbRXcySEzUOs72-9PUis86kzz3Ww/s1600/tse-child-06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaVeX8FoU5cvMi2btSJ_Ge-veJmDUgy9Z3FUuPo9cK7bC6CPgmnRVE0GxGz2Id_DEEMQWkmuh8634KHzbOe9uepCK70aH2PVYFS8BcuEFbZ6uKoFrXbRXcySEzUOs72-9PUis86kzz3Ww/s640/tse-child-06.jpg" width="572" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzpCfgPAOBWPkMaoi2zWEq6YazewB66RfUvOBmXQlnW6sw0SlvzpEtnRAQbdKG8h_AoOK0goAXaQzh1136-zGZF5Mm77t8Buyt5ERYfAP9urj_BBPprxkLIq8msciFxgReSU_iOdnyBc4/s1600/tse_g_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzpCfgPAOBWPkMaoi2zWEq6YazewB66RfUvOBmXQlnW6sw0SlvzpEtnRAQbdKG8h_AoOK0goAXaQzh1136-zGZF5Mm77t8Buyt5ERYfAP9urj_BBPprxkLIq8msciFxgReSU_iOdnyBc4/s640/tse_g_01.jpg" width="460" /></a></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq0TtLJrPiFzhtih3S7kaEzLWgWIu6phpQPE1lr-8DxHc-iRFfVnVG4hdQE6Rs05igVjRULYVwQvv5SoMgfnIYhMeWCDAk4lDVewMbZiHCx4rk_tzu8c08NTyiCCJrLXLfT6mLwsPC8S0/s1600/kastro_tse_1959.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="569" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq0TtLJrPiFzhtih3S7kaEzLWgWIu6phpQPE1lr-8DxHc-iRFfVnVG4hdQE6Rs05igVjRULYVwQvv5SoMgfnIYhMeWCDAk4lDVewMbZiHCx4rk_tzu8c08NTyiCCJrLXLfT6mLwsPC8S0/s640/kastro_tse_1959.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs7BLbYngC9oy0wxMKXim30XaW9QiZwLPG0QfQ7iJdTlfjbkwDfFlBjOWySxeOcaf1nwo4tnoosC7-gaA92iswBhfkQfZZJ3JvDxQo0iRsckJYhv0j64-awjC7KPiGweZqBVu937Bt298/s1600/che6a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs7BLbYngC9oy0wxMKXim30XaW9QiZwLPG0QfQ7iJdTlfjbkwDfFlBjOWySxeOcaf1nwo4tnoosC7-gaA92iswBhfkQfZZJ3JvDxQo0iRsckJYhv0j64-awjC7KPiGweZqBVu937Bt298/s640/che6a.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPmLGFez4zHGcWxQky391A-NUPcK2lrZa6quwhZAGIm5OZ1uV1lM2T0wkoy3tRGHKOqbjyBfAN56APByNYWrWgTIVbMiFZax2x8PA21XaRq77ZxQKYxuUZSkjMXmYArbj3SpfauI0g07E/s1600/tse_l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPmLGFez4zHGcWxQky391A-NUPcK2lrZa6quwhZAGIm5OZ1uV1lM2T0wkoy3tRGHKOqbjyBfAN56APByNYWrWgTIVbMiFZax2x8PA21XaRq77ZxQKYxuUZSkjMXmYArbj3SpfauI0g07E/s640/tse_l.jpg" width="470" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8nkIE1AftySMfEo4MZtZ3QAsFFvQw3xhCJitFVDXvzGzpjgG5EDcN1REh-jkTvzSlYNdq9FrWGBE7UxCeKpeXtB0MfH1Ta6FPRGHV9WUVuzjMdduDE98W7lXYhAQvLMB6O9zDpAGMJbg/s1600/tse_death_01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8nkIE1AftySMfEo4MZtZ3QAsFFvQw3xhCJitFVDXvzGzpjgG5EDcN1REh-jkTvzSlYNdq9FrWGBE7UxCeKpeXtB0MfH1Ta6FPRGHV9WUVuzjMdduDE98W7lXYhAQvLMB6O9zDpAGMJbg/s640/tse_death_01.jpg" width="441" /></a></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOHjMpIbAAthzMMoSPaI6j8ppA9Pon2R_d66pAqS4ZJTD_m6uee7cUJVPRTZTSaLh41JvA6-FzUQi00SuPtX8JbxCmO5mSWe2fOxVk6JF6B1d27eetZo_0ROQC0XkvoLGQcFujHhkNrX8/s1600/tse1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOHjMpIbAAthzMMoSPaI6j8ppA9Pon2R_d66pAqS4ZJTD_m6uee7cUJVPRTZTSaLh41JvA6-FzUQi00SuPtX8JbxCmO5mSWe2fOxVk6JF6B1d27eetZo_0ROQC0XkvoLGQcFujHhkNrX8/s640/tse1.jpg" width="438" /></a></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU6gIEWMI2QiO838qrwGqZiMUQ0QqlhBBVEE-On47IZy7p2EihZOqNiip-ALjXn3QSfucowhmJflX86h3pRTABwSeGl9-a3excP0fpWHk39Fs7aZyCRY3jXFgHC6Gfe80oSKJRbhYT7bw/s1600/FB_IMG_1434392366782.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU6gIEWMI2QiO838qrwGqZiMUQ0QqlhBBVEE-On47IZy7p2EihZOqNiip-ALjXn3QSfucowhmJflX86h3pRTABwSeGl9-a3excP0fpWHk39Fs7aZyCRY3jXFgHC6Gfe80oSKJRbhYT7bw/s640/FB_IMG_1434392366782.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTG1e_yU9PzdMDGO-FZK9ATD5DDS2Pqyw2E2uZIQspiIabWuXCj_ZE0bdaFbK6N57Vj4c1lgB91E4UItHEhwsRyq8f48I_zYpG5uZYwsvj_yuwuW3BfiuHZ0GT6SzRe5E4TR5_qcT7uaM/s1600/FB_IMG_1434392379856.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTG1e_yU9PzdMDGO-FZK9ATD5DDS2Pqyw2E2uZIQspiIabWuXCj_ZE0bdaFbK6N57Vj4c1lgB91E4UItHEhwsRyq8f48I_zYpG5uZYwsvj_yuwuW3BfiuHZ0GT6SzRe5E4TR5_qcT7uaM/s640/FB_IMG_1434392379856.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKPY8aIkGRgQVMoT9RS43uHtbMGR6_OM6DOLOyOh0lnjJNwY5-XGdtt_0oFcR78CTtyTIyUyIemxIq5ohyphenhyphenbGFQwHZimUPSrxrU2KIfwGI7eIYSoZzgSiUgN6kGefcc6fiApdNIjka069I/s1600/FB_IMG_1434392395102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKPY8aIkGRgQVMoT9RS43uHtbMGR6_OM6DOLOyOh0lnjJNwY5-XGdtt_0oFcR78CTtyTIyUyIemxIq5ohyphenhyphenbGFQwHZimUPSrxrU2KIfwGI7eIYSoZzgSiUgN6kGefcc6fiApdNIjka069I/s640/FB_IMG_1434392395102.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihMWdbE13s0Rxv_IplOsVl6ztYD9tZqOAl0zreD7JhA4Hiae49LfCd3mxqaQ_Lm2exmaEF5p87IZ12jXydutxzwv-sXW4b2XyPtjfPvma-_sIVoRakdgLS-MN_b12Es0Et8uq7UPQlpVA/s1600/FB_IMG_1437852197265.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihMWdbE13s0Rxv_IplOsVl6ztYD9tZqOAl0zreD7JhA4Hiae49LfCd3mxqaQ_Lm2exmaEF5p87IZ12jXydutxzwv-sXW4b2XyPtjfPvma-_sIVoRakdgLS-MN_b12Es0Et8uq7UPQlpVA/s640/FB_IMG_1437852197265.jpg" width="384" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt8BdPPR3XQ-98w0_9cuooZZwY-OaXS0lmWAbwSvvkqOaWAyf-VBHDe5Tx1w9u-QRyV_fxL-AdUlMpkBsmSlAhaW7lRmnkTq9bEJLrkmygGol57TiEcQ6VWuabtt5GSDokIzuEK2cAr6g/s1600/FB_IMG_1439673383047.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt8BdPPR3XQ-98w0_9cuooZZwY-OaXS0lmWAbwSvvkqOaWAyf-VBHDe5Tx1w9u-QRyV_fxL-AdUlMpkBsmSlAhaW7lRmnkTq9bEJLrkmygGol57TiEcQ6VWuabtt5GSDokIzuEK2cAr6g/s640/FB_IMG_1439673383047.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGek_-txcGg57X3qLdZf8XcNTU69p8gkxcSZKDpBuG8PbkvWc4ndH_6GTLtYjgTsbySdn1H369Bj9lmiGXyEuNouk5yUBoWB3sqZUCvnLKSq-q7AvFFqngK8FOI_ZDq44lkSWiLZlk9CQ/s1600/IMG_20150601_215415.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="490" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGek_-txcGg57X3qLdZf8XcNTU69p8gkxcSZKDpBuG8PbkvWc4ndH_6GTLtYjgTsbySdn1H369Bj9lmiGXyEuNouk5yUBoWB3sqZUCvnLKSq-q7AvFFqngK8FOI_ZDq44lkSWiLZlk9CQ/s640/IMG_20150601_215415.jpg" width="640" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDCcNfQcHhpNjB9C8zwvKWzNn1nvVuSfbUMTCp_AZDsNN-qunEPlBlozFx_LHXnkhuHdD_cGwSfygZjvE2DFK0Xz-hPotGRY4kk3zoyhc4yCx2GaE48WLSLwlJKlO6xbgtvS9jtp2SxA/s1600/IMG_20150728_230604.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDCcNfQcHhpNjB9C8zwvKWzNn1nvVuSfbUMTCp_AZDsNN-qunEPlBlozFx_LHXnkhuHdD_cGwSfygZjvE2DFK0Xz-hPotGRY4kk3zoyhc4yCx2GaE48WLSLwlJKlO6xbgtvS9jtp2SxA/s640/IMG_20150728_230604.jpg" width="456" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Ο Τσε Γκεβάρα, η ΕΣΣΔ και ο Στάλιν </b></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής
μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι
δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε
μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη
που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό.<br />
“Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική”, Τσε, 1961</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6qkCBkqfUlfB771uf6-23YO0Zp9wnlRsC9mVFyP3FLmWmT7rJ2182_EWaf0vh1w1C9EZSggkTnG4pNgwt0uwT3FK2pQwd8IWVwOIv4P7PjPUMWZqy-5UvMATThRRbYvEA07pzAyu6HGI/s1600/che_moscow.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6qkCBkqfUlfB771uf6-23YO0Zp9wnlRsC9mVFyP3FLmWmT7rJ2182_EWaf0vh1w1C9EZSggkTnG4pNgwt0uwT3FK2pQwd8IWVwOIv4P7PjPUMWZqy-5UvMATThRRbYvEA07pzAyu6HGI/s320/che_moscow.jpg" width="320" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψη του στην Σοβιετική
Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις
παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει.</b>
Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της
περίφημης “αποσταλινοποίησης” της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε επί Νικίτα
Χρουστσώφ.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι ο Γκεβάρα
είχε ανακαλύψει τον Στάλιν (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που
εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του
1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>Το 1955 όντας στο Μεξικό ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως</b> “<b>Στάλιν ΙΙ</b>”:</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">“Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν
λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα
τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν
συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν
περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν
κακές μεθόδους”. (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on
‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το
Revolutionary Democracy Journal).</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση
ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα,
δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την
πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195,
σ.249).</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><b>“Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την
“επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο
απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια
φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα
ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών”. (Γράμμα στην θεία
του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην
Γουατεμάλα το 1953.</b> Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life(1997) του Jon Lee Anderson).</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">“Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών” – Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">“Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς
διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους” – Άπαντα Κριτική για την Πολιτική
Οικονομία, 1964.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">“Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας
επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις
τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις
(αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά
όρια<b>. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν
και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω
Στάλιν.</b> Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’
αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής,
αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. <b>Ιδιαίτερα σε
αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον
Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ
καλά”</b>. (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14
Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε
στην μάχη).</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">
</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;">“Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα
σοβιετικά τούβλα*, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να
σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. <b>Θα
ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς,
Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της
επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών</b>. Εδώ θα μπορούσαμε να
προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να
προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος
υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι”. (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος,
πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. Contracorriente, Αβάνα, Σεπτέμβρης 1997).<br />
*Σημείωση ΕκΤ:”τα σοβιετικά τούβλα” ήταν θεωρητικά εγχειρίδια που
πήγαιναν στην Κούβα απο την Σοβ.Ένωση την εποχή Χρουτσώφ και που οπως
φαίνεται δεν συμπαθούσε καθόλου ο Τσε.</span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><i>edoketora.blogspot.gr</i></span></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com